«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΜΟΝΑΧΟΥ
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ
ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΜΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΚΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ
Τιμᾶται ἡ μνήμη της τήν 10ην Ἰουλίου
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
2018
ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Μετά τόν Προοιμιακόν, τό Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δέ τό «Κύριε ἐκέκραξα…», ἱστῶμεν στίχους στ΄καί ψάλλομεν τά ἑξῆς προσόμοια.
Ἦχος α΄ Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Τῶν Ὀρθοδόξων χορεῖαι, δεῦτε σκιρτήσατε, ἐπί τῆ θείᾳ μνήμῃ τῆς Χριστοῦ πανοσίας, μητρός πεντάδος τέκνων, οὕς πανδημεί τῶ Θεῶ ἀφιέρωσε, καί αὕτη ἐν τόποις ἐρήμοις ἀσκητικῶς, διῆγε βίον ἁγνότατον.
Προσέλθωμεν πάντες ἐν πόθῳ, δι᾿ ὕμνων χαρμονικῶν, τιμᾶν καί ἑορτᾶσαι, Ἀμαλίας τῆς θείας, τήν ἔνθεον πορείαν, ἥν φωταυγῶς τῶ Κυρίῳ διήνυσε, εὐαρεστήσασα ἔργοις παντοδαποῖς, Τριαδικήν Θεότητα.
Ἐκ τῆς Μονῆς σου Ὁσία, Μομπέζι τοὔνομα ἐν χώρᾳ τοῦ Βελγίου, ἔνθα ἤνυσας πόθῳ, τόν δίαυλον ἀγώνων ἀσκητικῶν καί ἐδοξάσθης πανεύφημε, δός ἡμῖν πᾶσι χαρίτων τάς ἀμοιβάς, ἑορταζόντων τήν μνήμην σου.
Ἦχος πλ. Δ΄ Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος.
Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος, ἐν τῆ Εὐρώπῃ λαμπρῶς ὡς ἀστήρ ἀνατέταλκεν, ἐν Βελγίῳ ἄγουσα Ἀμαλία τήν γέννησιν,ἥτις ἐν βίῳ μήτηρ δεδόξασται, τέκνων γάρ πέντε, ὄντως τήν ἔφεσιν, ἔχοντες ἄριστα πρός τόν Ἐπουράνιον, θείᾳ ροπῆ, πάντες ἡγιάσθησαν κλήσει τῆ κρείττονι.
Δεῦτε μοναζόντων σύλλογος καί τῶν μητέρων ἑσμός, Ἀμαλίαν τιμήσωμεν, ἑορτίοις ἅσμασιν, ὡς προσενέγκασα, τῶ Παντεπόπτη Θεῶ, τήν ἔφεσιν καί τῆς καρδίας θεία σκιρτήματα. Ὅθεν καθήρασα τῆς ψυχῆς τό ἔνδυμα, ὤφθη λαμπρός στύλος ἁγιότητος, ταμεῖον χάριτος.
Τίς ἐξυμνεῖσαι δυνήσεται, Ὁσία Μήτηρ Θεοῦ, τά τοῦ βίου σου ἔνθεα ὄντως κατορθώματα, τῶν πτωχῶν τήν ἐπίσκεψιν, τῶν ἀσθενούντων τήν ἀπολύτρωσιν ἐκ πάσης νόσου καί περιστάσεως, ὦ Μῆτερ μνήσθητι, καί ἡμῶν τῶν δούλων σου ἐν προσευχαῖς, καί ἐλθέ διάσωσον ἐκ πάσης θλίψεως.
Δόξα Πατρί…Ἦχος πλ. Β΄
Χαρμονική πανήγυρις ἐπιτελεῖται σήμερον Ἀδελφοί, ἐν Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ, ἡ μνήμη τῆς Ὁσίας Ἀμαλίας. Αὕτη ἐν Βελγίῳ, πρό αἰώνων πολλῶν, ἰδοῦσα τό ἡλιακόν φῶς ἐκ γονέων προσείληφε τόν τῆς Πίστεως θησαυρόν διάγουσα τόν ἔγγαμον βίον καί ἀξιωθεῖσα ἀναθρέψαι πεντάδα ἐκλεκτῶν τέκνων. Τῶ πόθῳ ἐμφορηθεῖσα τῆς τοῦ Χριστῶ ἀγαπήσεως, ἠνάλωσεν ἑαυτήν εἰς ἔργα εὐποιΐας καί φιλανθρωπίας γενομένη πόλος ἔλξεως τῶν δυστηχούντων καί ἐν παντοίαις ἀνάγκαις διαβιούντων ἀδελφῶν. Ὡς οὖσα πλήρης χάριτος, ἐν τελείᾳ συμφωνίᾳ μετά τοῦ συνεύνου αὐτῆς, διῆλθε τό ὑπόλοιπον χρόνον εἰς μοναζουσῶν ἐργαστήριον ἀρετῆς, ἔνθα καί ὁσιακῶς ἐν μονῆ Μομπέζι ἐτελειώθη, δοξασθεῖσα ἐν σημείοις καί θαύμασι. Ταύτης τήν μνήμην σήμερον τό πρῶτον ἐπιτελοῦντες δεόμεθα ταῖς εὐπροσδέκτοις αὐτῆς πρεσβείαις τυχοιμεν καί ἡμεῖς τῆς ἄνω μακαριότητος.
Καί νῦν καί ἀεί….Θεοτοκίον. Ἦχος ὁ αὐτός.
Τίς μή μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; Τίς μή ἀνυμνήσει σου τόν ἀλόχευτον τόκον; Ὁ γάρ ἀχρόνως ἐκ Πατρός, ἐκλάμψας Υἱός μονογενής, ὁ αὐτός ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός ὑπάρχων, καί φύσει γενόμενος, ἄνθρωπος δι’ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ’ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτόν ἱκέτευε, Σεμνή παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν..., τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.
Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα.
Κεφ. 3,1-9
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καί ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν καλασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης· καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ· ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται· κρινοῦσιν ἔθνη καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα. (Κεφ.5,15-κεφ.6,1)
Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι, καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν, καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστῳ. Διά τοῦτο λήψονται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐν χειρός Κυρίου, ὅτι τῆ δεξιᾶ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καί τῶ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζῆλον αὐτοῦ, καί ὁπλοποιήσει τήν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθύσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα, ὀξυνεῖ δέ ἀπότομον ὀργήν εἰς ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει αὐτῶ ὁ κόσμος ἐπί τούς παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καί ὡς ἀπό εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν, ἐπί σκοπόν ἁλοῦνται, καί ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ᾿ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καί ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς. Καί ἐρημώσει πᾶσαν τήν γῆν ἀνομία, καί ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους Δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν Βασιλεῖς καί σύνετε. Μάθετε δκασταί περάτων γῆς, ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι ἐπί ὄχλοις Ἐθνῶν. Ὅτι ἐδόθη παρά Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καί ἡ δυναστεία παρά Ὑψίστῳ.
Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα.
Κεφ. 4,7--15
Δίκαιος δὲ ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται. Γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος τῷ Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν μετετέθη· Ἡρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ· βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλά, καὶ ρεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς, ἀρεστὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ-ΙΔΙΟΜΕΛΑ
Ἦχος α΄
Χαῖρε καί ἀγάλλου ὁ δῆμος Ὀρθοδόξων τοῦ Βελγίου, ὅτι ὡς ἄστρον τῆς οὐρανίου σφαίρας ἀνέτειλεν ἡ μνήμη τῆς ἀσκητρίας τοῦ Χριστοῦ, Ἀμαλίας τῆς θεόφρονος. Αὕτη, παιδιόθεν ἐγκολπωθεῖσα ἐκ γονέων εὐσεβῶν τῆς Πίστεως τόν πλοῦτον, ἐδαπάνησεν ἑαυτήν πρός πτωχευόντων καί ὀρφανῶν τήν ὑπεράσπισιν, δυναστευομένων τήν προστασίαν καί φυλακισμένων τήν ἐλευθερίαν. Διό καί δοξασθεῖσα τῶ Κυρίῳ πρεσβεύει ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἦχος β΄
Τῶ ἔρωτι Χριστοῦ τρωθεῖσα τῆ καρδίᾳ, ἀειμακάριστε ὁσία, ἀπηρνήθης τήν τῶν ρεόντων ἀστάθειαν καί τάς πολλαπλάς φροντίδας. Ὅθεν ἐν μονῆ Μομπέζι ὡς στρουθίον διαφυγοῦσα, ἐν ὑπακοῆ ἁγίας Μητρός ἔθεσας ἑαυτήν, πρός ἐπίτευξιν τῆς ὑπερτάτης ἐν Χριστῶ τελειώσεως, μή δειλιῶσα τάς τοῦ ἀρχεκάκου μηχανουργίας, ἀοίδιμε. Διό καί ἡμεῖς, εὐλαβῶς τήν μνήμην σου τελοῦντες δεόμεθά σου λαβεῖν παρά Κυρίου τῆ φωταυγεῖ σου πρεσβείᾳ, τῶν αἰωνιζόντων ἀγαθῶν τήν ἀπόλαυσιν.
Ἦχος γ΄
Δεῦτε πάντες οἱ τῶν Ἁγίων ἐρασταί, ἐν ἑορτίοις ὕμνοις καί ὠδαῖς, ἐπαινέσωμεν πολυμελῆ οἰκογένειαν ὁσιομαρτύρων καί ἀσκητῶν, τούτοις λέγοντες: Χαίροις Ἀμαλία ὁσία καί μήτηρ, ἡ τῶ Χριστῶ προσφερθεῖσα καί τοῖς ἀσκητικοῖς σου παλαίσμασι τρανῶς δοξασθεῖσα. Χαίροις τετράς τῶν ὁσίων γυναικῶν, τέκνων ἁγιωτάτης μητρός, Ραϊνέλδη, Φαραϊλδη, Ἐρμινλένδη καί Γουδουλία. Χαίροις καί σύ ἅγιε Ἐμβέρτε, πρώτιστον τέκνον τῆς ὁσιωτάτης σου μητρός. Πάντες οὖν τῶ Χριστῶ ἑνωθέντες ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐκτενῶς πρεσβεύετε ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἦχος δ΄
Χαῖρε τῶν Ὀρθοδόξων πληθύς καί τοῦ Βελγίου αἱ ἅπασαι φιλομαρτύρων καί ὁσίων χορεῖαι, ὡς δικαίως ἐν Χριστῶ ἐγκαυχώμεναι ἐπί τῆς εὐσήμω ἡμέρᾳ τῆς ἁγιωτάτης μητρός Ἀμαλίας. Αὕτη ἐν κόσμῳ διάγουσα καί τοῦ κόσμου ἡδονάς παριδοῦσα, ἑαυτήν ἐκδέδωκεν εἰς πτωχευόντων καί ἀναπήρων περιποίησιν, νυκτός καί ἡμέρας δαπανωμένη διά τελειότητα πίστεως καί θείας ἀγάπης. Παρορῶσα ἀσκητικοῦ σταδίου τάς ποικίλας δαιμονικάς μεθοδείας, ἐν ἱερά Μονῆ προσέδραμε καί δι᾿ ὅπλων τῆς ὑπακοῆς, προσευχῆς καί ἄκρας ταπεινώσεως γέγονε σκεῦος τῆς θείας Χάριτος, πρεσβεύουσα ἐσσαεί ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν,
Δόξα Πατρί…Ἦχος πλ. Δ΄
Ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, παιδιόθεν σέ ἐκλέξασα, Ὁσία Μήτηρ Ἀμαλία, ἰδοῦσα τήν ἐν τῆ καρδίᾳ σου ἄσβεστον φλόγα τῆς Αὑτοῦ ἀγαπήσεως. Δι᾿ ἀγώνων ἐν τῶ κόσμῳ πνευματικῶν, ἐφιλοξένεις αἰσθητῶς τήν Παναγίαν Τριάδα ἐν ἄκρᾳ μυστικότητι καί προέβης εἰς πλήρωσιν τῶν θείων τοῦ Χριστοῦ μακαρισμῶν. Ὅθεν, τούς πτωχούς ἐνέδυσας, τούς ἐν φυλακῆ ἐπεσκέφθης καί πλείστους τούτων ἠλευθέρωσας, τῶν ὀρφανῶν τά πλήθη ἐπροστάτευσας, τούς ἀσθενεῖς ὑπηρέτησας καί γέγονας τοῖς πᾶσι τά πάντα διά τήν ἐντολήν τῆς ἀγάπης. Ὅθεν ὡς τιμῶσα τόν στέφανον τοῦ γάμου σου ὡς χριστιανή καί μήτηρ, πρέσβευε ὑπέρ πάντων τῶν ὀρθοδόξων μητέρων, ἵνα μιμηθῶσι τήν ἔνθεον πολιτείαν σου, ἀξιάγαστε.
Καί νῦν καί ἀεί…
Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ
Ἦχος πλ. Α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς…
Χαίροις ὁ τοῦ Βελγίου βλαστός, γέννημα ἄξιον Λιέγης καί κόσμημα, Εὐρώπης ἁπάσης κλέος, τῶν Ὀρθοδόξων πυρσός, πάντων τῶν Ὁσίων ἐγκαλλώπισμα. μητέρων διάσωσμα καί πανέραστον καύχημα, τῶν μοναζόντων γυναικῶν τό ἐντρύφημα, καί ἀπόρθητον χαρισμάτων προτείχισμα. Ὄντως Ὁσία ἔλαμψας, ἐν τῆ μονῆ σου διάγουσα, βίον ἐνάρετον πάντας ταῖς ἀρεταῖς σου διδάσκουσα. Γενοῦ δι’εὐχῶν σου καί ἡμῖν ὁδός πρός ὕψος, τῆς θείας γνώσεως.
