«Γιὰ πρώτη φορὰ Ἀρχιεπίσκοπος παρευρίσκεται σὲ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο… Πρόσκληση τοῦ κ. Ἱερωνύμου στὸν κ. Παπανδρέου νὰ μιλήσει σὲ συνεδρίαση τῆς Ἱ. Συνόδου»! (Ἐφημερίς «Βῆμα», 23.12.2009). «Ἡ Ἐκκλησία μας οὔτε πολιτεύεται, οὔτε συμπολιτεύεται, οὔτε ἀντιπολιτεύεται, οὔτε «κομματίζεται»… τὴν ἐκπροσωπεῖ καὶ ἐκφράζει ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας μας καὶ ὁ Πρόεδρός της…» (Δήλωσις Ἀρχιεπισκόπου 27.5.2023). «Ἡ Διαρκὴς Ἱ. Σύνοδος ἐξέφρασε τὴν ἀπόλυτη ταύτισή της μὲ τὴν δήλωση τοῦ Μακαριωτάτου περὶ τῆς δῆθεν “ἐμπλοκῆς” τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ πολιτικὰ δρώμενα…» (Ἀνακοινωθὲν 14.6.2023).
Ἀπουσία ὑπευθύνου καί εὐθαρσοῦς καταγγελτικοῦ λόγου κατά
τῆς ἐπωνύμου διαπλοκῆς, καί διαμόρφωσις κλίματος
ἀποδοχῆς τῶν διαφόρων ὀλιγαρχῶν!
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΗΣ ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ;
Θά εἶναι ὀλέθριον διά τό μέλλον τῆς προσπαθείας διά μίαν χριστιανικήν πολιτικήν,
ἐάν ἡ «ΝΙΚΗ» παραβῆ τήν προεκλογικήν δέσμευσιν ὅτι
δέν θά ἔχη ΚΑΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συνεργασίαν
μέ ὁποιοδήποτε ἀπό τά κόμματα, τὰ ὁποῖα ἐκυβέρνησαν τὴν Ἑλλάδα!
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στήν σύγχρονη Ἑλλάδα. Τελικά ὅλα δείχνουν ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός πάσχει ἀπό σχιζοφρένεια. Ἕνας λαός πού παρακολουθοῦσε ἀηδιασμένος παρακρατικές παρακολουθήσεις τηλεφώνων, οἰκονομικά ὅσο καί σεξουαλικά σκάνδαλα, βυθισμένος στήν ἀνέχεια, τήν ἀνεργία, τήν βιοτική ἀβεβαιότητα, πού τοῦ παίρνουν τό σπίτι πού κάθεται, ἕνας λαός πού βίωσε καταθλιπτικά τήν τρομοκρατία τοῦ ὑποχρεωτισμοῦ “ἰατρικῶν” ἐπεμβάσεων στό σῶμα του μέσα σέ ἕνα κλίμα ὠμῆς καταστολῆς τῶν πλέον στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, μέ καταστολή ἕως καί αὐτῆς τῆς θρησκευτικῆς του πίστεως καί λατρείας. Αὐτός λοιπόν ὁ λαός, πού ἀντέδρασε μαζικά μέ συγκεντρώσεις συνολικά 2.000.000 ἀνθρώπων γιά τό ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν, πού ἀδιάκοπα καί σέ ὅλα τά ἀθλητικά γήπεδα ἐν χορῷ καταφερόταν κατά τῆς Κυβέρνησης καί τοῦ προέδρου της, ὅπως καί στούς δρόμους, στίς νεανικές συναυλίες καί στούς τόπους ἐργασίας, πού τέλος αὐτός ὁ λαός ἀπουσίαζε ἐντυπωσιακά ἀπό τίς προεκλογικές συγκεντρώσεις της, σέ σημεῖο ἀπελπισίας ἀπό πλευρᾶς κομματικοῦ μηχανισμοῦ, αὐτός ὁ λαός ψήφισε τό κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας μαζικά! Καί μάλιστα, μετά ἀπό ἕνα μήνα ἐπικύρωσε τήν πρώτη ἀπόφασή του, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι τήν πλήρη συνειδητότητα τῆς πρώτης ἀπόφασής του.
