Tοῦ κ. Γεωργίου Κούβελα, Δικηγόρου – Ἐπιτίμου Προέδρου
τῆς Ἐθνικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Κυπρίων
16ον
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ:
Τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ γυναίκα ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζει μόνη της γιὰ τὸ σῶμα της, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ Ἔμβρυο ποὺ ὑπάρχει στὴ μήτρα της, εἶναι ἕωλο, ἀνήθικο, παράλογο, ἀπαράδεκτο καὶ ἀντικοινωνικό, γιατὶ τὸ Ἔμβρυο δὲν ἀνήκει μόνο στὴ γυναίκα, ἀλλὰ ἀνήκει καὶ στὸν ἄνδρα ποὺ συνέβαλε στὴ δημιουργία του. Ἀκόμα τὸ Ἔμβρυο δὲν ἀνήκει ὡς ἰδιοκτησία οὔτε στὴ γυναίκα οὔτε στὸν ἄνδρα ποὺ τὸ γέννησαν. Ἀλλὰ ἀποτελεῖ μιὰ ξεχωριστὴ ψυχοσωματικὴ ζωντανὴ Ὕπαρξη ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως! Ναί, ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως! Ἀπὸ τότε ἀρχίζουν τὰ στάδια τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου: Νεογέννητο, Νήπιο, παιδί, ἔφηβος – ἔφηβη, ὥριμος ἄνδρας – ὥριμη γυναίκα. Συνεπῶς ἡ Ἄμβλωση εἶναι φόνος ἐκ προμελέτης ἑνὸς ἀνυπεράσπιστου ἀνθρώπου.
Ὅποιος κάνει Ἔκτρωση διαπράττει Ἀνθρωποκτονία ἐκ προθέσεως καὶ μάλιστα Ἀνθρωποκτονία βάναυση, ἀποτρόπαια, εἰδεχθῆ, ποὺ τιμωρεῖται σὲ βαθμὸ Κακουργήματος! Γιατὶ ὁ Φόνος τοῦ Ἐμβρύου εἶναι βαρύτατο, φρικτό, ἀποτρόπαιο Ἔγκλημα καὶ θανάσιμος – ἀσυγχώρητη Ἁμαρτία. Τὸ Κακούργημα – θανάσιμος Ἁμαρτία τῆς Ἔκτρωσης εἶναι τόσο φρικτὸ καὶ φοβερό, ὥστε ὁ θρῆνος ποὺ ἁρμόζει στὴν περίπτωση αὐτὴ εἶναι ἐκεῖνος τοῦ Ἁγίου προφήτου Ἰερεμίου: «Τίς δώσει κεφαλῇ μου ὕδωρ καὶ ὀφθαλμοῖς μου πηγὴ δακρύων καὶ κλαύσομαι τὸν λαὸν τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός»! [77]
Γιὰ τὸ Κακούργημα – Θανάσιμη Ἁμαρτία τῆς Ἔκτρωσης εὐθύνονται:
–Οἱ γονεῖς ποὺ διαπράττουν ἔκτρωση.
–Ὁ παπποὺς καὶ ἡ γιαγιὰ ποὺ συναινοῦν, ποὺ προτρέπουν ἤ ποὺ δὲν ἀποτρέπουν τὴν Ἔκτρωση.
–Ὅσοι ὑποδεικνύουν στοὺς γονεῖς νὰ ἐκτρώσουν τὸ παιδί τους.
–Ὁ Ἰατρός, τὸ Ἰατρικὸ κέντρο, τὸ Νοσοκομεῖο, τὸ νοσηλευτικὸ προσωπικό, ὄχι μόνο δὲν ἀποτρέπουν τὴν Ἔκτρωση καὶ δὲν ἐνημερώνουν τὴν γυναίκα καὶ τὸν ἄνδρα γιὰ τοὺς ἐξαιρετικὰ μεγάλους σωματικοὺς καὶ ψυχικοὺς κινδύνους ποὺ τοὺς περιμένουν, ἀλλὰ ἀντίθετα τοὺς διαβεβαιώνουν ὅτι εἶναι κάτι ποὺ γίνεται εὔκολα, ἀκίνδυνα καὶ χωρὶς ἐπιπτώσεις στὴ σωματικὴ καὶ ψυχική τους ὑγεία!
