Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Ο ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

πολιτεκνη οικογενεια

«Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἡ Ἑλλάδα ἡ ἀγαπητή μας Πατρίδα εἶνε μιὰ μικρὴ χώρα σὲ ἔκταση, εἶνε μιὰ χώρα πτωχή, ποὺ τὰ παιδιά της ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν καὶ νὰ σκορπίσουν στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὀρίζοντα, γιὰ νὰ ἐξοικονομήσουν τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς.
Ἡ Πατρίδα μας δὲν ἔχει τοὺς ἀπεράντους κάμπους, ἄλλων κρατῶν. Δὲν ἔχει τὰ μεγάλα ποτάμια, ἄλλων χωρῶν, ὅπως ὁ Δούναβης καὶ ὁ Βόλγας στὴ Ρωσία, ὅπως ὁ Γάγγης κάτω στὶς Ἰνδίες, ὅπως ὁ Νεῖλος στὴν Αίγυπτο καὶ ὁ Μισσισιπὴς στὴν Ἀμερική.

Δὲν ἔχει ἡ Πατρίδα μας πλούσια κοιτάσματα χρυσοῦ. Δὲν ἔχει φλέβες χρυσοῦ, ὅπως ἡ Καλιφόρνια μὲ τὰ περίφημα χρυσορυχεῖα της.

Δὲν ἔχει ἡ Πατρίδα μας τὸν κίτρινο, τὸν μαῦρο καὶ τὸν πράσινο χρυσό.
Θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχη τὸν πράσινο χρυσό, ποὺ εἶνε τὰ δάση. Κάποτε ἡ χώρα μας ἦτανε κατάφυτος. Ἦταν εὐλογία Θεοῦ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἦτανε μακρόβιοι τότε. Ἐμεῖς οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως τὰ κάψαμε καὶ μολύναμε τὸν ἀέρα τῆς γῆς. Ἔχουμε τὰ λιγότερα δάση στὰ Βαλκάνια. Ἡ Ἀλβανία, ἡ Βουλγαρία, ἡ Σερβία ἔχουν ἀπέραντα δάση…
Δὲν ἔχουμε καὶ τὸν κίτρινο χρυσό, ἤ μάλλον τὸν ἔχουμε, ἀλλὰ αὐτὸς εἶνε δαιμονιώδης. Ὁ κίτρινος χρυσός εἶνε οἱ λῖρες οἱ Ἐγγλέζικες, εἶνε τὸ χρυσάφι, τὸ ἄτιμον αὐτὸ νόμισμα ποὺ τὸ κινηγοῦν ὅλοι ἀνεξαιρέτως, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροί . Μπορεῖ στὰ ἄλλα νὰ ἔχουν τὶς διαφορές τους, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὸν ἔρωτα τοῦ χρήματος εἶνε ὅλοι ἐρασταί.
Κάποτε ρώτησαν ἕναν ἀρχαῖο φιλόσοφο, γιατὶ τὸ χρυσάφι εἶνε κίτρινο; Καὶ ἀπήντησε, ἀπὸ τὸ πολὺ κυνηγητό. Ὅπως ὅταν κυνηγοῦν τὸν ἄνθρωπο, γίνεται ὡχρὸ τὸ πρόσωπό του, ἔτσι κιτρίνησε καὶ τὸ νόμισμα αὐτὸ τῆς γῆς, ἀπὸ τὸ πολὺ κυνηγητό.
Λοιπόν ἡ Ἑλλάδα, ἡ μικρὴ καὶ φτωχή μας χώρα δὲν ἔχει πλούτη καὶ θησαυρούς. Καὶ ὅμως, αὐτὴ ἡ πτωχὴ πατρίδα μας μπορεῖ νὰ γίνη ἡ πιὸ ἔνδοξη, ἡ πιὸ μεγάλη, ἡ πιὸ πλούσια καὶ ἡ πιὸ εὐτυχισμένη χώρα τοῦ κόσμου.