Ἡ Οὐρανία 12 ἐτῶν ἀγγελούδι ἀπό
τήν Κρήτη, ἀγαπήθηκε ἀπὸ τον Νυμφίο μας Χριστό. Ἀρρώστησε ξαφνικά μέ πυρετό, πού την ἔλειωνε σὰν το κερί. Ἀμέσως στὸ νοσοκομεῖο. Την ἄλλη ἡμέρα εἶπε ἡ κορούλα στὸν πατέρα της: Πάρε με γιὰ το χωριό μας. Ἦλθε ὁ Χριστός μας καὶ
μου εἶπε ὅτι σε τρεῖς ἡμέρες θὰ ἔλθη νὰ με
πάρη. Την Τρίτη ἡμέρα εἶπε στοὺς γονεῖς
της: Αὔριο τέτοια ὥρα δὲν θὰ ζῶ. Θά ἔχω πετάξει στὰ οὐράνια. Δὲν θέλω νὰ μέ κλάψετε. Οἱ συμμαθητές μου ὅλοι νά
φορέσουν λευκά καὶ νὰ ἔλθουν μαζί μου στὸν τάφο μου. Καὶ νά τραγουδοῦν τά
τραγούδια τοῦ Χριστοῦ καὶ της Παναγίας πού μάθαμε στὸ κατηχητικό μας. Θέλω νά κάνετε πανηγύρι στήν κηδεία μου.
Δὲν θέλω νὰ
μέ κλάψει κανείς. Μου δίνετε την λόγον
σας; Μακάρια ἦταν ἡ πορεία ποὺ ἐβάδισε ἡ
ψυχή της Οὐρανίας σ' αὐτὸ το τελευταῖο ἐπὶ της γῆς ταξίδι της. Ἄγγελοι, ὅπως εἶπε ἡ ἴδια, κατέβηκαν καὶ παρέλαβαν την ἁγνὴ ψυχή της γιὰ νὰ χαίρεται αἰώνια την ἐπουράνια δόξα.
Εὔχομαι καὶ ὅλοι ἐμεῖς οι ἀκόμη ζῶντες νὰ ἐπιτύχουμε Χάριτι Χριστοῦ αὐτῆς της
δόξης του Παραδείσου.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
