ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙΣ ΠΑΓΙΔΕΣ (12)

 11. ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑΣ

   «Ει ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην» (Γαλ.1, 10)

    Ασταμάτητος ο πόλεμος του αντικειμένου εναντίον μας. Ο πόλεμος με πολλούς και ποικίλους λογισμούς. Και πάντα για τον ίδιο σκοπό. Να μη σκεπτόμαστε το Θεό. Να μην προσευχόμαστε. Να μη μεριμνάμε για τον αγιασμό μας. Και τελικά να κολασθούμε.

   Στο θανάσιμο αυτό πόλεμο για την ψυχή μας ο αντικείμενος αφήνει τον ένα λογισμό και μας προσβάλλει με κάποιον άλλο. Και πάντοτε με την ελπίδα να μας συντρίψει πνευματικά και ηθικά. Να μας χωρίσει παντελώς από το Θεό. Έτσι στην προσπάθειά του αυτή, χρησιμοποιεί και το λογισμό της ανθρωπαρέσκειας. Βέλος είναι κι αυτός ο λογισμός. Βέλος «πεπυρωμένο», όπως και όλα τα βέλη του. Μας υποβάλλει την επιθυμία ν’ αρέσουμε στους ανθρώπους. Μόνο στους ανθρώπους. Κι όταν μας καταβάλει και δεχθούμε το λογισμό αυτό, τότε μας υποδεικνύει και τους τρόπους.

 

   Τα βέλη του αντικειμένου

 

   * Η κολακεία.

 

    Παλιά μέθοδος η κολακεία, για να αρέσουμε στους ανθρώπους. Κλασική. Και είναι μέθοδος που φέρνει αποτέλεσμα, σχεδόν πάντα. Έτσι αν ο άνθρωπος, στον οποίο θέλουμε να αρέσουμε, έχει φωνή καλή, τον κολακεύουμε για τη φωνή του. Αν είναι ωραίος, τον κολακεύουμε για την ομορφιά του. Αν είναι σοφός, για τη σοφία του. Αν είναι πλούσιος, για τα πλούτη του. Αν είναι τεχνίτης, για την τέχνη του. Αν είναι κάτι, γι’ αυτό ακριβώς που είναι. Και εκείνος ή εκείνη κολακεύεται και ημείς, τότε, πετυχαίνουμε το σκοπό μας. Αρέσαμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο για κάποια οφέλη. Αλλά, αλλοίμονο, δεν αρέσαμε στο Θεό!

 

   * Η ενδυμασία.

 

   Είναι και αυτός ο τρόπος αποτελεσματικός. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τον υποδεικνύει, τον υποβάλλει στο μυαλό μας, ο αντικείμενος. Στην περίπτωση αυτή αρχίζει η μεγάλη μέριμνα. Η αγωνιώδης φροντίδα: Η γυναίκα «πώς αρέσει τω ανδρί». Κι εκείνος «πώς αρέσει τη γυναικί». Και πετυχαίνουν το σκοπό τους. Αρέσουν. Αλλά τι κρίμα! Δεν αρέσουν «τω Κυρίω».

 

   * Ο συμβιβασμός.

 

   Στην περίπτωση αυτή η ψυχή, προκειμένου ν’ αρέσει σε κάποιον, συμβιβάζεται με τον τρόπο ζωής του. Αν ο άνθρωπος αυτός είναι άδικος, συμβιβάζεται με την αδικία. Αν είναι άσωτος, συμβιβάζεται με την ασωτεία. Αν είναι βλάσφημος, συμβιβάζεται με τη βλασφημία. Αν είναι ανήθικος, συμβιβάζεται με την ανηθικότητά του. Κάνει ποκίλους συμβιβασμούς στην ηθική, αρκεί να αρέσει. Και αρέσει. Και κερδίζει υλικά οφέλη. Αλλά χωρίζεται από το Θεό.

 

   Αδελφή ψυχή,

 

   Αντιμετώπισε κι αυτό τον πόλεμο του αντικειμένου. Τον πόλεμο με τους λογισμούς της ανθρωπαρέσκειας. Και θα τον αντιμετωπίσεις νικηφόρα, αν πάντα θυμάσαι τούτο το λόγο του απ. Παύλου: «Ει ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην» (Γαλ.1, 10)

 Πρόσεχε τις παγίδες (Από το ομώνυμο βιβλίου του Αρχιμ. Γερβασίου Ιωαν. Ραπτοπούλου)