Συμφωνία Ἐρντογκὰν – Μπάιντεν. Ἱκανοποιοῦνται πλήρως αἱ ἀπαιτήσεις τῆς Τουρκίας. Τήν τουρκικήν ἐπιθετικότητα μόνον ἡ Ἐλληνορωσική φιλία εἶναι ἱκανή νά ἀναχαιτίση.
Ὑποκινουμένη ἡ ἐκκλησιαστικὴ ρῆξις, διὰ νὰ ἐξαναγκασθῆ ἡ Ρωσία νὰ ἄρη τὴν ὑποστήριξίν της εἰς τὸ Κυπριακόν
Ἐπιστολὴ Κύπρου Χρυσοστόμου Β΄ πρὸς Μόσχαν διὰ τὸ Οὐκρανικόν: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου θὰ στηρίξει μὲ ὅλες της τὶς δυνάμεις τὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας»! Ἡ Ἱεραρχία Ἑλλάδος καὶ Κύπρου ἔχουν συνέπεια λόγων καὶ πράξεων; Διαβλέπουν τὰ ἐπερχόμενα διακυβεύματα;
Ἡ προκρούστειος ἐξομοίωσις τῆς ρωσικῆς στρατιωτικῆς ἐπιχειρήσεως πρὸς τὴν τουρκικὴν ἐπιδρομὴν
Ἡ (ὡς καλεῖται εὐρέως) διάλυσις τῆς ΕΣΣΔ ἀπετέλεσε καὶ ἀποτελεῖ κατ’ ἐξοχὴν σοβαρὰν παραβίασιν τοῦ διεθνοῦς δικαίου (μεταξὺ ἄλλων, κατάφωρον παραβίασιν τῆς κυριαρχίας τῆς ΕΣΣΔ καὶ ἄρα τῆς ἀρχῆς τῆς κρατικῆς κυριαρχίας, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἑδράζεται ὁλόκληρον τὸ διεθνὲς δίκαιον[1] περιλαμβανομένου καὶ τοῦ Χάρτου τοῦ ΟΗΕ ὡς προκύπτει καὶ ἐκ τοῦ ἄρθρου 2(1) τοῦ Χάρτου τούτου[2], κατάφωρον παραβίασιν τοῦ συλλογικοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν πολιτῶν τῆς ΕΣΣΔ ὡς ἑνιαίου λαοῦ καὶ ἄρα τῆς ἀρχῆς τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν[3]).
Ἀκόμη καὶ ἂν γίνη δεκτὸν ὅτι ἡ διάλυσις τῆς ΕΣΣΔ ἦτο νόμιμος, αἱ διαφοραὶ μεταξύ τῆς ρωσικῆς εἰδικῆς στρατιωτικῆς ἐπιχειρήσεως ἐναντίον τοῦ ἐπιβληθέντος καὶ ἐλεγχομένου ὑπὸ τῆς Ἑσπερίας ναζιστικοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου καὶ τῆς συνεχιζομένης μέχρι τοῦδε τουρκικῆς ἐπιδρομῆς ἐναντίον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας (ΚΔ) ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι εἰς τοιοῦτον βαθμὸν διακριταί, ὥστε νὰ ἀποτελῆ μέγα σφάλμα ἡ ἐξομοίωσις τῆς πρώτης πρὸς τὴν δευτέραν.
Περαιτέρω, ἀκόμη καὶ ἐὰν ὑποτεθῆ ὅτι πρόκειται περὶ ὁμοίων περιπτώσεων, ἡ ἐπιλεκτικὴ ἐξομοίωσις τῆς ρωσικῆς στρατιωτικῆς ἐπιχειρήσεως πρὸς τὴν τουρκικὴν ἐπιδρομὴν ὑπὸ τῶν ἀρχόντων τῆς ΚΔ ἐκτίθεται σφόδρα καὶ καθίσταται ἕωλος, διότι παραλείπεται, καὶ δὴ ἐσκεμμένως, μακρὺς κατάλογος παρανόμου χρήσεως βίας ἐκ μέρους τῆς Ἑσπερίας (ἐπὶ παραδείγματι εἰς Νικαράγουαν, Ἰράκ, Βαλκάνια, Λιβύην, Συρίαν).
