Ὁ ἄνθρωπος σήμερα παιδί μου νοιάζεται μόνο γιὰ τὴν καλαισθησία τοῦ
σώματος. Ἀγνοεῖ τὴν ψυχή. Νὰ ἔρχονται πολλοὶ καὶ μοῦ λένε: «Γέροντα ἔχω
εὐλογία νὰ κάνω τὸ τάδε ἢ τὸ δείνα λ. χ. νὰ ἀγοράσω ἕνα χωράφι ἢ ἕνα
σπίτι»! Μοῦ προξενεῖ ὡστόσο ἐντύπωση ὅτι ὅταν πρόκειται νὰ προβοῦν σὲ
μία ἁμαρτωλὴ πράξη δὲν ἔρχονται κἄν νὰ ρωτήσουν… Φαίνεται πὼς παίρνουν
«εὐλογία» μόνοι τους…
