Καρδίτσα – πλημμύρες: Το «δις εξαμαρτείν» θα μπορούσε να είναι μια αντιπροσωπευτική φράση για την πρωθυπουργική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για κάποιο λόγο που εκ πρώτης όψεως μοιάζει περίεργος, αλλά δεν είναι, επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη οι καταστροφές χτυπάνε δυο φορές τις περιοχές που δοκιμάζονται ανά τη χώρα.
Η Δαδιά κάηκε πέρυσι μερικώς και φέτος αποτεφρώθηκε πλήρως. Η Μαγνησία και ο Βόλος κάηκε στα τέλη Ιουλίου και τώρα πλημμύρισε. Η βόρεια Εύβοια κάηκε ολοσχερώς το 2021 και τώρα πλημμύρισε και αυτή με την κακοκαιρία Daniel. Η Πάρνηθα κάηκε το 2021 και ξανακάηκε τώρα, τον Αύγουστο του 2023.
Το κοινό σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ήταν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκεπτόταν τα ερείπια είτε αυτά κάπνιζαν – είτε ήταν βουτηγμένα στη λάσπη, και έταζε προστατευτικά έργα και αποζημιώσεις μέχρι να έρθει ξανά η καταστροφή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και για τους κατοίκους της Καρδίτσας που έγινε «λιμνοθάλασσα», με τρομακτικές καταστροφές σε οδικά δίκτυα, υποδομές, σπίτια, άλλα και αγνοούμενους.
Η Καρδίτσα βιώνει έναν απίστευτο εφιάλτη, όμως δεν είναι η πρώτη φορά. Το 2020 είχε κάνει το καταστροφικό πέρασμά της η κακοκαιρία Ιανός, που και πάλι είχε προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές. Τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προήδρευσε σε σύσκεψη με τοπικούς φορείς στο δημαρχείο της Καρδίτσας, πέταξε με ελικόπτερο πάνω από τα σημεία που είχαν πληγεί και στην συνέχεια συνομίλησε με κατοίκους τάζοντας έργα και γρήγορες αποζημιώσεις.
Τρία χρόνια μετά, οι κάτοικοι βλέπουν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται κάτω από τη στάθμη του νερού. Ξανά. Για δεύτερη φορά. Γιατί; Διότι αν δεν υπάρχει πρόληψη και αποτελεσματικός κρατικός μηχανισμός, είναι θέμα χρόνου να ζευγαρώσει το κακό. Και να τριτώσει ακόμα.
Όσο τα αντιπλημμυρικά και τα αντιπυρικά μέτρα αντιμετωπίζονται σαν περιττό κόστος, οι πολίτες θα είναι παραδομένοι στο έλεος της φύσης και των καιρικών φαινομένων. Είναι τόσο απλή η λύση, κι όμως τόσο απρόσιτη για τους πολίτες, εφόσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να αντιλαμβάνεται την προστασία της ζωής των πολιτών ως πεδίο που χωράει να μπει «ψαλίδι» στις δαπάνες. Και αφού δεν γίνεται πρόληψη, το μόνο που απομένει είναι η διαχείριση της καταστροφής που χτυπάει ξανά και ξανά…
