Κίσσινγκερ: Διορατικός γιά τόν κόσμο, ἀποτελεσματικός γιά τήν χώρα του, «δολοφόνος», «χασάπης» καί «ἐγκληματίας» γιά τούς ἀδελφούς μας Κυπρίους
ΣΥΝΕΒΗ στήν πρεσβεία τῶν ΗΠΑ στό Ἑλσίνκι τοῦ 1975 κατά τήν διάρκεια τῆς παράθεσης ἐπίσημου δείπνου, μέ τήν εὐκαιρία τῆς ὑπογραφῆς τῆς Τελικῆς Πράξεως. Παρόντες ὁ Πρόεδρος Τζέραλντ Φόρντ, ὁ ὁποῖος ἦταν καί ὁ ἀμφιτρύων, ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Χένρυ Κίσσινγκερ, ὁ Πρωθυπουργός Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καί ὁ διπλωματικός του σύμβουλος, πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης. Καραμανλῆς καί Κίσσινγκερ εἶχαν γνωριστεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἕναν χρόνο πρίν, στήν οἰκία τοῦ ἐκδότη τῶν «New York Times» Σάιρους Σαλτσμπέργκερ στό Παρίσι, καί ἡ ἐπαφή τους αὐτή δικαιολογοῦσε ἕναν τόνο οἰκειότητος.
«Μά πῶς νά σᾶς βοηθήσω, κύριε Πρόεδρε, ὅταν χιλιάδες ὁμογενεῖς Ἕλληνες διαδηλώνουν στήν Ἀμερική καί μέ ἀποκαλοῦν “χασάπη”;» παραπονέθηκε στόν Ἕλληνα ἡγέτη ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἀμερικανικῆς διπλωματίας. Δέν τοῦ ἦταν εὐχάριστο τό κυνηγητό. 30.000 Ἕλληνες διαδήλωσαν ἔξω ἀπό τόν Λευκό Οἶκο στίς 18 Ἰουλίου τοῦ 1974, φωνάζοντας ἐναντίον του συνθήματα, ὅπως «δολοφόνε». Ὅλη ἡ Νέα Ὑόρκη εἶχε γεμίσει μέ ἀφίσες πού ἔφεραν τό πρόσωπό του καί τό προσωνύμιο «χασάπης». Αὐτό δέν τέλειωνε. Συνεχιζόταν καί ἐξελισσόταν σέ πολιτικό του ἐφιάλτη.
Ὅπου τόν «πετύχαιναν» οἱ «δυσκολοπειθάρχητοι» Ἕλληνες, τοῦ ἐπετίθεντο μέ σφοδρότητα. Τόν ἐνοχλοῦσε ἡ καταδίωξή του καί μέσα στίς ΗΠΑ! Ἡ ἀπόφασή του νά μιλήσει στόν Καραμανλῆ γιά τό θέμα αὐτό εἶχε στόχο νά τοῦ ζητήσει ἐμμέσως νά παρέμβει στίς ὁμογενειακές ὀργανώσεις γιά νά σταματήσουν τό δυσάρεστο «λιντσάρισμά» του. Ὁ Καραμανλῆς, συμφώνως πρός τίς διηγήσεις τῆς ἐποχῆς, τόν κοίταξε αὐστηρά καί τοῦ εἶπε: «Λυπᾶμαι, δέν μπορῶ νά κάνω κάτι γι’ αὐτό. Εἶναι ἐσωτερικό σας θέμα. Εἶναι Ἀμερικανοί πολῖτες!»…
Ὁ Κίσσινγκερ ἔφυγε χθές ἀπό τήν ζωή σέ ἡλικία ἑκατό ἐτῶν. Πλήρης ἡμερῶν. Δέν μίλησε ποτέ γιά τήν τραγωδία τῆς Κύπρου καί τίς προσωπικές εὐθῦνες του, μολονότι κορυφαῖοι Ἕλληνες δημοσιογράφοι τοῦ τό ζήτησαν ἐπανειλημμένως. Κρύφτηκε. Καί τό μόνο πού ἀπομένει νά δοῦμε εἶναι τί ἐμπιστεύτηκε στήν βιογράφο του. Τά ἀπομνημονεύματά του δέν θά ἀργήσουν νά κυκλοφορήσουν. Ὁ ἐκλιπών ὑπῆρξε μιά ἐμβληματική φυσιογνωμία τῆς παγκόσμιας διπλωματίας, ἀντίστοιχη μέ τόν Μέττερνιχ. Ὑπερασπίστηκε μέχρι τέλους ἀποτελεσματικά τό συμφέρον τῆς χώρας του, παρ’ ὅτι ἡ θητεία του στό Σταίητ Ντηπάρτμεντ ὑπῆρξε βραχύβιος (1973-1974). Τά τελευταῖα κείμενά του γιά τήν ἀναγκαιότητα τῆς συνεργασίας ΗΠΑ – Ρωσσίας καί τῆς προσεγγίσεως ΗΠΑ – Κίνας δέν ἄρεσαν μέν στό ἀμερικανικό πολεμοχαρές κατεστημένο, ἀλλά δικαιώνονται ἀπό τίς ἐξελίξεις. Εἰδικῶς στήν Οὐκρανία. Τά κείμενα καί ἡ ἐργογραφία του («Διπλωματία», «Χρόνια Ἀνανέωσης» κ.λπ.) μέ τά ὁποῖα ἀνέλυσε χωρίς δογματισμό τόν νέο κόσμο, ἀποτελοῦν τήν κληρονομιά του. Εἰδικῶς, ἕνα ἀπό τά τελευταῖα κείμενα, μέ τό ὁποῖο ἀνήγγειλε τολμηρά τό τέλος τοῦ διαφωτισμοῦ μέ τήν εἰσαγωγή τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης!
