ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΦΙΠ
ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚ. ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟ (ΜΠΙΛΑΛΗ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΪΣΙΟΥ, «ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ, 666».
✼ ✼ ✼
Μέ μεγάλη ἔκπληξη, ἀλλά ταυτόχρονα καί θλίψη, πληροφορηθήκαμε ὅτι ὁ σεβαστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης (Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων, Ἀθήνα) σέ μία ἀπό τίς καθιερωμένες ὁμιλίες του, οἱ ὁποῖες μεταδίδονται διαδικτυακά, μέ τίτλο: «Ἡ προτεσταντική παράνοια γέννησε τόν φόβο τοῦ “666”» (Κυριακή, 24 Σεπτεμβρίου 2023)1, ἀνέφερε ὅτι «ἡ διάδοση καί ἡ συγγραφή» (13.17΄ κ.ἑξ.) τοῦ γνωστοῦ κειμένου τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, «Σημεῖα τῶν καιρῶν, 666» (Ἅγιον Ὄρος, 1987)2, ξεκίνησε ἀπό τόν μακαριστό γέροντα τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π., Ἁγιορείτη Μοναχό π. Νικόδημο Μπιλάλη, καί μάλιστα ἰσχυρίσθηκε ὅτι «εἶχε παρακινήσει τόν Ἅγιο Παΐσιο νά ἐντείνει τήν προσπάθειά του πάνω σ’ αὐτό τό θέμα. Καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὡς ταπεινός κ.λπ., ὑπέκυψε μπροστά σέ ἕνα μορφωμένο κληρικό καί δυστυχῶς υἱοθέτησε λάθη, τά ὁποῖα ὁ καθένας μπορεῖ νά τά διαπιστώσει…»!
Τό ἴδιο εἶχε ἰσχυρισθεῖ καί παλαιότερα ὁ π. Βασίλειος στό πόνημά του, «Ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμός 666 καί ἡ ἀνησυχία τῶν χριστιανῶν» (ἐκδ. «Ὑπακοή», 1997), χωρίς ὅμως τότε νά κατονομάζει τόν π. Νικόδημο, παρότι «φωτογραφιζόταν» ἀπό τά συμφραζόμενα. Αὐτό τό γεγονός εἶχε λυπήσει τόν π. Νικόδημο, ἀλλά, ἐπειδή δέν ἀναφερόταν τό ὄνομά του, ἔκρινε σκόπιμο νά μή δώσει συνέχεια.
Μετά ἀπό παρέλευση πολλῶν ἐτῶν (τό 2014, ὀλίγο πρό τῆς κοιμήσεως τοῦ π. Νικοδήμου) ὁ π. Βασίλειος, μέ τή μεσολάβηση δύο κοινῶν γνωστῶν Ἱερέων, ἐπισκέφθηκε τόν π. Νικόδημο στά Γραφεῖα τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π., ὅπου καί συζήτησαν, μεταξύ ἄλλων, καί τό θέμα αὐτό.
Ὁ π. Νικόδημος διαβεβαίωσε τόν π. Βασίλειο ὅτι δέν εἶχε καμία ἐμπλοκή στή συγγραφή τοῦ κειμένου καί ὅτι ἐπ’ οὐδενί ἐπηρέασε τόν Ἅγιο Παΐσιο. Καί πῶς ἄλλωστε θά μποροῦσε νά συμβεῖ αὐτό; Ὁ π. Νικόδημος συνήθιζε νά συμβουλεύεται τόν Ἅγιο Παΐσιο γιά σημαντικά θέματα τόσο προσωπικά, ὅσο καί τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π., καί ἔκανε ὑπακοή σέ ὅ,τι ἐντελλόταν ὁ Ἅγιος, καί ποτέ δέν συνέβη τό ἀντίθετο!