Ἀποδεικνύεται ἔτσι ἡ ἔνδεια τῶν ἀνησυχιῶν καί τῶν ὁραματισμῶν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, σέ μία ἐποχή ἱστορικῶν καί πολυδιάστατων ἀλλαγῶν. Ἀποδεικνύεται γιά ἄλλη μία φορά ἡ ἀπουσία μαχητικότητας καί ἀμφισβήτησης μίας κοινωνίας πού παραπαίει σέ μία πρωτοφανῆ ἀνηθικότητα καί διαφθορά. Καί ἐνῶ τά πάντα γύρω του βρίσκονται σέ σύγχυση, στήν ἀντιπαράθεση καί οἱ φωτιές τῶν παθῶν ἔχουν καλύψει τά πάντα, ὁ ἑλληνικός λαός τό μόνο πού τόν ἀπασχολεῖ εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς ἀσφάλειάς του.
Κόμματα διάττοντες ἀστέρες,
μέ προγράμματα οὐσιαστικά ἀ-πολιτικά
Ἡ ὁμίχλη ὅμως πυκνώνει ὅταν –προεκλογικά– ἐμφανίσθηκαν κόμματα εἰδικοῦ σκοποῦ, “πατριωτικῆς” κατεύθυνσης, τά ὁποῖα παρουσιάσθηκαν λίγο πρίν τίς ἐκλογές ὡς διάττοντες ἀστέρες. Κόμματα μέ προγράμματα οὐσιαστικά ἀ-πολιτικά, ἀποσπασμένα ἀπό τήν πραγματικότητα, πού στά οὐσιώδη τους σημεῖα φαντάζουν σχεδόν κωμικά, ὡς πρός τήν προχειρότητα τῶν πολιτικῶν τους στόχων. Ὅμως εἶχαν τό ἑξῆς ἰδιαίτερο, ὅτι ἀπευθύνονταν στό θυμικό ἀνθρώπων ἀντισυστημικῶν, ὀργισμένων, ἀπηυδισμένων, ἀλλά καί μέ ἕνα βαθύ ἔλλειμμα πολιτικῶν κριτηρίων καί συγκρότησης.
Σέ αὐτοῦ τοῦ τύπου τά κόμματα κύριο στοιχεῖο συσπείρωσης εἶχε τήν ἀναφορά στήν “Ἐκκλησία” καί τήν “Πίστη”, ἀπό ὅπου προέκυπτε καί ὁ (ὑπόγειος) ψυχαναγκασμός τῆς συμμόρφωσης, πρός κάθε Ὀρθόδοξο πιστό. Ἕνας συγκεκριμένης μορφῆς προπαγανδιστικός μηχανισμός πειθοῦς σέ πλήρη ἐκδίπλωση.
Δύο ὅμως εἶναι αὐτά, στά ὁποῖα ὀφείλουμε νά σταθοῦμε: τό πολιτικό πρόγραμμα στό ὁποῖο ἔκαναν ἀναφορά κατά τήν προεκλογική περίοδο καί ὁ τρόπος διεξαγωγῆς τοῦ προεκλογικοῦ τους ἀγώνα.
Ὡς πρός τό πρόγραμμα, ξεχωρίζει ἡ ἀπουσία ἀκόμα καί μίας ἔστω στοιχειώδους ἀναφορᾶς στίς αἰτίες τῶν οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν καί ἐθνικῶν προβλημάτων, ἀλλά καί στίς μορφές μέ τίς ὁποῖες αὐτά ἐκδιπλώνονται. Καλύπτοντας ἔτσι οὐσιαστικά αὐτούς πού τίς προκαλοῦν, στρεβλώνοντας καί ἀλλάζοντας τήν οὐσία τῆς συζήτησης καί ἀποκρύπτοντας στήν πραγματικότητα τίς ρίζες αὐτῶν τῶν προβλημάτων.
Ἔτσι παρατηροῦμε ὅτι δέν ἔκαναν καμία ἀναφορά στήν οἰκονομική ὀλιγαρχία τῶν ὑπερεθνικῶν ἀλλά καί τῶν ἐθνικῶν κέντρων. Καμία ἀναφορά στίς μεθόδους ἀποικιοκρατικῆς ἐξάρτησης χωρῶν, ὅπως ἡ Ἑλλάδα. Καμία ἀναφορά στούς πολιτικό-στρατιωτικούς μηχανισμούς ἐπιβολῆς αὐτῶν τῶν μεθόδων, ὅπως τό ΝΑΤΟ καί ἡ ΕΕ. Ἐπίσης, δέν ἔγινε καμία ξεκάθαρη ἀναφορά στήν ἀνάγκη ἐξόδου ἀπό τούς ὀργανισμούς αὐτούς, ἀλλά καί ἀπό ὅσους ὀργανισμούς συνδέονται μέ αὐτούς.