Στίχος: Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξῃ καί ἀγαλλιάσονται ἐπί τῶν κοιτῶν αὐτῶν.
Πᾶσαν τήν ἀρετήν παμφαῶς, ὡς διαπράξασα, μητέρων ἀγλάϊσμα, ἐκόσμησας τήν ψυχήν σου καί τόν Χριστόν ἀπαθῶς ὡς ὁ Θεῖος Παῦλος, ἔσχες πάντιμε. Διό θεοδίδακτε, καί ἀγγέλων ὁμότιμε, λίαν ἐπλήσθης τῶν χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καί διένειμας τόν σόν πλοῦτον τοῖς πένησιν. Ὅθεν ἡμεῖς γεραίροντες, πληθύν τῶν καμάτων σου, γόνυ καρδίας προσδέχου, τῶν εὐτελῶν τήν παράκλησιν. Ἐλθέ πανοσία καί μητέρων παρρησία δίδου τοῖς μέλπουσι.
Στίχος: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.
Πᾶσαν τοῦ πονηροῦ μηχανήν, ἐν πολιτείᾳ μοναστῶν, κατετρόπωσας, δυνάμει τοῦ σταυρωθέντος καί δι’ἡμᾶς θεϊκῶς Ἀναστάντος ὄντως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτοῦ παραγγέλματα ἐπακούσασα, ἔνδοξε, πᾶσαν κακίαν μισοκάλου συνέτριψας καί προσέδραμες ὁλικῶς τῶ Δεσπότῃ σου. Ὄντως ἐδείχθης πάνσοφε, δοχεῖον τῆς Χάριτος, τῶν μοναζόντων μέγα καί ἱερόν ἀπεικόνισμα. Μή παύση πρεσβεύων, ὑπέρ πάντων τῶν τιμώντων τήν θείαν μνήμην σου.
Δόξα Πατρί…Ἦχος δ΄
Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γεραίρει πανεορτίως, τήν μνήμην τῆς Ὁσίας μητρός ἡμῶν Ἀμαλίας. Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, μητέρων καί ὁσίων ὁ χορός, ἐγκωμιάζοντες τάς ἀριστείας αὐτῆς, οὕτως εἴπωμεν: Χαίροις, μητέρων ἡ καλλονή, ἡ προθύμως διαθρέψασα πεντάδα τέκνων εὐσεβῶν. Χαίροις, ἡ ταῖς ἀρδείαις τοῦ Πνεύματος, καθ’ἡμέραν δαπανηθεῖσα ἐπεδόθης διά πλειόνων τήν ἄνεσιν καί παραμυθίαν. Χαίροις, ἡ τόν κόσμον ἀρνησαμένη, ἑαυτήν ὡς ὁλοκάρπωμα τῶ Κυρίῳ προσηνέχθης, λαβοῦσα τόν σταυρόν τῆς ἀσκήσεως καί ἄχρις τέλους θαρσαλέως τοῦ ἐχθροῦ συνέτριψας τάς παγίδας, ἀειμακάριστε. Ἔχοντές σε καί ἡμεῖς, ὑπόδειγμα ἐν Χριστῶ τῆς ἐν κόσμῳ ἁγίας βιοτῆς καί ἀσκητικῆς διαγωγῆς σου, σέ ἱκετεύομεν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καί νῦν καί ἀεί….Θεοτοκίον.
Ναός καί πύλη ὑπάρχεις παλάτιον καί θρόνος τοῦ Βασιλέως, Παρθένε πάνσεμνε. Δ’ἧς ὁ λυτρωτής μου Χριστός ὁ Κύριος, τοῖς ἐν σκότει καθεύδουσιν ἐπέφανεν, Ἥλιος ὑπάρχων δικαιοσύνης, φωτίσαι θέλων οὕς ἔπλασε κατ’εἰκόνα ἰδίαν χειρί τῆ ἑαυτοῦ. Διό Πανύμνητε, ὡς μητρικήν παρρησίαν πρός αὐτόν κεκτημένη, ἀδιαλείπτως πρέσβευε, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Νῦν ἀπολύεις…. Τό Τρισάγιον καί τά Ἀπολυτίκια.
Ἦχος πλ.α΄ . Τόν Συνάναρχον Λόγον.
Τῶ Χριστῶ προσδεθεῖσα Ὁσία πάνσεμνε, ἐκ νεότητος ὤφθης μητέρων καύχημα, διαθρέψασα σοφῶς πεντάδα ἄριστον, τῶν σῶν τέκνων καί εὐθύς, ἐν ἱερᾶ μονῆ λαμπρῶς, ἀσκήτευσας Ἀμαλία, λαβοῦσα αἴγλην χαρίτων, καί θαυμασίων τήν προμήθειαν.
Ἦχος γ΄ Τήν ὡραιότητα
Τήν πίστιν ἔχουσα θεῖον ἀλάβαστρον, ἐν προσευχῆ πολλῆ ὄντως διέλαμψας, ὡς ἀγαπῶσα μητρικῶς, τά πλήθη τῶν πτωχευόντων. Ηὔφρανας τόν Κύριον, ὡς καλλίκαρπος ἄμπελος, ἔθρεψας διδάσκουσα τήν πεντάδα τῶν τέκνων σου, καί νῦν ἐστῶσα πρεσβεύεις, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Θεοτοκίον
Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τοῦ γένους ἡμῶν, ἀνυμνοῦμεν, Θεοτόκε Παρθένε. Ἐν τῆ σαρκί γάρ τῆ ἐκ σοῦ προσληφθείσῃ, ὁ Υἱός σου καί Θεός ἡμῶν, τό διά Σταυροῦ καταδεξάμενος πάθος, ἐλυτρώσατο ἡμᾶς, ἐκ φθορᾶς ὡς φιλάνθρωπος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τήν α΄Στιχολογίαν.
Ἦχος γ΄ Τήν ὡραιότητα
Ἐκ γένους ἤνθησας λαμπροῦ πανύμνητε, Χριστόν ἠγάπησας ἐνθέῳ ἔρωτι, λογισαμένη ἀληθῶς, ρεόντων τήν ἀσωτίαν, ὅθεν κατηνάλωσας ἑαυτήν εἰς ἐπίδειξιν ἔργων πρός τούς ἔχοντας ἀνακούφισιν ἔνθεον. Διό καί ἀνεδείχθης Ὁσία, μήτηρ μητέρων πανολβία.