Κατά τή διάρκεια τῆς συζητήσεως ὁ π. Νικόδημος ἐξιστόρησε πῶς περιῆλθε στήν κατοχή του τό κείμενο αὐτό. Συγκεκριμένα ἀνέφερε ὅτι σέ μία ἐπίσκεψή του στόν Γέροντα Παΐσιο τόν εἶδε νά κρατᾶ τό κείμενο, ὑπογεγραμμένο ἀπό τόν ἴδιο. Στήν ἐρώτηση τοῦ π. Νικοδήμου τί σκόπευε νά τό κάνει, ὁ Ἅγιος ἀπήντησε ὅτι ἤθελε νά τό στείλει στή Θεσσαλονίκη, γιά νά φωτοτυπηθεῖ, ὥστε νά τό μοιράζει στούς προσκυνητές. Τότε ὁ π. Νικόδημος τοῦ πρότεινε νά τό δημοσιεύσει στό Περιοδικό τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π., ὅπερ καί ἐγένετο3. Μάλιστα, ἀργότερα παρέδωσε τό πρωτότυπο κείμενο στόν συγγραφέα κ. Ζουρνατζόγλου Νικόλαο, ὁ ὁποῖος τό συμπεριέλαβε φωτοτυπικά στό βιβλίο του «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν…»4.
Ὁ π. Νικόδημος εἶχε καταστήσει σαφές στόν π. Βασίλειο (ὑπάρχει ἀξιόπιστος αὐτήκοος μάρτυρας…) ὅτι αὐτή καί μόνο ἦταν ἡ «ἐμπλοκή» του στό θέμα. Γι’ αὐτό καί ἐξεπλάγημεν, ὅταν ἀκούσαμε νά κατονομάζει δημόσια τόν π. Νικόδημο καί νά ἐπαναλαμβάνει τίς ἀβάσιμες αὐτές «κατηγορίες» καί μάλιστα τώρα πού δέν εἶναι ἐν ζωῇ…!
Ὁ ἐπίμονος αὐτός ἰσχυρισμός τοῦ π. Βασιλείου συνιστᾶ προσβολή τόσο γιά τόν μακαριστό π. Νικόδημο, ἀφοῦ ὑπονοεῖ ὅτι ἐψεύδετο, ὅσο καί γιά τόν Ἅγιο Παΐσιο, καθόσον συνάγεται τό συμπέρασμα ὅτι ἦταν «εὐκολόπιστος» καί μάλιστα γιά ἕνα τόσο σοβαρό θέμα (εἶναι γνωστό ὅτι οἱ Ἅγιοι δέν κάνουν ὑπακοή ἀπό «ταπείνωση», ὅταν πρόκειται γιά θέματα πίστεως…), ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Παΐσιος, σύμφωνα μέ τόν ἀξιόπιστη μαρτυρία τοῦ κ. Ἀθανασίου Ρακοβαλῆ, «…ἐπέμενε νά κυκλοφορήσει μέ τό γραφικό χαρακτήρα του, χωρίς διορθώσεις, γιατί φοβόταν ὅτι μερικοί θά βγοῦν καί θα ποῦν ὅτι “δέν τό ἔγραψε αὐτός”. Θά προσπαθοῦν νά θολώσουν τά νερά μέ πλάγιο τρόπο, γιατί δέ συμφωνοῦν μέ τήν ἀλήθεια τοῦ γέροντα. Δυστυχῶς μετά τό θάνατό του, οἱ φόβοι του βγῆκαν ἀληθινοί…»5.
Ὁ ὑπογράφων τήν παροῦσα ἀνακοίνωση, ὡς Πρόεδρος τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π., ἀλλά καί ὡς ἐπί δεκαετίες στενός συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ π. Νικοδήμου, μεταφέροντας τή θλίψη καί τῶν Μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, χαρακτηρίζει τό γεγονός αὐτό ἐπιεικῶς ἀντιδεοντολογικό καί θεωρεῖ ὅτι δέν προσιδιάζει σέ Ἱερέα καί μάλιστα Πνευματικό. Τουλάχιστον θά ἔπρεπε ὁ π. Βασίλειος νά κάνει ἀναφορά στή διαβεβαίωση τοῦ π. Νικοδήμου περί μή ἐμπλοκῆς του στή συγγραφή τοῦ κειμένου, γεγονός πού ἀποσιώπησε….!
