Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
Όλοι βιώνουμε τις επιπτώσεις της κακής εφαρμογής της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της Πολιτείας με τον πιό οδυνηρό τρόπο.
Από τέχνη κατάντησε ένα τέρας, κατά τον σοφό λόγο του γνωστού μας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Πιό συγκεκριμένα, γράφει ο ποιητής και συγγραφέας : ”Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου”.
Μη νομίσετε ότι υπερβάλλει ο κυρ Αλέξανδρος. Όχι. Απλά επαναλαμβάνει με πιό κόσμιο τρόπο όσα είχε περιγράψει για το τέρας αυτό ο Αριστοφάνης ο οποίος 23 περίπου αιώνες πριν έγραφε : “Φωνή μιαρά, γέγονας κακώς, αγοραίος ει, έχεις άπαντα προς πολιτείαν ά δει”. Δηλαδή, “βρώμικη φωνή, κακή ανατροφή, είσαι χυδαίος, τα έχεις όλα όσα χρειάζεσαι για να ασχοληθείς με την πολιτική”!!!
Βεβαίως, υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις από τον κανόνα αλλά επισκιάζονται από την α-ρητορική (για να μην επαναλάβω τα του Αριστοφάνη) των άτεχνων πολιτικών της συντριπτικής πλειονοψηφίας.
Άρα μιλάμε για τέχνη. Ποιά τέχνη όμως; Ίσως αυτήν που μας φανερώνει ο Γάλλος συγγραφέας Louis Dumur (1863-1933) : “Η πολιτική είναι η τέχνη να σε υπηρετούν οι άνθρωποι ενώ τους κάνεις να πιστεύουν ότι τους υπηρετείς εσύ”!!!
Θα αναρωτηθείτε, βέβαια, ποιός ευθύνεται για την ά-τεχνη και ενίοτε ά-ηθη αυτή πολιτική. Εύκολη απάντηση. Ο λαός. Εμείς. Διότι καθώς υποστήριζε ο μέγας στρατηγός και πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάϊτ Άϊζενχάουερ,” οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από καλούς ψηφοφόρους που δεν πάνε να ψηφίσουν” ή να το πούμε δανειζόμενοι την πλούσια εκφραστική τέχνη του Αμερικανού ιστορικού και φιλόσοφου Γουίλ Ντυράν “το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μιά ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιάς διαιρεμένης πλειοψηφίας”!!!
Ας μη μας παραδίδουν, λοιπόν, οι πολιτικοί μαθήματα πολιτικής τέχνης γιατί εμείς τους δώσαμε το περιθώριο να ασκούν ένα κακέκτυπο πολιτικής. Και στο δρόμο ξέχασαν τον όρο της μόνης σωστής διακυβέρνησης που είναι, κατά τον σοφό Σόλωνα, το ” να υπακούει ο λαός στους άρχοντες και οι άρχοντες στους νόμους”!!!
Εδώ όμως οι πολιτικοί νομοθετούν ώστε να παραβιάζονται οι νόμοι, το Σύνταγμα, το Δίκαιο και να επικρατεί τελικά η αναρχία και η ακυβερνησία. Πριν αντιδράσουν δε κάποιοι ας σκεφτούν τον τρόπο που ψηφίζονται άρθρα νόμων σε άσχετα νομοσχέδια με την αήθη τέχνη της ψήφισης “επί της αρχής”, τα “παραθυράκια”, το ακαταδίωκτο, τα “καλά και συμφέροντα”, οι αποζημιώσεις της μάστιγας των “επιτροπών”, η σωρεία των μετακλητών υπαλλήλων και των χιλιάδων αστυνομικών – προστατών και υπηρετών – που πιθανόν στερούν από τους πολίτες πολύτιμες υπηρεσίες και τόσα άλλα.
Αλλά δε φταίνε, είπαμε, οι πολιτικοί αλλά εμείς, ο λαός, που δεν τηρούμε 2 βασικούς όρους.
Πρώτος όρος αυτό που υποδεικνύει ο Αριστοτέλης, δηλαδή το ότι ο πολίτης “ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής”. Δηλαδή, “το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας”.
