Αν το Άγαλμα της Ελευθερίας επρόκειτο να καταρρεύσει σήμερα το πρωί, οι πιθανότητες είναι ότι κάποιος θα το παρατηρούσε. Θα υπήρχαν αρκετά συντρίμμια σε μέγεθος αυτοκινήτου διασκορπισμένα με τους συγχυσμένους γλάρους, που στριγκλίζουν στην ακαταστασία. Το άσχημο τοπίο ίσως να θεωρούνταν πως έχει καλή μορφή, αντιστηρίζοντας μια θάλασσα από ένα φως που τρεμοπαίζει και έχει δημιουργηθεί από χιλιάδες τουρίστες, χρήστες του Instagram. Τώρα σκέψου αυτό το ατύχημα να συμβεί ξανά με μερικά μαχαίρια εκατοντάδων μέτρων να περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα. Αναπαυθείτε εν ειρήνη γλάροι και τουρίστες.
Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλοί που ζουν γύρω τριγύρω από αιολικά πάρκα όταν συμβαίνει κάτι καταστροφικό με τα θηρία από ατσάλι και τσιμέντο να ελλοχεύουν στον περιφραγμένο τους χώρο. Αναντίλεκτα, καθώς ο έντονος ήχος των ανεμογεννητριών αυξάνεται, το ίδιο συμβαίνει και με την συχνότητα των μηχανικών βλαβών. Η βιομηχανία βιώνει μια ανησυχητική κορύφωση των ατυχημάτων όπου αυτά τα οικοδομήματα λυγίζουν και καταρρέουν, συχνά χωρίς προειδοποίηση.
Μια από τις μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες προκειμένου να χτυπήσει το έδαφος το κάνει ώρες πριν από την επίσημη εκτόξευσή της. Επρόκειτο για ένα τρομακτικό ύψος των 239 μέτρων. Μια κατάρρευση σε ένα δάσος της Γερμανίας πίσω στο 2021, η πτώση της πυροδοτεί μια έρευνα από τις αρχές η οποία (έρευνα) απόδωσε ευθύνες «στα ανίσχυρα σημεία ενός μέρους του τσιμέντου υβριδικού πύργου πριν αυτό να δεχτεί πίεση.»
Μίλια μακριά, μια ανεμογεννήτρια 122 μέτρων κατέρρευσε στην Γουινσκόνζιν- πολιτεία των ΗΠΑ- με τόση δύναμη που όπως ειπώθηκε τα κτήρια που βρίσκονταν δίπλα σείστηκαν. Ήταν ένα από τα έξι θηρία που καταρρέουν σε όλα τα αιολικά πάρκα της Αμερικής.
Η άτοπη πτώση τους ξεκινά να προκαλεί βαθουλώματα στο παρών απελπιστικό προσδόκιμο ζωής που κάνει σκαμπανεβάσματα για περίπου 20 χρόνια πάνω κάτω. Εν μέρει, ακόμα και το πιο ένθερμος λάτρης των ανανεώσιμων (πηγών) θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι ρίχνουν κατά πολύ τις φυσικές πηγές σε μια βραχυχρόνια τεχνολογία.
Αν τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιούν κάρβουνο και οι πυρηνικοί αντιδραστήρες έπαυαν να λειτουργούν τόσο γρήγορα και να αποτυγχάνουν τόσο συχνά όσο οι ανεμογεννήτριες, οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να θέσουν σοβαρά ερωτήματα αναφορικά με την αξιοπιστία και την ασφάλεια αντί να πλουτίζουν τις οικογενειακές τους επιχειρήσεις με το δημόσιο χρήμα και την κλιματική ηθική. Τελικώς, δεν υπάρχει τίποτα που να είναι ιδιαίτερα ασφαλές αναφορικά με τους ουρανοξύστες που πέφτουν.
Μερικοί έχουν επισημάνει ότι αυτά τα ατυχήματα συμβαίνουν σε «αγροτικές-υπαίθριες περιοχές»- αν και αυτό με κάποιο τρόπο αμβλύνει την ένταση. Οι ανεμογεννήτριες έχουν ήδη σημαντικά μειονεκτήματα για τους αγρότες οι οποίοι λαμβάνουν χρήματα για πράσινη ανάπτυξη με αντάλλαγμα να τις «φιλοξενούν» σε ιδιωτική γη και πως αυτή η τακτική συμφωνία πιθανόν να μην συνεχιστεί αν το ρίσκο τραυματισμού, φωτιάς και καταστροφής της περιουσίας προέρχονται ως ένα πακέτο που αφορά την ασχήμια, την ηχορύπανση και την σπατάλη της γεωργικής γης.
