«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΥΠΟ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ
Εἴπαμε μερικά λόγια γιά τόν θάνατο. Τώρα θά μιλήσουμε για τήν συνείδησι, διότι ὅποιος κρατάει τήν συνείδησί του καθαρή, δέν σφάλλει καί τόν εὑρίσκει ὁ θάνατος προετοιμασμένο καί εὐτυχισμένο.
Συνείδησις εἶναι ὁ δίκαιος κριτής, τόν ὁποῖον ἔβαλε μέσα μας ὁ Δίκαιος Κριτής. Ἡ συνείδησις δέν γίνεται νά στοχάζεται τά ὑλικά πράγματα στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ πού δόθηκε στόν ἄνθρωπο καί ὁ σκοπός της εἶναι νά ἐλέγχει τόν ἄνθρωπο, ὅταν σφάλλει. Καί τόν ἐρωτᾶ κάθε φορά: «Ἔε ἄνθρωπε, γιατί τό ἔκανες αὐτό;
Αὐτό τόν φυσικό νόμο τόν ἔχουν καί οἱ Κινέζοι καί οἱ χριστιανοί, οἱ Βουδιστές, οἱ Βραχμανιστές καί οἱ Μωαμεθανοί. Εἶναι ὁ πρῶτος νόμος πού τόν ἔδωσε ὁ Θεός στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν στιγμή τῆς δημιουργίας του, μέχρι νά δοθῆ στόν ἄνθρωπο καί ὁ γραπτός νόμος. Μέ ἐρώτησε ἕνας ἄπιστος δικηγόρος:
-Πάτερ, ἐγώ δέν παραδέχομαι τήν Μέλλουσα Κρίσι.
-Γιατί δέν τήν δέχεσαι, ἀδελφέ μου; Τί συμβαίνει;
-Πῶς πάτερ μου, θά μέ κρίνει ὁ Χριστός, ἐάν ἐγώ εἶμαι κινέζος ἤ ἀπό ἄλλο ἔθνος τό ὁποῖον δέν ἄκουσε ἀκόμη γιά τόν Χριστό; Αὐτοί οἱ λαοί ἐκεῖ πέρα, δέν ἄκουσαν ἀκόμη γιά τόν Χριστό. Ἄραγε ὁ Θεός θά τούς τιμωρήσει μέ ἀδικία; Θά εἶναι τότε Δίκαιος; Πῶς θά μέ κρίνει καί θά μέ παιδεύσει, ἐάν ἐγώ δέν ἄκουσα ἀκόμη τίποτε γιά τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο;
-Στάσου λιγάκι, φίλε μου! Ἡ ἀφεντιά σου ξέρεις νά ἀνακατεύεις τά ἔγγραφά σου, νά κάνεις τίς δικογραφίες σου καί νά κάνεις ὅ,τι νομίζεις. Καί τήν Γραφή δέν τήν γνωρίζεις καθόλου; Εἶσαι ἕνας ὀρθολογιστής, πού μπορεῖς νά ἀρνῆσαι ὅ,τι δέν σοῦ ἀρέσει καί φυλάγεις μόνο τό κεφάλι σου.
Μέ τέσσερεις νόμους θά κρίνει τόν κόσμο τῆς γῆς ὁ Θεός. Ὄχι μέ ἕνα, ἀλλά μέ τέσσερεις. Καί κανείς δέν ἠμπορεῖ νά γλυτώσει ἀπό τήν ὀργή καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, εἴτε εἶναι κινέζος, εἴτε εἶναι βραχμᾶνος, εἴτε εἶναι βουδδιστής ἤ καί χριστιανός, μωαμεθανός ἤ ἑβραῖος, διότι ὁ Θεός εἶναι Δίκαιος, ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος: «Ὁ Θεός εἶναι δίκαιος καί κάθε ἄνθρωπος εἶναι ψεύστης».
Ἐπειδή λοιπόν ὁ Θεός εἶναι Δίκαιος, ἔβαλε αὐτούς τούς νόμους μέ τούς ὁποίους θά κρίνει σύμφωνα μέ τήν δικαιοσύνη του. Τό ἄκουσες; Μέ τέσσαρεις νόμους.