Ὁλοκληρώνοντας, εὐχόμασθε ὁ σεβαστός π. Βασίλειος, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, νά ἀνασκευάσει τά ἀνωτέρω ἀβάσιμα καί δημοσίως λεχθέντα γιά τό πρόσωπο τοῦ ἀειμνήστου π. Νικοδήμου.
Ἀναφορικά δέ μέ τήν οὐσία τοῦ κειμένου τοῦ Ἁγίου, «Σημεῖα τῶν καιρῶν, 666», δηλώνουμε ταπεινά ὅτι, συλλογικά ὡς Π.Ε.ΦΙ.Π., ἀλλά καί προσωπικά, ἐνστερνιζόμασθε καί ἀκολουθοῦμε τίς ἁγιοπνευματικές θέσεις τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, τόν ὁποῖο εἴχαμε γνωρίσει καί, μάλιστα, εἴχαμε ἀκούσει ἀπό τά ἁγιασμένα του χείλη, σέ γενικές γραμμές, τά ὅσα ἀναφέρει στό κείμενό του.
Γιά τό Δ.Σ. τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π. ὁ Πρόεδρος
Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός μαθηματικός–συγγραφέας
Σημειώσεις:
1. youtubcom καί ypakoh.gr 2. enromiosini.gr 3. Περιοδικό «Πολύτεκνη Οἰκογένεια», ἀρ. τ. 34/1987, σελ. 26-28. 4. Ζουρνατζόγλου Νικόλαος, «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, 1924-1994», ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», 2005, β΄ ἔκδοση, σελ. 89-96. 5. Ρακοβαλῆς Ἀθανάσιος, «Ὁ πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε…», 29η ἔκδοση, σελ.
◊ ◊ ◊
Διαυγής ἀπάντησις τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε, χαίρετε πάντοτε!
Ἀνέγνωσα τό μήνυμα τῆς Ἑνώσεώς σας πού μοῦ ἐστείλατε (μέ ἡμερομηνία 08-11-2023), παρ’ ὅτι αὐτό ἤδη τό εἴχατε διασκορπίσει σέ πολλά ἱστολόγια, ταὐτόχρονα μέ τήν ἀποστολή του σέ μένα.
Καθυστέρησα λίγες μέρες, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐστάλη τήν ἡμέρα ἐνάρξεως τῆς Πανηγύρεως τοῦ Παρεκκλησίου μας τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τήν προπαραμονή τῆς δίκης μου καί τῆς Πρεσβυτέρας μου γιά τήν ἀντικρατική στάση μας ἔναντι τῆς ἀπάτης τοῦ covid-19.
Δέν γνωρίζω ἄν εἶναι τυχαία ἡ ἐπιλογή τῆς ἡμερομηνίας τῆς διαμαρτυρίας σας, ἤ στοχευμένη, τήν προπαραμονή τῆς Δίκης μας (10 Νοεμβρίου2023), γιά νά ἀποτραπῇ ἡ συμπαράσταση τῶν ἀνθρώπων, δεδομένου ὅτι ἡ ἐκπομπή μου, στήν ὁποία ἀναφέρεσθε ἔγινε στίς 24 Σεπτεμβρίου 2023! Θά ἤθελα νά βάλω καλό λογισμό ὑπέρ τῆς τυχαίας ἐπιλογῆς τῆς ἡμερομηνίας, ἀλλά μέ ἐμποδίζει ἡ συγχορδία ἀρκετῶν ἱστολογίων, τά ὁποῖα ἀπό τήν ἑπομένη τῆς ἀναγγελίας τῆς ἡμερομηνίας τῆς δίκης, τήν Κυριακή (05-11-2023), ἐνορχηστρώθηκαν ἐναντίον μου, παρουσιάζοντας ἐπιστολή 2 ἁγιορειτῶν, στήν ὁποία ἔχω δώσει ἀπάντηση ἀπό τίς 20 Μαΐου τοῦ 2011! Ὅμως, ἐπιθυμῶ νά ὑπερισχύσῃ ὁ καλός λογισμός μου ὅτι ἡ διαμαρτυρία σας ἐστάλη σέ χρόνο καί σέ συνδυασμό μέ τήν ἀναπαλαιωμένη ἐπιστολή τῶν ὡς ἄνω ἁγιορειτῶν.
