Η μακαρία Θεοδώρα ήταν μια ευλαβέστατη υπηρέτρια κάποιου Κωνσταντινουπολίτη, που λεγόταν Κωνσταντίνος, και έζησε από τα τέλη του 9ου ως τα μέσα του 10ου αιώνα. Όταν πέθανε, η ψυχή της οδηγήθηκε από αγγέλους στον ουρανό, αφού πέρασε από είκοσι εναέρια τελώνια.
Πρώτο είναι το τελώνιο των αμαρτημάτων της γλώσσας – ματαιολογίας, φλυαρίας, χυδαιολογίας, σκανδαλολογίας, βλασφημίας, κοροϊδίας, άσεμνων τραγουδιών, άκαιρου και υπέρμετρου γέλιου. Και το δεύτερο τελώνιο σχετίζεται με τη γλώσσα. Είναι το τελώνιο του ψεύδους σε κάθε μορφή του – ψευδομαρτυρίας, ψευδορκίας, αθετήσεως υποσχέσεων, ανειλικρινούς Εξολογήσεως, μάταιης ή καταχρηστικής χρήσεως του ονόματος του Θεού και άλλων παρόμοιων.
Το τρίτο είναι το τελώνιο της κατακρίσεως και της καταλαλιάς, της συκοφαντίας και του διασυρμού, του κουτσομπολιού και του στιγματισμού των αδυναμιών και των ελαττωμάτων του πλησίον. Το τέταρτο είναι της ακρασίας και ασωτίας, της γαστριμαργίας, της φιληδονίας, των ξεφαντωμάτων, της μέθης, της αθετήσεως των νηστειών. Το πέμπτο είναι της οκνηρίας και της ραθυμίας· απ’ αυτό αρπάζονται οι τεμπέληδες και οι αργόμισθοι, όσοι δεν εκκλησιάζονται τις Κυριακές και τις εορτές, όσοι δεν προσεύχονται και όσοι, γενικά, αδιαφορούν για τη σωτηρία τους.
Το έκτο τελώνιο είναι της κλοπής και της αρπαγής. Το έβδομο είναι της φιλαργυρίας και της τσιγγουνιάς. Το όγδοο είναι της τοκογλυφίας και κάθε λογής εκμεταλλεύσεως του πλησίον. Το ένατο είναι της αδικίας· απ’ αυτό αρπάζονται οι δικαστές που δεν κρίνουν δίκαια, οι εργοδότες που δεν πληρώνουν όσο πρέπει τους εργάτες τους, και οι έμποροι που δεν είναι τίμιοι στις συναλλαγές τους. Το δέκατο τελώνιο είναι του φθόνου και του μίσους.
Το ενδέκατο είναι της υπερηφάνειας, της ματαιοδοξίας, της αλαζονείας, της υπεροψίας, του κομπασμού, της ανυπακοής στις αρχές, της ασέβειας προς τους γονείς. Το δωδέκατο είναι του θυμού και της οργής. Το δέκατο τρίτο είναι της μνησικακίας και της εκδικητικότητας. Το δέκατο τέταρτο είναι του φόνου, του τραυματισμού και της χειροδικίας. Το δέκατο πέμπτο είναι της μαγείας, της γοητείας, της φαρμακείας, της μαγγανείας και της επικλήσεως των δαιμόνων.
Το δέκατο έκτο, το δέκατο έβδομο και το δέκατο όγδοο είναι των διαφόρων σαρκικών αμαρτημάτων. Το δέκατο ένατο είναι της αιρέσεως, της πλάνης, της απιστίας, της βεβηλώσεως των ιερών και οσίων. Το εικοστό είναι της ασπλαχνίας, της αναισθησίας και της σκληροκαρδίας.
Η Θεοδώρα συνάντησε και αντιμετώπισε ό,τι κάθε ψυχή αντιμετωπίζει μετά την έξοδό της από το σώμα. Ο απόστολος Παύλος αποκάλεσε τους δαίμονες «εξουσία του αέρα» (Εφ. 2:2), γιατί βρίσκονται ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Θα άφηναν, λοιπόν, μοχθηροί και μισάνθρωποι καθώς είναι, να περάσει ανεμπόδιστα μια ψυχή που ανεβαίνει προς τον θρόνο του Θεού; Δεν θα έκαναν, όπως και κάνουν, τα πάντα για να την αρπάξουν ή τουλάχιστο να την τρομοκρατήσουν;
Πώς θα γλιτώσει, αλήθεια; Πώς θα γλιτώσουμε όλοι απ’ αυτούς; Υπάρχει τρόπος; Ναι! Τα δάκρυα της μετάνοιας και τα έργα της μετάνοιας, ιδιαίτερα η ελεημοσύνη, ξεπλένουν όλες τις αμαρτίες. Η μακαρία Θεοδώρα είδε πολλές φορές τους δαίμονες να φέρνουν ειλητάρια, όπου ήταν γραμμένες οι αμαρτίες της· όταν, όμως, ξετύλιγαν τα ειλητάρια για να τις φανερώσουν, δεν έβρισκαν τίποτα γραμμένο. Γεμάτη απορία, ρώτησε τους αγγέλους, που τη συνόδευαν, τι σήμαινε αυτό. Κι εκείνοι της εξήγησαν πως οι αμαρτίες εξαλείφονται, όταν κάποιος ειλικρινά μετανοεί, προσεύχεται, νηστεύει και κάνει αγαθοεργίες.
Μην επιθυμείς την κοσμική σοφία. Κλείσε στην καρδιά σου τούτη τη διήγηση και καταπιάσου με τη διόρθωσή σου σύμφωνα με όσα διδάσκει.
Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 118.