Ὁ πρῶτος νόμος εἶναι φυσικός, τῆς συνειδήσεως. Μέ αὐτόν τόν νόμο ὁ Θεός ἤλεγξε τόν Κάϊν, ὅταν ἐσκότωσε τόν ἀδελφό του Ἄβελ. Καί ἄκουσε τί λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Τόσο πολύ τόν κατεδίκασε ἡ συνείδησίς του, ὥστε ἀπελπίσθηκε, ἔπεσε κάτω καί ἐκραύγαζε: «Εἶναι μεγαλύτερη ἡ ἁμαρτία μου, ἀπό ὅτι νά τύχω συγχωρήσεως».
Ἔπεσε στήν ἀπελπισία καί ἐφόνευσε τόν ἀδελφό του Ἄβελ, τόν τσοπάνη, διότι ὁ Θεός δέχθηκε τήν προσφορά τοῦ Ἄβελ καί ὁ Καϊν τόν ἐφθόνησε. Τόν ἔβγαλε κατόπιν ἔξω στά χωράφια καί τόν ἐφόνευσε μέ τό μαχαίρι του.
Ὁ νόμος τῆς συνειδήσεως τοῦ ἔλεγε κατόπιν: «Τί ἔκανες; Ἐσκότωσες τόν ἀδελφόν σου; Ἄκουσε τόν Θεό τώρα:
-Κάϊν, Κάϊν, ποῦ εἶναι ὁ ἀδελφός σου;
Καί αὐτός ἀντί νά εἰπῆ: «Κύριε ἔσφαλα», τοῦ εἶπε: «Μήπως ἐγώ θά εἶμαι φύλακας τοῦ ἀδελφοῦ μου;
Καί ὁ Θεός τοῦ εἶπε: Ἡ φωνή τοῦ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου κράζει πρός Ἐμένα ἀπό τήν γῆ, ὅπου εἶναι πεσμένο. Ἐπειδή ἔκανες αὐτό τό κακό ἔργο θά σέ παιδεύσω μέ ὅλες τίς τιμωρίες καί ὅποιος θά σέ σκοτώσει ἑβδομῆντα φορές, θά τιμωρηθῆ μόνο ἑπτά φορές…
Καί ἔζησε ὁ Καϊν, ὅπως γράφει ὁ χρονογράφος Κεδρηνός, περί τά χίλια χρόνια καί δέν τόν ἐφόνευσε κανείς γιά νά φοβᾶται τήν τιμωρία πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Ποιές ἦταν τώρα οἱ ἑπτά τιμωρίες τοῦ Καϊν, διότι ἐσκότωσε τόν ἀδελφό του Ἄβελ;
Πρῶτα ἦταν ἡ ἀπελπισία, κατόπιν ὁ τρόμος, μετά τό δάκρυα, διότι ἔκλαιγε συνεχῶς στήν γῆ πού ζοῦσε, κατόπιν ὁ φόβος, διότι ἔφευγε ἀπό τόν ἕνα τόπο καί ἐπήγαινε στόν ἄλλο, ἀπό φόβο νά μήν τόν ἰδεῖ ὁ Θεός. Κατόπιν ἡ καταραμένη γῆ, στήν ὁποία ἐργαζόταν, διότι τά δένδρα δέν τοῦ ἔδιναν καρπούς καί ἄλλες τιμωρίες τίς ὁποῖες ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, στήν Γένεσι, στό 4ο κεφάλαιο.
Ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος πού θά ζήσει στήν γῆ, θά ἐλέγχεται ἀπό τήν συνείδησί του, ἡ ὁποία τοῦ λέγει κάθε φορά: «Γιατί τό ἔκανες αὐτό καί αὐτό τό ἔργο;
Αὐτός ὁ πρῶτος νόμος τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, εἶναι φυσικός καί λέγεται νόμος τῆς συνειδήσεως.
Ὁ δεύτερος νόμος, πού στέκεται ἐνώπιόν μας γιά πάντα, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, καί σάν σάλπιγγα σαλπίζει πρός τόν οὐρανό καί μᾶς δείχνει τόν Θεό, εἶναι ὁ νόμος τῆς δημιουργίας.
Ποιός ἐδημιούργησε τόν οὐρανό, τήν γῆ καί ὅλα ὅσα εἶναι ἐπάνω σ᾿ αὐτήν; Τήν σελήνη, τήν χλόη, τά λουλούδια, τά ὀψάρια, τίς θάλασσες, τούς ποταμούς, τίς πέτρες, τά δένδρα, τά βουνά, ὅλες τίς ὑπάρξεις ποῦ ζοῦν στήν γῆ, στό νερό καί στόν ἀέρα; Ποιός τά ἐδημιούργησε, Ἀδελφοί; Ποιός τοποθέτησε τόν χρόνο λειτουργίας τοῦ σύμπαντος, νά λειτουργεῖ μέ τόση ἀκρίβεια καί θαυμασμό, ὥστε κανένας νά μή μπορεῖ νά μιμηθῆ αὐτό τό χρονικό σύστημα λειτουργίας του; Κανείς ἄλλος παρά μόνο Ἕνας, ὁ Θεός! Τό κέντρο διευθύνσεως αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Δημιουργός μας Θεός, ὁ Ὁποῖος τά ὡργάνωσε μέ τόση ἀκρίβεια τά πάντα.
