ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Οἱ Χιλιασταί, συμφώνως πρός παλαιότερα ἔντυπά των, ἀρνοῦνται καί αὐτήν ἀκόμη την θρησκείαν. Ἡ θρησκεία κατ’ αὐτούς εἶνε ἐπινόησις τοῦ Σατανᾶ! Ἀλλ' ἡ Γραφή ῥητῶς ὁμιλεῖ περί θρησκείας καί θρήσκου ἀνθρώπου. «Εἴ τις δοκεῖ θρῆσκος εἶναι ἐν ὑμῖν, μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀλλ’ ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ θρησκεία. Θρησκεία καθαρά καί ἀμίαντος παρά τῷ Θεῷ καί πατρί αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανούς καί χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτόν τηρεῖν ἀπό τοῦ κόσμου» (Ίακ. α' 26-27. Ἰδέ καί Πράξ. κστ' 5).Οἱ Χιλιασταί κατ’ ἀκρίβειαν δέν εἶνε θρησκεία, ἀλλ’ ὀργάνωσις καί κίνησις μέ πολιτικούς μᾶλλον καί οἰκονομικούς σκοπούς.
Ἐν τούτοις εἰς νεώτερα ἔντυπά των ὁμιλοῦν περί ἀληθινῆς θρησκείας, καί ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ ἀληθινή θρησκεία ἀναγνωρίζεται ἐκ τῆς καλῆς διαγωγῆς τῶν ὀπαδῶν της, καί ὅτι καλήν διαγωγήν ἔχουν μόνον αὐτοί, καί ἄρα τήν ἀληθινήν θρησκείαν ἔχουν αὐτοί. Ἐν σχέσει δὲ πρός τόν ἰσχυρισμόν των αὐτόν ἐπικαλοῦνται κυρίως τά ἑξῆς χωρία:
«Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. ζ 20).
«Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. ε' 22-23).
Κακῶς οἱ Χιλιασταί ἐπικαλοῦνται τά χωρία ταῦτα. Ὁ Κύριος δὲν εἶπεν, «’Από τῶν καρπῶν αὐτῶν θά γνωρίσετε τήν θρησκείαν αὐτῶν», ἀλλ’ εἶπεν, «Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν θά γνωρίσετε αὐτούς».
Ἐκ τῶν καρπῶν γνωρίζονται τά δένδρα. Καί ἐκ τῶν ἔργων γνωρίζονται οἱ ἄνθρωποι, ὄχι ἡ θρησκεία των. Κακά ἔργα προέρχονται ἐκ κακῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ κακοί ἄνθρωποι εἶνε δυνατόν ν’ ἀνήκουν εἰς ὀρθὴν θρησκείαν. ’Ασεβεῖς ἦσαν οἱ πλεῖστοι Ἑβραῖοι. Ἀλλ’ ἡ θρησκεία των ἦτο ὀρθή. Διά τοῦτο καί ὁ Χριστός εἶπε διά τούς γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους: «Πάντα οὖν ὅσα ἐάν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καί ποιεῖτε, κατά δὲ τά ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ καί οὐ ποιοῦσι» (Ματθ. κγ' 3). Οἱ γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δηλαδή εἶχον ὀρθὴν διδασκαλίαν, ὀρθὴν θρησκείαν, ἀλλὰ δέν ἐφήρμοζον αὐτὴν. Διά τοῦτο ἔπρεπε ν’ ἀκούῃ τις τά λόγια των, ἀλλὰ νά μή ἀκολουθῇ τά ἔργα των. Καί ὁ Ἰούδας ἦτο κλέπτης, ἐγένετο προδότης καί κατήντησεν αὐτόχειρ, ἀλλ’ ἡ διδασκαλία, τήν ὁποίαν ἐδίδασκεν, ἦτο ὀρθή. Ἄν ἡ θρησκεία ἐκρίνετο ἐκ τῆς διαγωγῆς τῶν ὀπαδῶν της, ὅπως θέλουν οἱ Χιλιασταί, τότε ἐκ τῆς κακῆς διαγωγῆς τῶν Ἑβραίων καί τοῦ ’Ιούδα θά ἔπρεπε νά συμπεράνωμεν, ὅτι ἡ θρησκεία τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶνε ψευδής! Κατ’ ἀναλογίαν ἐπίσης, ἐκ τῆς κακῆς διαγωγῆς μαθητῶν καί ἐπιστημόνων θά ἔπρεπε νά συμπεράνωμεν, ὅτι τά γράμματα καί αἱ ἐπιστῆμαι δέν εἶνε ὀρθὰ πράγματα! Ἔπειτα, διατί τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος πρέπει νά δεχθῶμεν ὅτι ἔχουν οἱ Χιλιασταί καί ὄχι οἱ συνειδητοί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Διατί π.χ. πρέπει νά θεωρήσωμεν ἐστερημένον τῶν καρπῶν τοῦ Πνεύματος ἕνα Χρυσόστομον, ἐνάρετον δέ ἕνα Ῥῶσσελ, ὁ ὁποῖος εἰς ἡλικίαν 16 ἐτῶν ἀνεκήρυξεν ἑαυτόν θεόπνευστον καὶ ἰσάξιον τῶν Προφητῶν καί Ἀποστόλων, ὕστερον δέ κατεδικάσθη δι’ ἀπάτην εἰς βάρος τῆς συζύγου του; Ἀσφαλῶς οἱ Χιλιασταί παραλογίζονται.