Δόξα Πατρί… Καί νῦν καί ἀεί…Θεοτοκίον
Τῆ μεσιτείᾳ σου Παρθένε πάνσεμνε, πρός τόν φιλάνθρωπον καί πάντων Κύριον, τῶν Ὀρθοδόξων τούς λαούς, ἐπίσκεψαι σῶ ἐλέει. Σύντριψον βουλεύματα, λαοπλάνου τοῦ ἄρχοντος, καί ἡμᾶς νῦν σκέπασον ἀπό πάσης κακώσεως, καί φώτισον ἡμῶν τάς καρδίας, τῶν προσκυνούντων τόν Τόκον σου.
Μετά τήν Β΄ Στιχολογίαν. Κάθισμα.
Ἦχος δ΄ Ὁ Ὑψωθείς ἐν τῶ Σταυρῶ.
Θεολαμπής ἡ πολιτεία σου μάκαρ, καί ἀρεταῖς τῶν τοῦ Χριστοῦ κοσμηθεῖσα, εὐφραίνεις τούς προστρέχοντας τῆ θείᾳ σου ροπῆ, Ἀμαλία πάνσεμνε, τῶν μητέρων ἡ δόξα, καί τῶν μοναζόντων γάρ, ἐνθεώτατον κλέος, μή παύση πάντων τάς φωνάς, τοῦ εἰσακοῦσαι, καί δοῦναι τήν ἔκβασιν.
Δόξα Πατρί… Καί νῦν καί ἀεί…Θεοτοκίον
Ἀποσταλεῖσα ἐκ Θεοῦ, Θεομῆτορ, πρός ἀναγέννησιν τοῦ γένους ἀνθρώπων, κατηξιώθης Ἄχραντε λαβεῖν παμφαῶς, Πνεύματος τήν δύναμιν, τοῦ τεκεῖν τόν Σωτῆρα, Ὅς ἐν τῶ Σταυρῶ ἀχθείς, πρός Βελίαρ τήν πτῶσιν. Διό σέ πάντες, ψάλλομεν λαμπρῶς: Χαίροις τοῦ κόσμου ἐξαίσιον ἄγγελμα
Μετά τόν Πολυέλεον. Κάθισμα.
Ἦχος πλ. Δ. Τήν Σοφίαν καί Λόγον.
Ἐκ προγόνων τήν πίστιν ὡς θησαυρόν, ἐν τῆ πόλει ὡς εἶδες ἡλίου φῶς, ἐκράτεις πανεύφημε Ἀμαλία καί ἤρασα, τόν τοῦ Κυρίου θεῖον Σταυρόν ἐν τοῖς σκάμμασιν, ἐπεφάνης ὡς δένδρον Κυρίου πολύκαρπον. Ὅθεν πανοσία, εὐσεβούντων τά στίφη, ἡδέως γεραίρουσι σῶν ἀγώνων τήν ἔκβασιν καί συμφώνως κραυγάζουσιν: Ἱκέτευε Χριστῶ τῶ Θεῶ, ὡς πλησίον τῶ Θρόνῳ παρίστασαι, τάς εὐχάς ἡμῶν πάντων προσδεχομένη ἀεί.
Δόξα Πατρί… Καί νῦν καί ἀεί…Θεοτοκίον. Ἦχος ὁ αὐτός.
Πειρασμοῖς πολυπλόκοις ἐπιπεσών, ἐπί σέ Θεοτόκε ἦλθον κἀγώ, ὡς δοῦλος πανάσωτος, ὡς ἀνθρώπων ὁ ἔσχατος, διά εὐτελεστάτην ζωήν καί παράνοιαν, καί τῶν δαιμόνων πάντων μανίας ἐπίχαρμα. Ὅθεν Θεομῆτορ, ταῖς ἁγίαις εὐχαῖς σου, κατάπεμψον ἔλεος καί πτασμάτων μοι δώρησαι, διά πᾶσαν κατέχουσα, Χριστῶ τήν παρρησίαν Ἁγνή, καί ἀφέσεως λύτρωσιν παρέχουσα, ὡς οὖσα Φιλανθρώπου, Μήτηρ καί πάντων Βασίλισσα.
Τό Α΄Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ἤχου καί τό Προκείμενον.
Ἐκ νεότητός μου πολλά πολεμεῖ με πάθη, ἀλλ᾿ αὐτός ἀντιλαβοῦ, καί σῶσον Σωτήρ μου.
Οἱ μισοῦντες Σιών αἰσχύνθητε ἀπό τοῦ Κυρίου, ὡς χόρτος γάρ, πυρί ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι.
Δόξα Πατρί…
Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται λαμπρύνεται, τῆ Τριαδικῆ Μονάδι ἱεροκρυφίως..
Καί νῦν καί ἀεί…
Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβλύζει τά τῆς χάριτος ρεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου αὐτοῦ.
Στίχος: Τί ἀνταποδώσομεν τῶ Κυρίῳ περί πάντων, ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.
Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου. (Ματθ.25,1-13)
Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν μωραὶ καὶ πέντε φρόνιμοι. Αἱ γὰρ μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾽ ἑαυτῶν ἔλαιον· Αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις μετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν, ᾽Ιδοὺ ὁ νυμφίος, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπαν, δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι, Μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾽ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι, Κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν: ᾽Αμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, ἐν ἧ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
Ὁ Ν΄(50) ψαλμός.
Δόξα…..Ἦχος β΄
Ταῖς τῆς πανοσίας πρεβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί…
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἰδιόμελον…Ἦχος πλ. Β.
Στίχος: Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Ὡς ἀστραπή χρυσαυγίζουσα ἐξέλαμψας τῶ κόσμῳ, ὁσία τοῦ Θεοῦ Ἀμαλία. Ὠς ἐκκαιομένη τῶ πόθῳ τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ, ἐκ νεότητος ηὐλογήθης διά τιμίου γάμου καί πεντάδα ἐκλεκτῶν σου τέκνων τῶ Θεῶ ἀφιέρωσας. Δοθείσης τῆς χάριτος τῆ εὐσεβεστάτῳ σου καρδίᾳ, ἠλώθης ψυχῆς τε καί σώματι διά τήν παρηγορίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί εἰς δυσμάς τοῦ βίου σου προσέδραμες ἀγαλλομένῳ ποδί εἰς γυναικῶν ἱερόν ὁρμητήριον πρός ἐπίτευξιν τελείαν τῶν ἀρετῶν καί θείαν εὐαρέστησιν τοῦ Κτίστου σου, ἀξιομακάριστε.
Εἶτα: Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…
Εἶτα ὁ Κανών τῆς Ἁγίας Ἀμαλίας
ἈΚΡΟΣΤΙΧΙΣ: Ἀμαλίας βίον μέλψω ἐν ἄσμασι. Δαμασκηνοῦ.
