Τριάντα χρόνια νηστείας και σιωπής!
Αυτό, ούτε τα θηρία του δρυμού δεν μπορούν να το αντέξουν.
Το λιοντάρι ξεγελάει την πείνα του με τους ήχους του βρυχηθμού του,και το δέντρο θροΐζει, όταν πλησιάζει ο άνεμος
Εσύ όμως ούτε θροΐζεις ούτε βρυχάσαι ούτε βογγας,ούτε θρηνείς, ούτε το τραγούδι σου ηχεί μέσα στην ερημιά!
Πες μου, είσαι άνθρωπος; Ποιο είναι το όνομά σου; Θα θελήσεις ποτέ με κάποιον να μιλήσεις;
Η Φωνή, η φωνή, η φωνή:
Εγώ είμαι η φωνή όμως Εκείνος είναι ο Λόγος του Θεού.
Απεσταλμένος είμαι στα παιδιά του Ισραήλ, για να τους φωνάξω:
Μετανοείτε, ω άνθρωποι, δείτε, έρχεται Εκείνος! Καλούς καρπούς ποιείτε, ο καθένας κατά τη δύναμή του. Ιδού, ιδού έρχεται Αυτός-ώ Θαύμα Θαυμάτων,
καταμεσής των υδάτων κρύβεται το πυρ εξ ουρανού!
Ιδού, ο Αμνός του Θεού, βαδίζει εν μέσω λύκων. Λύκοι, καθαρίστε στο νερό τη θηριώδη φύση σας!
Τριάντα χρόνια σιωπής και νηστείας,τι απομένει από το σώμα σου, εκτός από τη φωνή σου;
Το ξεραμένο σώμα σου δεν είναι παρά μια σκιά της φωνής σου,η οποία κηρύσσει το νέο: Ιδού, ο Θεός έρχεται σε εμάς!
Το ξεραμένο σώμα σου, ήταν ένα καλάμι. που ο Ηρώδης το έσπασε
Αλλά η φωνή συνεχίζεται, συνεχίζεται. κανείς δεν μπορεί να τη φιμώσει.
Τίνος φωνή είναι αυτή; που στο άκουσμά της ακόμη και οι αιώνες τρέμουν;
Ενός πεινασμένου λιονταριού;
Όχι, Όχι – ενός ανθρώπου της πίστεως.
«Γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς·» (Ματθαίος 6:10).
Δεν οδήγησε ο ίδιος τα βήματά του στην έρημο, ούτε μακριά από αυτήν.
Ένα αόρατο πηδάλιο άνωθεν κατεύθυνε την ζωή του.
Διότι όταν ήταν απαραίτητο γι ‘αυτόν να βγει από την έρημο και να πάει να συναντήσει τον Κύριο, τότε, όπως ρητά αναφέρεται: «ἐγένετο ῥῆμα Θεοῦ ἐπί Ἰωάννην» (Λουκά 3: 2).
Σαν αθώος νέος, ο Ιωάννης, μίλησε απλά για την επικοινωνία του με τις δυνάμεις του Ουρανού:
«κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ᾿ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾿ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.»(Ιωάννη 1: 33-34).
Πόσο τρυφερά και απλά μιλάει για πράγματα ουράνια! Αλλά πόσο τρομακτικός είναι σαν λιοντάρι, όταν μιλάει εναντίον της αδικίας των ανθρώπων, εναντίον του Ηρώδη και της Ηρωδιάδος!
Το αρνί και το λιοντάρι συγκατοικούν εντός του. Ο παράδεισος είναι τόσο κοντά του, όπως η μητέρα στο παιδί της.
Το θέλημα του Θεού του είναι προσιτό και ξεκάθαρο, όπως είναι και για τους αγγέλους στον ουρανό.
Πάνσοφε Κύριε, οδήγησε κατά το θέλημα Σου τις ζωές ημών των αμαρτωλών, στην έρημο αυτής της ζωής, όπως οδήγησες τη ζωή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού.