Ἡ ὡς ἄνω προκρούστειος ἐξομοίωσις ὑπὸ τῶν ἀρχόντων τῆς ΚΔ, διὰ νὰ δικαιολογηθῆ ἐκ μέρους των ἡ (λόγοις καὶ ἔργοις) καταδίκη τῆς Ρωσίας καὶ ἡ (ἐπίσης λόγοις καὶ ἔργοις) ὑποστήριξις τοῦ ναζιστικοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου, τὸ ὁποῖον σημειωτέον οὔτε κἄν μίαν λέξιν καταδίκης τῆς τουρκικῆς ἐπιδρομῆς ἤρθρωσεν, ἀφ’ ἑνός, ὄχι μόνον δὲν ἀποβλέπει εἰς τὴν ἐν τῇ οὐσίᾳ διεκδίκησιν ὑπ’ αὐτῶν τοῦ ἀτόφιου δικαίου τῆς Κύπρου, ἀλλὰ (μεταξὺ ἄλλων) τὸ μολύνει διὰ τῆς ἀναμείξεώς του μετὰ μίας πολυμόρφου παρανομίας, προϊόν τῆς ὁποίας εἶναι καὶ τὸ καθεστὼς τοῦ Κιέβου, τὸ ὁποῖον ἀπὸ ἐπιβολῆς του παρῆγε καὶ παράγει περαιτέρω ποικιλόμορφον παρανομίαν, ἀφ’ ἑτέρου, ἀποτελεῖ συμπεριφορὰν καὶ πρακτικὴν πλήρους ἀχαριστίας καὶ ἀγνωμοσύνης ἔναντι τοῦ κράτους, τὸ ὁποῖον, εἴτε ὡς ΕΣΣΔ εἴτε ὡς Ρωσία, οὐχὶ μόνον παρεῖχεν ὁπλισμὸν πρὸς τὴν ΚΔ καὶ τὴν ἐβοήθει καὶ ἐστήριζεν εἰς μὴ κρισίμους περιστάσεις ἐν τῷ διεθνεῖ πλαισίῳ (τῶν διακρατικῶν σχέσεων, τοῦ ΟΗΕ καὶ ἄλλων διεθνῶν ὀργανισμῶν), ἀλλὰ ὁπωσδήποτε εἰς ὡρισμένας ἐκ τῶν κρισίμων περιστάσεων ὅπως εἰς τὰς δύο κατωτέρω, συνέδραμεν ἀποφασιστικῶς καὶ οὐσιαστικῶς τὴν ΚΔ καὶ τὸν λαόν της, ἐν τῷ πλαισίῳ εἴτε τῶν διακρατικῶν σχέσεων εἴτε τοῦ ΟΗΕ. Πᾶσα δὲ ρωσικὴ ἀρωγὴ ἐποιεῖτο ἐπὶ μηδεμιᾷ προθέσει χειραγωγήσεως τῆς ΚΔ…
Ἔμπρακτος σημαντικὴ βοήθεια τῆς ΕΣΣΔ
Ἔτος 1964… Ὁ Πρόεδρος τῆς ΚΔ, Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύπρου, Μακάριος Γ΄, ζητεῖ βοήθειαν ἀπὸ τὴν ΕΣΣΔ διὰ τοῦ ἐκεῖ ἀπεσταλμένου του, Βάσου Λυσσαρίδη, συνοδευομένου (διὰ προκάλυψιν) ὑπὸ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐμπορίου, Ἀνδρέου Ἀραούζου. Ὁ ἡγέτης τῆς ΕΣΣΔ, Νικήτα Χρουστσώφ, κατὰ τὴν συνάντησίν του μετ’ αὐτῶν διαβεβαιοῖ ὅτι οὕτω θὰ πράξη, καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀποστέλλει ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πρόεδρον τῶν ΗΠΑ, Λύντον Τζόνσον, τὸν ὁποῖον προειδοποιεῖ, ὅτι, ἂν ἡ Τουρκία εἰσβάλη εἰς τὴν Κύπρον (ἐννοῶν προφανῶς ἂν προβῆ εἰς ναυτικὴν ἢ ἀεροπορικὴν ἀπόβασιν), ἡ ΕΣΣΔ θὰ λάβη μέτρα ἐναντίον της, καί, ὡς ἀποτέλεσμα, ὁ Τζόνσον ἀναγκάζεται νὰ ἀποστείλη ἐπιστολὴν τὴν 5ην Ἰουνίου τοῦ ἰδίου ἔτους πρὸς τὸν Ἰσμὲτ Ἰνονού, διὰ νὰ μὴ προβῆ εἰς τοιαύτην ἐνέργειαν[4].
Ἔμπρακτος σημαντικὴ βοήθεια τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας καὶ τῆς Ρωσίας
22α Ἀπριλίου 2004… Οἱ οὐσιαστικοὶ συγγραφεῖς τοῦ σχεδίου Ἀννάν, Ἡνωμένον Βασίλειον (ΗΒ) καὶ ΗΠΑ, ἀντιλαμβανόμενοι κατόπιν πληθώρας δημοσκοπήσεων, ὅτι προοιωνίζεται χείμαρρος τοῦ «ΟΧΙ» εἰς τὸ ἐπερχόμενον δημοψήφισμα τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων τῆς 24ης τοῦ μηνός, ἐπιχειροῦν νὰ υἱοθετηθοῦν ὑπὸ τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ σημαντικαὶ πτυχαὶ τοῦ σχεδίου τούτου, τὸ ὁποῖον, ὄχι μόνον ἐπικαλύπτει μετ’ ἀπατηλοῦ μανδύου νομιμοφανείας τὸ ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν σχεδιασμῶν τῆς Ἑσπερίας ὑπέρτατον διεθνὲς ἔγκλημα τῆς τουρκικῆς ἐπιδρομῆς καί, εἴτε ἐξ ὁλοκλήρου εἴτε εἰς σημαντικὸν βαθμόν, τὰς ἐκπορευθείσας ἐξ αὐτοῦ ἄλλας παραβιάσεις τοῦ διεθνοῦς δικαίου ἐναντίον τῆς ΚΔ καὶ τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων, ἀλλὰ (μεταξὺ ἄλλων) διαλύει τὴν ΚΔ καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων της ἐγκαθιδρύει μόρφωμα ἐπὶ τῇ βάσει ἐθνοφυλετικῶν καὶ θρησκευτικῶν κριτηρίων, μὲ ἐλὶτ ἐθνοφυλετικὴν ὁμάδα τοὺς Τούρκους Κυπρίους καὶ τοὺς ἐποίκους καὶ ἐθνοφυλετικὴν ὁμάδα ἑνὸς κατωτέρου θεοῦ τοὺς (κατὰ κράτος πλείονας πολίτας τῆς ΚΔ) Ἕλληνας Κυπρίους, μὲ (ἔμμεσα καὶ ἄμεσα) ὑπὲρ-προνόμια ὑπὲρ τῆς Τουρκίας, ὑπὲρ-προνόμια ὑπὲρ τοῦ ΗΒ, ὅπως ἀναβάθμισιν εἰς καθεστὼς κράτους τοῦ ἐξ ἐπόψεως τοῦ διεθνοῦς δικαίου ἑώλου καθεστῶτος τῶν βρετανικῶν βάσεων, καὶ μὲ ἀνωτάτην ἐξουσίαν τρεῖς ἀλλοδαποὺς δικαστάς, διοριζομένους ὑπὸ τῆς Ἑσπερίας (καὶ ἐν ἁρμονίᾳ πρὸς τὴν θέλησιν τῆς Τουρκίας)…