Ὠδή α΄
Ἦχος πλ. Δ΄ Ἁρματηλάτην Φαραώ…
Ἄναρχε Πάτερ καί Τριάς ὑπέρθεε, νῦν ἀνυμνοῦμεν τρανῶς, εὐκλεεῖς ἀγῶνας, καί τά κατορθώματα, πανσόφου Ἀμαλίας γάρ, δίδου μοί τῶ ἀθλίῳ,δύναμιν πᾶσαν καί φώτισιν, ὅπως ταύτης λέξω τά θαύματα.
Μεγίστην χάριν εἰληφυιΐα πάνσεμνε, δι’ἀρετῶν τήν πλοκήν, ἔζησας ἐν βίῳ, πλοῦτον τόν τῆς πίστεως, διακρατοῦσα δέδωκας τοῖς σοῖς τέκνοις σοφίαν, καί ὡς διδάσκαλος ἄριστος, ὤφθης ἀρετῶν τελειότητι.
Ἀπό προγόνων ἐκληρώσω πίστεως θεῖον θησαύρισμα, ὥδευσας ἐν βίῳ, ὡς κρατοῦσα πάνσοφε, τοῦ βίου καθαρότητα καί συζύγου τό σέβας, καί ἀνεδείχθης τοῖς πέρασι, καύχημα μητέρων ὑπέρτιμον.
Θεοτοκίον.
Λιμήν ἐγένου τοῖς βροτοῖς Θεόνυμφε, διά τῶν σῶν πρεσβειῶν, ὡς ἐν παρρησίᾳ ἱσταμένη πάντοτε, πρός τόν Υἱόν σου Πάναγνε, ὡς Αὐτοῦ Μήτηρ οὖσα, διό καί σπεύδουσιν ἅπαντες, τοῦ λαβεῖν, ἀντίληψιν τάχιον.
Καταβασία: Ἀνοίξω τό στόμα μου…
Ὠδή γ. Ὁ στερεώσας κατ᾿ ἀρχάς.
Ἰδοῦσα κόσμου τά τερπνά, ὡς χόρτον ἄχρηστον μῆτερ, ἀνεχώρησας ἐντεῦθεν εἰς τόπον, καί διά πόθον τοῦ Χριστοῦ, ἐν τῶ τεμένει ἔφθασας, μοναζουσῶν ἀκοῦσαι τῆς ἡγουμένης διδάγματα.
Ἄπό παιδός ἀμαχητί, ὑποταχθεῖσα τῶ Πλάστῃ, ἠκολούθησας Αὐτοῦ τήν πορείαν. Διό ἐγένου προμηθεύς, διανείμασα τοῖς πένησι, πλοῦτον μή πτοηθεῖσα, τοῦ μισοκάλου τά τραύματα.
Σήμερον πάντες οἱ πιστοί καί μοναζόντων οἱ δῆμοι, ἀνυμνοῦσιν ἀρετῶν σου τήν χάριν, φιλανθρωπίας τόν σκοπόν, καί σοῦ τήν ἀνταπόδοσιν, ἥν ἔσχες πανοσία, εἰς παραδείσου κατοίκησιν.
Θεοτοκίον
Βυθῶ ἐκπέπτωκα δεινῶς, ἀπελπισίας καί τρέμω, τήν ἀπόφασιν Υἱοῦ σου, Παρθένε, ἐξάγαγέ με αὐθωρεί, πρεσβείᾳ σου Πανάμωμε, καί ἔσο ἀντιλήπτωρ, ἐν τῆ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως.
Καταβασία: Τούς σούς ὑμνολόγους…
ΚΑΘΙΣΜΑ. Ἦχος δ΄ Ταχύ προκατάλαβε.
Τοῖς ὅπλοις τοῦ Πνεύματος ἐξοπλισθεῖσα σεμνή, ἠρνήθης δι᾿ εὔκλειαν τῶν αἰωνίων τρυφῶν, σαρκός τήν ἐμπάθειαν. Ὅθεν λογισαμένη τῶν κρειττόνων τήν δόξαν, ἔδραμες ἀνενδότως, εἰς μονήν πανοσία, ἔνθα δι᾿ἀγώνων πολλῶν, Χριστόν εὐηρέστησας.
Δόξα Πατρί…Καί Νῦν καί ἀεί…Θεοτοκίον.
Ἐπίβλεψον Δέσποινα χιτῶνος τήν κάκωσιν, ψυχῆς μου, ἥν ἔφθειρα ταῖς ἡδοναῖς τῆς σαρκός, καί νῦν ὀδυνώμενος, σπεύδω κατοικτειρῆσαι διά τῆς σῆς μεσιτείας Ὕψιστον πρός Υἱόν σου, ὡς ἔχουσα παρρησίαν. Διό μή παρίδης Ἁγνή, ἱκέσιον δέησιν.
Ὠδή δ΄ Σύ μου ἰσχύς…
Ἴσθι σεμνή τάς παρατάξεις τοῦ δαίμονος, δι᾿ εὐχῆς σου ἐκποδών ποιήσασα, καί ἀμοιβάς ἤλειφας Θεοῦ, λέγειν τε καί πράττειν, Αὐτοῦ τά θεῖα προστάγματα, καί ὤφθης ἐν τῶ βίῳ, μοναζόντων σεμνότης καί μητέρων ὑπόδειγμα ἔμψυχον.
Ὅλως Θεῶ, διεσυνδέθης πανάριστε, καί μονῆς σου ὤφθης ἀγαλλίαμα, τρέπων δεινῶς διά προσευχῆς, ἐχθρῶν πανουργίας καί ἐνεργείας δαιμονικάς, διό καί προσετέθης, ἐν χώρᾳ τῶν δικαίων, καί ἐνεργεῖς τοῖς ἐν πίστει θαυμάσια.
Νέων πληθύς καί τῶν ἐγγάμων ὁ σύλλογος, δεῦτε πάντες ἴδετε θαυμάσια, ἐπί τῆς γῆς, βίον ἀγλαόν, σεμνῆς Ἀμαλίας τῆς θεοσόφου, δι᾿ ἧς Χριστός, ἐπιτελεῖ ἐν κόσμῳ, Αὐτοῦ δυνάμεις πάσας, καί γεραίρεται ταύτης τό ὄνομα.
Θεοτοκίον.
Μέσῳ ἡμῶν, στῆθι Παρθένων προπύργιον, χάριν δίδου τοῖς καθικετεύουσι, διηνεκῶς, πλῆθος ἀρετῶν, ὡς παρισταμένη, θρόνῳ Χριστοῦ τοῦ Παντάνακτος, ἀκούειν ἀνεκφράστως, ἡμῶν δεήσεις πάσας, καί δαιμόνων πληγαῖς νῦν ἀπάλλαξον.