Οἱ Χιλιασταί, συμφώνως πρός παλαιότερα ἔντυπά των, ἀρνοῦνται καί αὐτήν ἀκόμη την θρησκείαν. Ἡ θρησκεία κατ’ αὐτούς εἶνε ἐπινόησις τοῦ Σατανᾶ! Ἀλλ' ἡ Γραφή ῥητῶς ὁμιλεῖ περί θρησκείας καί θρήσκου ἀνθρώπου. «Εἴ τις δοκεῖ θρῆσκος εἶναι ἐν ὑμῖν, μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀλλ’ ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ θρησκεία. Θρησκεία καθαρά καί ἀμίαντος παρά τῷ Θεῷ καί πατρί αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανούς καί χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτόν τηρεῖν ἀπό τοῦ κόσμου» (Ίακ. α' 26-27. Ἰδέ καί Πράξ. κστ' 5).Οἱ Χιλιασταί κατ’ ἀκρίβειαν δέν εἶνε θρησκεία, ἀλλ’ ὀργάνωσις καί κίνησις μέ πολιτικούς μᾶλλον καί οἰκονομικούς σκοπούς.
Ἐν τούτοις εἰς νεώτερα ἔντυπά των ὁμιλοῦν περί ἀληθινῆς θρησκείας, καί ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ ἀληθινή θρησκεία ἀναγνωρίζεται ἐκ τῆς καλῆς διαγωγῆς τῶν ὀπαδῶν της, καί ὅτι καλήν διαγωγήν ἔχουν μόνον αὐτοί, καί ἄρα τήν ἀληθινήν θρησκείαν ἔχουν αὐτοί. Ἐν σχέσει δὲ πρός τόν ἰσχυρισμόν των αὐτόν ἐπικαλοῦνται κυρίως τά ἑξῆς χωρία:
«Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. ζ 20).
«Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. ε' 22-23).
Κακῶς οἱ Χιλιασταί ἐπικαλοῦνται τά χωρία ταῦτα. Ὁ Κύριος δὲν εἶπεν, «’Από τῶν καρπῶν αὐτῶν θά γνωρίσετε τήν θρησκείαν αὐτῶν», ἀλλ’ εἶπεν, «Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν θά γνωρίσετε αὐτούς».
Ἐκ τῶν καρπῶν γνωρίζονται τά δένδρα. Καί ἐκ τῶν ἔργων γνωρίζονται οἱ ἄνθρωποι, ὄχι ἡ θρησκεία των. Κακά ἔργα προέρχονται ἐκ κακῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ κακοί ἄνθρωποι εἶνε δυνατόν ν’ ἀνήκουν εἰς ὀρθὴν θρησκείαν. ’Ασεβεῖς ἦσαν οἱ πλεῖστοι Ἑβραῖοι. Ἀλλ’ ἡ θρησκεία των ἦτο ὀρθή. Διά τοῦτο καί ὁ Χριστός εἶπε διά τούς γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους: «Πάντα οὖν ὅσα ἐάν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καί ποιεῖτε, κατά δὲ τά ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ καί οὐ ποιοῦσι» (Ματθ. κγ' 3). Οἱ γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δηλαδή εἶχον ὀρθὴν διδασκαλίαν, ὀρθὴν θρησκείαν, ἀλλὰ δέν ἐφήρμοζον αὐτὴν. Διά τοῦτο ἔπρεπε ν’ ἀκούῃ τις τά λόγια των, ἀλλὰ νά μή ἀκολουθῇ τά ἔργα των. Καί ὁ Ἰούδας ἦτο κλέπτης, ἐγένετο προδότης καί κατήντησεν αὐτόχειρ, ἀλλ’ ἡ διδασκαλία, τήν ὁποίαν ἐδίδασκεν, ἦτο ὀρθή. Ἄν ἡ θρησκεία ἐκρίνετο ἐκ τῆς διαγωγῆς τῶν ὀπαδῶν της, ὅπως θέλουν οἱ Χιλιασταί, τότε ἐκ τῆς κακῆς διαγωγῆς τῶν Ἑβραίων καί τοῦ ’Ιούδα θά ἔπρεπε νά συμπεράνωμεν, ὅτι ἡ θρησκεία τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶνε ψευδής! Κατ’ ἀναλογίαν ἐπίσης, ἐκ τῆς κακῆς διαγωγῆς μαθητῶν καί ἐπιστημόνων θά ἔπρεπε νά συμπεράνωμεν, ὅτι τά γράμματα καί αἱ ἐπιστῆμαι δέν εἶνε ὀρθὰ πράγματα! Ἔπειτα, διατί τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος πρέπει νά δεχθῶμεν ὅτι ἔχουν οἱ Χιλιασταί καί ὄχι οἱ συνειδητοί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Διατί π.χ. πρέπει νά θεωρήσωμεν ἐστερημένον τῶν καρπῶν τοῦ Πνεύματος ἕνα Χρυσόστομον, ἐνάρετον δέ ἕνα Ῥῶσσελ, ὁ ὁποῖος εἰς ἡλικίαν 16 ἐτῶν ἀνεκήρυξεν ἑαυτόν θεόπνευστον καὶ ἰσάξιον τῶν Προφητῶν καί Ἀποστόλων, ὕστερον δέ κατεδικάσθη δι’ ἀπάτην εἰς βάρος τῆς συζύγου του; Ἀσφαλῶς οἱ Χιλιασταί παραλογίζονται.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ I. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, θεολόγου - φιλολόγου, "ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΟΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ" ΕΚΔΟΣΙΣ Ε', ΑΘΗΝΑΙ 1994
