ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΝΕΤΗΣ
Όπως ήταν αναμενόμενο το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια ψηφίστηκε από τη Βουλή. Την επόμενη μέρα η ΝΔ θα πρέπει να διαχειρισθεί τα ζητήματα που προκύπτουν στο εσωτερικό της, όπως τι θα γίνει με τα μέλη της κυβέρνησης που δεν υπερψήφισαν, αν και υπάρχει ικανοποίηση στην Πειραιώς για το γεγονός πως ξεπέρασαν τους 100 οι βουλευτές που ψήφισαν θετικά, καθώς κάτι τέτοιο δεν ήταν δεδομένο. Ειδικότερα, από την κυβερνητική παράταξη υπερψήφισαν το νομοσχέδιο 107 βουλευτές ενώ συνολικά 51 γαλάζιοι βουλευτές διαφοροποιήθηκαν. Εξ αυτών οι 20 καταψήφισαν και 31 επέλεξαν την αποχή. Ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, καταψήφισε το νομοσχέδιο κάνοντας μία ομιλία στη Βουλή που είχε έντονο και ιδεολογικό «χρώμα» Σε μία από τις καλύτερες ημέρες του στο κοινοβούλιο, αποδόμησε όλα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης γύρω από το νομοσχέδιο.
Φαινομενικά τα προβλήματα της κυβέρνησης έκλεισαν με την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αντιθέτως θεωρούμε ότι μόλις άρχισαν και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που θα καταλήξουν. Μία εξουσία με έντονα αλαζονικά στοιχεία δεν αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό τοπίο μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά…,Η ΝΔ στην προσπάθειά της να κερδίσει το κέντρο κινδυνεύει, να χάσει την Δεξιά. Οι επιπτώσεις από τη ψήφιση του νομοσχεδίου θα αποτυπωθούν σε πρώτο χρόνο, στις επικείμενες ευρωεκλογές.
Εξευτελιστικές μεθοδεύσεις
Εντυπωσιάζουν οι εξευτελιστικές μεθοδεύσεις που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να επιβάλλει κατ’ ουσίαν τη ψήφιση του νομοσχεδίου, αδιαφορώντας πλήρως για τη λαϊκή βούληση. Αν τα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, όπως το δημογραφικό, είχαν τεθεί στο δημόσιο διάλογο με αυτήν την πρωτοφανή ένταση, θα είχαν λυθεί πολλά εξ’ αυτών. Αντ’ αυτού ξοδεύεται πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για ένα ζήτημα που απασχολεί μία μειοψηφία πολιτών που ήθελαν να αναβαθμίσουν το σύμφωνο συμβίωσης. Οι βουλευτές, ως αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού, θα έπρεπε να αφουγκρασθούν τη θέλησή του, όπως αποτυπώνεται από τις δημοσκοπήσεις, η αγνόησή τους αποτελεί ωμή παραβίαση της λαϊκής βούλησης, καθώς η ψήφιση του νομοθετήματος θα επηρεάσει κατά το μάλλον ή ήττον την μελλοντική κοινωνία και τις επόμενες γενιές. Η αγάπη και η αγωνία για το μέλλον αυτού του τόπου δεν πρέπει να μπαίνει σε κομματικά πλαίσια και σε προσωπικά συμφέροντα. Πάγια πεποίθηση του πολιτικού κατεστημένου είναι ότι οι λαϊκές αντιδράσεις «λειαίνονται» από το χρόνο. Αυτό αναμένουν να συμβεί και σ’ αυτήν την περίπτωση και ενδεχομένως αυτό να επαληθευτεί για ακόμη μία φορά. Εκτός και εάν εμφανισθεί, ως «ο από μηχανής Θεός», ένας άλλος πολιτικός φορέας με έναν άφθαρτο ηγέτη, που θα εκφράσει τους δυσαρεστημένους ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και μέρος της μεγάλης εκλογικής αποχής τότε το πολιτικό τοπίο θα αλλάξει…. Αυτό είναι αδήριτη ανάγκη, το απαιτεί η σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Τότε η «Ύβρις» μπορεί να φέρει τη «Νέμεσι»…
Το δημογραφικό πρόβλημα
Ενώ στο δημόσιο διάλογο κυριάρχησε το θέμα της κατάθεσης του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, ανησυχία προκαλούν τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ. Η δημογραφική αλλαγή γίνεται ολοένα και περισσότερο απειλητική. Δεν μειώνεται μόνο ο αριθμός των Ελλήνων, αλλά αυξάνεται και η μέση ηλικία: Κατά μέσο όρο, οι κάτοικοι της Ελλάδας είναι πλέον σχεδόν 46 ετών. Η Ελλάδα γίνεται μια χώρα ηλικιωμένων. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, η Ελλάδα θα έχει μόλις 9,9 εκατομμύρια ανθρώπους το 2030, των οποίων η μέση ηλικία θα είναι 49,7 έτη – περίπου τέσσερα χρόνια περισσότερο από ό,τι σήμερα. Χειρότερα τα στατιστικά στοιχεία για το 2050, όταν η Ελλάδα θα έχει πιθανώς μόνο εννέα εκατομμύρια κατοίκους, των οποίων η μέση ηλικία θα είναι τα 53,4 έτη – επτάμισι χρόνια μεγαλύτεροι από ό,τι σήμερα. Συμπέρασμα όλο και λιγότεροι άνθρωποι, όλο και περισσότεροι οι ηλικιωμένοι. Το δημογραφικό ζήτημα είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, αλλά το πολιτικό σύστημα περί άλλων τυρβάζει! Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα δεν είναι το συνεχώς αυξανόμενο χρέος, αλλά η επιταχυνόμενη δημογραφική κατάρρευση. Η ευθύνη βαραίνει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις γι’ αυτήν την τραγική δημογραφική εξέλιξη.
Θα ανέμενε κανείς ότι τα στοιχεία αυτά θα προκαλούσαν συναγερμό στο πολιτικό σύστημα, Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αναδεικνύουν το μέγιστο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας και το οποίο χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, όσο ακόμη η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας θα έπρεπε να καταρτισθεί ένα διακομματικό σχέδιο δράσης, αντ’ αυτού η κυβέρνηση αναγγέλλει ημίμετρα που δεν λύνουν το πρόβλημα. Σε αντίθεση υπάρχει μία ανεξήγητη σπουδή-πρεμούρα σε νομοθετήματα που πλήττουν την εθνική μας ταυτότητα και την παραδοσιακή οικογένεια. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει δόλος ή κάποιο σχέδιο ή παντελής ανικανότητα ή όλα μαζί. Από όπου και να το εξετάσεις, το όλο ζήτημα όζει.
Το πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων άγεται και φέρεται από προσωπικές ιδεοληψίες και ιδιοτέλεια αδιαφορώντας ή αδυνατώντας να αντιληφθεί την κρισιμότητα των προβλημάτων. Δημιουργεί ερωτηματικά το ότι η κυβέρνηση αγνοεί την πλειοψηφία της κοινής γνώμης που αντιτίθεται στις επιλογές της. Το πολιτικό κόστος πάντα λαμβάνεται υπόψη στις κυβερνητικές αποφάσεις, παραβλέπεται .όμως όλως περιέργως, στην περίπτωση αυτή. Η αλαζονεία του 41%, οδηγεί την κυβέρνηση σε αυταρχικές πολιτικές αποφάσεις αγνοώντας τη πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Οι δικαιωματιστές και τα φερέφωνά τους αυτοθεωρούνται ως πεφωτισμένοι, κατέχοντες την απόλυτη αλήθεια και προφανώς οι απόψεις τους θα πρέπει να επιβάλλοντα δίχως κριτική και αντιρρήσεις.
Αυτή η εμμονή να μεταλλαχθεί ο τύπος της βιολογικής οικογένειας αγγίζει και ξεπερνά κάθε όριο προπαγάνδας Ο ομόφυλος γάμος, οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα, στερώντας από τα παιδιά την έμφυτη ανάγκη τους, να έχουν πατέρα και μητέρα και κατ’ επέκταση απεμπολείται το αναφαίρετο δικαίωμά τους να μεγαλώνουν με άνδρα πατέρα και γυναίκα μητέρα, αντί υποκατάστατων λύσεων, με δύο μητέρες ή δύο πατέρες.