Καταβασία: Τήν ἀνεξιχνίαστον…
Ὠδή ε΄. Ἵνα τί μέ ἀπώσω…
Ἐπί σέ νῦν προστρέχω, ἐκζητῶν πρεσβειῶν σου τήν θείαν ἔλαμψιν, ὅπως ἀσιγήτως, ἐπιτύχω ὄντως τήν ἕνωσιν, διά Πνεύματος Θείου, μετά Χριστοῦ ὁσία, καί ρυσθήσομαι πάσης κολάσεως.
Λόγοις τοῖς σοῖς πανοσία, φράσον ἐμοί τῶ ἀθλίῳ ὅπως ἀνάνηψιν, ἐκ σκότους κακίας, ἀνελθεῖν εἰς βαθμίδας τῆς χάριτος, καί ὄντως τῶ Δεσπότῃ, σταθῶ ἀπεριτρέπτως, ἀπολαβεῖν τῶν κρειττόνων τήν εὔκλειαν.
Ψέλλισον νῦν θεοφόρε, διδαγμάτων ἐνθέων πιστοῖς προστρέχουσι, διά προσκυνῆσαι, σῆς εἰκόνος μορφήν τήν ἀείφωτον, λαμβάνοντες ἀπλέτως, παραμυθίας χάριν, καί ζωηρρήτων ναμάτων τήν κάρπωσιν.
Θεοτοκίον.
Ὤφθης ἡμῶν Θεοτόκε, μεσιτείας προπύργιον ἄρρηκτον, πᾶσι τοῖς ἐν πόθῳ, προσδραμοῦσι λαβεῖν θεῖον ἔλεος, ὡς ἔχουσα τῶ ὄντι, τῆς παρρησίας χάριν, τῶ Υἱῶ καί Θεῶ σου Πανύμνητε.
Καταβασία: Ἐξέστη τά σύμπαντα…
Ὠδή στ΄. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ..
Ἐν ἄσμασι, Ἀδελφοί, τήν Ἀμαλίαν τιμήσωμεν, ὡς οὖσα παναληθῶς, σεπτόν ἐνδιαίτημα, Παναγίου Πνεύματος, καί ἡμῶν ἐλπίδα, ἐν ἡμέρᾳ κατακρίσεως.
Νόσων παντοδαπῶν, καί ἀρρωστίας τοῦ σώματος, ὡς ἔχουσα ἐκ Θεοῦ, τήν χάριν ἰάσεων, πρόστηθι πρεσβείαις σου, σεμνή πανοσία καί ἡμᾶς ταχύ θεράπευσον.
Ἄρασα τόν ζυγόν, ἐγγάμου βίου τό πρότερον, καί ἤθους μοναστικοῦ, ἠράσθης ἀοίδιμε. Διό ἀπεχώρησας, τῆς κακίας, κόσμου, ἐν ἐρήμοις βίον ἄγουσα.
Θεοτοκίον
Σωματικῶς τόν Χριστόν, ἐν τῆ κοιλίᾳ σου φέρουσα, Μῆτερ Ἁγνή, τοῦ κόσμου βοήθεια. Σκέπασον ἅπαντας τούς εἰς σέ δραμόντας, ἐκ κακίας τοῦ ἀλάστορος.
Καταβασια: Τήν θειαν ταύτην καί πάντιμον..
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ. Ἦχος β΄ Τά ἄνω ζητῶν..
Φυγοῦσα σεμνή τοῦ κόσμου ματαιότητα, προσήχθης θερμῶς, ζητῆσαι τόν Φιλάνθρωπον, ἀρνουμένη ἅπαντα τοῦ κόσμου, τά κελεύσματα, διά συντόνου εὐχῆς, τῆ χάριτι δεδόξασαι.
ΟΙΚΟΣ
Ὡς ἐστολισμένη παιδιόθεν ταῖς μυριπνόοις ἄνθεσι ζωηρρήτων ναμάτων τῶν εὐσεβῶν προγόνων σου, Ἁγία, διεκράτεις τόν θησαυρόν τῆς πίστεως ἐν εὐλαβείᾳ πολλῆ. Ἐλθοῦσα ἐκ νεότητος εἰς γάμου κοινωνίαν, ὑπέδειξας ἀρίστην διαγωγήν καί ἀνέθρεψας πεντάδα ἁγίων τέκνων σου ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου. Ποθοῦσα τέλεον ὀρεκτῶν τό ἀκρότατον, ἀπήρνηθης ἀοίδιμε πᾶσαν τρυφήν καί κοσμικήν σύγχυσιν καί ἐρασμία γενομένη τοῦ Νυμφίου σου Χριστοῦ, ἐπεδόθης εἰς ἀγῶνας ἀσκητικούς ἐν ἱερῶ μοναζουσῶν Σεμνείῳ. Ὅθεν ἐν οὐρανοῖς μετά πάντων τῶν Ἁγίων οἰκοῦσα τῆ θείᾳ χάριτι δεδόξασαι.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
Τῆ 10ῃ τοῦ μηνός Ἰουλίου μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Ἀμαλίας, τῆς ἀσκητρίας τοῦ Βελγίου, ἥτις ἔζησεν ὡς ἔγγαμος καί μητέρα πέντε ἁγίων τέκνων καί ἐν συνεχείᾳ ἐμόνασεν ἐν τῆ μονῆ Μπομπέζι τοῦ Βελγίου, ἔνθα καί ὁσιακῶς ἐτελειώθη τό 714. μ.Χ.
Στίχος: Ὡς μήτηρ καί μονάζουσα ἡ Ἀμαλία, Θεόν εὐηρέστησεν ἐν θεαρέστοις ἔργοις.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
Ἡ ὁσία μήτηρ ἡμῶν Ἀμαλία ἐγεννήθη τό 640 μ. Χ. εἰς τήν πόλι Λιέγη τῆς περιοχῆς Οὐαλλόν τοῦ Βελγίου. Προήρχετο ἀπό ἀριστοκρατική οἰκογένεια, διότι ἦτο ἀδελφή τοῦ Πιπίνου, δοῦκα τοῦ Βελγίου καί Κόμη τοῦ Λάντεν, ὁ ὁποῖος ἦτο αὐλικός, προερχόμενος ἀπό τήν δυναστεία τῶν Καρολιδῶν, φράγκων βασιλέων.
Προήρχετο ἀπό χριστιανούς γονεῖς, καί ἀνετράφη μέ τά νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ζωῆς. Εἰς νεαράν ἡλικίαν, ἀναφέρει τό Συναξάρι της, ὑπαντρεύθη τόν Κόμη Βιτζέρο, δοῦκα τῆς Λωραίνης καί Κόμη τοῦ Βελγίου.
Ἠξιώθη καί ἀπέκτησε τρία, κατ᾿ ἄλλους πέντε παιδιά, τόν ἅγιο Ἐμβέρτο, τήν ὁσιομάρτυρα Ραϊνέλδη, τήν ὁσία Γουδούλη, τήν ὁσία Φαραΐλδη καί τήν ὁσία Ἐρμιλένδη.
