"Καί ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καί οὐχ ὑπῆρξε, καί παρακαλοῦντας, καί οὐχ εὗρον" (Ψαλμ. 68, 21). Ἔχω καί ἐγώ νοιώσει ἔτσι. Τό νά τό διηγεῖσαι τώρα μοιάζει εἰδυλλιακό, τότε, ὅμως, ἦταν ἀφόρητος πόνος. Ὅμως, σέ Σένα ἔκλαψα, Κύριε. Κανείς δέν ἦταν ἐκεῖ. Ἐσύ τό θέλησες γιά νά γυρίσω, ἐπιτέλους, νά Σέ κοιτάξω. Σάν νά Σέ ἔβλεπα πρώτη φορά.
Ἡ σχέση μας μέ τόν Κύριο εἶναι μυστική, κρυμμένη στά ἐνδόμυχα τοῦ εἶναι μας. "Σύ γιγνώσκεις τόν ὀνειδισμόν μου καί τήν αἰσχύνην μου καί τήν ἐντροπήν μου" (Ψαλμ. 68, 20). Κανείς ἄλλος δέν εἶναι ἐκεῖ. Ἡ συνάντησή μας μέ τόν Θεό εἶναι προσωπική, ὅπως καί ἡ ἐξομολόγηση. "Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά Σοι, Κύριε, εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου" (Ψαλμ. 129, 1-2).
Μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντος Δωροθέου
“Γράμματα στους Αδελφούς, τόμος Β΄, ἡμερολόγιο” – Ἀρχιμ. Δωρόθεος Τζεβελέκας
Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Αὔρα Καλαμπάκας 2019