Οἱ Ἰατροὶ ποὺ διαπράττουν μαζικὲς Ἐκτρώσεις εὐθύνονται γιὰ ἀνθρωποκτονίες κατ᾽ ἐπάγγελμα, κατ᾽ ἐξακολούθηση, κατὰ συρροὴν κατὰ συναυτουργία καὶ ἀπὸ κοινοῦ! Εἶναι δὲ ὑπεύθυνοι σὲ βαθμὸ χιλίων Κακουργημάτων!
Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου προστατεύεται καὶ ἀπὸ τὸ θεῖο καὶ ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο δίκαιο: Στὸ θεῖο Δίκαιο εἶναι σαφέστατη ἡ Ἐντολή: Οὐ φονεύσεις! Καὶ στὸ ἀνθρώπινο Δίκαιο εἶναι ἐπίσης σαφέστατες οἱ Διατάξεις τοῦ Ο.Η.Ε. καὶ τῆς Unesco: Ἡ «Παγκόσμιος Διακήρυξις τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου»[78] στὸ ἄρθρο 3ο λέει: «Πᾶν ἄτομον ἔχει δικαίωμα εἰς τὴν ζωήν, τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἀσφάλειαν τοῦ προσώπου του». Καὶ στὸ ἄρθρο 7 συμπληρώνει: «Πάντες εἶναι ἴσοι ἔναντι τοῦ νόμου· καὶ ἀπολαύουσι, ἄνευ διακρίσεως, τοῦ δικαιώματος τῆς προστασίας τοῦ νόμου»[79].
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμαστε ἰδιαίτερα ὑπερήφανοι, γιατὶ ὁ μεγάλος Ἕλληνας Ἱπποκράτης ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα π.Χ. ὄχι μόνο ἀπαγόρευσε ρητῶς τὴν τέλεση τῆς Ἄμβλωσης, ἀλλὰ περιέλαβε τὴν ἀπαγόρευση στὸ θρυλικὸ Ὅρκο[80] του, ποὺ ἰσχύει μέχρι σήμερα: «Ὁρκίζομαι… ὅτι θὰ τηρήσω μὲ ὅλη μου τὴ δύναμη καὶ κρίση αὐτὸν τὸν ὅρκο (…) Καὶ δὲ θὰ δώσω σὲ κανέναν, ποὺ θὰ μοῦ ζητήσει φάρμακο θανατηφόρο οὔτε θὰ δώσω παρόμοια συμβουλή, οὔτε καὶ σὲ γυναίκα θὰ δώσω φάρμακο γιὰ ἔκτρωση! («οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω»)!
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ὑπ᾽ ἀριθ. 3062/25-8-2022 Ἐγκύκλιο «Ἡ ἔκτρωσις εἶναι φόνος!» Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ψυχοσωματικῆς ὀντότητος ἀρχίζει μὲ τὸ θαῦμα τῆς γονιμοποίησης, μὲ τὴ σύλληψη -«ἐξ ἄκρας συλλήψεως», ὅπως λέμε στὴ θεολογικὴ γλῶσσα-, δηλαδὴ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀρχίζει καὶ ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ὑλικοῦ σώματος.
Τὸ ἔμβρυο εἶναι τέλειος ἄνθρωπος κατὰ τὴν ταυτότητα, ὁ ὁποῖος ἐξελίσσεται καὶ ἀναπτύσσεται κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης στὰ μητρικὰ σπλάγχνα, προσδοκῶντας τὴ γέννηση, γιὰ νὰ συνεχίσει τὴν ἀνάπτυξη κατὰ τὴ βιολογικὴ πορεία του, μετὰ δὲ καὶ τὸν βιολογικὸ θάνατο, νὰ μεταβεῖ στὴν αἰώνια Ὄντως Ζωή, ἀναμένοντας τὴν κοινὴ Ἀνάσταση.
