Τόν Αὔγουστο τοῦ 1994 ἀναστατώθηκε τό Κολουέζι μέ τίς προκηρύξεις, ἀφίσσες, πινακίδες καί πανώ ὅτι «ἔρχεται ὁ "Χριστός" νά θεραπεύσει τούς τυφλούς καί παραλύτους καί κάθε ἀσθενῆ ὅλης τῆς περιοχῆς. Ἐξοδεύθηκαν πολλές χιλιάδες δολλάρια, γι᾿ αὐτή τήν προετοιμασία τῆς ὑποδοχῆς ἑνός πάστορος Πεντηκοστιανοῦ, πού ξεκίνησε ἀπό τήν νότια Ἀφρική γιά νά σκορπίσει τήν θεραπεία στούς ἀσθενεῖς τοῦ Κογκό.
Τήν ἴδια προετοιμασία καί λαμπρή ἐμφάνισι ἔκανε καί στό Λουμπουμπάσι, τήν συμπρωτεύουσα τοῦ Κογκό, ὅπου πλῆθος ἀσθενῶν τόν ἠκολούθησε μέ τήν ἐναγώνια ἐλπίδα τῆς σωματικῆς τους ἀποκαταστάσεως. Ἀπό ὅ,τι μοῦ εἶπαν διά δαιμονικῆς φυσικά δυνάμεως, ἔδωσε τήν ποθητήν ὑγεία στούς προσελθόντας ἀσθενεῖς του, ἀλλά τί λυπηρόν καί τραγικόν! Μόνο γιά μιά ἡμέρα. Ἀπό τήν ἑπομένη ἐπανήρχοντο στά ἴδια τυπικά τῆς ἐπαιτείας καί στά ἴδια βάσανά τους...
Συνέπεσε ἡ ἔναρξις τῶν κηρυγμάτων καί "θεραπειῶν" τοῦ νεοφανοῦς "μεσσία" μέ τήν ἔναρξι Παρακλήσεων πρός τιμήν τῆς Παναγίας μας, κατά τήν περίοδον τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Εἰδοποιήθηκαν ἐγκαίρως οἱ Χριστιανοί μας ἀπό τόν π. Μελέτιον περί τοῦ ἐρχομένου "μεσσία" καί ἀπηγορεύθη σέ ὅλους ἡ προσέλευσίς τους, ἔστω καί ἀπό ἁπλῆ περιέργεια. Μόνον ἐπετράπη σέ δύο-τρεῖς Χριστιανούς μας νά μεταβοῦν ἐκεῖ καί νά παρακολουθοῦν τί θά λέγει ὁ πάστορας γιά νά ἐνημερώσουν τόν ῾Υπεύθυνον.
Κάθε ἀπόγευμα στίς 3:30 ὁ λευκός "μεσσίας" καλοῦσε τόν λαό στά ἀγγλικά καί δύο ἄλλοι μετέφραζαν στά γαλλικά καί σουαχίλλι μέ βροντερή φωνή πρός ἀκρόασιν καί θεραπείαν. Τήν ἴδια ὥρα ὁ π. Μελέτιος μέσα στήν ἐκκλησία μας, τοῦ ῾Αγίου Γεωργίου, ἡ ὁποία ἀπέχει μόλις περί τά 200 μέτρα ἀπό τήν δαιμονική συγκέντρωσι, διέταξε Παράκλησι στή Παναγία, Κήρυγμα καί κομποσχοίνι διά γονυκλισίας ὅλων τῶν Χριστιανῶν. Ἀμφότερες οἱ συγκεντρώσεις ἐμάχοντο ποιά θά ὑπερνικήσει. Τό ἀποτέλεσμα ἀκούσθηκε τήν τελευταία ἡμέρα ἀπό τόν ἴδιο τόν μεγαλόστομο καί «θαυματοποιό» Πεντηκοστιανό. Ἦταν θυμᾶμαι ἡμέρα Κυριακή.
Ἰδού τί εἶπε: «Ἐπῆγα σέ πολλές μέχρι τώρα πόλεις καί κράτη. Παντοῦ τό ἔργο μου ἐστέφετο μέ ἐπιτυχία. Ἀλλά αὐτό πού ἔπαθα ἐδῶ στό Κολουέζι, μοῦ συνέβη πρώτη φορά. Ἐπί τόσες ἡμέρες δέν ἠμπόρεσα νά κάνω κάποια θεραπεία, μά οὔτε μία; Ἀπορῶ, τί συμβαίνει. Κάποια ἄλλη δύναμις ὑπάρχει ἐδῶ στήν πόλι σας, ἀγαπητοί μου, ἡ ὁποία παραδόξως δέν μ᾿ ἀφήνει νά σᾶς «θεραπεύσω» καί νά πιστεύσετε ὅλοι στόν Ἰησοῦ Χριστό. Φεύγω πολύ πικραμένος καί δέν θά μπορέσω πάλι νά ἔλθω στήν πόλι σας».
Τό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας πανηγυρικῶς συνετελέσθηκε μάλιστα μέ ὁμολογία τοῦ ἰδίου τοῦ ἐχθροῦ τῆς Ἀληθείας. Ἀνακοινώθηκε τό γεγονός στούς Χριστιανούς μας τήν ἑπομένη Κυριακή. Πάντες ἱκανοποιήθηκαν. Ἐδόξασαν τόν Θεό. Ἐπανηγύρισαν μέ ὕμνους καί θρησκευτικά τραγούδια τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
