Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας
Πραγματικά δέν ἔχουν τελειωμό τά καμώματά τους! Τό τελευταῖο (ἀλλά
προφανῶς ὄχι καί στερνό) κροῦσμα εἶναι βεβαίως ὁ εἰκονιζόμενος φετφάς
τοῦ μητροπολίτη Αἰτωλοακαρνανίας, διά τοῦ ὁποίου ἀπαγορεύεται σέ
ὁποιονδήποτε κληρικό νά κηρύττει τίς Κυριακές μέσα στούς ναούς τῆς ἐν
λόγῳ μητρόπολης, ἐπιτρέπεται δέ μόνο ἡ ἐπί λέξει καί ἄνευ ἄλλων σχολίων
ἀνάγνωση τῶν κηρυγμάτων πού θά γράφει καί θά τούς ἀποστέλλει ὁ ἴδιος.
Τό συγκεκριμένο κατάπτυστο ἔγγραφο (καί ἀπό διοικητικῆς πλευρᾶς ὡς
τεκμήριο τῆς πλέον ἀνεκδιήγητης χουντοδεσποτοκρατίας, ἀλλά καί ἀπό
πνευματικῆς ὡς ἐντολή πού οὐσιαστικά ἀναγνωρίζει στόν ἐπίσκοπο τή
μονοπώληση τῆς ἀλήθειας - σέ λίγο θά μᾶς μιλήσουν καί expressis verbis
περί ἀλαθήτου - καί ἀπαξιώνει τήν ποιμαντική ἰδιότητα τῶν ἱερέων) δέν
εἶναι φυσικά τό πρῶτο κατόρθωμα τοῦ κυρίου Δαμασκηνοῦ Κιαμέτη, ἐκλεκτοῦ
ἄλλωστε πνευματικοῦ τέκνου καί πολυετοῦς συνεργάτη (γιά νά μήν
ξεχνιόμαστε) τοῦ κακοδόξου ἀρχιοικουμενιστῆ μητροπολίτη Δημητριάδος.
Ὑπενθυμίζω ὅτι πρίν καλά-καλά ἀναλάβει καθήκοντα στή μητρόπολη πού
πραγματικά ἐτίμησε μέ τήν πνευματικότατη ποιμαντορία του ὁ μακαριστός
μητροπολίτης Κοσμᾶς, ὁ λεγάμενος συλλειτούργησε μέ σχισματικό «ἐπίσκοπο»
τῆς Οὐκρανικῆς ψευτοεκκλησίας (πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο εἶναι ἤδη ἀπό τότε
ἀπό ἱεροκανονικῆς ἄποψης ἄμεσα καθαιρετέος) (2η φωτογραφία), ἐνῶ δέν
λέει βεβαίως ὄχι καί γιά ἄλλους νεωτερισμούς (ὅπως π.χ. ἡ θεατρινίστικη
«ὑποδειγματική» - Θέ μου ἥμαρτον - Θεία Λειτουργία πρός μαθητές, πού πρό
ὀλίγων μηνῶν ἐπετέλεσε ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί κατά πρόσωπον πρός
τό ἐκκλησίασμα, κατά τά λατινικά πρότυπα, διακόπτοντας μάλιστα κατά
καιρούς τήν ἱερή ἀκολουθία γιά νά ἐξηγεῖ τά δρώμενα, λές καί ἐπρόκειτο
περί μαθήματος θρησκευτικῶν) (3η και 4η φωτογραφία).
Τώρα ἔρχεται καί αὐτός ὁ ἀπίστευτος φετφάς, γιά νά ἐπιβάλει μόνο τό
δεσποτικό κήρυγμα (καί μάλιστα τήν ὥρα τοῦ «κοινωνικοῦ», μία ἀκόμη
δηλαδή παρατυπία) καί νά φιμώσει προφανῶς κάθε φωνή πού θά τολμήσει νά
διατυπώσει ἄλλο λόγο, ἔξω ἀπό αὐτό πού ἅπαντες ἤδη ξέρουμε καλά
πόσο...ὀρθόδοξο θά εἶναι.
Ὁ κατήφορος τῶν λυκοποιμένων συνεχίζεται ἀμείωτος καί ὁλοένα καί πιό ὀλισθηρός...
«Πᾶνος»