Κατὰ τὴν ψηφοφορίαν, ρωσικὸν βέτο[5], ἐγειρόμενον ὡς ἀποτέλεσμα τῆς μεσολαβήσεως τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας πρὸς τὴν Πολιτειακὴν Ἡγεσίαν τῆς Ρωσίας ἀπὸ πρὸ τῆς 22ας τοῦ μηνός, ἀποκρούει τὴν μεθόδευσιν ΗΒ καὶ ΗΠΑ, καὶ δίδεται ἡ εὐχέρεια εἰς τοὺς Ἕλληνας Κυπρίους (παρὰ τὴν πληθώραν ἐκβιασμῶν καὶ ἀπειλῶν ἐκ μέρους τῆς Ἑσπερίας καὶ τῶν ἀκολουθούντων αὐτὴν ἐν Λευκωσίᾳ καὶ ἐν Ἀθήναις) νὰ καταψηφίσουν μετὰ ἀπὸ διήμερον τὸ σχέδιον Ἀννάν, τὸ ὁποῖον δὲν ἔπρεπε κἄν νὰ ὑπάρξη, οὔτε κἄν νὰ τεθῆ εἰς χωριστὰ δημοψηφίσματα καὶ οὔτε κἄν νὰ συμμετέχουν οἱ ἔποικοι. Ἐὰν δὲν ἠγείρετο τὸ ρωσικὸν βέτο, ἡ ἐπερχομένη καταψήφισις τοῦ ἐπαράτου αὐτοῦ σχεδίου (ὡς τὸ ἀπεκάλεσεν ἐν ἔτει 2004 ὁ τότε Μητροπολίτης Κυρηνείας Παῦλος) θὰ καθίστατο ἐν πολλοῖς ἄνευ οὐσίας…
Ὕμνοι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄ ὑπὲρ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας καὶ τῆς Ρωσίας
Ἰούλιος 2008… Κατὰ τὴν, ἀπὸ 15ης μέχρις 20ῆς τοῦ μηνός, ἐπίσκεψίν του εἰς τὴν Ρωσίαν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύπρου, Χρυσόστομος Β΄, ἐκφράζει ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ πασῶν τῶν Ρωσιῶν, Ἀλεξίου Β΄, τὴν βαθεῖαν εὐγνωμοσύνην τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ πρὸς τὴν Κυβέρνησιν, τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν λαὸν τῆς Ρωσίας διὰ τὴν σταθερὰν καὶ σημαντικὴν βοήθειαν εἰς τὸν ἀγῶνα, τὸν ὁποῖον διεξάγει διὰ τὴν ἐπιβίωσίν του εἰς τὴν νῆσον Κύπρον. Εὐχαριστεῖ δὲ ἰδιαιτέρως τὸν Πατριάρχην Ἀλέξιον Β΄ διὰ τὴν (κατόπιν ἐκκλήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) μεσολάβησίν του πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Ρωσίας, Βλαδίμηρον Πούτιν, χάριν τῆς ὁποίας ἠγέρθη πρὸ τεσσάρων ἐτῶν ἐκ μέρους τῆς Ρωσίας βέτο ἐναντίον τῆς μεθοδεύσεως (ἐκ μέρους ΗΒ καὶ ΗΠΑ), διὰ νὰ υἱοθετηθῆ εἰς ψήφισμα τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ τὸ θανάσιμον διὰ τὴν Κύπρον, σχέδιον Ἀννάν. Τονίζει περαιτέρω, ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τῆς Κύπρου δὲν θὰ λησμονήσουν τὴν συμβολὴν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας εἰς τὴν ἀνάπτυξιν ἀδελφικῶν καὶ φιλικῶν σχέσεων, καὶ ὅτι θὰ διατηροῦν πάντοτε αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης καὶ σεβασμοῦ. [6]
Ἰούνιος 2012… Κατὰ τὴν ἀπὸ 8ης μέχρις 11ης τοῦ μηνὸς ἐπίσκεψιν εἰς τὴν Κύπρον τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ πασῶν τῶν Ρωσιῶν, Κυρίλλου Α΄, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, ἐπανεκφράζει ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου Α΄, θερμὰς εὐχαριστίας, διότι ὁ Πρόεδρος Πούτιν, εἰσακούσας τὴν ἔκκλησιν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἀλεξίου Β΄, διέταξε (πρὸ ὀκταετίας) τὴν ἄσκησιν βέτο εἰς τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ, διὰ νὰ ἀποφευχθῆ ἡ ἐπιβολὴ τοῦ ὀλεθρίου σχεδίου Ἀννὰν[7].
Αἱ ἄρχουσαι ἐλὶτ ἀνταποδίδουν κακὸν ἔναντι καλοῦ…
26η Ἰουλίου 2018… Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ ἀποστέλλει ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πατριάρχην Κύριλλον Α΄ καί, μεταξὺ ἄλλων, τονίζει:
«(…) ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου οὐδέποτε θὰ ἀποστεῖ ἀπὸ τῆς θέσεως τὴν ὁποία πολλάκις Σᾶς ἔχουμε ἐκθέσει, ὅτι δηλαδὴ θὰ στηρίξει μὲ ὅλες της τὶς δυνάμεις τὴ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ λεγόμενο ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία. Θεωρεῖ τὴ θέση αὐτὴ δίκαιη καὶ κατὰ πάντα δικαιολογημένη. Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ πνευματικές Σας ρίζες καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποχωριστεῖτε ἀπὸ αὐτές. (…)»[8]
Φεβρουάριος 2019 καὶ Σεπτέμβριος 2020… Πρωτοστατοῦντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄ προλειαίνεται τὸ ἔδαφος ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διὰ συναινετικῶν καὶ ἀμφισήμων ἀποφάσεων ποὺ (μεταξὺ ἄλλων) δύνανται νὰ τύχουν ἑρμηνείας, τεινούσης πρὸς τὴν ἀναγνώρισιν τοῦ ψευδοκιέβου καὶ τῆς ψευδοεκκλησίας…
24η Ὀκτωβρίου 2020… Πλέον ἐπὶ τὰ χείρω, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, ἐν πλήρει ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ὑπὲρ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας καὶ (ὑπὲρ) τῆς Ρωσίας διθυράμβους ἐκ μέρους τοῦ ἰδίου, καὶ ἐν πλήρει ἀντιθέσει ἐπίσης πρὸς τὰς ἐν τῇ ἐπιστολῇ του (τῆς 26ης Ἰουλίου 2018) διαβεβαιώσεις πρὸς τὸν Πατριάρχην Κύριλλον Α΄, πρωτομνημονεύει τὸν ψευδοκιέβου, καὶ οὕτως, ‘ἐκβιάζει’ τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διὰ ρητὴν ἀναγνώρισιν τοῦ ψευδοκιέβου καὶ τῆς ψευδοεκκλησίας…
25η Νοεμβρίου 2020… Ἐμμένοντος καὶ πρωτοστατοῦντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἐν συμπλεύσει πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀναγνωρίζει ρητῶς διὰ ψήφων 9 ἔναντι 7, τὸν ψευδοκιέβου καὶ τὴν ψευδοεκκλησίαν. Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀντιτιθεμένων Ἱεραρχῶν ἐλαχιστοποιεῖται. Αἱ ἄλλαι δέκα Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, τῶν ὁποίων τὸ Χριστεπώνυμον πλήρωμα ἀποτελεῖ τὴν συντριπτικὴν πλειονότητα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀνὰ τὴν ὑφήλιον, ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερον νὰ ἀρνοῦνται νὰ πράξουν ὁμοίως.
Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ πρᾶξις καὶ στάσις αὕτη τῆς (συντριπτικῆς πλέον) πλειονότητος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου παραβιάζει κατάφωρα τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ συνιστᾶ συμμετοχὴν εἰς τὴν (σχεδιασθεῖσαν ὑπὸ τῆς Ἑσπερίας) διαδικασίαν σχίσματος ἀρχθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α΄ πρὸς μυχίαν ἀγαλλίασιν τόσον τῆς Ἑσπερίας ὅσον καὶ τῆς Τουρκίας[9], ἀντὶ (τῆς ἐξακολουθήσεως) τῆς αὐτῆς ὡς ἄνω ὀφειλομένης εὐγνωμοσύνης, βρίθει, πλέον, ἀχαριστίας καὶ ἀγνωμοσύνης πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας καὶ τὴν Ρωσίαν ποὺ προσέφερον ἀνεκτίμητον βοήθειαν πρὸς τὴν ΚΔ καὶ τὸν λαόν της, ὅπως διεκήρυττεν μέχρι (τουλάχιστον) καὶ τοῦ ἔτους 2012 καὶ ὁ, μεταστραφεὶς ἀπὸ τοῦ ἔτους 2020 εἰς σφοδρὸν πολέμιόν των, Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, ἀντὶ πάσης ἠθικῶς ἢ ἔστω λογικῶς ἀναμενομένης συνεπείας, καταπίπτει εἰς κατάφωρον ἀσυνέπειαν καὶ ἀνακολουθίαν ἔναντι τῆς μέχρι καὶ τοῦ ἔτους 2018 ταυτίσεως ἐκ μέρους του (ἀπηχοῦντος προφανῶς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας ἐν συνόλῳ) πρὸς τὴν (ὡς ἐτόνιζεν εἰς τὴν ὡς ἄνω ἐπιστολήν του) κατὰ πάντα δικαιολογημένην θέσιν τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τὴν ἀφορῶσαν εἰς τὸ λεγόμενον ζήτημα τῆς ‘αὐτοκεφαλίας’ εἰς τὴν Οὐκρανίαν.