Βεβαίως, για να συμμετάσχεις σ αυτά, στο μέτρο που η πολιτική εξουσία το επιτρέπει, οφείλεις να είσαι ευαισθητοποιημένος, ενήμερος και αποφασιστικός.
Ο δεύτερος όρος είναι η προσευχή μας. Δεν προσευχόμαστε επαρκώς, καθώς αποδεικνύεται. Διότι ποιός από μας προσεύχεται μετά δακρύων και νηστείας πριν από κάθε σημαντική συνεδρίαση στη Βουλή; Σίγουρα κάποιοι, λίγοι έστω, θα το κάνουν αλλά σαν να μην είναι αρκετοί. Και γιατί να προσευχόμαστε για τους πολιτικούς μας θα αναρωτηθεί κάποιος. Μα είναι ηλίου φαεινότερον ότι πολλές φορές τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί μας νομοθετούν κατά της Εκκλησίας μας, του Χριστού μας, και την ευαγγελικής ηθικής που διέπει ολόκληρο τον βίο μας. Άρα, νομοθετούν υπακούοντας τις πονηρές και άδικες υποδείξεις του Διαβόλου, γενόμενοι κι αυτοί – άθελά τους ή ηθελημένα Κύριος οίδε! – υποχείριά του. Ώστε η δική μας πάλη καθίσταται άνιση αφού δεν έχουμε απέναντί μας ως ηθικοί πολίτες τις ανήθικες πρακτικές και επιδιώξεις των ανθρώπων του Διαβόλου αλλά και αυτόν τον ίδιο τον Διάβολο με τα ταγκαλάκια του όπως έλεγε ο άγιος Παΐσιος. Τα οποία δεν πρόκειται, είπε ο Κύριός μας, να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους αν εμείς δεν τα πολεμήσουμε με νηστεία και προσευχή (Ματθ. ιζ’ 21). Προφανώς το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους του Διαβόλου.
Επίσης, να θυμίσουμε στους αδελφούς μας που υπηρετούν τα κοινά διά της πολιτικής, όταν νομοθετούν να μην αγνοούν ή το χειρότερο προσβάλλουν το Ευαγγέλιο, ούτε και την διδασκαλία των αγίων Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας διότι ο Κύριος είπε ότι μεγάλο κακό θα βρεί τους ανθρώπους αυτούς (πολιτικούς και όσους τους ακολουθούν ή τους ψηφίζουν και άρα συμφωνούν μαζί τους και εναντιώνονται στο θέλημα του Θεού) και τις πόλεις που κατοικούν οι οποίες θα τύχουν ελαχιστότερης ανοχής και χειρότερου ελέγχου από τα Σόδομα και τα Γόμορρα (Ματθ. ι’, 14).
Ας ελπίσουμε ότι η πολιτική ως τέχνη επικοινωνίας, ηθικής, παιδείας και προσφοράς στον άνθρωπο-πολίτη, θα σταματήσει κάποτε να εκπροσωπείται κυρίως από ανθρώπους που άρχουν χωρίς ηθική και αντί να υπηρετούν τον άνθρωπο να υπηρετούνται αυτοί από τους ανθρώπους μη προάγοντας το κοινό παρά μόνο το προσωπικό συμφέρον. Πράγμα μη ηθικό και μη νόμιμο.
Κι εμείς οι Χριστιανοί ας δώσουμε μιά παραπάνω βοήθεια στους πολιτικούς μας με την προσευχή και τη νηστεία μας πέρα από τον απαραίτητο προβλεπόμενο έλεγχο των πράξεων της εξουσίας.
Κι αν δεν συμμορφωθούν; Ε, τότε…”μετά μίας και δευτέρας νουθεσίας παραιτού” γιατί τότε αυτοί θεωρούνται πια…ως αμαρτωλοί και αυτοκατάκριτοι! (Τίτος γ’, 8-15)
τα κείμενα των αρχαίων και νεότερων σοφών τα πήραμε από την ιστοσελίδα gnomikologikon.gr
