«Ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας παραπέμπει στὴν πολυγαμία λέει ὁ Ἀμερικανὸς συγγραφέας Κρίστοφερ Ράιαν καὶ ἐξηγεῖ τί συμβαίνει στὸ ὁμαδικὸ σὲξ ποὺ κάνει τὴ διαδικασία πιὸ ἐνδιαφέρουσα. […] ἀπὸ τοὺς προϊστορικοὺς χρόνους, ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας παραπέμπει στὴν πολυγαμία. Ἡ μονογαμία δὲν εἶναι στὸ αἷμα μας […] Στοὺς προϊστορικοὺς χρόνους οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν σὲ ὁμάδες. Κυνηγοῦσαν μαζὶ καὶ μοιράζονταν τὰ λάφυρά τους καὶ ὄχι μόνο. Ἀποκτοῦσαν παιδιὰ δίχως νὰ τοὺς ἐνδιαφέρει σὲ ποιὸν ἀνήκουν. Εἶχαν σεξουαλικὲς ἐπαφὲς μὲ αὐτὸν ποὺ ἤθελαν ἀκόμα κι ἂν δὲν τὸν ἔβλεπαν ξανά. Μὲ τὸ ὁμαδικὸ σὲξ ἐνισχύονταν οἱ δεσμοὶ ὁλόκληρης τῆς κοινότητας. Ἡ ἀνταλλαγὴ συντρόφων ἦταν σύνηθες φαινόμενο. Ἡ ζήλια ἦταν σχεδὸν ἄγνωστη… “Στὰ ζῷα ἡ μονογαμία εἶναι πάντα ἡ ἑξαίρεση” ὑποστηρίζει ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ Λάρκς Πένκε. Μὲ βάση τὴν ἐξελικτικὴ θεωρία ὁ Ἀμερικανὸς ψυχολόγος ἐπικέντρωσε τὴν ἔρευνά του στὴν ἐπιλογὴ συντρόφου, τὶς ἐρωτικὲς σχέσεις καὶ τὴ σεξουαλικότητα τῶν ζῴων…» (Ἱστ. Ξυπνῆστε Ρέ)!
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος «παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48,13), ἀκόμα καὶ στὴν ἄλογη ζῳώδη πολυγαμία! Φρικτό!
