Η συζήτηση με τους δυο νέους περιεστράφη γύρω από την ιδεολογία
του Κομμουνισμού. Με άκουγαν με προσοχή καθώς διατύπωνα τις
αντιρρήσεις μου κατά του Κομμουνισμού: Ότι στηρίζεται στο μίσος, (πάλη
των τάξεων) και στη βία, ότι είναι αντίθετη στη φύση του ανθρώπου, στην
οποία μετέχουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως των πεποιθήσεών τους, (η
ανθρώπινη φύση είναι μία), ότι η κοινοκτημοσύνη των συντελεστών
παραγωγής έχει αξία όταν επιτυγχάνεται με την ελεύθερη βούληση των
πολιτών και όχι με τη βία. Απόδειξη ότι τα κομμουνιστικά κόμματα, ενώ
στην ιδεολογία είναι υπέρ της βίαιης επιβολής των θεωριών τους, στην
πράξη αγωνίζονται με ειρηνικό τρόπο να αλλάξουν την κοινωνία.
Ήταν πολύ ήσυχοι. Έμοιαζαν με χριστιανούς παρά με κομμουνιστές!
Υπεραμύνθηκαν της πίστης τους στην ιδεολογία του κομμουνισμού και
άκουσαν με προσοχή, την αντίρρησή μου, ότι οποιαδήποτε ιδεολογία δεν
αρκεί για να απαντήσει στα ερωτήματα που βασανίζουν τους νέους, ούτε
αυτή του κομμουνισμού.
Μιλούσαμε αρκετή ώρα όχι επειδή είχα απορίες ως προς τον
κομμουνισμό, αλλά γιατί είχα την ευκαιρία να μιλώ με δυο νέους, που τους
κοσμούσε η ευγένεια, η ανιδιοτέλεια κι η ομορφιά.