Τολμούμε να πούμε ότι οι ανεμογεννήτριες βρίσκονται στον δρόμο για να γίνουν «ασφαλείς και αποτελεσματικές;»
Σε ένα σημαντικό πρόβλημα για τη βιομηχανία, αυτοί οι κολοσσοί που μαρτυρούν την πράσινη ενέργεια δεν πέφτουν εξαιτίας ενός και μόνου σχεδιαστικού σφάλματος αλλά πιθανότερα (αποτυγχάνουν λόγω) μια συλλογής ποικίλων σφαλμάτων για τα οποία οι ειδικοί προειδοποιούν, πιθανόν να πολλαπλασιαστούν καθώς οι εταιρίες δημιουργούν μεγαλύτερα και ευρύτερα δείγματα. Αυτά τα νέα είναι άσχημα καθώς αυτό υποδηλώνει πως το μέγεθος από μόνο του είναι αυτό που προκαλεί τα σημεία αποτυχίας τα οποία δεν έχουν μια κοινή, εύκολη επιδιόρθωση. Οι μηχανικοί πρέπει να περιμένουν να συμβεί μια αποτυχία πριν να μελετήσουν την αιτία.
Αυτά τα ατυχήματα και οι αποτυχίες είναι δραματικές. Μια ανεμογεννήτρια σε ένα αιολικό πάρκο στην Ολλανδία, άφησε μια τρύπα στον δρόμο αφού κυριεύθηκε από ισχυρούς ανέμους, ενώ άλλες παραμένουν υπό μελέτη με τους κατασκευαστές να αναζητούν για μια εξήγηση που περιλαμβάνει ζητήματα με τα πτερύγια.
Αυτά τα ατυχήματα και τα σφάλματα προξενούν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για επισκευή και είναι επομένως αναπόφευκτο πως το κόστος ασφάλισης για τα αιολικά πάρκα θα αυξηθεί. Όλα τα προαναφερθέντα εξετάζουν την έννοια του φθηνού όταν μιλάμε για φθηνή ενέργεια.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας από αυτές τις ασφαλιστικές εταιρίες, της Gcube Underwriting, φημολογείται πως ανέφερε στο Bloomberg, «Διακρίνουμε αυτές τις αποτυχίες (των ανεμογεννητριών) να συμβαίνουν σε συντομότερο χρονικό πλαίσιο στις νεότερες ανεμογεννήτριες και αυτό είναι αρκετά ανησυχητικό.»
Φαίνεται πως από τη στιγμή που περνούν βιαστικά εκατομμύρια «φθηνά. επιδοτούμενα από το δημόσιο, ηλεκτρικά οχήματα που κατασκευάζονται στην Κίνα έχει αυξηθεί με μεγάλη ταχύτητα η λειτουργία των μπαταριών λιθίου, εντείνοντας την προσπάθεια παραγωγής ενέργειας από ανεμογεννήτριες, έχει δυνητικά ριψοκινδυνέψει την ποιότητα.
Καθορίζοντας πόσο διαδεδομένο είναι αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί εύκολα να επιτευχθεί, καθώς οι στατιστικές πάνω στις ανεμογεννήτριες που αποτυγχάνουν είναι ουσιαστικά περιορισμένες στα δελτία ειδήσεων απ’ ότι σε μια δημόσια βάση δεδομένων που υποστηρίζει την αναζήτηση. Από τα διαθέσιμα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί, τα ατυχήματα είναι πιο συχνά απ’ ότι συνειδητοποιούν οι πολίτες ιδιαίτερα για τα υπεράκτια αιολικά πάρκα τα οποία παθαίνουν ζημιά. Και με τόσες πολλές από τις λεγόμενες τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας η ροζ προπαγάνδα ευρέως υπερέχει στα στατιστικά δεδομένα.
Με τον ίδιο τρόπο που οι δεινόσαυροι μεθούσαν σε ένα πλούσιο από οξυγόνο περιβάλλον φουσκώνοντας με μη βιώσιμες αναλογίες, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αυξάνεται το μέγεθος της ανεμογεννήτριας κατακόρυφα χωρίς έλεγχο με τις εταιρίες να διαγωνίζονται παγκοσμίως στο πιο ντροπιαστικό μέτρημα μεγεθών όπως κάνουν οι άντρες μεταξύ τους. Τόσα πολλά για «να χαλαρώσετε τις μεταλλευτικές βιομηχανίες εξόρυξης» να σώσετε τον πλανήτη, ε; Κάθε ένα από αυτά τα τέρατα απαιτεί μια μεγάλη τρύπα στο έδαφος και ίσως λίγο ακόμα στο βυθό του ωκεανού εξαναγκάζοντας καταστρεπτικά τις περιβαλλοντικές (πράσινες) ομάδες να καλύπτουν τα μάτια τους και να μουρμουρίζουν δυνατά τη διάψευση. Όταν η εφημερίδα Renew Economy ρώτησε αν η αιολική βιομηχανία έχει γίνει «τόσο μεγάλη, τόσο γρήγορα;» είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με την γενική επιβολή της απάντησής τους. Η βιομηχανία παρακολουθεί μερικές εταιρίες που έχουν καταστραφεί υπό το κόστος επιβάρυνσης της συντήρησης, του καθαρισμού και των κλήσεων των ειδικών για κάποια επισκευή εγγυήσεων με μια γενική απώλεια εμπιστοσύνης επιδρώντας στις μελλοντικές παραγγελίες.
