Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 96-98
Ένα αισχρότατο έργο. Οι κινηματογράφοι, που πήγαιναν να
κλείσουν, ζωντάνεψαν, διότι επέτρεψε το κράτος να παρουσιάζουν σκληρό
πορνό. Πήγαν λοιπόν στην Ξάνθη, για να παρουσιάσουν ένα τέτοιο
αισχρότατο έργο, και η αστυνομία πάλι τους παρείχε προστασία. Κάποιοι
δραστήριοι Χριστιανοί ενός χριστιανικού συλλόγου μαζεύτηκαν έξω από τον
κινηματογράφο, διαμαρτυρήθηκαν, δημιουργήθηκε ταραχή μεγάλη, άρπαξαν
«φραγγέλιο» και έτσι οι επιχειρηματίες αναγκάστηκαν να το αποσύρουν.
Θέλετε να σας αναφέρω άλλο παράδειγμα, για να δείτε τι μπορεί να γίνει εξ αιτίας της αδράνειας των Χριστιανών;
Δε με μέλει, λέει ο άλλος το σπίτι μου να μην πειράξουν, τη γυναίκα μου να μην πειράξουν, τα παιδιά μου να μη πειράξουν, τα συμφέροντα μου και το μαγαζάκι μου να μην πειράξουν, το πορτοφόλι μου να μην πειράξουν και τα άλλα δεν μ’ ενδιαφέρουν καθόλου… Είναι ένα τρελοκομείο ο κόσμος.
Θα σας αναφέρω για ένα δεσπότη εκλεκτό, τον Προκόπιο Κεφαλληνίας.
Αυτός είναι άγιος άνθρωπος. Έχει κομποσχοίνι, προσεύχεται όλη νύχτα, νηστεύει, όλα αυτά τα κάνει. Αλλά είχε το «ελάττωμα» να είναι εθνικόφρων. Μιλούσε στα χωριά όπου πήγαινε. Δεν έκανε βέβαια καλά σ’ αυτό το σημείο. Αλλά εν πάση περιπτώσει δεν έκανε και καμιά αμαρτία φώναζε «Ελλάς» όπου και αν πήγαινε. Τον μίσησαν λοιπόν γι’ αυτό κάποιοι τρομερά. Και τι είπαν, ότι πήρε πριόνι και πριόνισε τα πόδια του αγίου (Γερασίμου). Τι φοβερό είναι η συκοφαντία! Ψέμα είναι αυτό. Τον μηνύσανε, έγινε δικαστήριο. Τρεις φορές απηλλάγη και αθωώθη από το πρωτοδικείο, από το εφετείο, από τον Άρειο Πάγο. Μετά τι του είπαν πλέον, Δε θα πατήσεις στο νησί, δε σε θέλουμε!…
Και ενώ στην Κεφαλονιά είναι δύο χιλιάδες και τρεις χιλιάδες μαζί του, είναι όμως Χριστιανοί νερόβραστοι ενώ οι άλλοι, οι εχθροί του, είναι μαχητικού. Αυτός, αθώος άνθρωπος, πήρε το μπαστούνι του και πήγε στην Κεφαλονιά. Μόλις το μάθανε οι εχθροί του, οι σκορπιοί και τα φίδια, κατέλαβαν τη μητρόπολη και τον διώξανε τον πετάξανε από τη μητρόπολη. Αυτοί, όταν μπαίνανε στη μητρόπολη, βλαστημούσαν τον άγιο Γεράσιμο, το Χριστό, την Παναγία, τα πάντα. Και οι λεγόμενοι Χριστιανοί δεν του συμπαραστάθηκαν.
Εδώ στην περιφέρεια μας δεν θέλω τέτοιους Χριστιανούς. Σ’ αυτές, αλλά και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, θέλω τους Χριστιανούς αγωνιστάς.
Τώρα θέλω να σας ρωτήσω· Αν εδώ στην περιφέρεια μας παρουσιασθούν παρόμοια κρούσματα και χρειαστεί αγώνας – γιατί δεν πρέπει η Εκκλησία μας να είναι αμπέλι ξέφραγο -, εσείς έχετε διάθεση να μιμηθείτε εκείνους τους Χριστιανούς της Αιγίνης που εξεδίωξαν τους γυμνιστάς; Έχετε διάθεση να μιμηθείτε τους άλλους γενναίους ανθρώπους που διαμαρτύρονται;