Τοῦ κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, θεολόγου
Εἴμαστε μάρτυρες τῆς προετοιμασίας τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ, γιά νά ξεκινήση ἡ ἐθνοκάθαρση στήν Λωρίδα τῆς Γάζας, καθώς τό ἰσραηλινό ἐπιτελεῖο, ἀπό ὅ,τι ὅλα δείχνουν, σχεδιάζει νά ἰσοπεδώση πλήρως τήν πόλη τῆς Γάζας καί στήν συνέχεια νά στείλη τόν στρατό, γιά νά ἐξοντώση τούς ἐπιζῶντες Παλαιστινίους.
Ἡ πράξη αὐτή, ἐάν τελικά πραγματοποιηθῆ, δέν μπορεῖ παρά νά ληφθῆ ὡς ἀρχή μίας μεγάλης σύγκρουσης, ἑνός μεγάλου πολέμου, ὁ ὁποῖος θά ἐπιφέρη μία τεράστια καταστροφή γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Ἡ σύγκρουση θά εἶναι ἀνηλεής, ἀκριβῶς διότι θά πρόκειται γιά μία σύγκρουση πού θά ἔχη ὡς ἐπίκεντρό της τόν πολιτισμό καί τήν θρησκεία τῶν ἀντιμαχόμενων, ἀξιακές ἀρχές πού ἀποτελοῦν τίς βασικότερες γιά κάθε λαό.
Ὅμως οἱ αἰτίες τῆς προσχεδιασμένης ἐθνοκάθαρσης, πού βρίσκεται σέ ἐξέλίξη, κρύβονται στά ἐμφανῆ ἁμαρτήματα τοῦ ἰσραηλινοῦ λαοῦ, τόσο τά ἐξωτερικά, ὅσο καί τά ἐσωτερικά.
Ἐξωτερικά ἁμαρτήματα μποροῦν νά θεωρηθοῦν ἡ ἐπιβολή μίας ἀπάνθρωπης κατοχῆς καί τυραννίας σέ καθημερινή βάση πάνω στόν πολύπαθο λαό τῆς παλαιστίνης ἐπί 75 ἔτη, ἀπό τό 1948, ἀπό τότε δηλαδή πού ἱδρύθηκε τό ἰσραηλινό κράτος. Τήν ἴδια στιγμή παραβιάζει καί ἀγνοεῖ τό Διεθνές Δίκαιο καί τούς Διεθνεῖς Θεσμούς, ἀρνούμενο τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί ὁ λαός του τήν ἀναγνώριση ἑνός ἀνεξάρτητου καί κυρίαρχου παλαιστινιακοῦ κράτους, μέ τό δικαιολογητικό ὅτι ἡ γῆ τῆς παλαιστίνης ἀποτελεῖ γῆ τοῦ Ἰσραήλ. Ἀγνοοῦν ὅτι στόν χῶρο αὐτό ἐπί δύο χιλιάδες χρόνια, ἀπό τότε πού ἐκδιώχθηκαν οἱ Ἑβραῖοι ἀπό τήν περιοχή, κατοικήθηκε ἀπό ἕνα ἄλλο λαό, τούς Παλαιστινίους καί ἔτσι βρίσκεται σέ ἐξέλιξη ἕνα ἔγκλημα χρόνια τώρα, τό ὁποῖο σήμερα γίνεται βιαιότερο. Ἕνα ἔγκλημα πού στόχο ἔχει νά ἀπομακρύνη τόν παλαιστινιακό λαό ἀπό τόν τόπο πού εἶναι καί δικός του, χρησιμοποιώντας ὡς δικαιολογητικό τό λόγο τῆς αὐτοάμυνας.