Καθ’ ἥν στιγμὴν παύση νὰ ὑφίσταται ἡ ΚΔ, ὁριστικοποιεῖται συνάμα ἀνεπιστρεπτὶ ἡ πολύμορφος σοβαρὰ τουρκικὴ παρανομία εἰς τὸ κατεχόμενον τμῆμα τῆς Κυπριακῆς ἐπικρατείας (τὸ ὁποῖον καλεῖται ἐν συντομίᾳ «κατεχόμενα») καὶ ἐκμηδενίζεται πᾶσα δυνατότης ἀποκαταστάσεως τῆς νομιμότητος ἐκεῖ περιλαμβανομένης τῆς ἄρσεως τῆς κατοχῆς. Καὶ βεβαίως, ἡ ὕπαρξις τῆς ΚΔ, τὴν ὁποίαν δικαίως ἐλέγχουν οἱ Ἕλληνες Κύπριοι ὡς οἱ κατὰ κράτος πλείονες πολῖται της καὶ ὡς οἱ κατὰ κράτος πλείονες αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς νήσου ἀπὸ (τουλάχιστον) τοῦ 12ου π.Χ. αἰῶνος, ἀποτελεῖ τὴν ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ προϋπόθεσιν ὑπάρξεως καὶ τῶν ἰδίων εἰς τὴν νῆσον ὡς συμπαγοῦς μονίμου πληθυσμοῦ. Καίτοι χωρὶς τὸ ρωσικὸν βέτο δὲν θὰ ἐδίδετο κἄν ἡ δυνατότης διασώσεως τῆς ΚΔ, οἱ πολιτειακοὶ ἄρχοντες αὐτῆς, ἀπὸ τῆς ἐντάξεώς της εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν (ΕΕ), συρόμενοι ὑπὸ τῆς Ἑσπερίας, ἀρχίζουν νὰ ἐγκρίνουν ἀποφάσεις ἐναντίον τῆς Ρωσίας καὶ ἀπὸ τοῦ 2014 νὰ συμμετέχουν εἰς ἀντιρωσικὰς κυρώσεις, αἵτινες, μάλιστα, εὑρίσκονται εἰς διαδικασίαν συνεχοῦς γιγαντώσεως ἀπὸ τῆς 23ης Φεβρουαρίου τοῦ 2022 μέχρι σήμερον. Εὐθυγραμμιζόμενοι πρὸς τὴν Ἑσπερίαν, ἀφ’ ἑνός, ὄχι μόνον ἀρνοῦνται (νὰ ἀξιοποιήσουν τὴν θεσμικὴν ἰσχὺν τῆς ΚΔ ὡς μέλους τῆς ΕΕ καὶ νὰ ἐπιδιώξουν) τὴν ἐπιβολὴν οὐσιαστικῶν κυρώσεων ἐναντίον τῆς Τουρκίας διὰ τὴν (ἐκ μέρους της) ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν ἑσπεριακῶν σχεδιασμῶν θυματοποίησιν τῆς ΚΔ καὶ τῆς συντριπτικῆς πλειονότητος τοῦ λαοῦ της μὲ ἀπώτερον σκοπὸν τὸν πλήρη ἔλεγχον τῆς νήσου ὑπὸ τῆς Ἑσπερίας καὶ τῆς Τουρκίας, ἀλλὰ (πρὸς τέρψιν καὶ τῆς Ἑσπερίας) θωπεύουν τὴν χώραν αὐτὴν ποικιλοτρόπως μὲ πρόσφατον παράδειγμα τὴν (ἀήθη καὶ ἐξ ἐπόψεως διεθνοῦς δικαίου παράνομον) ἔκδοσιν τοῦ Κούρδου ἀγωνιστοῦ Κενὰν Ἀγιὰς εἰς τὴν (ἐν συμπλεύσει πρὸς τὴν Τουρκίαν ὡς πρὸς τὸ Κουρδικὸν καὶ πληθώραν ἄλλων ζητημάτων) Γερμανίαν, ἀφ’ ἑτέρου, ἔμπλεοι ἀχαριστίας καὶ ἀγνωμοσύνης, συμμετεῖχον καὶ συμμετέχουν εἰς ὁλονὲν καὶ περισσοτέρας κυρώσεις καὶ ἐτάσσοντο καὶ τάσσονται ἐν γένει ἐναντίον τῆς ὑπερδυνάμεως, ἡ ὁποία (εἴτε ὡς ΕΣΣΔ εἴτε ὡς Ρωσία), ὡς προείρηται, παρέσχεν ἔμπρακτον καὶ σημαντικὴν βοήθειαν ἀφορῶσαν εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν ὕπαρξιν τῆς ΚΔ καὶ τοῦ λαοῦ της.
