Τοῦ κ. Ἀντωνίου Χαραλάμπη, Θεολόγου
Ἐπειδὴ δυστυχῶς αἱ ἀπόψεις τῶν ἀρίστων γνωστῶν τῆς ἀνθρωπολογίας, δηλ. τῶν Θεοφόρων Πατέρων καὶ Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, δὲν συγκινοῦν κάποιους ἢ ἀκόμη πολλοὶ χριστιανοὶ ἀποφεύγουν νὰ τοὺς χρησιμοποιήσουν εἰς συνομιλίας μὲ κοσμικούς, διότι δὲν εἶναι κοινῆς ἀποδοχῆς, ἐνίοτε κανεὶς ὀφείλει νὰ καταφεύγη εἰς τοὺς ἐκτός, διὰ νὰ εὕρη ἀτράντακτα ἐπιχειρήματα. Ἂν καὶ θὰ ἦτο βεβαίως ἀρκετὸν νὰ ἐπιλέξη κανεὶς ἕνα ψυχίατρον, διὰ νὰ καταδείξη ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι παθολογία, ἡ ἐπιλογὴ παραθέσεως τῆς ἐπιστημονικῆς γνώμης ἑνὸς πολυπείρου, μὴ χριστιανοῦ ἀλλὰ καὶ μὲ ἀπόψεις ποὺ δὲν συνάδουν εἰς καμίαν περίπτωσιν μὲ τὴν εὐαγγελικὴν διδασκαλίαν, νευρολόγου-ψυχιάτρου ἀποδεικνύει τὴν ἀντικειμενικότητα καὶ ἐνισχύει κατὰ πολὺ τὸ ἀδιάσειστον περὶ παθολογίας. Ὁ διάσημος ψυχίατρος Ματθαῖος Γιωσαφὰτ εἰς τὸ βιβλίον του «Νὰ παντρευτεῖ κανεὶς ἢ νὰ μὴ παντρευτεῖ;» σποραδικῶς ἀναφέρεται καὶ εἰς τὴν ὁμοφυλοφιλίαν. Ἐκ προοιμίου ὀφείλομεν νὰ ἀναφέρωμεν ὅτι πλῆθος ἀπόψεών του ἀντίκεινται εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, δι’ αὐτὸ ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ ἐγκύψη κανεὶς εἰς τὰς ἀπόψεις του περὶ ὁμοφυλοφιλίας.
Αἴτια τῆς ὁμοφυλοφιλίας
«Οἱ ἄντρες πάλι, ὅταν ἔχουν πολλὰ προβλήματα διακατέχονται ἀπὸ πολλὲς ἐνοχὲς καὶ ἔντονο φόβο εὐνουχισμοῦ, θανάτου. Τότε, συχνά, γίνονται… ὁμοφυλόφιλοι. Δὲν συμβαίνει αὐτὸ μὲ ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλὰ μεγάλο ποσοστὸ ἀρχίζει μὲ αὐτὴ τὴν πρακτική. Ἀντὶ νὰ πᾶνε πρὸς τὴ γυναίκα, στρέφονται πρὸς τὸν πατέρα, τὸν ἄντρα δηλαδή. Τοῦ λένε «ἐσένα ἀγαπῶ», ὁπότε δὲν ὑπάρχει φόβος νὰ τιμωρηθοῦν. Γι’ αὐτὸ καὶ πολλοὶ ὁμοφυλόφιλοι, ἰδίως νεαροί, πλησιάζουν ὁμοφυλοφίλους πιὸ μεγάλους, πιὸ πατρικούς, τοὺς ὁποίους δέρνουν, ἐξευτελίζουν, σκοτώνουν… ἐκεῖ βγαίνει ὁ θυμὸς ποὺ εἶχαν, γιατί ἀναγκάστηκαν λόγω τοῦ πατέρα νὰ γίνουν ὁμοφυλόφιλοι».
Ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ διαφαίνεται ὅτι ἕνα μεγάλο ποσοστὸν ὁμοφυλοφίλων ὄχι μόνον ἔχει προέλθει ἀπὸ ἕνα ψυχολογικὸν τραῦμα, ἀλλὰ καταλήγει καὶ εἰς τὸ νὰ «τραυματίζη» ἄλλους. Ἐπίσης ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία διὰ τοὺς περισσοτέρους τουλάχιστον εἶναι ὁπωσδήποτε ἐπίκτητος κατάστασις. Διακρίνει τελικῶς κανεὶς μίαν ἀξιοπρεπῆ κατάστασιν σχέσεων δι’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε ἀκρίτως οἱ βουλευταὶ νὰ ψηφίσουν τὸ σύμφωνον;
Τὸ ζήτημα τῆς υἱοθεσίας
«Ἐρώτηση: Πρέπει νὰ παντρεύονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι; Ἀπάντηση: Ἐγὼ τουλάχιστον δὲν ξέρω πολλά. Εἶναι δύσκολα, εἶναι καινούρια πράγματα… Κάποτε τοὺς σκοτώναμε τοὺς ὁμοφυλοφίλους. Μετὰ τοὺς βάζαμε φυλακή. Νὰ παντρευτοῦν καὶ νὰ κάνουν παιδιὰ εἶναι θέμα τῶν τελευταίων δέκα χρόνων, δὲν εἴχαμε καιρὸ νὰ τὸ μελετήσουμε. Ἀρκετοὶ βέβαια σήμερα συζοῦν καὶ υἱοθετοῦν παιδὶ ἢ χρησιμοποιοῦν παρένθετη μητέρα. Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν προβλήματα, ἀλλὰ ἐξαρτᾶται καὶ πάλι ἀπὸ τὴν ποιότητα τῶν ἀνθρώπων. Ἔχω δεῖ ἕνα παιδὶ ποὺ ἡ μάνα τὸ ἔκανε μὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ἄντρα., ὁ ὁποῖος δώρισε τὸ σπέρμα του καὶ εἶναι φίλος τῆς οἰκογένειας καὶ μπαμπάς. Τὸ γέννησε, συζεῖ μὲ μιὰν ἄλλη γυναίκα ὁμοφυλόφιλη καὶ εἶναι μία χαρὰ πρὸς τὸ παρόν, ἐπιφανειακὰ τουλάχιστον. Ἀλλὰ δὲν ἔχουμε στοιχεῖα ἀκόμα».
Κατ’ ἀρχὰς προφανῶς τὰ περὶ φυλακῆς καὶ δολοφονίας ὁμοφυλοφίλων προφανῶς ἀναφέρονται εἰς τὸ περιβάλλον τῆς Ἀγγλίας, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ ἴδιος ἔζησε πολλὰ χρόνια, διότι τέτοιαι περιπτώσεις εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν εἶναι γνωσταί. Ὁμολογεῖται ὅμως μία μεγάλη ἀλήθεια: ὅτι ἡ κοινωνικὴ ἀποδοχὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας προέκυψε μόλις ἐντελῶς προσφάτως. Δὲν ὑπῆρχε ποτὲ ἄλλοτε. Αὐτὸ δὲν προβληματίζει κανένα; Θὰ δίνουν ὅλοι τὴν ἀφελεστάτην ἀπάντησιν ὅτι αἱ προηγούμεναι κοινωνίαι ἦσαν ὀπισθοδρομικαί; Παραλλήλως προβαίνει εἰς μίαν τεραστίαν ἀποκάλυψιν: ὅτι εἰς τὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν ζευγάρια ὁμοφυλοφίλων μὲ παιδιά! Αὐτά, χωρὶς ὅμως συγκεκριμένας ἀποδείξεις, αἱ ὁποῖαι προσκομίζονται τώρα ὑπὸ τοῦ ψυχιάτρου, εἴχομεν ὑποστηρίξει εἰς περασμένα φύλλα τοῦ Ο.Τ. Ἑπομένως, δὲν ἦτο ἁπλῶς ἕνα πουριτανικὸν θέατρον ἡ συζήτησις εἰς τὴν Βουλὴν καὶ οἱ διατυμπανισμοὶ ὑπὸ βουλευτῶν ὅτι ψηφίζομεν μὲν τὸ σύμφωνον, ἀλλὰ δὲν πρόκειται νὰ δεχθῶμεν υἱοθεσίαν! Τοὺς ἦτο ἄγνωστον τί συμβαίνει; Ὤ! τῆς ὑποκρισίας! Ἐπιπροσθέτως νὰ σημειώσωμεν ὅτι ὁ ἴδιος δηλώνει ὅτι ἐπιφανειακὰ (ὡς ἄλλωστε νομίζει καὶ ἕνα μέρος τῆς κοινωνίας) φαίνονται νὰ εἶναι «μία χαρά», ὅμως δηλώνει καὶ εἰς τὴν ἀρχὴν καὶ πάλιν εἰς τὸ τέλος ὅτι δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα. Ἐφ’ ὅσον δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα (ἀπὸ κοσμικῆς πλευρᾶς), πῶς διατείνονται κάποιοι ὅτι ἕνα ὁμοφυλοφιλικὸ ζεῦγος δὲν ἔχει ἐπιπτώσεις εἰς τὴν ψυχολογίαν τοῦ παιδιοῦ; Διατὶ ἆραγε χρήζει διερευνήσεως, ἐνῶ διὰ τὰ φυσιολογικὰ ζευγάρια δὲν χρήζει; Προφανῶς διότι εἶναι μία ἀνώμαλος κατάστασις!
