Υπό Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
Ὁ Ζήνων ὁ Κιτεύς (4ος αἰ. π.Χ.) ἦταν μεγαλέμπορας. Σέ κάποιο ταξίδι, ἔχασε, ἀπό θαλασσοταραχή, τό ἐμπόρευμα καί τό καράβι του.
«Τώρα πού ναυάγησα, πῆγε καλά τό ταξίδι», εἶπε.
Τό ναυάγιο τόν ἔκανε νά ἀφυπνισθεῖ· νά ἀλλάξει σκεπτικό, τοποθέτηση στή ζωή.
Ἦταν σάν νά μᾶς ἔλεγε:
«Ἕνα καλό σκεπτικό, ἀξίζει πολύ παραπάνω ἀπό τά πλούτη».
John Maxwell Coetzee: «Τό 10% τῆς ζωῆς μας φτιάχνεται ἀπ'αὐτά πού μᾶς συμβαίνουν, τό 90% ἀπό τό πῶς βλέπουμε αὐτά πού μᾶς συμβαίνουν».
Ἡ καλή ἤ κακή ζωή ξεκινᾶ ἀπό μέσα· ἀπό τόν τρόπο σκέψεως, θεώρησης τῶν πραγμάτων, πού συμβαίνουν στή ζωή.
Ζοῦμε καλά, ὅταν σκεπτόμαστε καλά. «Μεγαλύτερη ζημιά κάνει στό κεφάλι μας μιά κακή σκέψη, παρά τό τοῦβλο πού πέφτει πάνω του». (Dr. Frank Crane).
Εἶναι ἐνδιαφέρον, ὅτι πάνω ἀπό ἑκατό ἀμερικάνικα Πανεπιστήμια, ἀσχολήθηκαν μέ τό τί πράγματι σημαίνει ἀνθρώπινη εὐτυχία, καί κατέληξαν στό συμπέρασμα, ὅτι ἡ εὐτυχία «κρύβεται» στό μυαλό: «Εὐτυχία εἶναι νά βλέπεις τή ζωή μέ αἰσιοδοξία», μέ καλό λογισμό (Ἐπενδυτής, 3-4 Ἰουνίου 2006, σελ. 40).
Ὅμως, πῶς θά δεῖς τή ζωή μέ αἰσιοδοξία σ' αὐτόν τόν κόσμο ὅπου ζοῦμε;
Ὅταν κάθε τόσο ἀκοῦς τόσα κακά; Ὅταν γύρω σου πεθαίνουν καθημερινά καί ξαφνικά τόσοι ἄνθρωποι;
Ὅταν εἶσαι καθηλωμένος στό καροτσάκι, καί δέν ὑπάρχει ἐλπίδα, γιατρειά; Ὅταν, ὅταν, ὅταν;
Καί ἄν δέν ὑπάρχει ἐλπίδα σ'αὐτόν τόν κόσμο, ἡ ζωή μας εἶναι σκέτη ἀπελπισία!
Οἱ χριστιανοί εἶναι οἱ «τυχεροί» αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Γιατί ἔχουν ὡς Θεό τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό Φῶς τοῦ κόσμου (Ἰω. 8:12).
«Ὅποιος Μέ ἀκολουθεῖ, δέν περπατάει στό σκοτάδι» (Ἰω. 8:12), λέει ὁ Χριστός.
Τόν ἀκολουθεῖ, ὅποιος ἔχει ὁδηγό στή ζωή του τίς ἐντολές Του, τότε «ἔχει τό Φῶς τῆς Ζωῆς» (Ἰω. 8:12).
Ἄν τίς ποδοπατεῖ, φέρνει ἀπό μόνος του τό σκοτάδι στήν ψυχή του.
Ὁρίζει ἀπό μόνος του τούς κανόνες στήν προσωπική του ζωή, καί φυσικά ἐπιλέγει ὅ,τι ἀρέσει στόν «ἐπικίνδυνο» ἑαυτό του· μέ πρῶτο τίς ἡδονές τοῦ σώματος· χωρίς ὅρια καί κριτήρια.
Μπορεῖ νά φθάσει στό ἀποκορύφωμα τῆς ἐφάμαρτης σαρκολατρείας, στήν ἀφύσικη ὁμοφυλοφιλία, πού καταδικάσθηκε διά πυρός (!) ἀπό τό Θεό, κάνοντας ὁλοκαύτωμα τούς ἀμετανόητους gay τῶν Σοδόμων καί Γομόρων (Γέν 19:23-25), πού γύρευαν τήν εὐτυχία μέσα στήν ἁμαρτία.
Ἄν εἶναι δυνατόν, ἡ ποδοπάτηση τῶν ἐντολῶν, ὁδηγιῶν τοῦ Κυρίου, νά φέρουν στόν ἄνθρωπο ἐσωτερική, γνησία εὐτυχία, εἰρήνη καί ἐλπίδα.
Εἶχε δίκιο ὁ Umberto Eco, ὅταν σέ συνέντευξή του («Ἐλευθεροτυπία» 9.4.2008), δήλωνε ἀπελπισμένος: «Δέν πιστεύω στήν εὐτυχία. Πιστεύω μόνο στήν ἀνησυχία. Δέν εἶμαι συνεχῶς εὐτυχισμένος, γιατί πάντα αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά κάνω κάτι ἄλλο. Ὅσοι λένε ὅτι εἶναι εὐτυχισμένοι στή ζωή τους, εἶναι ἠλίθιοι!».
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