Ὁ ἑσπεριακὸς σχεδιασμὸς πρὸς διάρρηξιν τῶν σχέσεων μεταξὺ Ἑλληνικοῦ καὶ Ρωσικοῦ Ἔθνους
Δεδομένου ὅτι μηδὲν οὐσιαστικὸν πλεονέκτημα δύναται νὰ δημιουργήση ὑπὲρ τοῦ ναζιστικοῦ καθεστῶτος πᾶσα ἄμεσος ἢ ἔμμεσος προσφορὰ εἰς αὐτὸ οἱασδήποτε βοηθείας ἢ ἡ συμμετοχὴ εἰς κυρώσεις ἐναντίον τῆς Ρωσίας ἢ ἡ συνεχὴς ἐπίκρισίς της ἐκ μέρους τῆς θρησκευτικῆς καὶ τῆς πολιτειακῆς ἐξουσίας ἐν Λευκωσίᾳ καὶ ἐν Ἀθήναις, καὶ πέραν τοῦ ὅτι, ἐπιστρέφουσαι ὡς «μπούμεραγκ» αἱ ἀντιρωσικαὶ κυρώσεις ὠθοῦν (μεταξὺ ἄλλων) πρὸς μυχίαν ἀγαλλίασιν τῆς Ἑσπερίας καὶ τῆς Τουρκίας εἰς περαιτέρω δεινὴν κατάστασιν τὰς ἤδη δυσπραγούσας σφόδρα ἀπὸ πρὸ τοῦ 2022 ἑσπεριακὰς «οἰκονομίας – casino» (καὶ καθ’ ἕξιν καὶ ἀλογίστου δανεισμοῦ) τῆς ΚΔ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (ΕΔ), ὁ ἐπιδιωκόμενος μετ’ ἀδημονίας κεντρικὸς ἀντικειμενικὸς σκοπὸς ἐκ μέρους τῆς ἐξουσίας αὐτῆς κατ’ ἐφαρμογὴν τοῦ ἐξ Ἑσπερίας σχεδιασμοῦ τοῦ ἐξυπηρετοῦντος προφανῶς σφόδρα καὶ τὴν Τουρκίαν ἀποβλέπει εἰς τὴν πλήρη διάρρηξιν τῶν σφραγισθέντων ἀπὸ τοῦ 10ου μ.Χ. αἰῶνος διὰ τῆς κοινῆς Πίστεως φιλτάτων δεσμῶν μεταξὺ τοῦ Ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ Ρωσικοῦ Ἔθνους. Τοιαύτη ἐξέλιξις προοιωνίζεται δυσμενεῖς συνεπείας, διαχειρισίμους διὰ τὸ Ρωσικὸν Ἔθνος καὶ καταστροφικὰς διὰ τὸ Ἑλληνικόν, ἰδίως διὰ τοὺς ἀποτελοῦντας τὴν συντριπτικὴν πλειονότητα τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, Ἕλληνας Κυπρίους. Διότι ἡ ΚΔ, ἡ ὁποία (ὡς προείρηται) συνιστᾶ τὴν ἀναγκαίαν καὶ ἀπαραίτητον προϋπόθεσιν ὑπάρξεως τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων εἰς τὴν νῆσον ὡς συμπαγοῦς μονίμου πληθυσμοῦ καθὼς καὶ ἀποκαταστάσεως τῆς νομιμότητος εἰς τὰ κατεχόμενα περιλαμβανομένης τῆς ἄρσεως τῆς κατοχῆς, μηδεμίαν πιθανότητα ὑπάρξεως θὰ εἶχεν, ἐάν, πρὸς μυχίαν ἀγαλλίασιν τῆς Ἑσπερίας καὶ (ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει) ὁλοφάνερον χαροποίησιν τῆς Τουρκίας, θὰ ἐξεδηλοῦτο ἐναντίον της ἡ ρωσικὴ μῆνις…
Ἡ ἑλληνορωσικὴ φιλία, ὅμως, ἀντέχει!
Παρὰ τὴν ἐν καταστάσει ὁλοκληρωτισμοῦ καθ’ ὑπαγόρευσιν τῆς Ἑσπερίας καταιγιστικὴν προπαγάνδαν ἐναντίον τῆς Ρωσίας ἐκ μέρους των (θρησκευτικῶν, πολιτειακῶν, πολιτικῶν, οἰκονομικῶν, δημοσιογραφικῶν καὶ καλλιτεχνικῶν) ἐλὶτ ἐν Λευκωσίᾳ καὶ ἐν Ἀθήναις, διὰ τὴν ὁποίαν θὰ ὠχριᾶ καὶ ἡ προπαγάνδα τοῦ Γκαίμπελς, ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων καθὼς καὶ τῶν ἐν τῇ ΕΔ Ἑλλήνων, ἐξακολουθεῖ μέχρι τοῦδε νὰ διακατέχεται ἀπὸ αἰσθήματα ἁγνῆς καὶ εἰλικρινοῦς φιλίας διὰ τὸ ὁμόδοξον Ρωσικὸν Ἔθνος, ἐπ’ οὐδενὶ συμμερίζεται αὐτὴν τὴν προπαγάνδαν καὶ μηδόλως ἐγκρίνει τὴν καθ’ ὑπαγόρευσιν, ἐπίσης τῆς Ἑσπερίας, ἀντιρωσικὴν συμπεριφορὰν καὶ πρακτικὴν τῶν ἡγεσιῶν τῶν ὡς ἄνω τεσσάρων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν δύο ἐν Λευκωσίᾳ καὶ ἐν Ἀθήναις κυβερνήσεων (ἰδίως τῆς ἐν τῷ κλεινῷ ἄστη τοιαύτης).