Καμία ἀναφορά στήν οἰκονομία καί στήν ἀνάγκη ἐπιστροφῆς καί ἀποκατάστασης ἑνός ἑλληνικοῦ καί ὄχι ἐξωχώριου–διεθνικοῦ νομίσματος. Γιά ὅλα αὐτά τά θέματα ἁπλά, ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή καί γιά ὅσα συνδέονται μέ αὐτά.
Οὐδεμία ξεκάθαρη καί μέ ὀνοματεπώνυμα ἀναφορά στίς σκανδαλώδεις σχέσεις διαπλοκῆς τοῦ ἐγχώριου πολιτικοῦ προσωπικοῦ καί τῶν ἐπιμέρους χώρων πού αὐτό ἐλέγχει καί ποδηγετεῖ· τῶν χώρων πού ἀποτελοῦν τό κύριο πεδίο δράσης τῆς ἐγχώριας πολιτικῆς, ὅπου ἔργο της εἶναι ἡ διαμόρφωση, ὁ ἔλεγχος καί ἡ τελική ποδηγέτηση αὐτῶν τῶν ἐνδιάμεσων χώρων, (στούς ὁποίους βέβαια συμπεριλαμβάνεται -ὡς κρίσιμης σημασίας βραχίονας ἐλέγχου- ὁ ἐκκλησιαστικός). Οἱ χῶροι αὐτοί ἀποτελοῦν τούς κατ’ ἐξοχήν διαμεσολαβητές μεταξύ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καί τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι ἡ ἀπουσία ὑπεύθυνου καί εὐθαρσοῦς καταγγελτικοῦ λόγου κατά τῆς ἐπώνυμης διαπλοκῆς, δέν μπορεῖ παρά νά ὑπακούη σέ κάποια ἀναγκαιότητα. Καί αὐτή ἡ ἀναγκαιότητα εἶναι ὁ ἐξωραϊσμός καί ἡ διαμόρφωση κλίματος ἀποδοχῆς τῶν διάφορων ὀλιγαρχῶν, οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται κυρίαρχα στόν ἀθλητισμό, τήν Ἐκκλησία καί τήν “φιλανθρωπία”, ἀπό τόν λαό πού χειμάζεται ἀπό τήν συμπαιγνία αὐτῶν καί τοῦ ὑπόδουλου σέ αὐτούς πολιτικοῦ συστήματος. Ὀλιγάρχες πού μάλιστα ἐξωραΐζονται καί καλοῦνται “ἅγιοι”καί “μεγάλοι εὐεργέτες”.
Ἡ ἀτζέντα τοῦ δικαιωματισμοῦ, ἁπλά ὅμως ἀπό τήν ἀνάποδην
Ἄλλωστε, τό μοντέλο λειτουργεῖ ὀργανικά στήν Δύση καί μεταφέρεται ἀτόφιο στήν Ἑλλάδα, ὥστε νά λειτουργήση (καί λειτουργεῖ) καί ἐδῶ. Ἑπομένως ἰδού γιατί ἀπουσιάζει κάθε ἀναφορά στήν ἐξάρτηση καί στίς δυνάμεις τῆς ἐξάρτησης.
Στήν ἀπουσία ὅλων τῶν ἀνωτέρω, ὑπάρχει ἐξ ἀντιθέτου μία ἔντονη παρουσία αὐτή τῆς καταγγελίας τῆς ἀτζέντας τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ἡ καταγγελία κατά τῆς λαθρομετανάστευσης καί μία ἀσαφής ἀναφορά στόν προϊόντα ἀποχριστιανισμό τῆς κοινωνίας.
Δηλαδή, ὡς ἀποκλειστικό πρόγραμμα αὐτῶν τῶν κομμάτων ὑπάρχει ἡ ἀτζέντα τοῦ δικαιωματισμοῦ, ἁπλά ὅμως ἀπό τήν ἀνάποδη, δίχως βέβαια νά γίνωνται οἱ ἐξόφθαλμες συνδέσεις μεταξύ ὀλιγαρχίας καί πολιτικῆς, πού ἐπιβάλλουν αὐτήν τήν ἀτζέντα. Τούς διαφεύγει ἐπιπλέον ὁ λόγος υἱοθέτησης τῆς ἐν λόγω ἀτζέντας, καθώς καί οἱ βαθμοί ἐξάρτησής της μέ τήν συνολική ὅσο καί ἐπιμέρους ἔκφραση τῆς οἰκονομικῆς παγκοσμιοποίησης τῶν ἀγορῶν (τό διεθνές καί ἐγχώριο κεφάλαιο).