Ό,τι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), Εκδ. Αθως
Αυτό, ούτε τα θηρία του δρυμού δεν μπορούν να το αντέξουν.
Το λιοντάρι ξεγελάει την πείνα του με τους ήχους του βρυχηθμού του,και το δέντρο θροΐζει, όταν πλησιάζει ο άνεμος
Εσύ όμως ούτε θροΐζεις ούτε βρυχάσαι ούτε βογγας,ούτε θρηνείς, ούτε το τραγούδι σου ηχεί μέσα στην ερημιά!
Πες μου, είσαι άνθρωπος; Ποιο είναι το όνομά σου; Θα θελήσεις ποτέ με κάποιον να μιλήσεις;
Η Φωνή, η φωνή, η φωνή:
Εγώ είμαι η φωνή όμως Εκείνος είναι ο Λόγος του Θεού.
Απεσταλμένος είμαι στα παιδιά του Ισραήλ, για να τους φωνάξω:
Μετανοείτε, ω άνθρωποι, δείτε, έρχεται Εκείνος! Καλούς καρπούς ποιείτε, ο καθένας κατά τη δύναμή του. Ιδού, ιδού έρχεται Αυτός-ώ Θαύμα Θαυμάτων,
καταμεσής των υδάτων κρύβεται το πυρ εξ ουρανού!
Ιδού, ο Αμνός του Θεού, βαδίζει εν μέσω λύκων. Λύκοι, καθαρίστε στο νερό τη θηριώδη φύση σας!
Τριάντα χρόνια σιωπής και νηστείας,τι απομένει από το σώμα σου, εκτός από τη φωνή σου;
Το ξεραμένο σώμα σου δεν είναι παρά μια σκιά της φωνής σου,η οποία κηρύσσει το νέο: Ιδού, ο Θεός έρχεται σε εμάς!
Το ξεραμένο σώμα σου, ήταν ένα καλάμι. που ο Ηρώδης το έσπασε
Αλλά η φωνή συνεχίζεται, συνεχίζεται. κανείς δεν μπορεί να τη φιμώσει.
Τίνος φωνή είναι αυτή; που στο άκουσμά της ακόμη και οι αιώνες τρέμουν;
Ενός πεινασμένου λιονταριού;
Όχι, Όχι – ενός ανθρώπου της πίστεως.
«Γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς·» (Ματθαίος 6:10).
Δεν οδήγησε ο ίδιος τα βήματά του στην έρημο, ούτε μακριά από αυτήν.
Ένα αόρατο πηδάλιο άνωθεν κατεύθυνε την ζωή του.
Διότι όταν ήταν απαραίτητο γι ‘αυτόν να βγει από την έρημο και να πάει να συναντήσει τον Κύριο, τότε, όπως ρητά αναφέρεται: «ἐγένετο ῥῆμα Θεοῦ ἐπί Ἰωάννην» (Λουκά 3: 2).
Σαν αθώος νέος, ο Ιωάννης, μίλησε απλά για την επικοινωνία του με τις δυνάμεις του Ουρανού:
«κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ᾿ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾿ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.»(Ιωάννη 1: 33-34).
Πόσο τρυφερά και απλά μιλάει για πράγματα ουράνια! Αλλά πόσο τρομακτικός είναι σαν λιοντάρι, όταν μιλάει εναντίον της αδικίας των ανθρώπων, εναντίον του Ηρώδη και της Ηρωδιάδος!
Το αρνί και το λιοντάρι συγκατοικούν εντός του. Ο παράδεισος είναι τόσο κοντά του, όπως η μητέρα στο παιδί της.
Το θέλημα του Θεού του είναι προσιτό και ξεκάθαρο, όπως είναι και για τους αγγέλους στον ουρανό.
Πάνσοφε Κύριε, οδήγησε κατά το θέλημα Σου τις ζωές ημών των αμαρτωλών, στην έρημο αυτής της ζωής, όπως οδήγησες τη ζωή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού.
Ό,τι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), Εκδ. Αθως
