Υπάρχει μια ιστορία που λέει:
"Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα εργαζόταν μέχρι αργά... Τότε ένας άγγελος τον πλησίασε και είπε:
- Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι'αυτή;
Και ο Κύριος απάντησε:
Αν το καλοσκεφτούμε οι ρόλοι μιας γυναίκας είναι πράγματι πάρα πολλοί... Κατά πρώτον η γυναίκα είναι συνυφασμένη με τον ρόλο της ως μητέρα. Πρέπει να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά της άγρυπνος φρουρός. Πρέπει να παίζει μαζί τους, να τα καθοδηγεί στα μαθήματά τους, να αφουγκράζεται τις ανησυχίες τους, να γιατρεύει τις πληγές τους, είτε αυτές είναι σωματικές είτε είναι ψυχικές. Να τα προστατεύει από κακόβουλους ανθρώπους της κοινωνίας, να τους προσφέρει ζεστασιά και αγάπη σ'ένα σπίτι που θα τα περιμένει πάντα καθαρό και με τα καλύτερα φαγητά του κόσμου φτιαγμένα. Γι' αυτό λέμε άλλωστε ότι σαν της μαμάς το φαγητό δεν υπάρχει άλλο!
Ακολουθούν κι άλλοι ρόλοι όπως αυτός της συζύγου και της εργαζόμενης κι αν σκεφτούμε λιγάκι ακόμη σίγουρα θα βρούμε αμέτρητους ακόμη ρόλους.
" Ο άγγελος άγγιξε το μάγουλο της γυναίκας και είπε:
- Κύριε φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει!
- Δεν στάζει, διόρθωσε τον άγγελο ο Κύριος, είναι δάκρυ.
- Τι εξυπηρετεί; ρώτησε ο άγγελος
Και είπε ο Κύριος:
- Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τον πόνο και την υπερηφάνειά της.
Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο.
- Κύριε, η γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!
- Πράγματι είναι. απάντησε ο Κύριος.
Έχει μόνο ένα ελάττωμα...
Ξεχνάει τι αξίζει..."
Ο Κύριος τα είπε τόσο ωραία! Είπε μάλιστα και μια μεγάλη αλήθεια... Η γυναίκα ξεχνάει τι αξίζει...
Η γυναίκα νομίζει ότι η εξωτερική ομορφιά είναι αυτό που μετράει, ξεχνώντας πόσο όμορφος είναι ο κόσμος των συναισθημάτων της.
Η γυναίκα νομίζει ότι η δουλειά σε κάποιο γραφείο ή κατάστημα την κάνει ανεξάρτητη και ελεύθερη και πως η φροντίδα των παιδιών της και του άντρα της την σκλαβώνει.
Η γυναίκα ξεχνά ότι έχει τόση ψυχική δύναμη, ώστε να κρύβει τα δάκρυά της σ' ένα χαμόγελο και να μένει όρθια ακόμη κι όταν δεν αντέχει άλλο, μοιράζοντας απλόχερα την αγάπη της.
Έχουμε φτάσει σε μια εποχή όπου διακηρύσσουμε την ισότητα των δύο φύλων, θεωρώντας αδυναμία μια γυναίκα να "εξαρτάται" από τον σύζυγό της. Ξεχνούμε ότι ισότητα δεν υπάρχει πουθενά. Μόνο ισοτιμία. Ο Θεός μας βραβεύει όχι για τα τάλαντά μας, αλλά για το πως τα αξιοποιούμε. Και μάλιστα τα τάλαντα της ψυχής...
Ο Louis Aragon (Γάλλος συγγραφέας και ποιητής 1897-1982) είχε πει: "Το μέλλον του άντρα είναι η γυναίκα. Είναι το χρώμα της ψυχής του και ο αντίλαλος από το χτυποκάρδι του."
Οι Κινέζοι πάλι λένε:
"Εκατό άντρες μπορεί να κάνουν ένα στρατόπεδο, αλλά μια γυναίκα είναι αρκετή για να κάνει ένα σπίτι!"
Ας έχουμε αυτές τις απόψεις στο μυαλό μας, ώστε να μην παρασυρόμαστε από δήθεν προοδευτικές ιδέες, που μάλλον υποδουλώνουν παρά ανεξαρτητοποιούν τις γυναίκες.
Κλείνοντας θα παραθέσουμε ένα μικρό ποιηματάκι για την αξία της γυναίκας...
Γυναίκα πλάσμα ιερό που τη ζωή χαρίζει
και σαν κολώνα δυνατή το σπίτι της στηρίζει.
Πολύπλοκος ο ρόλος της και δύσκολος συγχρόνως
σύζυγος, εργαζόμενη και μάνα ταυτοχρόνως.
Γιαυτό δεν είναι αρκετή μια μέρα μόνο
αξίζει να γιορτάζεται ολόκληρο τον χρόνο!