Ὁ Κίσσινγκερ γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ὅμως ὑπῆρξε μιά ἀντιφατική φυσιογνωμία πού προκάλεσε ἀνήκεστο βλάβη στόν Κυπριακό Ἑλληνισμό. Καί αὐτό δέν πρόκειται νά τό ξεχάσουμε ποτέ. Αὐτό πού διαισθανόταν ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ὅτι ἔκανε ὁ συνομιλητής του πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες ἐναντίον τῶν συμφερόντων τοῦ Ἑλληνισμοῦ, σήμερα μποροῦμε καί νά τό ἀποδείξουμε.
Τά ὅσα ἔφερε στό φῶς τῆς δημοσιότητας μέσα ἀπό τό βιβλίο του «Τό Σκοτεινό Δωμάτιο» ὁ Ἀλέξης Παπαχελᾶς ἀποκτῶντας πρόσβαση σέ ἠχογραφημένα ἀρχεῖα τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ, ἀποδεικνύουν μέ τήν ἴδια του τήν φωνή τί ἔλεγε, τί ἀπεργάζετο καί πῶς βυσσοδομοῦσε κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ ἱστορία δέν διαγράφεται.
Ὅ,τι ἀκολουθεῖ εἶναι φράσεις τοῦ Κίσσινγκερ ἀπό τά ἠχογραφημένα ἀρχεῖα τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ. Δημοσιευμένες στό βιβλίο τοῦ κυρίου Παπαχελᾶ:
– «Δέν ὑπάρχει κάποιος ἀμερικανικός λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ Τοῦρκοι δέν πρέπει νά ἔχουν τό 1/3 τῆς Κύπρου.» (Σελ. 526)
– «Ἀκόμη καί ἄν συμβεῖ ἑλληνοτουρκικός πόλεμος, ἡ Τουρκία εἶναι πιό σημαντική γιά ἐμᾶς.» (Σελ. 528)
– «Εἶναι ἐναντίον τῶν συμφερόντων μας νά ἔχουμε τούς Ἕλληνες ἐκεῖ.» (Σελ. 529)
– «Νά πεῖς στόν Κληρίδη ὅτι τοῦ λέω ὡς πολιτικός σύμβουλός του νά μήν ἐμφανιστεῖ στήν Ζυρίχη γιατί θά ἀναγκαστεῖ νά δεχθεῖ μία λύση πού θά τόν κάνει νά φανεῖ στό κοινό ὡς ξεπούλημα. Οἱ Ἕλληνες εἶναι αὐτοί πού πρέπει νά κάνουν τήν συμφωνία! Νά τήν δεχθεῖ, ἐπειδή τήν δέχθηκαν οἱ Ἕλληνες.» (Ὁδηγίες σέ ὑφυπουργό του πού ἀπέστειλε ὡς μεσολαβητή.)
– «Δέν πρέπει οἱ Ἕλληνες νά γοητευτοῦν μέ τήν ἰδέα ὅτι θέλουμε τόσο πολύ τήν δημοκρατία στήν Ἑλλάδα, ὥστε νά στηρίξουμε τόν βιασμό τῆς Τουρκίας ἀπό τήν Ἑλλάδα.» (Σελ. 494)
– «Ἡ Ἑλληνική Ἀριστερά θά μᾶς κυνηγήσει ὅταν αὐτό τελειώσει.» (Σελ. 531)
Δέν χρειάζεται νά προσθέσουμε ἄλλα. Ἀπό τήν ἀνάγνωση τῶν παραπάνω ἀποκαλύπτεται πόσο δόλια σκεπτόταν γιά τήν Ἑλλάδα, τήν Κύπρο καί τόν Ἑλληνισμό. Πῶς συμβούλευε τούς Κυπρίους ἡγέτες νά κάνουν ἀτιμίες γιά νά φορτώσουν στήν Ἀθήνα τίς δικές του ἁμαρτίες.
Ἡ Δύση τόν ἀποχαιρετᾶ ὡς τήν σοφή ἀλεποῦ τῆς διπλωματίας. Ὁ Ἑλληνισμός ὅμως ὄχι. Γι’ αὐτόν θά παραμείνει «χασάπης» καί «δολοφόνος». Οἱ ἀγνοούμενοι τῆς Κύπρου τόν περιμένουν ἐκεῖ ψηλά νά τοῦ τά ποῦν ἕνα χεράκι. Αὐτό τό ραντεβού, ἀδύνατον νά τό ἀποφύγει.
