Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Ζιόμπολας
Ἡ λέξη μαράζι, μαραζώνω σημαίνει ὅτι ὑφίσταμαι στενοχωρία, φθίνω μαραίνομαι. Σπάνια αὐτὰ ἀκούγονται κοινῶς. Καὶ ὅμως τὸ μαράζωμα ὡς ψυχικὲς παθήσεις δεσπόζει σὲ μιὰ κατηγορία ἀνθρώπων. Λαμβάνει χώρα στὶς οἰκογένειες ἐκεῖνες, ποὺ ἔχουν παιδί, ποὺ τὸ ἔχει ἁρπάξει τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Κατ’ ἐξοχὴν οἱ μανάδες αὐτῶν τῶν παιδιῶν πάσχουν, θλίβονται ἰσοβίως. Διὰ πρώτη φορὰ καὶ γραπτὸς λόγος διὰ τὸ θέμα αὐτό. Σπαράσσουν λοιπὸν οἰκογένειες, μάλιστα ὅπου συμβαίνει νὰ ὑπάρχουν καὶ ἄλλα παιδιά, ποὺ διαφωνοῦν μὲ τὸν πάσχοντα ἀδελφόν, ὁπότε στὸ σπιτικὸ ὑποφέρουν.
Καὶ πῶς αὐτὸ τὸ θέμα ἔγινε γνωστὸ στὸν γράφοντα; Ὅταν ἔγραψα τὸ βιβλίο περὶ ὁμοφυλοφιλίας καὶ δεύτερο στὴ συνέχεια, ἦταν φυσικὸ νὰ ἔλθω σὲ σχέση καὶ ἐπαφὴ μὲ πονεμένες φαμίλιες, ποὺ ἢ εἶχαν πάρει τὸ βιβλίο ἢ ποὺ μοῦ τηλεφωνοῦσαν. Ἦταν ἀνάγκη νὰ δείξω τὸ πρέπον ἐνδιαφέρον καὶ ὅσο γίνεται νὰ ἀνακουφιστοῦν πάσχοντες. Ὄντως θλιμένες ὑπάρξεις ποὺ ἐμφανῶς δέσποζε πάνω τους τὸ μαράζι χωρὶς παύλα. Ἔχω πλουσία τὴν γνώση αὐτῶν τῶν δραμάτων. Καὶ ὁ δικός μου πόνος συμπάσχοντας ἔφθασε ἕως ξέσπασμα δακρύων συμπόνιας. Ξεφωνοῦσα τὸ ποῦ φθάνει τὸ κολάσιμο πάθος.
Καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ἔχουμε Πρωθυπουργὸ ἄμεσα ὑποστηρικτὴ τοῦ θεομισήτου πάθους. Ὅταν γίνεται λόγος περὶ Σοδομογομόρρων ὑπάρχει καὶ τὸ ξέσπασμα ὅλης τῆς θείας ὀργῆς ὅσο ποτὲ σὲ βάρος τοῦ πλανεμένου ἀνθρώπου, ἀλλ’ ὄχι ἐδῶ τώρα ἀναφορά, γιὰ τὸ ποῦ ἔφθασε ὁ ἐν λόγῳ Κυβερνήτης. Ὑπενθυμίζουμε κατ’ ἀνάγκη ὅτι ἔχει ἐπίσημα στὸ γραφεῖο του τὸν γνωστὸ Πατέλη μὲ τὸν ξενόφερτο «σύντροφό του» ὡς «πάσχοντα». Ὁ Πατέλης ἔχει «ἐκτροχιασθῆ», ὥστε ἔφθασε στὸ ἄκρον ἠθικῆς κατάντιας νὰ κραυγάζει ἀνοικτὰ ὅτι οἱ τῆς Κυβερνήσεως ὑπουργοὶ – ὑφυπουργοί, ἐνῷ γνωρίζουν τὴν βρομερὴ σχέση του μὲ τὸν ἄνθρωπό του, δὲν τοὺς νοιάζει. Ἐκεῖνος τότε ὁ ὑφυπουργὸς ἐλεύθερα κήρυττε ὅτι εἶναι τοιοῦτος!
