Όλα τα προσπαθεί, όλα τα θέλει ο άνθρωπος,
Και να γλεντήσει, και χρήματα να αποκτήσει,
Και τα αξιώματα τα θέλει, και η δόξα τον γλυκαίνει,
Και με την πολιτική ασχολείται, και για τις τέχνες έχει χρόνο.
Όλα τα θέλει, και τα όμορφα και τα άσχημα,
Και τα καλά και τα κακά.
Και καριέρα να κάνει,
Και χωράφια να αγοράσει,
Και σπίτια να κτίσει,
Και τα παιδιά του να αποκαταστήσει …
Όλα τα θέλει, για όλα αγωνίζεται, για όλα έχει χρόνο …
Και ας είναι όλα αυτά εφήμερα και αβέβαια.
Μόνο ένα δεν σκέπτεται,
μόνο για ένα δεν έχει χρόνο …
και ας είναι αυτό το πιο σπουδαίο …
και ας είναι αυτό το μόνο βέβαιο …και ας είναι μόνο σίγουρο.
και αυτό το ένα, το σπουδαίο, το μεγάλο, το ωραίο,
ή το έχουμε κλωτσήσει τελείως έξω από τη ζωή μας,
ή το έχουμε στριμώξει σε μια μικρή ασήμαντη γωνιά,
ή το αγνοούμε τελείως.
Μα γιατί μας δόθηκε αυτή η ζωή; …
Για να την σπαταλήσουμε σε ασήμαντα πράγματα; …
Για να τριβόμαστε με τα μικρά και τα καθημερινά;…
Η δόξα χάνεται,
Η ομορφιά μαραίνεται,
Τα σπίτια γκρεμίζονται,
Τα δόντια μας πέφτουν,
Το σώμα μας γερνάει, αρρωσταίνει και πεθαίνει …
Ένας λάκκος μας περιμένει όλους …
Εκεί τελειώνουν όλα;…
Όλα είναι φθαρτά όπως το σώμα μας;…
Και όμως …υπάρχει αυτό το λάμπρο,
Αυτό το σπουδαίο,
Αυτό το μεγάλο,
αυτό το αιώνιο.
Η ψυχή μας!!! ….
Είμαστε αιώνιοι και ας μη το γνωρίζουμε …
Ο θάνατος μια πόρτα σε καινούργια ολόλαμπρη ζωή.
Αυτή η ζωή είναι σύντομη … η άλλη είναι ατελείωτη!!!
Αυτή η ζωή είναι μια εισαγωγή, μια προετοιμασία για την άλλη.
Αυτή η ζωή δεν είναι χωρίς νόημα …χωρίς σκοπό …
Είμαστε σαν τα μικρά πουλάκια κλεισμένοι μέσα στο τσόφλί του αυγού.
Αν το πουλάκι δεν αγωνισθεί να σπάσει το τσόφλί,
θα πεθάνει χωρίς ποτέ να γεννηθεί,
χωρίς ποτέ να ζήσει αληθινά.
αν ο άνθρωπος δεν αγωνισθεί να σπάσει το τσόφλι της ύλης και της άγνοιας,
δεν θα γεννηθεί ποτέ στο χώρο του πνεύματος.
δεν θα κερδίσει την ολόφωτη αιώνια ζωή.
αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας ….
Πρέπει να περάσουμε τις εξετάσεις …
Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο,
και χάσει την ψυχή του; … είπε το πανάγιο στόμα Του,
Αθανασιος Ρακοβαλής
Και να γλεντήσει, και χρήματα να αποκτήσει,
Και τα αξιώματα τα θέλει, και η δόξα τον γλυκαίνει,
Και με την πολιτική ασχολείται, και για τις τέχνες έχει χρόνο.
Όλα τα θέλει, και τα όμορφα και τα άσχημα,
Και τα καλά και τα κακά.
Και καριέρα να κάνει,
Και χωράφια να αγοράσει,
Και σπίτια να κτίσει,
Και τα παιδιά του να αποκαταστήσει …
Όλα τα θέλει, για όλα αγωνίζεται, για όλα έχει χρόνο …
Και ας είναι όλα αυτά εφήμερα και αβέβαια.
Μόνο ένα δεν σκέπτεται,
μόνο για ένα δεν έχει χρόνο …
και ας είναι αυτό το πιο σπουδαίο …
και ας είναι αυτό το μόνο βέβαιο …και ας είναι μόνο σίγουρο.
και αυτό το ένα, το σπουδαίο, το μεγάλο, το ωραίο,
ή το έχουμε κλωτσήσει τελείως έξω από τη ζωή μας,
ή το έχουμε στριμώξει σε μια μικρή ασήμαντη γωνιά,
ή το αγνοούμε τελείως.
Μα γιατί μας δόθηκε αυτή η ζωή; …
Για να την σπαταλήσουμε σε ασήμαντα πράγματα; …
Για να τριβόμαστε με τα μικρά και τα καθημερινά;…
Η δόξα χάνεται,
Η ομορφιά μαραίνεται,
Τα σπίτια γκρεμίζονται,
Τα δόντια μας πέφτουν,
Το σώμα μας γερνάει, αρρωσταίνει και πεθαίνει …
Ένας λάκκος μας περιμένει όλους …
Εκεί τελειώνουν όλα;…
Όλα είναι φθαρτά όπως το σώμα μας;…
Και όμως …υπάρχει αυτό το λάμπρο,
Αυτό το σπουδαίο,
Αυτό το μεγάλο,
αυτό το αιώνιο.
Η ψυχή μας!!! ….
Είμαστε αιώνιοι και ας μη το γνωρίζουμε …
Ο θάνατος μια πόρτα σε καινούργια ολόλαμπρη ζωή.
Αυτή η ζωή είναι σύντομη … η άλλη είναι ατελείωτη!!!
Αυτή η ζωή είναι μια εισαγωγή, μια προετοιμασία για την άλλη.
Αυτή η ζωή δεν είναι χωρίς νόημα …χωρίς σκοπό …
Είμαστε σαν τα μικρά πουλάκια κλεισμένοι μέσα στο τσόφλί του αυγού.
Αν το πουλάκι δεν αγωνισθεί να σπάσει το τσόφλί,
θα πεθάνει χωρίς ποτέ να γεννηθεί,
χωρίς ποτέ να ζήσει αληθινά.
αν ο άνθρωπος δεν αγωνισθεί να σπάσει το τσόφλι της ύλης και της άγνοιας,
δεν θα γεννηθεί ποτέ στο χώρο του πνεύματος.
δεν θα κερδίσει την ολόφωτη αιώνια ζωή.
αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας ….
Πρέπει να περάσουμε τις εξετάσεις …
Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο,
και χάσει την ψυχή του; … είπε το πανάγιο στόμα Του,
Αθανασιος Ρακοβαλής
