Ἤρχισαν σταδιακῶς καὶ εὐγενῶς νὰ τοποθετοῦνται Μητροπολῖται τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ μὲ σαφῆ πρόθεσιν νὰ ἀντιταχθοῦν ρητῶς πρὸς τὰ ἀπάνθρωπα μελετώμενα ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως. Εὐχόμεθα τὸ κῦμα ἀντιδράσεων νὰ συνεχισθῆ καὶ νὰ κορυφωθῆ, ὥστε νὰ ἀνασχέση τὸ προαναγγελθὲν ἀπὸ πρωθυπουργικὰ χείλη ἔγκλημα κατὰ ἀθώων παιδιῶν, ὅπως ἐπίσης νὰ μὴ ὑποχωρήσουν οἱ Ἱεράρχαι πιεζόμενοι, διότι θὰ εὐτελισθοῦν. Ἐλπίζομεν ὅτι καὶ οἱ Ἱεράρχαι τῆς Κρήτης καὶ τῶν Δωδεκανήσων θὰ συνταχθοῦν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος.
Ναυπάκτου: Ὄχι εἰς τὴν ἱκανοποίησιν τῆς αὐθαιρεσίας
Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ ἄρθρον του εἰς τὴν ἐφημερίδα «Τὰ Νέα» τῆς 29ης Νοεμβρίου 2023:
«…ἡ Πολιτεία ὀφείλει νὰ γνωρίζει ὅτι, ὁ Ἀριστοτέλης στὰ «Ἠθικὰ Νικομάχεια», ἀφοῦ καθορίζει ὅτι ἡ ἀρετὴ εἶναι ἡ μεσότητα μεταξὺ ὑπερβολῆς καὶ ἐλλείψεως, γράφει ὅτι ὁ νομοθέτης ἐνεργεῖ διὰ τοῦ νόμου ὡς παιδαγωγός. Αὐτὸ σηµαίνει ὅτι οἱ νόµοι ποὺ θεσπίζονται δὲν πρέπει ἁπλῶς νὰ ἱκανοποιοῦν τὶς αὐθαίρετες ἐπιλογὲς τοῦ καθενός, ἀλλὰ νὰ συντελοῦν παιδαγωγικὰ στὴν ἀνάπτυξη καὶ ἀναβάθµιση τόσο τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου ὅσο καὶ τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἐννοεῖται, βέβαια, ὅτι ἡ Πολιτεία πρέπει νὰ θεσπίζει νόµους µὲ σεβασµὸ καὶ στὴν ἰδιαιτερότητα τῆς παράδοσης τοῦ τόπου µας».
Πατρῶν: Εἴμεθα παντελῶς ἀντίθετοι
Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν προσφώνησιν τοῦ Σεβασμιωτάτου κατὰ τὸ ἐπίσημον γεῦμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τῆς 30ῆς Νοεμβρίου 2023:
«Ἡ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἔκπτωσις τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν, εἶναι ἀποτέλεσμα μεθοδικῆς ἐργασίας ἀπὸ τὸ ἐγγὺς ἢ ἀπώτερο παρελθόν, ὑπαγορευομένη, πιστεύομεν, ἀπὸ κέντρα τὰ ὁποῖα οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μὲ τὴν ἱστορική μας πορεία, ἀπὸ παλαιὰ ἕως τῆς σήμερον. Τὸ Ἔθνος μας, διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγεννήθη καὶ δι’ αὐτοῦ ἐσώθη καὶ σώζεται. Ἡ ἄρνησις τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς πυξίδος σωτηρίου πορείας καὶ τρόπου ζωῆς, ἡ ἀπαξίωση, ἐν πολλοῖς, τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἡ ἔκλυση τῶν ἠθῶν, ἡ υἱοθέτηση ξένων τρόπων ζωῆς, ἡ προσπάθεια ἀπομειώσεως ἢ διαλύσεως τῆς οἰκογενείας μὲ τὴν υἱοθέτηση προτύπων ποὺ καταλύουν τὴν, ἀπὸ τῆς δημιουργίας Θεοῦ ὁρισθεῖσαν συζυγίαν μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἡ υἱοθέτησις τῆς ἀπόψεως ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει δικαιώματα μόνο ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ γεννιέται καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ συλλαμβάνεται στὴν κοιλία τῆς μητρός του καὶ τόσα ἄλλα, δὲν μᾶς ἀνησυχοῦν ἁπλῶς, ἀλλὰ πιστεύομεν ὅτι μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν ὁδηγοῦν στὸν πνευματικὸ καταποντισμὸ καὶ τὸ ἠθικὸ βάραθρο. Ἡ ὅποια, ὃ μὴ γένοιτο, ἤθελε νομοθετηθῆ, συνύπαρξη ἢ «συζυγία» προσώπων, ἀντίθετη μὲ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἠθική, μᾶς εὑρίσκει παντελῶς ἀντίθετους».
