«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ό Άββάς Μακάριος ό Αιγύπτιος διηγήθηκε στούς ύποτακτικούς του τό εξής περιστατικό: Κάποτε, καθώς έβάδιζα στήν έρημο, εύρήκα ένα κρανίο ενός πεθαμένου κάτω στό έδαφος. Τό μετακίνησα ελαφρά μέ τό ραβδί μου καί, κατάπληκτος, άκούω φωνή άπό τό κρανίο καί έγώ τό έρωτώ:
Ποιός είσαι έσύ;
Έγώ ήμουν άρχιερεύς τών ειδώλων καί τών Ελλήνων πού έμεναν κάποτε σ' αύτόν τόν τόπο. Σύ είσαι ό πνευματοφόρος Μακάριος· μάθε λοιπόν ότι όποια ώρα καί νά προσευχηθής γιά τούς κολασμένους παρηγορούνται λίγο.
Ποιά είναι ή παρηγοριά καί ποιά είναι ή κόλασις, λέγει ό Αββάς Μακάριος.
Όσο άπέχει ό ούρανός άπό τήν γή, τόσο βάθος έχει καί ή φωτιά πού ευρίσκεται ύποκάτω μας· σ' αύτή τήν φωτιά στεκόμεθα όρθιοι καί χωμένοι μέσα ολόκληροι. Είμεθα έτσι τοποθετημένοι, ώστε ό ένας κολασμένος νά μή βλέπη τό πρόσωπο τοῦ άλλου, άλλά μόνο τά οπίσθια. Όταν λοιπόν, προσεύχεσαι έσύ γιά εμάς, βλέπει λίγο ό ένας τό πρόσωπο τοΰ άλλου καί έτσι παρηγορούμεθα.
Όταν άκουσε αύτά ὁ άββάς Μακάριος, έστέναξε βαρειά καί είπε: «Άλλοίμονο, πόση δυστυχία έφερε στόν ἁμαρτωλό άνθρωπο ἡ ήμέρα τής γεννήσεώς του. Προτιμώτερο νά μή είχε γεννηθή, όπως είπε καί ό Κύριος γιά τόν Ιούδα τόν προδότη. Μετά τόν μονόλογο του αύτό, ερωτά πάλι τό κρανίο:
Υπάρχουν στήν κόλασι άλλα χειρότερα βάσανα άπ' αύτά πού μοῦ περιγράφεις;
Άπό κάτω μας ευρίσκεται φοβερότερη κόλασις, άπήντησε τό κρανίο.
Καί ποιοί τιμωρούνται ἐκεῖ; Ερώτησε ό Γέροντας.
Ἐμεῖς, έπί τέλους, έλεούμεθα λίγο άπό τόν Θεό, διότι έχουμε τό έλαφρυντικό ότι δέν τόν γνωρίσαμε. Εκείνοι όμως πού γνώρισαν καλά τόν Θεό καί μετά τόν άρνήθηκαν, εἶναι κάτω άπό έμάς καί κολάζονται χειρότερα.
Ἀφοῦ τελείωσε ό διάλογος, έπήρε ό άββάς τό κρανίο τό έχωσε στό χώμα καί συνέχισε τόν δρόμο του.
Άς άκούσουμε καί φοβηθοῦμε άπ' αύτή τήν διήγησι, αδελφοί, διότι αύτοί πού αρνούνται τόν Θεό, κολάζονται χειρότερα καί άπό τούς άπιστους. Πρέπει λοιπόν νά φροντίσουμε νά μή ἀρνηθοῦμε Αύτόν μέ τά έργα μας τοῦ σκότους, γιά ν' άποφύγουμε τήν φοβερή αύτή τιμωρία. Άρνητής τοῦ Θεοῦ δέν είναι ἐκεῖνος πού Τόν άρνείται μόνο μέ τά λόγια, άλλά καί ἐκεῖνος πού κάνει άμαρτωλές πράξεις, έστω καί άν μέ τά λόγια φαίνεται φαινομενικά ότι πιστεύει καί ομολογεί τόν Θεό. Μάρτυς γι' αύτά πού σάς λέγω είναι ό Απόστολος Παύλος, ό όποιος διακηρύσσει: «Ὁμολογοῦν ότι γνωρίζουν τόν Θεό, μέ τά αμαρτωλά τους έργα όμως Τόν ἀρνοῦνται» (Τίτου 1. 16).
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
