«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Ὁ αὐτοκράτωρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἀρκάδιος εἶχεν ἐξοργισθῇ φοβερά ἐναντίον τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Θά ἤθελα νά ἐκδικηθῶ πολύ τόν Ἐπίσκοπον αὐτόν, εἶπε μίαν ἡμέραν εἰς τούς αὐλικούς του.
Τέσσαρες ἤ πέντε ἀπό αὐτούς ἔδωκαν τότε τήν γνώμην τους. Ὁ πρῶτος εἶπε: Στείλατέ τον εἰς μακρυνήν ἐξορίαν, ὥστε νά μή τόν βλέπετε ποτέ. Ὁ δεύτερος πρόσθεσε: Δημεύσατέ του ὅλα τά ἀγαθά. Ὁ τρίτος εἶπε: Ρίψατέ τον σιδηροδέσμιον μέσα εἰς τάς φυλακάς.
Ὁ πέμπτος ὅμως πού ἦτο καί εὐφυέστερος ἀπό τούς ἄλλους, ἰδού ποίαν γνώμην ἔδωκε:
Πλανᾶσθε ὅλοι. Μέ κανένα ἀπ' αὐτά τά μέσα δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκδικηθῶμεν τόν Ἐπίσκοπον Ἰωάννην. Ἐάν τόν στείλωμεν εἰς ἐξορίαν, ὁλόκληρος ἡ γῆ εἶναι πατρίς του. Ἐάν τοῦ δημεύσωμεν τήν περιουσίαν, θά τήν ἀφαιρέσωμεν ὄχι ἀπό αὐτόν, ἀλλά ἀπό τούς πτωχούς, τούς ὁποίους καθημερινῶς ἐλεεῖ καί ἀνακουφίζει. Ἐάν τόν ρίψωμεν εἰς τάς φυλακάς, θά ἀσπασθῆ τάς ἁλυσίδας μέ τάς ὁποίας θά τόν δέσωμεν, καί θά θεωρήση τόν ἑαυτόν του εὐτυχῆ. Ἐάν δέ τόν καταδικάσωμεν εἰς θάνατον, θά τόν δεχθῆ μέ χαράν, διότι θά τοῦ ἀνοίξωμεν τόν οὐρανόν.
Καί προσέθεσε τότε, ἀπευθυνόμενος πρός τόν βασιλέα. Μεγαλειότατε, θέλετε νά τόν ἐκδικηθῆτε; Εὕρετε τρόπον νά τόν ἐξαναγκάσετε, ὅπως ἁμαρτήση. Τόν ξεύρω πολύ καλά. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν φοβεῖται τίποτε ἄλλο εἰς τόν κόσμον αὐτόν, παρά μόνον τήν ἁμαρτίαν.
Πόσον θά εἴμεθα εὐτυχεῖς, ἐάν ἠμποροῦσαν νά ποῦν καί δι' ἡμᾶς ὅ,τι καί διά τόν θεῖον Χρυσόστομον «Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν φοβεῖται, παρά μόνον τήν ἁμαρτίαν».
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