Μην αναμένετε η Αυστραλία να μάθει κάτι από την παγκόσμια εμπειρία. Οι κυβερνήσεις των πολιτειών μας είναι κολλημένες στο παραλήρημα ότι «το μεγαλύτερο είναι και καλύτερο» – το οποίο ενθαρρύνεται από την φιλοδοξία του Albanese που προκαλεί παραισθήσεις προκειμένου να φτάσει στο σημείο Μηδέν από την καμπίνα της κοντινότερης και σταθερότερής του τροχιάς πτήσης.
Είναι δίκαιο να πούμε πως αν συνέβαινε να «βρέχει» πτερύγια 100 μέτρων στο κέντρο του Σύδνεϋ, οι Teals1 θα αντιμετώπιζαν μια αντίδραση για την προεκλογική τους καμπάνια για τις ανεμογεννήτριες. Ωστόσο, οι Liberal και National2 – άνθρωποι που ψηφίζουν στη χώρα είναι οι μοναδικοί που πρέπει να αντιμετωπίσουν το άσχημο τέλος της ανανεώσιμης βιομηχανίας και αυτό φαίνεται σαν να είναι συντηρητικοί πολιτικοί –λοιπόν, οι περισσότεροι από αυτούς- δεν έχουν τα κότσια να μιλήσουν ενάντια στην θρησκεία της πολιτείας.
Η τυχαία κατάρρευση δεν είναι το μόνο ζήτημα που αντιμετωπίζει η αιολική ενέργεια. Η Ευρώπη στρέφεται εναντίον ολόκληρου του εγχειρήματος, με τους πολίτες να είναι άρρωστοι άχρι θανάτου από αυτά τα θορυβώδη τέρατα που παρεμποδίζουν τους ορίζοντές τους. Οι κοινωνίες ενώνουν τις δυνάμεις τους, συχνά με τις τοπικές και πράσινες ομάδες, προκειμένου να καταποντίσουν/ τα αιολικά πρότζεκτ με ατέλειωτη διαδικασία.
Ο άνεμος πεθαίνει, έτσι όπως οι προηγούμενοι γιγάντιοι δεινόσαυροι πριν από αυτούς.
Η μόνη ερώτηση που παραμένει για την Αυστραλία είναι αν έχουμε εμείς το κουράγιο να καταπολεμήσουμε τον Albanese στο ζήτημα του αέρα πριν ο Labor καταστρέψει ολόκληρη την Ανατολική Ακτή της Αυστραλίας…. Είναι ένας αγώνας που διεξάγεται μια φορά σε κάθε γενιά προκειμένου να σώσουμε τις απάτητες ακτές από την κλιματική ύβρις.
Σε ένα από τα μοναδικά παραδείγματα χρήσιμης ανάμειξης των γηγενών, ο Υπουργός για την Κλιματική Αλλαγή και την Ενέργεια, Chris Bowen, είχε τα δικά του σχέδια για τα αιολικά πάρκα που βρίσκονται δίπλα στην ακτή ανάμεσα στο λιμάνι MacDonnell και Warrnambool τα οποία πνίγηκαν από την πνευματική μαύρη κασέτα.
Είναι πολιτικά απίθανο να κριτικάρεις αυτές τις αποφάσεις ή να δείξεις ένα είδος αγανάκτησης, επομένως η ανακοίνωση πως τα πάρκα θα πρέπει να μετακινηθούν κάπου αλλού είναι «καλοδεχούμενη». Κι εμείς την καλοσωρίζουμε – εφόσον σ’ αυτά τα τεράστια αιολικά πάρκα σαν κι αυτό ποτέ δεν θα τους παραχωρείται ένα «σπίτι».
Τα παιδιά μας δεν θα μας ευχαριστήσουν για τους σαπισμένους σορούς από τσιμέντο και ατσάλι που θα έχουν παραμείνει στη θάλασσα- ειδικά αν συνεχίσουν να καταρρέουν.
https://enromiosini.gr/arthrografia/otan-o-mythos-katarriptetai/