Ἐν πρώτοις ὀφείλω νά ἐπιβεβαιώσω ὅτι ὁ ἀείμνηστος π. Νικόδημος Μπιλάλης οὐδέποτε παρεδέχθη ὅτι εἶχε κάποια ἀνάμειξη στήν συγγραφή τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου «Σημεῖα τῶν καιρῶν».
Ὡστόσο καί σεῖς ὁμολογεῖτε ὅτι ἀπό τοῦ ἔτους 1997, στό βιβλίο μου «Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμός 666 καί ἡ ἀνησυχία τῶν Χριστιανῶν» ἀναφέρθηκα, ὅπως γράφετε: «χωρίς ὅμως τότε νά κατονομάζει (δηλαδή ἐγώ) τόν π. Νικόδημο, παρότι “φωτογραφιζόταν’’ ἀπό τά συμφραζόμενα. Αὐτό τό γεγονός εἶχε λυπήσει τόν π. Νικόδημο, ἀλλά, ἐπειδή δέν ἀναφερόταν τό ὄνομά του, ἔκρινε σκόπιμο νά μή δώσει συνέχεια». Γιατί, ἆραγε, ὁ π. Νικόδημος δέν ἤθελε νά δώσῃ συνέχεια; Γιατί τότε ζοῦσε ὁ π. Μᾶρκος Μανώλης καί ἡ μαρτυρία ἐκείνου ἦταν πού μοῦ εἶχε δώσει τήν πληροφορία καί διαβεβαίωση. Τήν διαβεβαίωση, μάλιστα, τοῦ π. Μάρκου εἶχα ἀναφέρει στίς 14 Μαϊου 1996, μέ ἐπιστολή μου πρός τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Νικοπόλεως Μελέτιον, (ὁ ὁποῖος μέ δική του Ἐπιστολή μοῦ ζητοῦσε τήν γνώμη μου περί τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου), δηλαδή ἕνα χρόνο πρίν ἐκδοθῇ σέ γ΄ ἔκδοση τό βιβλίο μου, μέ τήν ἀναφορά μου σέ «ἁγιορείτη μοναχό, πού διαμένει στήν Ἀθήνα».
Ὑπῆρχε, ἄλλωστε λόγος νά ἐμπλέξω τόν π. Νικόδημον χωρίς λόγο, σέ ἕνα θέμα, τό ὁποῖο, ἐκτός τῶν μαρτυριῶν, πού ἐδημοσίευσα καί θά δημοσιεύσω, βοᾶ ἀπό μόνο του ὅτι θεολογικῶς πάσχει ἡ φερομένη μέ τόν γραφικό χαρακτῆρα τοῦ ἁγίου Ἐπιστολή; Ἕνας ἦταν ὁ λόγος: Ἡ ἀπεμπλοκή τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἀπό τό ἀθεολόγητο περιεχόμενο τῆς Ἐπιστολῆς, διότι εὐλαβοῦμαι τόν Ἅγιο τόσο, ὅσο κανείς ἐκ τῶν φερομένων ὡς ὑποστηρικτῶν του μπορεῖ νά φαντασθῇ!