Προβληματικὴ ἡ ὁμοφυλοφιλία;
Ὁ ψυχίατρος ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ ἐπίδοσις εἰς ἄλλας συνευρέσεις ἱκανοποιεῖ τὰ ἀμφισεξουαλικὰ αἰσθήματα «καὶ δὲν χρειάζεται νὰ δοκιμάσεις τὴν ὁμοφυλοφιλία ποὺ θὰ προκαλοῦσε καὶ μεγάλη ἐνοχὴ καὶ προβλήματα». Ἡ ἄποψις τοῦ ἰατροῦ εἶναι ἐντελῶς ἀπορριπτέα καθὼς κάθε τι τὸ μὴ φυσιολογικὸν γεννᾶ μεγαλύτερα προβλήματα, καὶ δυστυχῶς παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ὡστόσον, σπουδαῖον εἶναι ὅτι ὁμολογεῖ ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία προκαλεῖ ἐνοχὴ καὶ προβλήματα. Ἀλλὰ ἂν ἦτο φυσιολογική, διατὶ νὰ προκαλῆ αὐτά; Ἡ ἀπάντησις εἶναι αὐτονόητος… Μᾶς ἐκπλήσσει ἐπίσης ὅτι, ἐνῶ εἶναι σκανδαλωδῶς φιλελεύθερος εἰς τὰ θέματα αὐτά, θὰ ἀνεμέναμεν ὅτι θὰ ἦτο καὶ διὰ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, ὅμως κάτι τέτοιο δὲν συμβαίνει.
«Δὲν συμφωνῶ, βέβαια, νὰ γίνεται διαφήμιση ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ κανονικό, ἀλλὰ εἶναι μία μορφὴ σεξουαλικότητας καὶ δὲν ξέρουμε πῶς θὰ ἐξελιχθεῖ. Εἶναι πρόβλημα, τὸ καταλαβαίνω, εἶναι θέμα ποὺ ἀπασχολεῖ… Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει κανεὶς καὶ τίποτα. Ἐκτὸς ἂν εἶναι κάτι ποὺ ὀφείλεται σὲ ψυχολογικὰ αἴτια καὶ τότε συνιστοῦμε νὰ κάνει μία ψυχοθεραπεία».
Ὁ κ. Γιωσαφὰτ εἶναι ἰδιαιτέρως εὔγλωττος. Πρῶτον, δὲν συμφωνεῖ ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι κανονική. Δεύτερον, δὲν συμφωνεῖ μὲ τὸ νὰ γίνεται τέτοιου εἴδους προπαγάνδα. Τρίτον, εἶναι ἀνησυχητικὸν ὅτι δὲν εἶναι γνωστὸν πῶς θὰ ἐξελιχθῆ εἴτε εἰς ἕνα συγκεκριμένον πρόσωπον εἴτε κοινωνικά. Τέταρτον, τὸ χαρακτηρίζει πρόβλημα. Πέμπτον, ἀναγνωρίζει τουλάχιστον διὰ ἕνα τμῆμα ὅτι μία ψυχοθερεπεία θὰ τὸ ἐπανέφερεν εἰς τὴν φυσιολογικὴν κατάστασιν. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἐδόθη εἰς τὴν κοινωνίαν μὲ τὸ σύμφωνον ἡ δυνατότης τῆς πνευματικῆς «αὐτοχειρίας», ἐφ’ ὅσον κάποιος ὁ ὁποῖος κατὰ τὸν συγκεκριμένον ψυχίατρον θὰ ἠδύνατο νὰ γίνη καλά, τὸν προτρέπομεν εἰς τὸ νὰ προσδεθῆ χειρότερα εἰς τὸ πρόβλημα.
