Ὅπως μαρτυρεῖται στήν Β’ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, οἱ Χριστιανοί τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων βρέθηκαν σέ μεγάλη βιοτική ἀνάγκη, ὥστε νά στεροῦνται τῶν ἀπαραιτήτων ἀναγκῶν τῆς ζωῆς. Γι' αὐτό μεγάλο μέρος τῆς ἐπιστολῆς ἀναφέρεται στήν ἀνάγκη συλλογῆς χρημάτων ἤ ἄλλων ἀγαθῶν ἀπό τούς Χριστιανούς τῆς Κορίνθου.
Μέ τήν εὐκαιρία ὁ Παῦλος ἀναπτύσσει τήν σωστή ἀντίληψη γιά τήν ἐλεημοσύνη, πού ἔχουν χρέος νά ἐφαρμόζουν οἱ πιστοί. Φέρνει γιά παράδειγμα τόν γεωργό πού σπέρνει. Καί διδάσκει πώς, ὅποιος τσιγκουνεύεται τόν σπόρο πού θά ρίξει στό χωράφι, θά ἔχει μικρή σοδειά. Ἐκεῖνος, ὅμως, πού θά σπείρει ἄφθονα, μέ τήν καρδιά του καί μέ αἰσιοδοξία γιά πλούσια σοδειά, ἄφθονα καί θά θερίσει. Παράλληλα, ὑπογραμμίζει πώς ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι κυρίως θέμα καλῆς προαιρέσεως: Ὅ,τι δίνουμε νά τό δίνουμε μέ τήν καρδιά μας. Νά μή τό δημοσιοποιοῦμε, αἰχμάλωτοι τῆς ματαιοδοξίας. Ὁ Κύριος, ἄλλωστε, ἔφθασε νά πεῖ «Μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου». Οὔτε νά μετρᾶμε καί νά ξαναμετρᾶμε τά χρήματα καί τά ἀγαθά μας γιά νά δοῦμε ἄν μᾶς περισσεύουν, ὥστε νά δώσουμε. Ὅταν οἱ ἀδελφοί μας δυστυχοῦν ἔχουμε ἕνα καί μοναδικό καθῆκον. Νά τρέξουμε! Ὄχι νά τρέξουμε καί νά συντρέξουμε στενάζοντας καί βαρυγκομώντας, ἀλλά μέ εὐχάριστη διάθεση, μέ χαρούμενο πρόσωπο, μέ αἰσιοδοξία. Καί χωρίς ὑστεροβουλία ἡ ἤ προσδοκία ἀνταπόδοσης.
Παρέχει δέ ὁ κορυφαῖος Ἀπόστολος τήν διαβεβαίωση πώς ἕνα τέτοιον ἀγαθόν ἐλεήμονα ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ. Ταυτόχρονα ὡς Παντοδύναμος τοῦ χορηγεῖ περίσσεια ἀγαθά. Τόσο γιά τήν δική του ζωή, ὅσο καί γιά νά ἔχει πάντα τήν δυνατότητα τῆς ἐλεημοσύνης. Γιά νά δείξει δέ ὁ Παῦλος πώς εἶναι μίμηση Θεοῦ ἡ ἐλεημοσύνη ἀναφέρει μιά ἔκφραση τῆς Γραφῆς: «Ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν. Ἡ δικαιοσύνη Αὐτοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα». Δηλαδή, ἔδωσε ἀγαθά μέ ἁπλοχεριά, χορήγησε περίσσεια στούς φτωχούς. Ἡ ἀρετή τῶν δωρεῶν Του μένει παντοτεινή.
Ἡ ἁπλότητα στά ἔργα τῆς ἀγάπης καί ἡ καρδιακή ἐλεημοσύνη εἶναι χαρακτηριστικά τῶν ἀκολούθων τοῦ Κυρίου. Καί, ἄν χορηγοῦμε ἔτσι ὁποιοδήποτε ἀγαθό στούς ἀδελφούς μας, οἱ ἴδιοι πλουτίζουμε πνευματικά. Καί χαιρόμαστε, ἀναπέμποντας εὐχαριστία στόν Θεό μας, τόν χορηγό κάθε δωρεᾶς...
Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος
