Η απόγνωση προέρχεται από την τεμπελιά και η τεμπελιά τρέφεται από την απόγνωση. Παρέχει η μία την άλλη, αυτή την καταραμένη αλληλοεξυπηρέτηση. Όποιος όμως πράττει αγαθά αυτός ελπίζει αγαθά και ποτέ δεν θα απελπιστεί. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Να μην απελπιζόμαστε, αλλά και ούτε να αδιαφορούμε. Και τα 2 είναι καταστρεπτικά. Η μεν απόγνωση δεν αφήνει τον πεσμένο να σηκωθεί, ενώ η ραθυμία (η πνευματική τεμπελιά και αδιαφορία), κάνει να πέφτει και εκείνος που στέκεται όρθιος. Η απόγνωση είναι πολύ χειρότερη από την ραθυμία. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Όταν κάποιος ανασύρει απελπισμένο που έχει φτάσει στις πύλες του άδη, αυτός διασώζει άνθρωπο, που έπεσε στο στόμα του θανάτου. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Δεν είναι τόσο φοβερό το να τραυματιστεί ο πολεμιστής, αλλά το να απελπιστεί μετά τον τραυματισμό του και να παραμελήσει την πληγή του… (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Όπως όταν από τις τρικυμίες ταράσσεται η θάλασσα και τα κύματα υψώνονται πελώρια από παντού, το πλοίο καταποντίζεται, έτσι και η ψυχή, όταν από παντού την κυκλώσει η απελπισία, γρήγορα πνίγεται. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Δεν υπάρχει απελπισία όταν είσαι μέσα στην Εκκλησία, ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις υποστεί. Δεν υπάρχει απελπισία…. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Τα αίτια της απόγνωσης είναι πολλά. Το κύριο αίτιο είναι η ηθική ασθένεια του πάσχοντος. Τους ηθικά ασθενείς, µπορούµε να τους διαιρέσουµε σε τρεις κατηγορίες: α) στους άθεους β) στους ολιγόπιστους και γ) σ’ αυτούς που κυριεύονται από τα συναισθήµατά και τις αψικαρδίες τους. (Άγιος Νεκτάριος)
Κανείς πιστός δεν είναι απελπισμένος και κανείς απελπισμένος δεν είναι πιστός. (Άγιος Νεκτάριος)