Ὑπάρχουν ἀνεξακρίβωτες μαρτυρίες ὅτι ὑπαντρεύθη διά δευτέραν φοράν μέ τόν Τοδερίκ τόν 3ον, και ὅτι μαζί του ἀπέκτησε τά δύο τελευταῖα παιδιά της.
Ἐν τῶ κόσμῳ ἔζησε ἐνάρετον βίον καί διεκρίθη διά τό πλούσιο φιλανθρωπικό της ἔργο, χωρίς νά ἀμελήση διά τήν χριστιανικήν ἀνατροφήν τῶν τέκνων της. Ὅλα τά παιδιά της ἠκολούθησαν τόν μοναχικόν βίον και ἁγίασαν.
Ἠ ἴδια ἐν κοινῆ συμφωνίᾳ μέ τόν σύζυγόν της ἐγκατέλειψαν τήν κοσμικήν ζωήν καί ἀπεσύρθησαν εἰς μοναστήρια. Ἡ ἁγία Ἀμαλία μετέβη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μπομπέζι, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἐντός τοῦ Βελγίου και πλησίον τῶν συνόρων μέ τήν Γαλλία.
Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς τό 714 και ἐτάφη εἰς τό κοιμητήριον τῆς πόλεως Λόμπς, ὅπου πλησίον αὐτῆς ἐτάφη και ὁ πρώην σύζυγός της, ὡς μοναχός.
Ἑορτάζεται τήν 10ην Ἰουλίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς της.
Ὠδή ζ΄. Θεοῦ συγκατάβασιν.
Ἰδοῦσα πανεύφημε, τῶν ἐπικήρων τήν ματαιότητα, καί τάς μεθοδείας μισοκάλου δαίμονος, ἐξῆλθες ὄντως μετά τοῦ συζύγου σου, πορευθεῖσα Σεμνείῳ ἠγώνισαι, δι᾿ ἀρετῶν θαυμαστῶς, ἡνώθης σῶ Νυμφίῳ.
Δωρήματα εἴληφας, διά ἀρετῶν πολλῶν τελειότητα, σεμνή Ἀμαλία, καί Χριστόν ἐδόξασας, δι᾿ ἔργων πᾶσι πλουσίως νέμουσα, καί πενήτων ἐγένου προμήθεια, τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καί χάριτος τῆς θείας.
Ἀκόπως βαστάσασα, σταυρόν σου πάνσεμνε τῆς ἀσκήσεως, καί ἐν ἐγκρατείᾳ καθυπέταξας ἄριστα, παθῶν κλυδώνιον καί ἐκάθηρας, προσευχαῖς σου συντόνοις καί δάκρυσι, διό ἐστέφθης σεμνή, στεφάνῳ ἀφθαρσίας.
Θεοτοκίον.
Μήτηρ κυήσασα, ἀνερμηνεύτως Παρθένε Ἄχραντε, δυσώπει τόν Υἱόν σου, ὡς παρρησίαν Αὐτῶ γάρ ἐκέκτησο, ὅπως λιταῖς σου διέλθομεν κίνδυνον, τῆς ἀπωλείας ἡμῶν, ἐν Κρίσεως τῆ ὥρᾳ.
Καταβασία: Οὐκ ἐλάτρευσαν…
Ὠδή η΄. Ἑπταπλασίως κάμινον.
Ἄκουε ὄντως ρήματα, ἐκ καρδίας περίδοξε, ὕμνους ἑορτίους καί ἡμᾶς περίσωζε, θερμῆ προστασίᾳ σου, ἐκ πάσης βλάβης ἀλάστορος, οὖσα ἐν χορῶ, τῶν οὐρανίων Ἀγγέλων, σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις, τιμῶσα τόν Δεσπότην καί ὑπέρ πάντων νῦν πρεσβεύουσα.
Σοί πάντες σπεύδομεν, ἀνυμνῆσαι τήν μνήμην σου, καί εἰκόνα σου θείαν προσκυνοῦμεν συγχαίροντες, ἡμῖν παράσχου τά κρείττονα, καί ἀντιμισθίας, δίδου πᾶσι πλουσίως, τοῖς μέλπουσι ἐνθέως, μνήμην σου Ἁγία και σοί βοῶμεν πρόστηθι τάχιον.
Κόπους καθυπομείνασα, ἐν τῶ κόσμῳ ἀοίδιμε, δι᾿ ἐντολάς τοῦ Κτίστου, πρός βροτῶν ἀνάπαυσιν, πρός ἀσθενούντων τήν ἴασιν, καί φυλακισμένων, ὡς διδοῦσα ὁσία, χαράν ἐλευθερίαν και Πνεύματος Ἁγίου ἐπιδόσεις φωτί παρρησίας σου.
Θεοτοκίον.
Ἤκουσας παντευλόγητε, Γαβριήλ τόν Ἀρχάγγελον, ὅστις παρεστάθη εὐλαβῶς καί λέγων σοι, ἐκ σοῦ θεοδόξαστε, Σωτήρ τοῦ κόσμου ἐλεύσεται, πρός ἐπιστροφήν, ἁμαρτωλῶν εἰς τόν Πλάστην, διά πίστεως ἐνθέου, καί βίου ἐναρέτου, πρός αἰωνίζουσαν ἀνάπαυσιν.
Καταβασια: Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῆ καμίνῳ..
Ὠδή θ΄. Ἐξέστη ἐπί τούτῳ
Ναμάτων ζωηρρήτων ὦ ἀγαθή, ὡς πλησθεῖσα ἐν βίῳ ἠνάλωσας σοῦ τήν ψυχήν, εἰς ἀνδραγαθήματα ἀνδρικά, πενήτων ἀσθενούντων γάρ, καί τῶν ὀρφανῶν τάς πανστρατιάς, προσήνεγκας πλουσίως, καί τούτων τάς καρδίας, πρός τόν φιλάνθρωπον ὡδήγησας.
Ὀλέθρου τάς παγίδας τῶν δυσμενῶν, ὁπλισθεῖσα τῆ χάριτι, πάνσεμνε, ὁλοταχῶς, εἰς τέλος ἠφάνισας δι᾿ εὐχῶν, δραμοῦσα πρός τόν Πλάστην σου καί Θεόν Φιλάνθρωπον Ἀγαθόν, διό καί ἐδοξάσθης, λαβοῦσα περιτράνως, τῶν μακαρίων την ἀπόλαυσιν.
‘Υπήνεγκας θεόφρον εἰλικρινῶς, τόν ζυγόν τῆς ἀσκήσεως βλέπουσα, εἰς παροχάς, τῆς αἰωνιζούσης ἀπολαυῆς, διό προθύμως ἔδραμες, ὡς διψῶσα ἔλαφος ἀκλινῶς, ζητοῦσα πλήρη χάριν, καί ἄφεσιν πταισμάτων καί βασιλείαν ἀκατάλυτον.
