«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Ἀρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου (1884-1980)
... Ἔχοντες φίλον, σύμμαχον καί συμβοηθόν τόν Χριστόν καί τά ὅπλα τῆς Πίστεως, τῆς Ἀγάπης καί τῆς Ταπεινώσεως θά νικήσωμε τούς ἀοράτους καί ὁρατούς ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι μᾶς κτυποῦν ἀπό παντοῦ, ἡμέρα καί νύκτα καί σέ κάθε ὥρα καί στιγμή. Καιρός νά ἀποτινάξουμε τόν ὕπνο τῆς ἀμελείας καί νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός, τά ὅπλα τῆς Πίστεως, τῆς Ἀγάπης, τῆς Ταπεινοφροσύνης καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Πρίν ὅμως ἀρχίσωμε τόν πόλεμο μέ τούς ἐξωτερικούς καί ὁρατούς ἐχθρούς νά πολεμήσωμε πρῶτα τούς ἐσωτερικούς ἐχθρούς. Ἐσωτερικοί δέ ἐχθροί μας εἶναι τά πάθη μας, ὅπως ἡ φιλαυτία, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ φιληδονία, ἡ φιλαργυρία καί ἡ ἀμέλεια, ἀπό τά ὁποία ἀκολουθοῦν καί ἄλλα πολλά μεγάλα καί μικρά.
Ὁ Χριστιανός, ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ξυπνήση ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀμελείας πρέπει νά νικήση τά πάθη του, νά ὑποτάξη τήν σάρκα εἰς τό πνεῦμα καί, τότε, εὐχερῶς θά νικήση ὅλους τούς ἐχθρούς, ἀοράτους καί ὁρατούς...
... Ἡ Κυβέρνησις καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ἐάν θέλουμε τήν σωτηρία μας θά τήν βροῦμε μόνο στήν μετάνοια καί ἐπιστροφή στόν Θεό, ἀπό τόν ὁποῖο ἀπομακρυνθήκαμε... Τά δεινά, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί Ἕλληνες χριστιανοί, πού δοκιμάζουμε σήμερα προέρχονται ἀπό ἐμᾶς. Ἐμεῖς μόνοι μας τά ἐπισωρεύσαμε στούς ἑαυτούς μας καί τήν πατρίδα μας. Οἱ πολλές μας ἁμαρτίες ἐκίνησαν τόν Ἀγαθό, Φιλάνθρωπο καί Εὔσπλαγχνο Θεό σέ ὀργή, θυμό καί ἀγανάκτησι, ὅπως λέγει ὁ Θεοκήρυξ Ἀπόστολος Παύλος" «θυμός καί οργή, θλιψις καί στενοχώρια ἐπί πᾶσαν ψυχήν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τό κακόν.» (Ρωμ. 2, 9)...
Ἐάν θέλωμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο, πού διατρέχουμε καί πού ἀπειλῆ νά μᾶς καταστρέψη· ἐάν θέλουμε νά σωθοῦμε, τότε νά μετανοήσουμε ὅλοι, ἀπό τόν βασιλέα (πρόεδρο Δημοκρατίας τώρα) μέχρι τόν τελευταῖο στρατιώτη, καί ἀπό τόν πατριάρχη μέχρι τόν τελευταῖο καλόγηρο, ἐπειδή ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀπειθεῖς, παραβάται. Νά μετανοήσουν πρώτα οἱ ἄρχοντες τῆς πολιτείας, ὑπουργοί, βουλευταί, στρατηγοί, ἀξιωματικοί καί ὅλοι ὅσοι ὑπερέχουν σέ ἀξιώματα, διότι, ἐκτός ἀπό λίγες ἐξαιρέσεις, πολλοί ἀπό αὐτούς εἶναι ἀσεβεῖς, ἄπιστοι καί βλάσφημοι...
Ὀφείλουν νά μετανοήσουν ὅσοι ἀπό τούς ἄρχοντας τῆς Ἐκκλησίας, πατριάρχαι, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἡγούμενοι, παραβαίνουν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης πρέπει νά μετανοήσουν ὅλοι οἱ κληρικοί καί οἱ λαϊκοί, ἄνδρες καί γυναῖκες, μικροί καί μεγάλοι, καί νά παύσουν τήν ὑπερηφάνεια, τόν φθόνο, τήν ἔχθρα, τήν μνησικακία, τήν φιλαργυρία, τήν πλεονεξία, τήν ἁρπαγή, τήν ἀδικία, τό ψεῦδος, τήν συκοφαντία, τήν κατάκρισι, τήν καταλαλιά, τήν μέθη, τήν κραιπάλη, τήν ἀσωτία...
Πρέπει νά μετανοήσουμε, ἐπαναλαμβάνω, ὅλοι μέ εἰλικρίνεια· νά ζητήσουμε συγχώρησι ἀπό τόν Ὕψιστο Θεό καί Οὐράνιο Πατέρα μας· νά συνδεθοῦμε μέ τόν σύνδεσμο τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς ὁμονοίας, καί τότε μόνον θά σωθοῦμε ἀπό τόν κίνδυνο καί ἐμεῖς καί ἡ πατρίδα μας...
Ἄς μετανοήσουμε ἀληθινά καί ἄς ἐπιστρέψουμε στόν Εὔσπλαγχνο Πατέρα μας σάν τόν ἄσωτο υἱό... Ἄς μετανοήσουμε σάν τούς Νινευΐτας, οί ὁποῖοι μετανοήσαντες ἐσώθησαν· ἐάν καί ἐμεῖς ἀληθινά μετανοήσουμε, θά σωθοῦμε, ἐάν δέν μετανοήσουμε, θά ἀπολεσθοῦμε· «Ἐάν μή μετανοῆτε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε» (Λουκ. 13, 3), τό γάρ στόμα τοῦ Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα...
Ἡ στροφή ὅλων μας πρός τόν Χριστόν, ἀποτελεῖ σανίδα σωτηρίας διά τό Ἔθνος πού κινδυνεύει... Μία μόνη ἐλπίς μᾶς ἀπομένει, ἐάν θέλουμε καί ἐμεῖς νά σωθοῦμε ἀπό τόν κίνδυνο καί ἡ πατρίδα μας νά ζήση, νά μετανοήσουμε...
... Μόνη ἐλπίς σωτηρίας ἀπό τίς πλάνες καί τίς αἱρέσεις, τίς καινοτομίες καί τίς παγίδες τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων καί τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ προσευχή, ἡ Μετάνοια καί ἡ Ταπείνωσις...
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