Ὁ ἄνθρωπος δὲν πεθαίνει, ὅταν σταματᾶ ἡ ἀναπνοή του οὔτε ὅταν παύει νὰ κτυπᾶ ἡ καρδιά του. Ὁ ἄνθρωπος συνεχίζει. Οὔτε πάλι γεννιέται, ὅταν ἀρχίζει ἡ πρώτη του ἀναπνοὴ μὲ τὸν τοκετό. Ἔχει ἤδη ξεκινήσει τὸ ταξίδι του ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψής του. Ἡ ἀρχὴ τῆς ὕπαρξής του, ἡ ἀπόκτηση τῆς ἱερῆς ταυτότητάς του, ἡ δημιουργία τοῦ προσώπου του, μάλιστα «κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ», ταυτίζεται μὲ αὐτὴν τὴν μοναδικὴ στιγμή· τότε δημιουργεῖται «ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι», τότε μεταβαίνει ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη, τότε ἀποκτᾶ τὴν οὐσία τῆς ἀξίας του. Καὶ ἀπὸ τότε τοῦ ὀφείλουμε τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν προστασία μας. Ἰδίως τότε ποὺ δὲν φαίνεται, ποὺ δὲν ἔχει φωνὴ οὔτε δύναμη, ἔχει ὅμως ζωή, ὕπαρξη καί, ἄρα, ἀξία. Πρὸς ἐπίρρωση τούτων ἀρκεῖ νὰ ἀναλογισθοῦμε ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος· καὶ στὸ Θαβὼρ μεταμορφούμενος ἐν δόξῃ, καὶ ὡς βρέφος κενούμενος στὴ Βηθλεέμ, ἀλλὰ καὶ ὡς ἔμβρυο σαρκούμενος στὴ Ναζαρέτ!
Δυστυχῶς, ὅμως, στὶς μέρες μας ὑπάρχουν ἐπιστημονικὲς δῆθεν θεωρήσεις ποὺ ἀμφισβητοῦν αὐτὴν τὴν ἀξία τοῦ ἐμβρύου, ὑπάρχουν κοινωνικὲς ἀντιλήψεις ποὺ τὸ ἐγκαταλείπουν ἀπροστάτευτο, στερῶντας του τὸ προνόμιο τῆς ζωῆς, ὑπάρχει νομολογία ποὺ θωρακίζει νομικὰ τὶς ἐκτρώσεις, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐμβρύου στὴ ζωή, δικαιολογῶντας ἔτσι τὴν ἀνθρώπινη ἀγριότητα.
Καὶ φθάσαμε στὸ σημεῖο ὁ ἐτήσιος ἀριθμὸς τῶν δηλωμένων ἐκτρώσεων παγκοσμίως νὰ ξεπερνᾶ τὰ 50 ἑκατομμύρια, νὰ πλησιάζει αὐτὸν τῶν θανάτων ἀπὸ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες αἰτίες, νὰ εἶναι σχεδὸν πενταπλάσιος ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν θανάτων ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τοῦ καρκίνου. Μάλιστα καὶ στὴν πατρίδα μας, ποὺ πληθυσμιακὰ φθίνει μὲ γοργοὺς ρυθμούς, ὑπερβαίνει κατὰ πολύ, σύμφωνα μὲ τὰ ὑπάρχοντα στοιχεῖα, τὸν ἀριθμὸ τῶν γεννήσεων. Κάτι ἀντίστοιχο ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς λεγόμενες ἀνεπτυγμένες περιοχὲς τοῦ πλανήτη, στὶς ὁποῖες παρατηρεῖται διαρκῶς αὐξανόμενη γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς μητέρα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ μὲ θέρμη προσεύχεται γιὰ τὴν ὑγεία, τὴ μακροζωΐα καὶ τὴν ἀναγέννηση τῶν γεννημένων, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρήσει τὴν ἐπιλογὴ τῆς ἄμβλωσης ἁπλῶς καὶ μονομερῶς σὰν νὰ ἕνα νομικὸ ζήτημα ἢ ἀπόλυτο ἀνθρώπινο δικαίωμα τῆς κυοφορούσας ἢ κεκτημένο τῆς σύγχρονης κοινωνίας.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὑψώνει τὴ φωνή της γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς καὶ τῆς γέννησης τῶν ἀγέννητων καί, ἀντικρύζοντας τὴν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καὶ ζωῆς, ζητεῖ ἀπὸ τὶς εὐλογημένες μὲ τὴ δυνατότητα τῆς μητρότητος γυναῖκες νὰ προστατεύσουν μὲ κάθε τρόπο τὸν θησαυρὸ τῆς ζωῆς ποὺ κρατοῦν στὰ σπλάγχνα τους καί, παρὰ τὶς συχνὰ ἀντίξοες συνθῆκες ἢ τὴν πιεστικὴ γνώμη τῶν ἄλλων, νὰ δεχθοῦν μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ πίστη τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ.
