Σε κείμενό μου το οποίο τιτλοφορείται «Εξ αφορμής αναφοράς του Σεβ. Λεμεσού στα περί προφητείων των ημερών μας», χωρίς κανένα σχολιασμό επί της ουσίας, αφού εξάλλου δεν είχαν τίποτα να πουν, πρόβαλαν κάποιοι θέσεις για το θέμα των αμβλώσεων, για να στηρίξουν τι θέσεις του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, από σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο.
Ενθυμούμαι παρόμοια στάση τήρησαν κάποιοι και για την κακοδοξία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, ότι ο νους είναι υπεράνω της Θείας Χάριτος, με το «αποστομωτικό», «για να το πει ο γέροντας κάτι ήξερε». Άπαγε της βλασφημίας.
Παρόμοια στάση λοιπόν τήρησαν για την κακοδοξία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού για το θέμα των αμβλώσεων. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου έχει λάβει γνώση, αλλά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έχει ενημερωθεί.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι στήριξη της θέσης του από κάποιους, για το μη εφάμαρτο της άμβλωσης πριν τον τρίτο μήνα της κύησης. Η θέση της Εκκλησίας μας είναι άλλη. Δεν μπορεί να θέτουν τον γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό υπεράνω της Εκκλησίας.
Ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, διέκρινε το έμβρυο σε «εξεικονισμένον και μη», με αποτέλεσμα να μη θεωρεί φόνο την έκτρωση εμβρύου «μη εξεικονισμένου». Κατά τον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό, η διάκριση γίνεται ανάμεσα σε ζων έμβρυο και έμψυχο. Θεωρούσε ότι το έμβρυο αποκτά ψυχή μετά τον τρίτο μήνα, καθώς επίσης και το ότι δεν είναι φόνος η έκτρωση που γίνεται πριν τον τρίτο μήνα, πλάνη την οποίαν είχε και ο Θωμάς Ακινάτης, ο οποίος ως γνωστό είχε επηρεασθεί από τον Αριστοτέλη και δεν δέχοταν ότι είναι φόνος η πρώιμη άμβλωση. Βοά ο της Καισσαρείας Άγιος Βασίλειος «εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου παρ’ημίν ουκ έστιν».
Στο εν λόγω ηχητικό ντοκουμέντο, αναφέρει ότι η Εκκλησία δεν απεφάνθη για το θέμα τούτο. Πως η Εκκλησία μας δεν απεφάνθη, όταν υπάρχει απόφαση της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου για το θέμα τούτο, η οποία επικύρωσε τον Β΄ Κανόνα του Αγίου Βασιλείου καθώς επίσης και το γεγονός ότι η Εκκλησία εθέσπισε την Εορτήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την Εορτήν της Σύλληψεως της Αγίας Άννης, της μητρός της Θεοτόκου και την Εορτήν της Σύλληψεως του Τιμίου Προδρόμου;
Επίσης η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στις 7/6/2001 σε ανακοίνωσή της αναφέρει «Η Εκκλησία πιστεύει ότι το έμβρυο από τη στιγμή της συλλήψεως είναι πρόσωπο και εικόνα του Θεού και έχει δικαίωμα στη ζωή, το οποίο κανείς δεν μπορεί να του το αφαιρέσει»
Πλήθος αγίων υπάρχει, που ανεφέρθηκε στο θέμα τούτο. «Άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον» αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο σύγγραμμά του «Έκδοσις ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως», με το «άμα» να δηλώνει επακριβώς το ταυτόχρονον.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επίσης, στα «Κεφάλαια φιλοσοφικά» αναφέρει «Ομοϋπόστατα εισίν, ότε δύο φύσεις εν μια υποστάσει ενωθώσι και μίαν σχώσιν υπόστασιν σύνθετον και εν πρόσωπον, ως ψυχή και σώμα».
Ο Β΄ Κανών του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (Περί της φθειράσης κατ’ επιτήδευσιν το έμβρυον), εις την προς Αμφιλόχιον Ικονίου Επιστολή Κανονική Α, αναφέρει «Η φθείρασα κατ’επιτήδευσιν, φόνου δίκην επέχει. Ακριβολογία δε εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου παρ’ημίν ουκ έστιν».
«Η ψυχή όλη δι όλου του σώματος χωρεί και ομοχρόνως εν τη ζωή γίνεται» λέγει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης στο σύγγραμμά του «Εξήγησις του Άσματος των Ασμάτων», Λόγος Ζ΄. Σαφώς δεν προηγείται το σώμα της ψυχής, αλλ’ η ψυχή γίνεται «ομοχρόνως» με το σώμα. Είναι χαρακτηρισική η ρήση του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, με το ομοχρόνως να επεξηγεί πλήρως ότι «άμα το σώμα και η ψυχή».
«Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής αφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος» αναφέρει ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, P.G. 89,724. Πως δύναται να ισχυριστεί κανένας, ότι «το σώμα πρώτον γέγονεν και η ψυχή ύστερον» εάν θέλει ορθοδόξως να φρονεί; «Την ψυχήν ούτε γαρ προυφίσταται του σώματος, ούτε μεθυφίσταται. Αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή» ομιλλεί ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης (Κλίμαξ, Λόγος Κστ΄).
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στα Εκατόν Πεντήκοντα Κεφάλαια (Συγγράμματα Τόμος Ε΄) αναφέρει «Η μέντοι ψυχή συνέχουσα το σώμα, ω και συνεκτίσθη, πανταχού του σώματος εστίν… »
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης λέγει ότι «Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεώς τους. Το έμβρυο ακούει κι ακούει και αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λ.π. τα ζει κι αυτό» (Η αλήθεια για τις εκτρώσεις – Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).
Στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, στα χωρία όπου περιγράφεται η συνάντηση της Παναγίας με την Ελισάβετ αναφέρει «Αναστάσα δε Μαριάμ εν ταις ημέραις ταύταις επορεύθη…» Λουκ. 1,38. Με το «εν ταις ημέραις ταύταις» εξυπακούεται ότι η Παναγία ευρίσκετο στις πρώτες μέρες της κυήσεως και όταν συναντήθηκαν η Αγία Ελισάβετ, πλησθείσα Πνεύματος Αγίου, είπε μεταξύ άλλων το «πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;» Λουκ. 1,43, αναγνωρίζοντας τον κυοφορούμενον Ιησούν, τις πρώτες μέρες της κυήσεως «εν τη κοιλία αυτής».
Είναι άξιο αναφοράς, το ψαλλόμενον στο Κάθισμα του πλ.α΄ μετά την πρώτη στιχολογία, κατά την Ορθρινή Ακολουθία, στις 23 Σεπτεμβρίου, στην Εορτή της Συλλήψεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου «…αλλ’ εν νηδύϊ προσκιρτά τον εν γαστρί παρθενική, Θεόν επιγνούς και Δεσπότην, ο Πρόδρομος Ιωάννης, εις σωτηρίαν ημών σαρκούμενον». «Θεόν επιγνούς» ψάλλομεν και τούτο γιατί ορθοδόξως φρονούμεν το «εξ άκρας συλλήψεως» καθώς επίσης «τοις σκιρτήμασιν ως ρήμασι χρησάμενος» και στο Θεοτοκίον το «…του εμβρύου σκιρτήσαντος, ως επιγνωκότος, τον εαυτού Δεσπότην».
Είναι χαρακτηριστική επίσης και η Βυζαντινή Αγιογραφία, η οποία παριστά τη συνάντηση της Παναγίας με την Αγία Ελισάβετ, να έχει η μεν Παναγία εντός της κοιλίας της, το έμβρυο Χριστός και η δε Αγία Ελισάβετ, το έμβρυο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος. Η Αγιογραφία αυτή πολλά διδάσκει, συνηγορούσα εικονογραφικώς στο «εξ άκρας συλλήψεως». Έτσι ο Ορθόδοξος Αγιογράφος δύναται να συμψάλλει αληθώς το «σώσον με θεολογούντα σε» (Από την Ορθρινή Ακολουθία της Πέμπτης προ της Κυριακής των Βαΐων) και επιπλέον να καθοδηγεί τον Ορθόδοξο λαό.
Θα μπορούσε λοιπόν κανείς, ορθοδόξως φρονών, να ισχυριστεί ότι «άχρι τρίτου μηνός, ουκ είναι το έμβρυον άνθρωπος»; Τότε δηλαδή είναι μόνο σώμα; Ποιός Άγιος της Εκκλησίας μας, είπε ποτέ κάτι τέτοιο; Απάντηση αληθείας το «συναμφότερον» που είπε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθώς και το καταληκτικόν «ον δη κατ’ εικόνα ποιηκέναι Θεός λέγεται», το οποίον μαρτυρεί το μεγαλείο της αγάπης του Τριαδικού Θεού προς τον άνθρωπο.
Το δε χείρον τούτων είναι, ότι υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι αδιακρίτως και καθ’ ολοκληρίαν προσμετρά, ως ορθούς τους λόγους του Γέροντος αυτού. Όσον αφορά την αμφισβήτηση του ηχητικού ντοκουμέντα από κασέτα μαγνητοφώνου, υπάρχει ακόμα και μπορεί να ερευνηθεί η αξιοπιστία του.