Ἡ συζήτησή μου μέ τόν π. Νικόδημον Μπιλάλην ἔγινε τό πρωί τῆς Παρασκευῆς 11 Ἀπριλίου τοῦ 2014, κατόπιν προτροπῆς τοῦ ἐξ Ἀρμενίας Ἱερομονάχου π. Ἱερωνύμου Μαγιλιάν (ὁ ὁποῖος εἶχε ἀνάδοχον τόν π. Νικόδημον). Ὅπως προεῖπα, ὁ π. Νικόδημος ἀρνήθηκε ὅτι ἐκεῖνος προκάλεσε τήν Ἐπιστολή, ὡστόσο ἔδειξε τήν διάθεσή του νά διορθώσῃ τό κλῖμα πού εἶχε δημιουργηθεῖ ἐναντίον μου, ἀλλά δέν πρόλαβε. Ὁ π. Ἱερώνυμος τοῦ εἶπε τότε –προφητικά, ὅπως ἀπεδείχθη– ὅτι ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι μικρός καί πρέπει νά σπεύσῃ νά μέ ἀποκαταστήσῃ, ἀλλά ὁ π. Νικόδημος χαριτολογῶν τοῦ ἀπήντησε ὅτι οἱ Γεροντάδες στό Ἅγιον Ὄρος τοῦ εἶπαν ὅτι θά φθάσῃ 105 ἐτῶν! Δυστυχῶς ἔφυγε στίς 04/06/2014! Ἡ συνομιλία μας αὐτή ἔχει μαγνητοφωνηθεῖ καί δέν μᾶς χρειάζεται ἡ μαρτυρία κάποιου ἄλλου αὐτηκόου, ὁ ὁποῖος, ἐξ ἄλλου, δέν ὑπῆρξε στόν χῶρο τῆς συζητήσεως, ἐκτός καί ἄν λειτουργοῦσε σέ ἄλλο Γραφεῖο ἀνοικτή ἀκρόαση μέ τό Γραφεῖο τοῦ π. Νικοδήμου! Σύντομα θά ἀναρτηθῇ ἡ συνομιλία καί θά ἐπικυρωθοῦν τά γραφόμενά μου, διότι ἔχει ἐπικρατήσει ἡ τακτική στούς συκοφάντες μου νά μέ παρουσιάζουν ψευδόμενον.
Ὡς πρός τήν ὄντως συμμετοχή ἤ ὄχι τοῦ π. Νικοδήμου στήν δημιουργία τοῦ κειμένου τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, πλήν τῆς διαβεβαιώσεως τοῦ π. Μάρκου –πού μοῦ εἶναι ὑπέρ ἀρκετή– θέλω νά ἐρωτήσω: Γνωρίζετε ὅτι τό κείμενο τοῦ Ἁγίου δέν προέκυψε ὡς ἀπόφανση τοῦ Ἁγίου, ἀλλά ὡς ἀπάντηση στό κείμενό μου «Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμός 666 και ἡ ἀνησυχία τῶν Χριστιανῶν», πού δημοσιεύθηκε σέ συνέχειες ὡς Ἐπιφυλλίδα τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» ἕως τῆς 20ῆς Φεβρουαρίου τοῦ 1987;
Ἀπό τό περιεχόμενό του φαίνεται καθαρά ἄν πρόκειται γιά ἐξαγγελία ἤ γιά ἀπάντηση σέ θέσεις, πού διατυπώθηκαν ἀπό κάποιον.
Τό κείμενο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ὡς ἀπάντηση ἔρχεται σέ χρόνο ρεκόρ ἀπό τῆς δημοσιεύσεως τῆς τελευταίας συνεχείας τοῦ ἄρθρου μου.