Τώρα πλέον μὲ βάση τὸ «Ὑπουργεῖο οἰκογενείας», τί μέλλει γενέσθαι μὲ τὸν παιδόκοσμο; Μήπως καὶ δασκάλες διδάξουν τὰ μικρά, ποῦ εἶναι τὰ ἰδανικά των; Εὑρισκόμεθα πρὸ ἠθικοῦ χάους, ὅλα αὐτὰ ἀνοικτά. Ποτὲ σὲ ὅλο τὸ παρελθὸν τέτοια κατάντια, καὶ νὰ δεσπόζει ὁ κ. Μ.· ἐκ τῶν πραγμάτων παραμένει ἀχαρακτήριστος.
Σιγοακούγεται καὶ τὸ περὶ υἱοθεσίας θέμα. Ὡς ἐγράφη ὅτι τυχὸν υἱοθεσία ἀπὸ δύο κούκκους, θὰ ἔχουμε γονέα Α καὶ γονέα Β, ὁποία φρίκη!
Ἂς θυμήσουμε τὸν κορυφαῖο ἰατρὸ Ἱπποκράτη. Ὡσὰν προφητικὰ στὸν ὅρκο ποὺ ἕως σήμερα – τέλος σπουδῶν- δίδουν εἶναι δικός του καὶ λέει: Δὲν θὰ δώσω τὰ ἀνάλογα σὲ βλάβες τῶν ἐμβρύων, δηλ. θανάτωση καὶ πρὸ γέννας. Σήμερα οὐδὲν φρένο σεβασμοῦ, ἐνῷ γνωρίζουν ὅτι τὰ ἔμβρυα τὰ ἀναμένουν τὰ σύγχρονα σφαγεῖα οἱ ἐκτρώσεις – καιάδες, χωρὶς κἄν νὰ τὰ ἰδοῦν αὐτὲς ποὺ τὰ κυοφοροῦν, ἀφοῦ ὅταν ξυπνήσουν ἀπὸ τὴ νάρκωση, αὐτὰ ἔχουν ὡς ὕλη ἐξαφανισθεῖ, παράλληλα ἔχουν οἱ «ἰατροὶ» σφαγεῖς καὶ ἀπόλυτη καταπάτηση τοῦ ὅρκου των.
Σήμερα, λόγῳ τρόπου ζωῆς καὶ μάλιστα γυναικείας ἐμφανίσεως καὶ ἐξαλλοσύνης τῆς εὔθραυστης νεότητος ἔχουμε καλπάζουσα αὔξηση στὶς ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες, μάλιστα καὶ ἀπὸ νεαρὰ κορίτσια. Αὐτὸ ποὺ ἄμεσα ἀφορᾶ τὰ ἐδῶ εἶναι, ὅτι αὐξάνουν κατὰ πολὺ κάθε χρόνο οἱ θάνατοι ἔναντι τῶν γεννήσεων!
Πιστὸς δημοσιογράφος, ποὺ εἶδε DVD ἀπὸ κινηματογράφηση σὲ ὥρα σφαγῆς δηλ. ἐκτρώσεως, ξεφώνησε καὶ ἔγραψε ὅτι, τὸ ὅλο αὐτὸ φρικτὸ φαινόμενο εἶναι πέρα ὥς πέρα «δολοφονία ἐν ψυχρῷ». Ἔντονα προτρέπει τὸ ποῦ φθάνουν τὰ συλληφθέντα ἐντός των ἀπὸ ἐγγάμους καὶ ἀγάμους. Ἐὰν ἔντονα ἀκουστεῖ τὸ μακελειὸ ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων, θὰ ὑπάρξουν καὶ περιπτώσεις ὡς πρὸς τὶς ἐγκυμοσύνες ὅτι αὐτὸ ποὺ κυοφορεῖται ἐντός των δὲν φθάνει στὸ σφαγεῖο, ὅτι φονεύονται ἐντός των πρὶν γεννηθοῦν.