Κυριαρχούσης τῆς ἐν λόγῳ ἀντιρωσικῆς προπαγάνδας, συμπεριφορᾶς καὶ πρακτικῆς, ἥτις, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν λαϊκὴν βούλησιν, ἐδημιουργήθη καὶ συντηρεῖται ἐκ μέρους τῶν ἀρχουσῶν ἐλὶτ ἐν Λευκωσίᾳ καὶ ἐν Ἀθήναις κατ’ ἐφαρμογὴν τῆς θελήσεως τῆς Ἑσπερίας, ἡ Ἐκπρόσωπος τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, ἐρωτᾶται εἰς τὴν Μόσχαν τὴν 27ην Ὀκτωβρίου τοῦ 2022 ὑπὸ τοῦ δημοσιογράφου Ἀθανασίου Αὐγερινοῦ: «Ὁρισμένοι ἀναλυτὲς ὑποστηρίζουν ὅτι, ἀναγνωρίζοντας τὸ ψευδοκράτος, θὰ μπορούσατε νὰ “ἐκδικηθεῖτε” τὴ Λευκωσία καὶ τὴν Ἀθήνα γιὰ τὶς κυρώσεις. Θὰ μπορούσατε νὰ ἐξηγήσετε ποῦ βρίσκεται ἐδῶ ἡ ἀλήθεια;».
Ἀναμφιβόλως, ἐὰν ἡ ἀπάντησις θὰ ἦτο ὑπὲρ τῆς ἀναγνωρίσεως ἢ ἔστω ἀμφίσημος, οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ ἐπέχαιρον, θὰ ἦσαν οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν δαιμονοποιοῦντες ἀκαταπαύστως τὴν Ρωσίαν μὲ ἀπώτερον σκοπὸν τὴν ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν ἑσπεριακῶν σχεδιασμῶν πλήρη διάρρηξιν τῶν αἰωνίων φιλτάτων δεσμῶν μεταξὺ τῶν δύο ὁμοδόξων ἐθνῶν…
Παρὰ τὴν, (πάντα) ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν λαϊκὴν βούλησιν, πληθώραν ἐπικρίσεων καὶ ἀπαραδέκτων πράξεων ἐκ μέρους τῶν ἐν Λευκωσίᾳ καὶ ἐν Ἀθήναις ἀρχουσῶν ἐλὶτ ἐναντίον τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐναντίον τῆς Ρωσίας, ἡ ἀπάντησις τῆς Μαρίας Ζαχάροβας ἀντηχεῖ ὡς ἀπαστράπτων ἀστὴρ διαλύων τὸ σκότος τῆς δαιμονοποιούσης τὴν Ρωσίαν προπαγάνδας: «Εἴμαστε προσηλωμένοι εἰς τὰ ψηφίσματα τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ 541 τοῦ 1983 καὶ τὸ 550 τοῦ 1984, τὰ ὁποῖα ὁρίζουν πρὸς ὅλα τὰ μέλη τῆς διεθνοῦς κοινότητος νὰ μὴ ἀναγνωρίσουν κανένα κυπριακὸν κράτος πλὴν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας[10]».
Καὶ οὕτω, διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν εἰς τὸ διάβα τῶν αἰώνων, ἡ ἀκτινοβολοῦσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἀκατάλυτος σφραγὶς τῶν φιλτάτων δεσμῶν μεταξὺ τῶν δύο ὁμοδόξων ἐθνῶν δὲν ἐπιτρέπει διάρρηξίν των…
Ἐν Λευκωσίᾳ, 7η Ἰουλίου 2023
Σημειώσεις:
[1] «263. (…) Ὅπως καὶ νὰ ὁρισθῆ τὸ καθεστὼς εἰς τὴν Νικαράγουαν, ἡ υἱοθέτησις καὶ ἐφαρμογὴ οἱουδήποτε δό-γματος ἐξ ἑνὸς Κράτους δὲν ἀποτελεῖ παραβίασιν τοῦ διεθνοῦς δικαίου. Ἐὰν θὰ ἴσχυεν διαφορετικά, θὰ καθίστα ἀνοησίαν τὴν ἀρχὴν τῆς κρατικῆς κυριαρχίας ἐπὶ τῆς ὁποίας ἑδράζεται ὁλόκληρον τὸ διεθνὲς δίκαιον, καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῆς ἐπιλογῆς τοῦ πολιτικοῦ, κοινωνικοῦ, οἰκονομικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ συστήματος ἑνὸς Κράτους. (…)». «263. (…) However the regime in Nicaragua be defined, adherence by a State to any doctrine does not constitute a violation of international law; to hold otherwise would make nonsense of the fundamental principle of State sovereignty on which the whole of international law rests, and the freedom of choice of the political, social, economic and cultural system of a State. (…)». [Ὑπόθεσις Ἀφορῶσα εἰς Στρατιωτικὰς καὶ Παραστρατιωτικὰς Δραστηριότητας ἐντὸς καὶ ἐναντίον τῆς Νικαράγουας (Νικαράγουα ἐναντίον Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς), Ἐπὶ τῆς Οὐσίας, (ἑδρεῦον ἐν Χάγῃ) Διεθνὲς Δικαστήριον Δικαιοσύνης (ΔΔΔ), 27η Ἰουνίου 1986, παράγραφος 263. Case Concerning Military and Paramilitary Activities In and Against Nicaragua (Nicaragua v. United States of America); Merits, International