Ἔρχεται τὸ Σάββατο τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, στίς 7 Μαρτίου τοῦ 1987! Ἆραγε, λοιπόν, ποιός ἄλλος ἦταν αὐτός πού ἐνημέρωσε τάχιστα τόν Ἅγιο Παΐσιο γιά τό δημοσίευμά μου, ὥστε νά ἀπαντήσῃ ἀστραπιαῖα (καί, μάλιστα, μέ παραπομπές στό Ὡρολόγιο καί σέ σελίδες του, ἀλλα καί μέ ἀποσπάσματα ἄλλων κειμένων), ἀφοῦ ὁ π. Νικόδημος ἐμφανίζεται χρονικά ὡς ὁ πρῶτος πού ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τήν Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Παϊσίου καί κατά τὴν ὁμολογία του κατά την συζήτησή μας κατέχει τὸ πρωτότυπο;
Στήν ἐναντίον μου πρόσφατη Ἐπιστολή τῶν δύο ἁγιορειτῶν ὑποσημειώνεται ὅτι «Τέλος ἐπαναλαμβάνομε τήν διάθεσίν μας διά διάλογον πρός ἀνάδειξιν τῆς ἀληθείας –παρά τήν μεγάλην ἔλλειψιν χρόνου. Μόνον τόν παρακαλοῦμε (δηλαδή, ἐμένα), ἐπειδή στερούμεθα προσβάσεως στό διαδίκτυο, νά μᾶς κοινοποιῆ τάς ἀπαντήσεις του, διά νά μή τάς λαμβάνωμε πολύ καθυστερημένα ἀπό ἄλλους». Ἐάν, λοιπόν, οἱ ἁγιορεῖτες ἀκόμη καὶ σήμερα στεροῦνται ταχίστης ἐνημερώσεως καί ἀπό τό τάχιστο διαδίκτυο καί ἐνημερώνονται βραδέως ἀπό ἄλλους, πῶς ἐπρόλαβε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, πού εἶχε πολύ περισσοτέραν «προσευχῆς ἀσχολίαν», ἔλαβε τόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» τῆς 20ῆς Φεβρουαρίου 1987 (πού γιά νά φθάσῃ τότε στό Ἅγιον Ὄρος ἤθελε τοὐλάχιστον 20 ἡμέρες, φαντασθῆτε πόσες ἡμέρες χρειαζόταν μέχρι να φθάσῃ στό Ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Γέροντος), τόν ἐδιάβασε ἄμεσα καί ἐσπευσμένως καί ἀπήντησε μέ βιβλιογραφική ἐνημέρωση στίς 7 Μαρτίου 1987(!), χωρίς μεσολάβηση ἄλλου ἀνθρώπου; Ἀφήνω τούς ἀναγνῶστες νά κρίνουν.
Πέραν, ὅμως, ὅλων αὐτῶν, τό κυριώτατο θέμα δέν εἶναι τά περί τήν ἐπιστολήν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἀλλά ἡ ἐσφαλμένη Θεολογία της. Περί αὐτῆς ἄς ἀποφανθῇ σύνολον τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπως ἀπεφάνθη γιά τήν Θεολογική Ὀρθότητα τοῦ ὑπερασπιστικοῦ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου βιβλίου μου «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ».
Τό πρόσωπό μου εὔκολα ἐξουδετερώνεται, ἡ Ἀλήθεια, ὅμως, τῆς Θεολογίας, ποτέ!
Ἐπιφυλάσσομαι νά ἀναγνώσω μέσῳ τοῦ διαδικτύου τήν ἀλληλογραφία μου μέ τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Νικοπόλεως Μελέτιον, κάτι πού ἀπέφυγα ἀπό τοῦ ἔτους 1997, ἐπειδή ὑπερβαλλόντως μέ τιμᾶ, καί νά τήν δημοσιοποιήσω, ὅπως καί θά καταθέσω καί φωτοτυπική ἀπεικόνισή της πρός ἀνάπαυσιν τῶν καχυπόπτων.
Στούς δύο ἁγιορεῖτες, πού πιθανόν ἔγιναν αἰτία τῆς ἐπιστολῆς σας, θά ἀπαντήσω καταλλήλως, ἄν καί ἔπρεπε να κατανοήσουν τὴν ἀπάντησή μου τοῦ ἔτους 2011.
Μέ εὐχές γιά τό Ἅγιον Σαρανταήμερον
Διατελῶ μετά τιμῆς καί ἐν Χριστῷ ἀγάπης
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