Τά ἀνωτέρω μᾶς παραπέμπουν πιά στόν τρόπο τοῦ προεκλογικοῦ ἀγώνα. Αὐτός διεξήχθη ἀποκλειστικά σέ ἐνορίες, μοναστήρια καί στό Ἅγιον Ὄρος. Μέ ἄξονα λοιπόν τήν ὁμιχλώδη ἀναφορά σέ “παγκοσμιοποίηση”, (πού ὅπως εἴπαμε ἀπουσίαζε κάθε συγκεκριμένη καί οὐσιώδης κριτική ἐπ’ αὐτῆς) ἐν πρώτοις ἀποτελεῖ ἀπορίας ἄξιον τό πῶς σέ τόσο σύντομο χρονικό διάστημα (μιλᾶμε κατά κυριολεξία γιά τούς τελευταίους δύο μῆνες) ἐπετεύχθηκε ἡ σύγκλιση- ὁμογενοποίηση τόσο ἀνόμοιων “ἐκκλησιαστικῶν” στοιχείων. Δηλαδή, τοῦ ἐπίσημου ἐκκλησιαστικοῦ συστήματος, μητροπολίτες καί ἱερεῖς ἐνοριῶν, οἱ ἀνδρῶες καί γυναικεῖες ἱερές μονές καί διάφορα χριστιανικά σωματεῖα, ἀντιοικουμενιστικές ὁμάδες καί μεμονωμένα ἄτομα, καί τέλος, ἕως καί κάποιων ἐπώνυμων ἀποτειχισμένων κληρικῶν.
Θά ἀντιμετωπίσουν ἀδιστάκτους
ἀνθρώπους καί αἱ πιέσεις
θά εἶναι τεράστιαι
Παράξενο ἐπίσης εἶναι τό ὅτι ἀνάλογες προσπάθειες τοῦ παρελθόντος ἀπαξιώθηκαν ἐν τῇ γενέσει τους. Ἀλλά ὁ Κύριος γνωρίζει ποῦ ὀφείλεται ἡ διαφορετική μεταχείριση τῶν διαφόρων “ἐκκλησιαστικῶν” στοιχείων, ἀλλά καί τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος πρός ἐκεῖνες τίς προσπάθειες καί τήν σημερινή.
Οἱ ἐκλογές τῆς 25ης Ἰουνίου, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀνέδειξαν ἀπό αὐτήν τήν σωρεία τῶν πατριωτικῶν κομμάτων τρία, τούς “Σπαρτιάτες”, τήν “Ἑλληνική Λύση” καί τήν “ΝΙΚΗ”. Ἐκφράζουμε τά συγχαρητήριά μας γιά τήν ἐκλογική τους ἐπιτυχία νά εἰσέλθουν στήν Βουλή καί εἰδικότερα στό κόμμα “ΝΙΚΗ”, ἀφοῦ αὐτό κατ’ ἐξοχήν ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στήν “Ἐκκλησία” καί στήν “Πίστη”.
Δέν πρέπει ὅμως νά μᾶς διαφεύγη ὅτι ἡ ἐκλογική ἐπιτυχία τοῦ κόμματος αὐτοῦ ὀφείλεται σέ μεγάλο βαθμό στήν προεργασία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Βολουδάκη μέ τό βιβλίο του «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ», τὸ ὁποῖο παρουσίασε ὡς καθαρά θεολογικό καί πνευματικό ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός, ἀλλά καί τίς προσπάθειες τῆς παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Προσπάθειες πολύ χρήσιμες γιά τόν σημερινό πολιτικό φορέα “ΝΙΚΗ”, ἀφοῦ καί μέ τήν ἀρθρογραφία τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», κατόρθωσαν νά πείσουν τούς Χριστιανούς ψηφοφόρους ἐπί μία δεκαετία ὅτι εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά ἀπογκυστρωθοῦν ἀπό τά μεγάλα πολιτικά κόμματα καί νά στραφοῦν σέ μικρά, τά ὁποῖα ἀκολουθοῦν χριστιανική πολιτική. Ἐπίσης, νά σημειώσουμε ὅτι ἔθλιψε τούς γνωρίζοντας ὅτι ὄχι μόνον ἐπιμελῶς ἀπεσιώπησε ὁ κ. Νατσιός (ἀλλά καί τά στελέχη του) τήν ὕπαρξη τῆς Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», τῆς ὁποίας ὑπῆρξε μέλος, ἀλλά καί ἔγραψε στό κατατοπιστικό φυλλάδιο τῆς “ΝΙΚΗΣ” ὅτι ἡ παράταξή του γιά πρώτη φορά ἐμφανίζεται στήν Πατρίδα μας μέ αὐτές τίς προδιαγραφές, τό περιεχόμενο καί τήν προέλευση! Αὐτό εἶναι ἕνα μελανό σημεῖο, πού δέν συνιστᾶ τίμια χριστιανική συμπεριφορά. Γιά τόν λόγο αὐτό καί ἤμασταν αὐστηροί στήν προηγούμενη κριτική μας.