Σὲ αὐτὸ ἀπάντηση στὸ σήμερα:
Ἂς θυμίσω θλιβερὸ ἄκρως συμβάν, ὅπου στὰ σύνορα συνελήφθη φορτηγὸ μὲ σφαγμένα νεογνά, ποὺ πήγαιναν στὴν κοντινὴ ἑσπερία γιὰ καλλυντικά! Μεγάλος ὁ σάλος, εἶχα ἀσχοληθεῖ. Πόσα θὰ διέρχονται χωρὶς σύλληψη;
Ἂς ἐπιτραπεῖ καὶ λόγος διὰ τὰ περαιτέρω στὴν τότε ἀκμάζουσα Ἀθήνα. Ὁ κ. Ἀνδρέας Δανέζιος δ.δ. φιλοσοφίας ἀπὸ τὴ μελέτη εἰς τὰ «Ἠθικὰ Νικομάχεια» τονίζει: Στὴν ὀξυδέρκεια τοῦ Ἀριστοτέλους δὲν ξέφυγε τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι παθολογικὴ κατάσταση, ψυχικὴ διαστροφή, ἡ ὁποία παρὰ πᾶσαν ἀντίδραση ἀδυνατεῖ νὰ ὑπερνικηθῆ. Ἡ παρὰ φύση ἀσέλγεια εἰς τὴν ἀρχαιότητα ἦταν δυσφημιστική. Ἔθιγε τὴν αἰδῶ, ἄρα ὁ κίναιδος ἐχαρακτηρίζετο ὡς κακοήθης καὶ αἰσχρός.
Τὸν λόγο καὶ εἰς τὸν Πλάτωνα: «Ὁ τῶν κιναίδων βίος δεινὸς καὶ ἄϋλός ἐστιν. Ὁ κιναιδισμὸς εἶναι τὸ ἀντίθετον τοῦ πάθους τῆς ἀρσενοκοιτίας ὡς πάσχων» Νόμος Πλάτωνος: 636C Γοργίας 61940e.
Καὶ τὸ Σωκρατικόν: Ὅταν ὁ σοφὸς ἔμαθε πὼς ὁ Κριτόπουλος εἶχε φιλήσει τὸν υἱὸ τοῦ Ἀλκιβιάδου τόνισε ὅτι, φιλώντας ἕνα ὄμορφο νέο, μπορεῖς νὰ γίνης ἀπὸ ἐλεύθερος δοῦλος.
Καὶ πάλι συνέχεια τῆς «παρελάσεως ὑπερηφανείας». Καὶ ἰδοὺ καὶ σήμερα ἡ χυδαία ἐκδήλωση. Γλυτώσαμε διὰ 2 χρόνια λόγῳ πανδημίας καὶ ἰδοὺ καὶ πάλι ξεφάντωμα στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Κυριάρχησε καὶ πάλι ἡ ἐξαλλοσύνη ὑπὲρ τοῦ φρικτοῦ πάθους. Δεσπόζει δὲ ὁ «διαφορετικὸς σεξουαλικὸς προσανατολισμός». Ἄκρως πολυκοσμία καὶ κατάμεστη ἀπὸ νέους. Αὐτὴ ἡ πληθώρα τῶν νέων σὲ ἀκόλαστη ἐκδήλωση σημαίνει ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐκεῖ εὑρισκόμενοι εἶναι ἢ τοιοῦτοι, ἢ προσκείμενοι στὸ ὄντως θεομίσητο πάθος.
Γνωστὲς οἱ θέσεις στὸ πάθος τῶν προτέρων Δημάρχων Ἀθήνας – Θεσ/νίκης. Ὁ κ. Μπακογιάννης λακταρᾶ πότε θὰ ψηψισθεῖ ὁ περιβόητος «γάμος», διὰ νὰ τελέσει τοὺς δύο πρώτους πανηγυρικοὺς στὸν ἀνοικτὸ χῶρο τοῦ Δημαρχείου, ὁ ὁποῖος κατ’ αὐτὸν θὰ ἀναβαπτισθεῖ… βοηθᾶ καὶ ἡ κυρὰ μάνα προσκείμενη στὸ πάθος.
Ξάφνιασε καὶ τὸ ἑξῆς: Στὸ κύριο ἄρθρο «Ἀστρολόγοι δεσπόζουν εἰς τὸ Μαξίμου» στὸν «Ο.Τ.» 7-7-2023: Ἀσέβεια Πολιτικοῦ: (ἐκτροχιασμός).
Ντόρα Μπακογιάννη: «Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι μιὰ σοσιαλιστικὴ ἐφεύρεση». Ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ὁ Χριστὸς ἀποτελεῖ μία διανοητικὴ ἐφεύρεση, ὅπως καὶ τὸ διαδίκτυο. Ἑπομένως οὐδέποτε ἐσαρκώθη ὁ Χριστός. Δὲν ὑφίσταται Σαρκωθείς, Σταυρωθείς καὶ Ἀναστάς».