Ἐσωτερικά ἁμαρτήματα μποροῦν νά θεωρηθοῦν ἡ ἀσέβεια καί ἡ περιφρόνηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πού θέλει τόν νόμο τοῦ Μωυσῆ καί τήν Συναγωγή νά ἔχουν καταργηθῆ καί νά ἔχουν παρέλθη. Ὁ Ἑβραϊκός λαός, ἐπειδή συνεχίζει νά ἀναμένη τόν μεσσία του, ἐνῶ ὁ Μεσσίας ἔχει ἔλθει καί ὅταν ἦλθε τόν ἐσταύρωσε, ἀναπόφευκτα ἔχει ταχθῆ μέ τό μέρος τοῦ σκότους, μέ ἐπακόλουθο νά ἑτοιμάζη νά φέρη τόν Ἀντίδικο, ὅμως, ὅπως λέει καί ὁ θυμόσοφος λαός, ὅποιος σπέρνει ἀνέμους, θά ἔλθη ἡ ὥρα νά θερίση θύελλες. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὁ λόγος τῶν προπατόρων τους, «τό αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καί ἐπί τά τέκνα ἡμῶν», μέ τόν ὁποῖο πῆραν τήν πράξη τῆς σταυρώσεως τοῦ Κυρίου μας πάνω τους, κατατρέχει ὅλο τό ἑβραϊκό γένος. Τά γεγονότα σήμερα στήν Γάζα, εἰδικά σήμερα, ὅπου ρέει ἄφθονο τό αἷμα, κυρίως ἀμάχων καί ἀθώων, ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὁ προαναφερθεὶς λόγος ἰσχύει μέχρι κεραίας.
Ὁ λαός τῶν Ἑβραίων καταράστηκε τόν ἑαυτό του καί ἡ κατάρα ἔπιασε καί τό ἔγκλημα τοῦ Γολγοθᾶ δέν ἔμεινε ἀτιμώρητο. Αὐτήν τήν ἀνυπακοή ὁ λαός αὐτός συνεχίζει νά πληρώνη μέχρι σήμερα. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶχε προειδοποιήσει γιά τήν παρακοή τοῦ λαοῦ του, μέσα ἀπό τό Λευιτικό, ὅτι «Καί οἱ καταλειφθέντες ἀφ’ ὑμῶν καταφθαρήσονται διά τάς ἁμαρτίας αὐτῶν, καί διά τάς ἁμαρτίας τῶν πατέρων αὐτῶν, ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν τακήσονται, καί ἐξαγορεύουσι τάς ἁμαρτίας αὐτῶν καί τάς ἁμαρτίας τῶν πατέρων αὐτῶν, ὅτι παρέβησαν καί ὑπερεῖδον με καί ὅτι ἐπορεύθησαν ἐναντίον μου πλάγιοι».
Ὁ Ἑβραϊκός λαός, ἐπειδή ἀρνεῖται νά ἀποδεχθῆ ὅτι καταργήθηκε ὁ νόμος τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀντί ὀφθαλμοῦ καί στήν θέση του ἐπικράτησε ὁ Νόμος τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, τῆς κατανόησης καί τῆς συγχωρητικότητας, θεωρεῖ ὅτι διά τῆς συνεχοῦς βίας εἶναι δυνατόν νά ἐπικρατήση τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ὀρθώνοντας ὄχι μόνον φυσικά τείχη στίς πόλεις του καί στά χωριά του, ἀλλά ἀκόμα ἠθικά καί ψυχικά τείχη στίς ψυχές καί στίς συνειδήσεις κάθε Ἑβραίου, ἀρνούμενος νά ἀναγνωρίση στόν παλαιστινιακό λαό ὄχι μόνον ἀνθρώπινα δικαιώματα ἀλλά ἀκόμα καί αὐτό τό δικαίωμα τῆς ζωῆς. Καί ἐνῶ θεωρεῖ ὅτι ὅλοι ἔχουν ὑποχρέωση νά ἀναγνωρίζουν τήν ὕπαρξη τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους, τήν ἴδια στιγμή οἱ ἴδιοι ἀρνοῦνται νά ἀνταποκριθοῦν ἄμεσα στίς ὑποχρεώσεις τους, σύμφωνα μέ τό Διεθνές Δίκαιο καί νά δώσουν ἕνα τέλος στήν κατοχή σέ ὅλα τά κατεχόμενα παλαιστινιακά ἐδάφη. Εἶναι τόσος ὁ σκοτασμός τους πού δέν μποροῦν νά ἐννοήσουν ὅτι ἀκόμα καί ἄν ἐπικρατήσουν καί ἐκδιώξουν ὅλους τούς Παλαιστινίους ἀπό τόν χῶρο τῶν προγόνων τους τό πρόβλημα δέν θά ἐπιλυθῆ, ἐπειδή τό μῖσος καί ἡ ὀργή ὄχι ἁπλά δέν θά ἐξαλειφθοῦν, ἀλλά θά γιγαντωθοῦν.
Ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ ἀρνεῖται νά ἀποδεχθῆ ὅτι δέν εἶναι πλέον ὁ περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἔχουν ἀποστατήσει ἀπό τόν Θεό καί τό θέλημά του. Δέν ἔχει δικαίωμα νά κάνη ὅ,τι θέλει καί πρέπει νά συνειδητοποιήση ὅτι κάθε λαός καί ὁ παλαιστινιακός εἶναι καθ’ ὅλα ἰσότιμος μέ αὐτόν.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας στά Γλαφυρά στό Δευτερονόμιο σημειώνει ὅτι «Ὅταν ἡ Συναγωγή τῶν Ἰουδαίων διέπραξε τήν ἀσέβεια καί ἅπλωσε τά χέρια της στόν ἴδιο τόν Χριστό, ὅταν φέρθηκε σάν μεθυσμένη πρός τόν Κύριό της, τότε μισήθηκε καί ἔγινε ἀνεπιθύμητη, καί κατά κάποιο τρόπο ἐκδιώχθηκε καί ἀπό τήν θεία καί ἱερή ἑστία. Ὅμως δέν παραδόθηκε σέ δουλεία, οὔτε, σάν πουλημένη ἀπό τόν Σατανᾶ, ὑποτάχθηκε ἐντελῶς στά θελήματα ἐκείνου. Γιατί δέν λάτρευσε εἴδωλα, ἄν καί ξέφυγε ὁ Ἰσραηλιτικός λαός ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό, ἀλλά ἐξακολούθησε νά ὁμολογῆ καί νά προσκυνῆ τόν ἕνα κατά φύση Θεό, καί διατήρησε τήν ἀγάπη του στόν Μωυσῆ καί τόν νόμο. Δηλαδή δέν τόν ἀπέρριψε ὁ Θεός τῶν ὅλων, ἐπειδή κάποτε εἶχε τιμηθῆ μέ τήν ἀγάπη του». Ἀλλά δέν εἶναι μόνον οἱ Ἑβραῖοι ἔνοχοι τοῦ ἐγκλήματος τοῦ Γολγοθᾶ, μόνον οἱ Ἰουδαῖοι, εἴμαστε καί ἐμεῖς οἱ σημερινοί κατ’ ὄνομα Χριστιανοί, οἱ γεμᾶτοι ἀπό ἀκάθαρτη πάθη καί ζωή, κάτι τό ὁποῖο τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ θεῖος Παῦλος «καθ’ ὅσον τό σαρκικό φρόνημα ἀντιστρατεύεται τόν Θεό, διότι δέν ὑποτάσσεται στόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί οὔτε μπορεῖ νά ὑποταχθῆ».
Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στίς προφητεῖες περί πολέμων τονίζει ὅτι «Οἱ ἅγιοι Προφῆτες τοῦ Θεοῦ εἶδαν καθαρά ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τά δεινά, γιά νά συνετίσουν τούς ἀσεβεῖς καί νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό» καί συνεχίζει «Θά προξενήσω τέτοιες συμφορές σέ αὐτόν τόν τόπο, ὥστε ὅποιος τά ἀκούει νά τοῦ ἔρχεται ζάλη, ἐπειδή μέ ἐγκατέλειψαν…» (Ἰερ.19, 3-4). Ἆραγε δέν βούιξε ὁ τόπος ἀπό ὅλα ὅσα ἔπαθαν οἱ Ἑβραῖοι; Ἆραγε δέν βούιξε ὁλόκληρος ὁ κόσμος ἀπό τόν Παγκόσμιο Πόλεμο; Ὅσα προέβλεψε ὁ προφήτης γιά τόν Παλαιό Ἰσραήλ ἐπιβεβαιώθηκαν κατά γράμμα. Ἆραγε θά ἐπιβεβαιωθοῦν λιγότερο γιά τόν Νέο Ἰσραήλ, τοῦ ὁποίου ὁ ὑποσχόμενος Μεσσίας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός;
Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ μέ τούς λοιμούς, τήν πεῖνα, τήν ξηρασία, τούς σεισμούς, τίς θεομηνίες νά μετανοήσουμε, προτοῦ νά ἔλθη ἕνας φοβερός πόλεμος ‟ὁ καλούμενος Ἑβραϊστί Ἀρμαγεδών”». Γιά αὐτές τίς θεομηνίες εἴμαστε μάρτυρες τό τελευταῖο διάστημα, ἆραγε θά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμα τοῦ ἁγίου;