Θεοτοκίον.
Ἐξίσταται ἁπάντων ἡ γενεά, Ἀσωμάτων Ἀγγέλων τό σύστημα, καί τῶν βροτῶν, ὡς μή δυναμένων κατανοεῖν, τά θεῖα μεγαλεῖα σου, Ἄνασσα
Θεόνυμφε Μαριάμ, διό προσπίπτουσί σε, ἐν πίστει προσκυνοῦντες καί σοῦ τόν Τόκον μακαρίζοντες.
Καταβασία: Ἅπας γηγενής….
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ.
Ἦχος β΄. Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν
Τῶν μοναστῶν ὁ σύλλογος καί μητέρων οἱ δῆμοι, δεῦτε προφρόνως ἄσωμεν, χαριστήριον αἶνον, δοξάζοντες πανολβίως, τῆς Ἀμαλίας πανσόφου, τά ἔνθεα παλαίσματα, τήν ὑπέρθεον χάριν ἥν ἀψευδῶς, εἴληφε δι᾿ ἄμμετρον θλιβομένων, ἀγάπην καί προμήθειαν, οὖσα πάντων προστάτις.
Θεοτοκίον.
Γενοῦ ἡμῖν διδάσκαλος, Ἀειπάρθενε Κόρη, πῶς χάριν τήν σωτήριον, καί εὐχῆς ἀναβάσεις, ληψόμεθα ἀνενδότως, ὡς καρπόν μετανοίας, καί τύχωμεν ἀνέσεως, ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης, ἔνθα δεινῶς, δικασθῶμεν ἅπαντες ἀπεριτρέπτως. Ὅθεν ἐλθέ Πανάμωμε, ἡμᾶς εὐχαῖς σου ρυσθῆναι.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ
Ἦχος δ΄. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσιν.
Εὐσεβῶν τά πληρώματα, καί μητέρων ὁ σύλλογος, μοναζόντων ἔλθωσαν τά στρατεύματα, τῆς ἀσκητρίας παλαίσματα, Βελγίου τό καύχημα, ἀνυμνήσωμεν πιστῶς, Ἐκκλησίας τήν ἄδυτον καί φωσφόρον λαμπάδα ἐπαινοῦντες Ἀμαλίαν ἐγκαρδίως, χριστιανῶν τό ὑπόδειγμα.
Ἐν τῶ κόσμῳ διάγουσα βιοτήν σου τό πρότερον, ἔλαμψας πανένδοξε θείοις ἔργοις σου, τῶν πτωχευόντων τούς θήλακας, ἐνέπλησας πάνσοφε διά ποικίλων ἀγαθῶν και τροφῶν και ἐνδύσεως, ὄντως γέγονας, κολυμβήθρα ὡς πάλαι τῆς ἀγάπης, παρασχοῦσα ἀδιαλείπτως, τῶν ἀναγκαίων προμήθειαν.
Δι᾿ ἀγάπην τοῦ Κτίσαντος, Ἀμαλία πανεύφημε, ἤλλαξας ἐνδύματα καί φρονήματα, καί κόσμου πᾶσαν χαυνότητα μισοῦσα, προσέδραμες, ἐν ἐρήμοις ἐκζητῶν ὁλοτρόπως τόν Κύριον, ὅθεν εἴληφας, δωρεῶν ἀθανάτων ἀντιδόσεις, μυστικῶς ἀεί ποθοῦσα καί ἀγαπῶσα τόν Ἄνακτα.
Τίς ὑμνήσει θεόσοφε, τά πολλά σου παλαίσματα, πρός τόν πολυμήχανον κόσμου ἄρχοντα. Τίς ἐξυμνήσει ὡσαύτως γάρ, ἀγώνων τά ἔπαθλα πρός πτωχῶν ἀπαλλαγήν, ἐκ παντοίων κακώσεων, τίς δυνήσεται, περιγράψαι νυκτός τε και ἡμέρας, τήν πολλήν σου ἀγωνίαν διά πτωχευόντων τά βάσανα.
Δόξα Πατρί…Ἦχος πλ.Α΄.
Σήμερον ἐν τῶ στερεώματι τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐξέλαμψεν ὡς ἄστρον πάμφωτον, ἡ μνήμη τῆς ἀσκητρίας τοῦ Χριστοῦ Ἀμαλίας. Αὕτη παιδιόθεν, ἐνετράφη τοῖς τοῦ Κυρίου διδάγμασι, καί ἠρίστευσεν ἐν τῶ ἐγγάμῳ βίῳ, γενομένη μήτηρ καλλίτεκνος. Μή παριδοῦσα τάς τύχας τῶν τῶν Χριστοῦ ἐλαχίστων Ἀδελφῶν, ἑαυτήν ὡς ὁλοκαύτωμα προσήνεγκε, παρέχουσα τοῖς δεομένοις ἀφθόνως τά ἀπαιτούμενα. Μή ἀρκεσθεῖσα εἰς θεραπείαν τῆς θείας ἀγάπης πρός ἅπαντας, ἐξῆλθε τοῦ κόσμου, ἵνα θηρεύσῃ τόν Χριστόν. Ὅθεν ἀσκητικῶς βιοῦσα, ἐν εὐχῆ συντόνω καί ἀλαλήτοις στεναγμοῖς, ἡνώθη διά Πνεύματος Ἁγίου, μετά τοῦ Νυμφίου αὐτῆς, ἀλλοιωθεῖσα τῆ χάριτι καί γενομένη ἐπάξιον τῶν θείων χαρισμάτων δοχεῖον. Διό, ὁσία Ἀμαλία, ὡς ἔχουσα παρρησίαν, μή παύσῃ πρεσβεύουσα ὑπέρ τῶν ψυχῶν.
Καί νῦν καί ἀεί….Θεοτοκίον
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε οἱ πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν ἄσειστον, τό τεῖχος τό ἄρρηκτον, τήν ἀρραγῆ προστασίαν, καί καταφυγήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΙΣ.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
Χαίροις Ἀμαλία τῶν ἀσκητῶν, προπύργιον θεῖον καί μητέρων ἡ καλλονή, χαίροις Ἐκκλησίας Χριστοῦ ἡ εὐκοσμία, Χριστιανῶν ἁπάντων τό ἐγκαλλώπισμα.
Χαίρει τοῦ Βελγίου ἅπας λαός, ὁ ἐν κόλποις ἔχων, Ἀμαλίαν ὡς πρεσβευτήν ἀσκήσασαν ἀνδρείως ἐν τῆ μονῆ Μομπέζι, καί ταῖς εὐχαῖς στηρίζει, πάντας ἐν χάριτι.
Στίχοι: Μνήσθητι πανοσία Ἀμαλία,
Δαμασκηνοῦ τοῦ οἰκτροῦ, τοῦ σε μέλψαντος ἀναξίως.
8-11-2018.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
