Ἀπό τά παιδικά μας χρόνια, Χριστιανοί μου, ἔχουμε ἀκούσει πολλές φορές τό ἐπεισόδιο στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Ὁ Κύριος συναντᾶ ἕνα δαιμονισμένον – παράφρονα, πού δείχνει νά Τόν φοβᾶται. Γι΄ αὐτό τά δαιμόνια, πού εἶχαν κυριεύσει τόν δυστυχῆ ἄνθρωπο, ζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστό νά μή τά βασανίσει. Καί μέ κατάληξη τό πνίξιμο τῶν χοίρων στήν λίμνη. (Αὐτό τό πνίξιμο τοῦ κοπαδιοῦ ἀντανακλοῦσε μιά δίκαιη τιμωρία : Ἡ ἐκτροφή χοίρων ἦταν ἀπαγορευμένη ἀπό τόν Μωσαϊκό Νόμο).
Τό ἀπροσδόκητο ἦταν ἡ ἀντίδραση τῶν Γαδαρηνῶν. Ὅταν εἶδαν τήν ἀπώλεια τοῦ παράνομου κέρδους τους, ἀλλά καί τήν θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου, πού, ἐλεύθερος πιά, καθόταν στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ, κατάλαβαν πώς εἶχαν νά κάνουν μέ ἕναν παντοδύναμο Ἄνθρωπο, πού ἦταν ἀπειλητικός γιά τά συμφέροντά τους. Καί δέν στάθηκαν στήν χαρά τῆς θεραπείας τοῦ συμπολίτη τους, ἀλλά προτίμησαν νά διώξουν ἀπό τά μέρη τους τόν Χριστό.
Ὅλο τό νόημα τῆς στάσης τῶν Γαδαρηνῶν, ὅλο τό νόημα τῆς στάσης τῆς δικῆς μας ἀπέναντι στόν Χριστό εἶναι ἡ στάση τῆς ζωῆς μας. Καί αὐτή ἡ στάση ἐξαρτᾶται ἀπό τίς προτεραιότητες καί τίς ἐπιλογές μας.
Ὁ Χριστός δέν ἦλθε νά μᾶς «βολέψει». Οὔτε ὑποσχέθηκε βιοτική εὐημερία. Ἦλθε νά μᾶς σώσει ἀπό τήν «σκιά τοῦ θανάτου», τόσο τοῦ βιολογικοῦ, ὅσο καί τοῦ πνευματικοῦ, καταπατώντας τόν θάνατο μέ τόν δικό Του θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του. Ὥστε κάθε συμφέρον, ἀκόμη καί τό θεμιτό καί τό νόμιμο, νά μπαίνει σέ δεύτερη μοῖρα μπροστά στήν προσδοκία τῆς σωτηρίας μας.
Οἱ Γαδαρηνοί δέν θέλησαν τήν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ στήν ζωή τους. Καί Αὐτός, σεβόμενος τήν ἐλευθερία τους, μπῆκε λυπημένος στό πλοῖο γιά τήν «ἀντίπεραν ὄχθην». Τήν ὄχθη τῆς παρουσίας Του καί τῆς Βασιλείας.
Ποιά «ὄχθη» θά προτιμήσουμε ἐμεῖς, Χριστιανοί μου; …
Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος
