ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Θεσ. β΄ 14-20
14 Ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, 15 τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων Ἰησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας, καὶ ἡμᾶς ἐκδιωξάντων, καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων, 16 κωλυόντων ἡμᾶς τοῖς ἔθνεσι λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν, εἰς τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰς ἁμαρτίας πάντοτε. ἔφθασε δὲ ἐπ᾿ αὐτοὺς ἡ ὀργὴ εἰς τέλος. 17 Ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, ἀπορφανισθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν πρὸς καιρὸν ὥρας, προσώπῳ οὐ καρδίᾳ, περισσοτέρως ἐσπουδάσαμεν τὸ πρόσωπον ὑμῶν ἰδεῖν ἐν πολλῇ ἐπιθυμίᾳ. 18 διὸ ἠθελήσαμεν ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, ἐγὼ μὲν Παῦλος καὶ ἅπαξ καὶ δίς, καὶ ἐνέκοψεν ἡμᾶς ὁ σατανᾶς. 19 τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς ἢ χαρὰ ἢ στέφανος καυχήσεως ἢ οὐχὶ καὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ; 20 ὑμεῖς γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. ιγ΄ 31-35
31 Ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθόν τινες Φαρισαῖοι λέγοντες αὐτῷ· ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν, ὅτι Ἡρῴδης θέλει σε ἀποκτεῖναι. 32 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι· 33 πλὴν δεῖ με σήμερον καὶ αὔριον καὶ τῇ ἐχομένῃ πορεύεσθαι, ὅτι οὐκ ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι ἔξω Ἱερουσαλήμ. 34 Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις τὴν ἑαυτῆς νοσσιὰν ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε! 35 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μή με ἴδητε ἕως ἂν ἥξῃ ὅτε εἴπητε· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ
Στίς 10 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου. Ὁ ἅγιος Ἀρσένιος γεννήθηκε στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, τό 1840, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς τόν Ἐλευθέριο καί τήν Βαρβάρα καί τό βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Θεόδωρος, ἔμεινε ὅμως ἀπό μικρή ἡλικία ὀρφανός. Ἀφοῦ ἔγινε κάτοχος τῆς ἐγκυκλίου παιδείας καί ἐπειδή εἶχε πολύ ἀγάπη καί πόθο γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, σέ ἡλικία εἴκοσι ἕξι χρονῶν πῆγε στήν Ἱερά Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅπου ἐκάρη μοναχός, ἔλαβε τό ὄνομα Ἀρσένιος καί ἐπιδόθηκε σέ μεγάλους ἀσκητικούς ἀγῶνες, σέ νηστεῖες καί ἀγρυπνίες. Ἀφοῦ χειροτονήθηκε διάκος ἐστάλη ἀπό τόν Μητροπολίτη Παΐσιο Β΄ στά Φάρασα, γιά νά μάθη γράμματα τά χριστιανόπουλα, σέ ἡλικία δέ τριάντα χρόνων χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί πνευματικός. Ὁ ἅγιος Ἀρσένιος ἐπιδόθηκε μέ πολύ ἀγάπη καί αὐταπάρνηση στήν διαποίμανση τοῦ ποιμνίου του καί ἔτσι ὁ Κύριος τόν ἀντάμειψε γιά τούς κόπους του μέ τήν χάρη του καί μάλιστα τόν ἀξίωσε ἀκόμη καί νά θαυματουργῆ. Ἔτσι πολλούς ἀρρώστους ἰάτρευσε, δαιμονισμένους ἐλευθέρωσε ἀπό τά πονηρά πνεύματα, θεράπευσε καί προσέφερε πλούσια τήν χάρη τοῦ Κυρίου τόσο στούς πιστούς ὅσο καί στούς ἀπίστους. Ζώντας ὡς ἀσκητής μέσα στόν κόσμο καί ἀφοῦ ἀξιώθηκε νά ἀποκτήση ὅλες τίς χριστιανικές ἀρετές, ἦλθε στήν Ἑλλάδα μέ τήν Μικρασιατική καταστροφή τόν Αὔγουστο τοῦ 1924 καί ἐγκαταστάθηκε μέ ἄλλους χριστιανούς ἀπό τά Φάρασα στήν Κέρκυρα, ὅπου μετά ἀπό σαράντα ἡμέρες, ἀφοῦ ἀδιαθέτησε καί προεῖδε τήν ἀναχώρησή του γιά τά οὐράνια σκηνώματα, κοιμήθηκε σέ ἡλικία ὀγδόντα τριῶν χρόνων, στίς 10 Νοεμβρίου τοῦ 1924.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.)
Βίον ἔνθεον, καλῶς ἀνύσας, σκεῦος τίμιον τοῦ Παρακλήτου, ἀνεδείχθης θεοφόρε Ἀρσένιε, καί τῶν θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος, πᾶσι παρέχεις ταχεῖαν βοήθειαν, Πάτερ ὅσιε Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν ὁσίων ὁ κοινωνός, διά πολιτείας, καί ἀσκήσεως ἱερᾶς· χαίροις Μοναζόντων, καί Ἱερέων κλέος, Καππαδοκίας δόξα, Πάτερ Ἀρσένιε.