Θεσσαλονίκης: Βόμβα ἡ τεκνοθεσία ὁμοφυλοφίλων
Παραθέτομεν τὸ σχετικὸν μὲ τὸ ζήτημα σημεῖον ἀπὸ συνέντευξιν, τὴν ὁποίαν παρεχώρησεν ὁ Σεβασμιώτατος εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Ἐθνικὸς Κήρυξ» τῆς 2ας Δεκεμβρίου 2023:
«-Γίνεται λόγος στὴν Ἑλλάδα σήμερα γιὰ θεσμοθέτηση τοῦ γάμου ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου; Ἔχετε ἄποψη γιὰ τὸ θέμα;
-Ἡ ἄποψή μου δὲν μπορεῖ νὰ διαφέρει ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία νομίζω πὼς εἶναι σαφῶς ἐκπεφρασμένη ὅτι κάτι τέτοιο θὰ ἀνοίξει τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου γιὰ τὴν τεκνοθεσία ἐκ μέρους αὐτῶν τῶν προσώπων, κάτι τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μία βόμβα στὰ θεμέλια τῆς ἴδιας τῆς οἰκογένειας».
Δημητριάδος: Ἀπόλυτα ἀντίθετοι εἰς τὸν γάμον ὁμοφυλοφίλων
Ἀποσπάσματα ἀπὸ συνέντευξιν εἰς τὴν ἐφημερίδα «Τὸ Βῆμα» τῆς 3ης Δεκεμβρίου 2023:
«…ὁ γάμος δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς μία κοινωνικὴ σύμβαση, οὔτε βεβαίως καὶ μέσον θεσμοθέτησης τῆς στρέβλωσης βασικῶν βιολογικῶν καὶ κοινωνικῶν λειτουργιῶν τοῦ ἀνθρώπου. Γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ὁ γάμος ἀποτελεῖ πλαίσιο συμπλήρωσης τοῦ ἄντρα καὶ τῆς γυναίκας, συγκρότησης τοῦ ἑνιαίου ἀνθρώπου καὶ συμπόρευσης στὴν ὁδὸ τῆς ὁλοκληρωμένης ἀπὸ κάθε ἄποψη ἀγάπης ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰωνιότητα. Συνεπῶς, στὸ ὄνομα τῆς διατήρησης τοῦ μεγαλειώδους περιεχομένου τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου ὡς συνάντηση, ἀποκλειστικά, ἄντρα καὶ γυναίκας, ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἀπόλυτα ἀντίθετη στὸν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων…
Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ τίθεται θέμα υἱοθεσίας ἐκ μέρους ὁμόφυλου ζευγαριοῦ, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ ἐπισημάνει τὴ σκανδαλώδη ὑποτίμηση τῆς γυναίκας ὡς ἑνὸς ἁπλοῦ ἐργαλείου τεκνοποιίας, στερημένης τοῦ μεγαλειώδους μητρικοῦ της ρόλου καὶ τῆς συμμετοχῆς της σὲ μία ὁλοκληρωμένη οἰκογένεια, ὅπως τὴν περιέγραψα προηγουμένως. Εἶναι ὄντως παράδοξο, σὲ ἐποχὴ μεγάλης κινητικότητας καὶ δικαιολογημένης ἀγωνίας γιὰ τὰ δικαιώματα τῆς γυναίκας στὸ σύγχρονο κόσμο, νὰ τίθεται ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖον ὄχι ἁπλῶς τῆς ἀφαιρεῖ δικαιώματα ἀλλὰ καὶ τὴν ὑποτιμᾶ ὡς πρὸς τὴν ἀξία της μὲ τρόπο κραυγαλέο… οἱ βουλευτὲς εἶναι, κατὰ τὴ γνώμη μου, δεσμευμένοι, ὄχι σὲ μία κομματικὴ πειθαρχία ἀλλὰ στὸ κατεξοχὴν ἔργο τους, δηλαδὴ στὸ νὰ ἐκφράσουν ἀπερίφραστα καὶ εὐθαρσῶς τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐξέλεξε. Ὄντως, βρισκόμαστε ἐνώπιον μίας καθοριστικῆς στιγμῆς στὰ πολιτικὰ πράγματα τῆς χώρας μας…».