Γι᾿ αὐτό τόν νόμο τῆς δημιουργίας μᾶς λέγει καί ὁ προφήτης Δαβίδ: «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τό στερέωμα ἀναγγέλει τήν πλάσι τῶν χεριῶν Του». Πῶς λειτουργοῦν ὅλα αὐτά μέσα στήν σφαιρική τῶν πάντων τοποθέτησι καί μέ τίς ἀπέραντες ἀποστάσεις τους. Μέ τό οὐράνιο στερέωμα τῶν ἀστέρων, τό ὁποῖο ἔχει ἑκατομμύρια ἔτη φωτός, μέ τήν ἀεικίνητη κίνησι τῶν ἀστέρων καί τῶν γαλαξιῶν, καί λειτουργοῦν μέ τόση ἀκρίβεια πού καί οἱ ἴδιοι οἱ ἀστρονόμοι θαυμάζουν καί ἀποροῦν!
Τί λέγει ὁ Νεύτων, μεγάλος ἄγγλος φυσικός, ὁ ὁποῖος μέχρι τά τριάντα χρόνια του ἦταν ἄθεος καί κατόπιν ὅταν ἀνεκάλυψε τόν νόμο τῆς παγκοσμίου βαρύτητος, διεπίστωσε ὅτι κάθε πλανήτης ἔχει τήν δική του περιστροφική κίνησι καί δέν ἀφίεται ἀπό τήν Θεία Πρόνοια νά ἀπομακρυνθῆ ἤ νά πέση ἔξω ἀπό τήν τροχιά του ἤ νά πέση ἐπάνω σέ ἄλλον ἀστρικό σῶμα. Εἶχε τά ἐργαλεῖα του στό χέρι καί εἶπε:
-Μέγας εἶσαι Κύριε καί θαυμαστά εἶναι τά ἔργα σου καί κανείς λόγος δέν ἐπαρκεῖ νά δοξάσει τά θαυμάσια ἔργα σου».
Βλέπεις; Αὐτός μέσα ἀπό τήν ἐπιστήμη του ἔμαθε καί ἦλθε στόν φόβο τοῦ Θεοῦ, μαθαίνοντας τά μεγάλα θαύματα τῆς δημιουργίας μέσα ἀπό τόν κόσμο τῶν ἀστέρων. Τι εἶπε ὁ Κέπλερ, ὁ Νεύτων καί τόσο ἄλλοι, γιά τούς ὁποίους δέν ἔχω χρόνο νά τούς μνημονεύσω, ὅταν προσηλυτίσθηκαν στήν πίστι τοῦ Χριστοῦ μας, βλέποντας τήν δημιουργία τοῦ Θεοῦ ὅτι δέν εἶναι μόνη της, διότι ἔχει κέντρο λειτουργίας της τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔπλασε τά πάντα μέ κάθε χρονική καί τοπική ἀκρίβεια.
Ἀπό τά μυστικά τῆς φύσεως δέν ἐχάλασε καί δέν καταργήθηκε οὔτε ἕνα στό ἑκατομμύριο. Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει ὅρια, οὔτε θά ἔχει στόν ἅπαντα αἰῶνα, διότι ἡ ἴδια ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπεριόριστη, χωρίς σύνορα.
Ὁπότε λοιπόν, ὁ δεύτερος νόμος τοῦ Θεοῦ διά τοῦ ὁποίου στεκόμεθα ἐνώπιόν Του εἶναι ὁ νόμος τῆς παγκοσμίου δημιουργίας. Διότι μέσῳ αὐτῆς τῆς φυσικῆς θεωρίας ἐν πνεύματι ἀνεβαίνουμε ἀπό τίς αἰτίες τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ, στόν Δημιουργό τους.