Ο παραλογισμός που αναπαράγεται καθημερινά από τα media και τα social media προσπαθεί να μας πείσει με ακραία προπαγάνδα ότι ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να αποκαλούνται μπαμπάδες και μαμάδες. Ο μοδάτος νεοφιλελευθερισμός αγγίζει πλέον και την παραδοσιακή οικογένεια, σε μία εποχή ο γάμος δοκιμάζεται με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, σε μία υπό κρίση κοινωνία. Οι λέξεις πατέρας και μητέρα είναι ιερές. Πλήθος λογοτεχνικών κειμένων εξυμνούν τη σπουδαιότητα του ρόλου τους που είναι αποτυπωμένος βαθιά στο αρχέγονο DNA. Σε μία υγιή οικογένεια ο πατέρας και η μητέρα είναι ιερά πρότυπα για τα παιδιά, ο χαρακτήρας των οποίων διαμορφώνεται από τις διακριτές προσωπικότητές τους. Το παιδί χρειάζεται και τη μάνα και τον πατέρα. Ιδιαίτερα η έλλειψη της μάνας, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ο θηλασμός επίσης δημιουργεί έναν πολύ στενό σύνδεσμο μεταξύ μητέρας και παιδιού, ο οποίος προφανώς και λείπει από την πατρική σχέση. Τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών θα μεγαλώνουν με μια τραυματική έλλειψη του αντίστοιχου φύλου. Κάποια δεν θα έχουν νιώσει τη στοργή της μάνα τους και κάποια δεν θα έχουν τον πατέρα τους.
Εύλογα ερωτήματα
Σε μία χρονική στιγμή η χώρα μας αντιμετωπίζει οξύτατα προβλήματα, όπως η υπογεννητικότητα, η τουρκική απειλή, η έκρηξη της εγκληματικότητας, η ακρίβεια που εξανεμίζει το οικογενειακό εισόδημα, ο Πρωθυπουργός προχώρησε μόνος σε ένα νομοθέτημα μη έχοντας την σύμφωνη γνώμη ούτε των υπουργών του, ούτε της κοινοβουλευτικής του ομάδας, με μία εμμονή που ξενίζει αγνοώντας και τη θέληση της πλειοψηφία της κοινωνίας.
Θα θέλαμε στο σημείο αυτό να θέσουμε ένα ερώτημα, σε όλους αυτούς που υπερθεματίζουν του νομοθετήματος. Αναρωτήθηκε άραγε κανείς, αν θα ήθελε να έχει μεγαλώσει είτε από δύο μάνες, είτε από δύο πατέρες. ή να έχει γεννηθεί από μία παρένθετη μητέρα, δηλαδή από μία γυναίκα, που πληρώνεται για να γεννήσει ένα παιδί. Θα ήθελε κανείς να του συμβεί κάτι τέτοιο; Ας σκεφθούμε ένα παιδί, που κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσει ότι κυοφορήθηκε από κάποια γυναίκα που το γέννησε και πληρώθηκε γι’ αυτό. Αναλογίζεται κανείς τα συναισθήματα αυτού του παιδιού; Ποιος θα πάρει την ευθύνη για τα δράματα που προφανώς θα προκύψουν. Οι αρχιτέκτονες του δικαιωματισμού καταστρατηγούν πρώτοι τα δικαιώματα των παιδιών, τα οποία αν ήταν ηλικιακά ώριμα να επιλέξουν πιθανώς να μην επιθυμούσαν να έχουν δύο γονείς του ιδίου φύλου. Η κατ’ αυτόν τον τρόπο υιοθεσία τέκνων, παραβλέπει το λεγόμενο «συμφέρον του παιδιού». Του επιβάλλεται ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο ενδεχομένως δεν θα ήθελε να βιώσει Το παιδί δικαιούται να ζει σε μία οικογένεια που αποτελείται από την «τροφό μητέρα» και από πατέρα που εξασφαλίζει προστασία-ασφάλεια, ‘όπως έχει ορίσει η φύση μας. Αυτά τα πρότυπα, θα βοηθήσουν το παιδί να γνωρίσει τους ρόλους των δύο φύλων, γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ζωή του.
Δεν ισχυριζόμασθε ότι όλες οι παραδοσιακές οικογένειες είναι ιδανικές. Αυτό όμως δεν απαξιώνει την παραδοσιακή οικογένεια και την ιερή έννοια του πατέρα και της μάνας. Οι ψευδοαιτιάσεις των δικαιωματιστών είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, προβάλλουν υποθετικά σενάρια επιδιώκοντας να πλήξουν την αποκαλούμενη «πυρηνική» οικογένεια. Το αν ένα παιδί έμεινε ορφανό ή χώρισαν οι γονείς του και μεγαλώνει με τον πατέρα ή την μητέρα του ή έχει υποστεί οποιαδήποτε είδους ενδοεικογενειακή βία, δεν απαξιώνει ούτε ακυρώνει τη σημασία της παραδοσιακής οικογένειας. Όλες αυτές οι ανορθολογικές θεωρίες έχουν ένα στόχο τη στρέβλωση της πραγματικότητας.
