Γιά καθίστε καλά, βρέ παιδιά! Ἀπό ποῦ ἕως ποῦ εἶναι εἴδηση τό ὅτι …χιόνισε στήν Πάρνηθα καί στό Καπανδρίτι;
Πῶς μπορεῖ νά ἀποτελεῖ γεγονός, ἱκανό νά καλύψει μεγάλο μέρος ἑνός δελτίου εἰδήσεων, τό ὅτι ἄσπρισε ὁ Χορτιάτης ἤ τό ὅτι τό ἔστρωσε γιά τά καλά στήν Στενή Εὐβοίας; Ὅπως τό πᾶτε, σέ λίγο θά γίνεται πρώτη εἴδηση στά δελτία τό ὅτι ἔχουμε 31η Ἰανουαρίου καί τελείωσε ὁ πρῶτος μῆνας τοῦ νέου ἔτους!
Ἄς μήν ἀποροῦμε ἔπειτα μέ ὅσα λέγονται, γράφονται καί κυκλοφοροῦν περί τοῦ ἐπαγγέλματός μας, τό ὁποῖον –διά νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς– εἶναι ἀρχαιότερον καί τοῦ (φερομένου ὡς) ἀρχαιοτέρου!
Πῶς νά σέ πάρει στά σοβαρά ὁ ἄλλος ὅταν διακόπτεις γιά ἔκτακτη εἴδηση προκειμένου νά δείξεις ὅτι χιονίζει καί στήν Ἀθήνα; Μήπως ἔχουμε λησμονήσει ὅτι μεταξύ τῶν τεσσάρων ἐποχῶν βρίσκεται καί ὁ χειμῶνας; Ἀφῆστε δέ πού ἐμεῖς, οἱ κάτοικοι τοῦ Λεκανοπεδίου, γινόμαστε ἡ χλεύη τῶν συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀνάψει τά τζάκια ἀπό τόν Ὀκτώβριο καί τά παιδιά τους πηγαίνουν κανονικά στό σχολεῖο ἀκόμη καί μέ μισό μέτρο χιόνι!
Ἄμ αὐτό, πού κλείνουμε τά σχολεῖα μέ τό πού θά πιάσει «πούδρα» βορείως τοῦ Νομοῦ Ἀττικῆς; Δηλαδή στεροῦμε τά παιδιά ἀπό μιά μοναδική ἐμπειρία, νά πᾶνε στό σχολεῖο μέ τά χιόνια καί νά παίξουν χιονοπόλεμο στό διάλειμμα, σκηνές πού τίς ζεῖ ἡ Ἐπαρχία κάθε χρόνο καί κανέναν παιδί ἀπό ἐκεῖνα τά (πανέμορφα καί ὑγιῆ) μέρη δέν ἔπαθε κάτι σοβαρό ἐπειδή «πῆγε σχολεῖο μέ τά χιόνια»…
Διάβαζα μιά ἀνάρτηση ἑνός παλιοῦ, καλοῦ συναδέλφου, ὁ ὁποῖος περιέγραφε τό πῶς πήγαιναν στό σχολεῖο τά παιδιά στό χωριό του. Περπατῶντας κάμποσα χιλιόμετρα, μέσα στό χιόνι καί κρατῶντας τό κάθε παιδί κι ἕνα ξύλο στό χέρι γιά τήν ξυλόσομπα πού εἶχαν στήν τάξη! Καί διάβαζαν καί μάθαιναν καί σπούδαζαν καί πετύχαιναν στά Πανεπιστήμια, δίχως Φροντιστήρια καί Ἰδιαίτερα, ἀλλά πηγαίνοντας στό σχολεῖο μέ κάθε καιρό.
Ἀλήθεια, τί εἴδους παιδιά μεγαλώνουμε ὅταν τά κλείνουμε σπίτι μέ τήν παραμικρή καιρική μεταβολή πρός τό χειρότερο; Μά, δέν εἶναι ἐπιδείνωση τοῦ καιροῦ ἕνα χιονάκι στίς 30 Ἰανουαρίου.
Κανονικότης εἶναι, καί μάλιστα ὄχι τόσο κανονική, ὅσο θά ἔπρεπε, καθώς ἔχουμε ἤδη περάσει μέχρι τώρα δύο καί τρεῖς περιόδους Ἀλκυονίδων ἡμερῶν! Ἴσως, μάλιστα, ἔπρεπε νά πανηγυρίζουμε ὅταν χιονίσει, ἀφοῦ τά ποτάμια, οἱ λίμνες, περιμένουν νά λειώσουν οἱ πάγοι καί τό χιόνι, γιά νά κυλήσει τό ζείδωρον ὕδωρ στίς πηγές καί νά φθάσει στούς ἀνθρώπους.
Δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται εἴδηση τό ὅτι οἱ δρόμοι στά βόρεια προάστια εἶναι ἀνοιχτοί καί τά μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς κινοῦνται ἀπρόσκοπτα. Ἀφῆστε δέ τούς μετεωρολόγους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεταβληθεῖ σέ παρουσιαστές ριάλιτυ, ὅπως, δικαίως, τούς ἀποκαλεῖ ἡ συμβία μας. Δέν εἴμαστε ἐδῶ οἱ ΗΠΑ, ὅπου ἔχουν γκάλφ στρήμ, ἔχουν τεράστιες καιρικές μεταβολές ἀπό πολιτεία σέ πολιτεία καί τά δελτία καιροῦ πρέπει νά ἔχουν πολυμορφία. Μιά γωνίτσα τῆς Εὐρώπης εἴμαστε καί δέν χρειάζεται ὅλη αὐτή ἡ φασαρία. «Καιρός νεφελώδης, μέ βροχές καί χιονοπτώσεις στά ὀρεινά καί στά βόρεια πεδινά» ἔλεγε μέχρι πρό ἰδιωτικῆς τηλοψίας τό «Δελτίον Καιροῦ», καί καταλαβαίναμε τά πάντα. Ἠρεμῆστε, ἀγαπητοί, καί …μέτρον ἄριστον!