Ἐάν γιά παράδειγμα, βλέπεις ἕνα πλοῖο, πρέπει νά σκεφθῆς ὅτι ὑπῆρξε κάποιος μάστορας, ναυπηγός, ὁ ὁποῖος τό κατεσκεύασε. Ἐάν βλέπεις ἕνα καλό ροῦχο σ᾿ ἕνα ἄνθρωπο, πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι τό ἔραψε ἕνας ράπτης. Ἐάν βλέπεις ἕνα παλάτι, ἕνα ὡραῖο ἀρχιτεκτονικό κτίριο, νά γνωρίζεις ὅτι κάποιος ἔμπειρος ἀρχιτέκτων τό ἔκτισε. Ἐάν βλέπεις ἕνα ρολόϊ, χωρίς ἀμφιβολία πρέπει νά σκεφθῆς ὅτι κάποιος ρολογᾶς τό κατεσκεύασε. Καί ὅ,τι δήποτε βλέπεις, δέν ἠμπορεῖς νά εἰπῆς ὅτι ἔγινε μόνο του.
Συνεπῶς, ὅλα ὅσα βλέπουμε γύρω μας καί ὅσα δέν βλέπουμε μᾶς φανερώνουν ὅτι τά ἔπλασε ἕνας Πλάστης καί Αὐτόν λοιπόν, πρέπει νά Τόν φοβούμεθα καί νά τόν ὑπακούωμεν γιά νά μή μᾶς τιμωρήσει σύμφωνα μέ τήν δικαιοσύνη του.
Ὁ τρίτος νόμος εἶναι γραπτός καί δόθηκε ἀπό τόν Θεό στόν Μωϋσῆ ἐπάνω στό ὄρος Σινᾶ. Δέν εἶναι μόνον οἱ Δέκα ἐντολές, ἀλλά ὅλη ἡ διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, βάσει τῆς ὁποίας θά κριθῆ ὁ ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ, δηλαδή οἱ Ἑβραῖοι.
Ὁ τέταρτος νόμος εἶναι ὁ νόμος τῆς Χάριτος, ὁ νόμος τῆς πνευματικῆς τελειότητος, ὁ νόμος τῆς ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τό Ἅγιο καί Ἱερό Εὐαγγέλιο. Μέ βάσι αὐτό τόν θεῖο νόμο θά κριθοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοί, πού εἶναι βαπτισμένοι στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ὁ πρῶτος νόμος εἶναι τῆς φύσεως καί δόθηκε σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς γῆς καί θά δίνεται μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.
Ὁ δεύτερος νόμος εἶναι τῶν δημιουργημάτων τῆς Δημιουργίας. Βάσει καί αὐτοῦ τοῦ νόμου θά κριθοῦν ὅλοι οἱ λαοί καί οἱ φυλές τῆς γῆς, ἐκτός ἀπό τούς Ἑβραίους καί τούς Χριστιανούς.
Βάσει τοῦ γραπτοῦ νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, θά κριθοῦν οἱ Ἑβραῖοι. Ἐνῶ βάσει τοῦ νόμου τῆς Θείας Χάριτος, τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου θά κριθοῦν ὅλοι οἱ Χριστιανοί.
Ἐάν καταπατοῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, κάνουμε μεγάλη ἁμαρτία καί νά περιμένουμε μεγάλη τιμωρία, μεγαλύτερη ἴσως καί ἀπ᾿ αὐτούς πού δέν ἐγνώρισαν τό Ἱερό Εὐαγγέλιο.
Ὁπότε ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν δημιουργία σάν ἕνα δικηγόρο. Γιά νά μή πλανηθοῦμε, Ἀδελφοί, καί νά λέγωμεν, ὅτι ὁ Θεός δέν γνωρίζει τί κάνει ἐδῶ στήν γῆ ὁ καθένας μας. Οὔτε ἠμπορεῖς νά λέγεις ὅτι δέν ἔχεις ἁμαρτία, διότι δέν ἐγνώριζες ποιες εἶναι ἁμαρτίες, διότι ἤσουν κινέζος, ἤ τοῦρκος ἤ ἄθεος.
Ἐάν ἤσουν εἰδωλολάτρης, πάλι συνείδησι εἶχες καί βάσει αὐτοῦ τοῦ νόμου θά κριθῆς. Ἔβλεπες τήν δημιουργία κάθε ἡμέρα, ἀλλά ποτέ δέν ἔκανες στόν ἑαυτόν σου τήν ἐρώτησι: «Ποιός ἔκανε τόν ἥλιο, τήν γῆ μέ ὅλα τά ἀγαθά της…». Ἐάν ἤθελες νά σκεφθῆς, θά κρατοῦσες μέσα σου καί τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔπλασε τά πάντα. Ἀμήν.
Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