Court of Justice (ICJ), 27 June 1986, para. 263, refworld.org] [2] «Ἄρθρον 2. Ὁ Ὀργανισμὸς καὶ τὰ Μέλη του, ἐν τῇ ἐπιδιώξει τῶν σκοπῶν τῶν ἐν ἄρθρῳ 1 ἐκτιθεμένων, θὰ ἐνεργῶσι συμφώνως πρὸς τὰς ἀκολούθους ἀρχάς: 1. Ὁ Ὀργανισμὸς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν βασίζεται ἐπὶ τῆς κυριάρχου ἰσότητος ὅλων τῶν Μελῶν του». «Article 2. The Organization and its Members, in pursuit of the Purposes stated in Article 1, shall act in accordance with the following Principles: 1. The Organization is based on the principle of the sovereign equality of all its Members». [Ἄρθρον 2(1), Χάρτης τοῦ ΟΗΕ, un.org/en] [3] «Ἄρθρον 1. Οἱ Σκοποὶ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν εἶναι οἱ ἑξῆς: (…) 2. Νὰ ἀναπτύσσωσι φιλικὰς σχέσεις μεταξὺ τῶν Ἐθνῶν βασιζομένας εἰς τὸν σεβασμὸν πρὸς τὴν ἀρχὴν τῆς ἰσότητος τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν καὶ νὰ λαμβάνωσι ἄλλα κατάλληλα μέτρα πρὸς ἐνίσχυσιν τῆς παγκοσμίου εἰρήνης». «Article 1. The Purposes of the United Nations are: (…) 2. To develop friendly relations among nations based on respect for the principle of equal rights and self-determination of peoples, and to take other appropriate measures to strengthen universal peace». [Ἄρθρον 1(2), Χάρτης τοῦ ΟΗΕ, un.org/en] [4] Κωνσταντακοπούλου Δημητρίου, «Ἡ Μόσχα καὶ ὄχι ὁ Τζόνσον ματαίωσε τὴν εἰσβολὴ τῆς Τουρκίας στὴν Κύπρο τὸ 1964», Κεφάλαιον: «Ἡ συνάντηση Λυσσαρίδη – Χρουστσώφ», 5η Φεβρουαρίου 2017. konstantakopoulos.gr [5] Ὁρᾶτε μεταξὺ ἄλλων: «Βέτο τῆς Ρωσίας στὸ ἀμερικανοβρετανικὸ σχέδιο ψηφίσματος γιὰ τὸ Κυπριακό», 22α Ἀπριλίου 2004, παράγραφοι 1η, 5η καὶ 6η. in.gr «Βέτο τῆς Ρωσίας κατὰ τοῦ ψηφίσματος τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας γιὰ τὸ σχέδιο Ἀνάν», 22α Ἀπριλίου 2004, παράγραφοι 1η καὶ 2α. voanews.com [6] «Ἐπίσημη εἰρηνικὴ ἐπίσκεψη τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου στὴ Μόσχα (2008)», Δημοσίευσις 7η Ὀκτωβρίου 2010, ὁρᾶτε μεταξὺ ἄλλων παραγράφους 8ην, 9ην, 10ην καὶ 11ην. archive.churchofcyprus.org.cy [7] Ὁρᾶτε μεταξὺ ἄλλων: «Στὴν Κύπρο ὁ Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος», 8η Ἰουνίου 2012, παράγραφος 5η. tovima.gr [8] Ἐπιστολὴ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄ πρὸς τὸν Πατριάρχην Κύριλλον Α΄, 26η Ἰουλίου 2018, σελὶς 3η, παράγραφος 2α. romfea.gr Ἡ ἐπιστολὴ αὕτη ἐδημοσιεύθη ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τὴν 29ην Ὀκτωβρίου 2022. Πολυγένη Αἰμιλίου, «Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας γιὰ τὸ Οὐκρανικό», 29η Ὀκτωβρίου 2022, παράγραφοι 1η, 2α καὶ 4η. romfea.gr [9] Εἰρήσθω ὅτι, ἀφ’ ἑνὸς ἡ Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι προθύμως προσδεδεμένη εἰς τὸ ἑσπεριακὸν ἅρμα, ἀφ’ ἑτέρου, λειτουργεῖ κατὰ τρόπον μὴ θίγοντα τὴν Τουρκίαν, ἡ ὁποία, μεταξὺ ἄλλων, ἐπέβαλε καὶ τὴν συμμετοχήν της εἰς τὴν διαδικασίαν ἐκλογῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Συγκεκριμένως, τίθενται ὑπ’ αὐτῆς δύο (τουλάχιστον) προϋποθέσεις. Ἐν πρώτοις ἀπαιτεῖται νὰ εἶναι Τοῦρκος πολίτης οἱοσδήποτε Ἱεράρχης ἤθελε συμμετάσχη εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν. Ἐὰν δὲ ἡ πρώτη προϋπόθεσις ἱκανοποιεῖται ὑπὸ Ἱεράρχου τινός, προϋποτίθεται ἐπὶ πλέον νὰ μὴ χαρακτηρίζεται ὑπὸ τῆς Τουρκίας ὡς ἀνεπιθύμητος. [10] «Τί ἀπαντᾶ ἡ Ζαχάροβα στὸν Θ. Αὐγερινὸ γιὰ τὸ ἂν ἡ Ρωσία θὰ ἐκδικηθεῖ τὴν Ἑλλάδα… γιὰ τὴν Οὐκρανία». 27η Ὀκτωβρίου 2022, youtube.com
