M.M.: Να πάμε σ’ ένα άλλο θέμα, π. Μάρκελλε. Είδα στο μοναστήρι σας χτες τρία άτομα από την Άπω Ανατολή, Κινέζοι πρέπει να ήσαν. Αναρωτήθηκα, βλέποντας τους, πόσο συγκλίνουν ή αποκλίνουν η αδιάλειπτος καρδιακή νοερά προσευχή και η αυτοσυγκέντρωση των ανατολικών θρησκειών. Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε τη νοερά προσευχή, την κάθοδο του νοός, τούς παλμούς της καρδίας… Ορισμένοι στην Άπω Ανατολή έχουν τον διαλογισμό, αυτοσυγκεντρώνονται. Εμείς απευθυνόμαστε στον προσωπικό Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό. Εκείνοι με την αυτοσυγκέντρωση προσπαθούν να πετύχουν μία κατάσταση νιρβάνα. Παρακαλώ να τα αντιδιαστείλετε αυτά και να τα σχολιάσετε.
Γ.Μ.: Η «προσευχή», ο «ασκητισμός» ή «μοναχισμός» που έχουν αυτοί που αναφέρετε, οι Ινδουισταί π.χ., είναι πλάνη. Πλανούν πολύ κόσμο όλοι αυτοί. Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς δεν βιώνουν την Ορθοδοξία, δεν αρέσκονται στην ακριβή εφαρμογή της Ορθοδοξίας κι έτσι καταφεύγουν σε άλλες δοξασίες, άλλες «θρησκείες» οι οποίες τούς ηλεκτρίζουν, τούς μαγεύουν. Είναι πολύ θλιβερό κάποιοι Χριστιανοί να πηγαίνουν προς το Θιβέτ, να θέλουνε να μυηθούν από τούς γιόγκις. Δαιμονικά πράγματα… Μα τί μπορεί να πετύχουν όλοι αυτοί;
Μπορούν να αλλοιώσουν τον άνθρωπο «αλλοιώνεται» η ζωή ενός ορθοδόξου μοναχού ή απλού πιστού; Τίποτε δεν πετυχαίνουν με το να ασκούνται, να ασκούν το σώμα τους, γιατί ότι νομίζουν ότι πετυχαίνουν, το θεωρούν προσωπικό τους επίτευγμα. Η άσκησή τους είναι αυταρέσκεια. Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα πάνω τους. Το νιρβάνα αυτό δεν επιτυγχάνει τίποτε.
Μ.Μ.: Η άσκηση γι’ αυτούς είναι σκοπός, ενώ για μας είναι μέσο.
Γ.Μ.: Μάλιστα, μάλιστα. Είναι μέσο για ν’ ανεβείς προς το Θεό. Να φθάσεις τον Θεό. Αυτοί τί θεό να βρουν; Απλώς μένουν σ’ αυτή την άσκηση τού σώματος. Ταλαιπωρούν το σώμα τους. Δεν έχουν καρπούς του Αγίου Πνεύματος, δεν έχουν χάρη, διότι -όπως άριστα είπατε- δεν επικαλούνται τον προσωπικό Θεό, δεν αγιάζονται, δεν χαριτώνονται, δεν έχουν την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Τί επικαλούνται; Τίποτε. Απλώς «αθλούν» το σώμα τους. Όπως ο αθλητής πού αθλείται και αποκτά ένα γερό σώμα. Αυτοί το αποκτούν με αυτή την άσκηση. Τούς κατευθύνει ο πονηρός και νομίζουν ότι κάτι καταφέρνουν με τις θεωρίες πού βλέπουν και τα φαντάσματα. Μιλάνε για αγάπη, τελείως αόριστα. Τί είναι η αγάπη και από πού απορρέει και ποιος είναι ο Θεός της αγάπης; Τίποτε δεν ξέρουν από αυτά.
Είχε έλθει ένας νεαρός πέρυσι εδώ, ο οποίος είχε μπλέξει με αυτούς. Κύπριος ήταν. Με πλησίασε και μου λέγει:
-Πάτερ, αισθάνομαι ότι πρόδωσα την Ορθοδοξία. Είχε έλεγχο συνειδήσεως.
-Γιατί, παιδάκι μου;
-Πήγα στην Ινδία και μού είπαν αυτά τα πράγματα.
-Γιατί το έκανες; Τί ανάγκην είχες εσύ, ένας Ορθόδοξος, να πας εκεί πέρα; Έστω, πήγες. Δεν μπορείς να συνέλθεις;
-Νόμιζα ότι αυτοί έχουν μία τελειότερη διδασκαλία.
-Τελειότερη από τον Χριστόν; Μπήκες μέσα στην «εκκλησία» τους; Είδες τον «κύριο» τους; Θυσιάζεται; Προσφέρεται όπως ο Κύριος μας; Έχουν μυστήρια; Έχουν αρετές;
-Πάτερ, δεν μπορούσα να καθίσω μέσα στην «εκκλησία» τους. Έμπαινα κι έβγαινα. Είχα ταραχή…
-Ξέρεις γιατί είχες ταραχή; Είναι το δαιμόνιο πού σου φέρνει την ταραχή. Κάθισε, το πρωί να βρούμε τον Γέροντα να συνομιλήσεις μαζί του ή να πας σε κάποιον άλλο Γέροντα να σου δώσει βοήθεια.
-Δεν μπορώ, πάτερ.
Τόσο ήταν ταραγμένος, πού ούτε να δεχθεί συμβουλή ήθελε ούτε και ν’ αναπαυθεί μπορούσε σ’ αυτό πού είχε. Ταραγμένη προσωπικότητα. Σχεδόν εναγωνίως με ρώτησε:
-Πότε ανοίγει η πύλη;
-Γιατί;
-Θέλω να φύγω νωρίς!
-Αγρίμι είσαι και θα φύγεις νωρίς; Θ’ ανατείλει πρώτα ο ήλιος και θα φύγεις. Που θα πας μέσα στη νύκτα; Θα πάθεις κάτι και θα έχουμε ευθύνη. Θα έλθεις στην εκκλησία μαζί με όλους τούς αδελφούς, θα πάρεις το αντίδωρο, θα καθίσεις να φας το φαγητό σου, να αγιαστείς, να πάρεις χάρη και χαρά και μετά θα φύγεις.!
– Πάτερ, δεν αντέχω να μείνω άλλο εδώ μέσα!
Έτσι τον είχαν κάνει. Ταραγμένο. Να μη δέχεται τίποτε. Αλίμονο αν μπει αυτό το σαράκι των ινδουιστών στην ψυχή. Διαλύει προσωπικότητες… Το είδα και τα έζησα και με αυτόν, αλλά και με άλλα παιδιά πού περνούν από εδώ και είναι τελείως χαμένα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΛΟΓΟΣ ΑΘΩΝΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ 10 – http://apantaortodoxias.blogspot.gr