Ἀλλάζει ὁ ὁμοφυλόφιλος;
«Ἐρώτηση: Τελικὰ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ὁ ὁμοφυλόφιλος; Ἀπάντηση: Οἱ ἀγῶνες τῶν ὁμοφυλοφίλων τώρα ἔκαναν… ὥστε καὶ οἱ ψυχίατροι καὶ οἱ ψυχαναλυτὲς νὰ μὴ τολμοῦν νὰ ποῦν ὅτι καὶ ἡ οἰκογένεια μπορεῖ νὰ κάνει κάτι κι ἐπέβαλαν ὅτι εἶναι μία σεξουαλικὴ προτίμηση ποὺ εἶναι ἐγγενής. Ἔ, κατὰ τὴν ἄποψή μου δὲν εἶναι ἔτσι, γιατί ἀρκετοὶ μπορεῖ ν’ ἀλλάξουν μὲ τὴ θεραπεία, ὅταν θέλουν καὶ ὅταν εἶναι οἰκογενειακὰ τὰ προβλήματα ποὺ δημιούργησαν αὐτὴ τὴν τάση. Ἄλλοι ἀλλάζουν μὲ τὸ τίποτα. Ἔχω δουλέψει μὲ ὁμοφυλοφίλους, ποὺ ἔγιναν πιὸ ὁμοφυλόφιλοι μὲ τὴ θεραπεία, γιατί ἐγὼ δὲν προσπάθησα νὰ τοὺς ἀλλάξω, καὶ ἄλλοι πού, συζητώντας τὰ θέματα ποὺ εἶχαν, ἀρχίζουν κι ἀλλάζουν. Καὶ γυναῖκες. Καὶ τώρα ἔχω τρεῖς-τέσσερις κοπέλες, ποὺ ἦταν ὁμοφυλόφιλες καὶ τώρα εἶναι μὲ ἄντρες, χωρὶς νὰ ἔχω κάνει ἀπολύτως καμιὰ προσπάθεια νὰ τὶς ἀλλάξω, νὰ γίνουν κάτι ἄλλο».
Εἶναι ἐμφανὲς ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι σεξουαλικὴ προτίμησις, ὡς εἶναι καὶ ἐμφανὲς ὅτι ἀκόμα καὶ ἀπὸ κοσμικῆς πλευρᾶς ὑπάρχει ἡ ἐλπίδα ὅτι μὲ κάποιον τρόπον δύναται νὰ παρέμβη ὁ ψυχίατρος καὶ νὰ διορθώση τὴν κατάστασιν. Μὲ μεγάλη ὀδύνη συνειδητοποιοῦν πλέον σήμερα ἐλάχιστοι ὅτι τὸ ἔγκλημα τῆς ψηφίσεως τοῦ συμφώνου εἶναι ὅτι ἐστέρησαν αὐτὴν τὴν ἐλπίδα εἰς κάποιους, διότι τοὺς ἐνεφύσησαν τὴν πεποίθησιν ὅτι ἔτσι εἶναι καὶ δὲν ἀλλάζουν καὶ τοὺς ἔδειξαν τὸν δρόμον τῆς ἀφύσικης ζωῆς ὡς παράλληλον πρὸς ἐκεῖνον τοῦ φυσιολογικοῦ βίου.
Ἂν ἕνας μὴ χριστιανὸς καὶ ἐλευθεριάζων εἰς τὰς ἀπόψεις του κατηρτισμένος ψυχίατρος ὑποστηρίζει αὐτά, τότε οἱ βουλευταὶ ποῦ ἐστήριξαν τὴν γνώμην των; Εἰς τὰ συμφέροντα; Μόνον κάποιος ὁ ὁποῖος συνειδητὰ καὶ σκόπιμα δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ διαφανῆ ἡ ἀλήθεια ἀρνεῖται ἐκεῖνο ποὺ διὰ πιστοὺς καὶ ἀπίστους εἶναι φῶς φανάρι.