Ἐπιπλέον, ἀπευθύνεται στὸ σύνολο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καὶ κάνει ἔκκληση γιὰ τὴ θωράκιση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ ἰδίως τὴ στήριξη τῆς πολύτεκνης οἰκογένειας.
Παράλληλα, ἀναλαμβάνει καὶ ἡ Ἴδια τὶς εὐθύνες Της, γιὰ νὰ ἀναδείξει τὴν πνευματικὴ σημασία αὐτοῦ τοῦ θεσμοῦ, νὰ ἐνημερώσει συστηματικὰ τὸν πιστὸ λαό μας γιὰ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα καὶ τὴν προστασία τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, καθὼς καὶ νὰ ἀναλάβει πρωτοβουλίες γιὰ τὴν ἔμπρακτη στήριξη τῆς ἄγαμης μητέρας καὶ τὴν οὐσιαστικὴ μέριμνα γιὰ τὶς μονογονεϊκὲς οἰκογένειες…».
Ἡ παραπάνω Ἐγκύκλιος διαβάστηκε στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς στὶς 8 Σεπτεμβρίου 2022 καὶ εἶχε ἐξαιρετικὴ ἀπήχηση σ᾽ ὅλο τὸ Λαό. Ἀνακοινώθηκε δὲ στὰ Μ.Μ.Ε. καὶ δημοσιεύθηκε ἀπὸ τὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἐφημερίδων. Εἶναι χαρακτηριστικὰ σχόλια τῆς Ἔγκυρης Καθημερινῆς:
«Σύμφωνα μὲ τὴν ἐγκύκλιο αὐτή, πάγια θέση τῆς Ἐκκλησίας, βασισμένη στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης καὶ ἀκέραιος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του καὶ γι᾽ αὐτὸ θεωρεῖ τὴν ἑκούσια ἔκτρωση ὡς φόνο καὶ δὲν τὴν ἀποδέχεται («Καθημερινή» 27-8-2022).
Ἡ Ἀμερικὴ χαιρέτησε τὴν ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῶν Η.Π.Α. ποὺ ἀπαγόρευε τὶς Ἀμβλώσεις μὲ τὸ μήνυμα ὅτι «ἡ ζωὴ νίκησε τὸ θάνατο»! Σπουδαῖοι πολιτειακοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες καὶ ἁπλοὶ πολίτες πανηγύρισαν γιὰ τὴν Ἱστορικὴ ἀπόφαση. Εἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ Δηλώσεις τοῦ τέως Προέδρου τῶν Η.Π.Α. Ντόναλντ Τρὰμπ καὶ τοῦ τέως ἀντιπροέδρου Μάϊκ Πένς ὅτι χάρη στὴν Ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου «διορθώθηκε ἕνα ἱστορικὸ λάθος»!
Στὸ ζήτημα ποὺ δημιουργήθηκε πῆρε ἀκόμη θέση καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς διεύθυνσης σύνταξης τῆς Ὑπηρεσίας Ἐπικοινωνίας τοῦ Βατικανοῦ Ἀντρέα Τορνιέλλη, μὲ δημόσια ἔγγραφη παρέμβασή του, στὴν ὁποία δηλώνει ὅτι «ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι ἡ Ἄμβλωση εἶναι φόνος, διότι ἡ ζωὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς σύλληψης καὶ τελειώνει μὲ τὸν φυσικὸ θάνατο. Ὁ πάπας Φραγκίσκος ἔχει παραβάλει τὴν ἄμβλωση μὲ τὴν πρόσληψη πληρωμένου δολοφόνου γιὰ τὴν ἐξόντωση ἑνὸς προβληματικοῦ προσώπου…»[81].
Σημειώσεις:
[78]. Γενικὴ Συνέλευσις Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν (Ο.Η.Ε.) 10.12.1948. [79]. Unesco, Tὸ δικαίωμα νὰ εἶσαι ἄνθρωπος, τ. Β´, σελ. 662 (Ἑλλ. ἔκδοση). [80]. Γιὰ ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ Ὅρκου ἴδετε βιβλίον …., σελ. …. [81]. Ἡ πιὸ πάνω δήλωση δημοσιεύθηκε στὴν Ἐφημερίδα. Ἴδετε ἐνδεικτικὰ Ὀρθόδοξο Τύπο τὴν 1/7/2022, ἀρ. φύλ. 2407.