Θά θέλαμε ὅμως νά ἐπισημάνουμε κάποιες προσωπικές σκέψεις γιά τήν συνέχεια τοῦ ἐγχειρήματος πού ἔχει μπροστά του τό κόμμα “ΝΙΚΗ”. Εἶναι προφανές ὅτι τά δύσκολα ξεκινοῦν τώρα. Ὁ πρόεδρός της καί τά στελέχη πού ἐκλέχθηκαν βουλευτές, ἐπειδή θά ἀντιμετωπίσουν ἀδύστακτους ἀνθρώπους, ἀνήθικους, ἀμοραλιστές καί ἱκανούς γιά πολλά, οἱ πιέσεις πού θά δεχθοῦν θά εἶναι τεράστιες. Μόνον νά σκεφθοῦμε ὅτι ἡ Βουλή αὐτή θά πρέπη νά ἐπιλύση τό ἑλληνοτουρκικό ζήτημα ἀλλά καί ἡ παρουσία τοῦ κ. Πιερρακάκη στό ὑπουργεῖο Παιδείας, μόνον αὐτά φθάνουν, γιά νά ἀντιληφθοῦμε τό μέγεθος τῶν πιέσεων πού θά δεχθοῦν. Θά ἦταν τραγικό, ἐάν ἕνα χριστιανικό κόμμα θά ἀποτελέση τό πολιτικό δεκανίκι τῆς Νέας Δημοκρατίας, γιά νά ὁλοκληρώση τό προσχεδιασμένο συστημικό ἔργο πού ἔχει νά πραγματοποιήση.
Οἱ ἐκλογές αὐτές ἕνα ἀπό τά μηνύματα πού μᾶς ἀπέστειλαν εἶναι ὅτι ὁ λαός τιμωρεῖ καί ὁ λαός τιμώρησε τήν ἀριστερά στό πρόσωπο τοῦ Σύριζα γιά τόν τρόπο πού διαχειρίσθηκε τήν ἐξουσία στά τέσσερα χρόνια πού κυβέρνησε τήν Χώρα. Προσωπική μας ἀπόψη εἶναι ὅτι ἡ ἀριστερά θά κάνη πολλά χρόνια, γιά νά ζητήση μέ ἀξιώσεις καί πάλι τήν ψῆφο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, διότι ἀποδείχθηκε ἀφερέγγυα. Ἦταν τραγικές οἱ ἀποφάσεις πού πῆρε, ὅπως τό Σκοπιανό ἀλλά καί ἡ ἐναντίωσή της στήν ἀπόφαση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό δημοψήφισμα τοῦ 2015.
Ἔχοντας αὐτά κατά νοῦ θά θέλαμε νά ἐπισημάνουμε ὅτι θά εἶναι ὀλέθριο γιά τό μέλλον τῆς προσπάθειας γιά μία χριστιανική πολιτική στήν Ἑλλάδα, ἐάν ἡ “ΝΙΚΗ” παραβῆ τήν προεκλογική δέσμευσή της ὅτι «ἔχει δεσμευθεῖ ὅτι δέν θά ἔχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συνεργασία μέ ὁποιοδήποτε ἀπό τά κόμματα πού κυβέρνησαν τήν Ἑλλάδα καί τήν πλήγωσαν τόσο βαθιά –συμπεριλαμβανομένης ἀσφαλῶς καί τῆς Νέας Δημοκρατίας». Διότι ἔτσι θά νομιμοποιήση καί μέ τήν “χριστιανική” βούλλα τόν ἴδιο κόσμο πού κατατρώγει, ἀκρωτηριάζει καί ἐθνομηδενικά ἀποδομεῖ Πίστη καί Πατρίδα. Ἕνα κόσμο πού σέ κάθε κέλευσμα τῶν διεθνῶν ὑπερεθνικῶν κέντρων ἐξουσίας νεύει τό yes sir!
