Ὁ Μητρ. Παῦλος τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου ἐφυλακίσθη, διότι ἀρνεῖται νὰ παραδόση τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια εἰς τοὺς ἀχειροτονήτους.
Ἔνοχος ὅποιος Ἱεράρχης σιωπᾶ, ὅταν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας «αἱμορραγῆ»!
ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Θεῖαι Λειτουργίαι διακόπτονται, ἱ. ναοὶ κατάσχονται, ἱερεῖς διώκονται, πιστοὶ κακοποιοῦνται, νόμοι ἀπαγορεύουν τὸ κήρυγμα, ἐκκλησιαστικὴ περιουσία βεβηλώνεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον εἰς βάρος τῆς ὑπὸ τὸν Κιέβου Ὀνούφριον κανονικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ «Ο.Τ.» δημοσιεύει σήμερα εἰς μετάφρασιν παραλειφθεῖσαν ἐπιστολὴν ἀπὸ Βουλγάρους πιστούς, οἱ ὁποῖοι μὲ παρρησίαν ἀπευθύνονται πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν τους, ὑποστηρίζοντες μὲ θέρμην τὸ δίκαιον εἰς τὸ Οὐκρανικόν. Οἱ πιστοὶ Ἕλληνες, τί πράττομεν; Ποῦ εὑρίσκεται ὁ ζῆλος τῶν ἀδελφοτήτων; Συνειδητοποιοῦμεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει ὁδηγηθῆ εἰς σχίσμα λόγῳ τῆς ἀδιαφορίας μας;
Παναγιώτατε! Σεβασμιώτατοι!
Μὲ αὐτὴν τὴν ἐπιστολή, ἐμεῖς, ὡς παιδιὰ τῆς πατρίδας μας τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ βαπτιστήκαμε στὰ ἱερά της νάματα, μὲ χριστιανικὴ ἀνησυχία καὶ μὲ μέγιστο ἐνδιαφέρον, συμμετέχουμε στὶς διεργασίες ὑπεράσπισης τῆς UOC (Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας), ἀπευθυνόμενοι πρὸς Πατριάρχες, ἐπισκόπους, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς στὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, πρὸς τὶς ὁποῖες ἀπευθύνουμε τὴν ἐπιστολὴ τοῦ ἡγούμενου τῆς Ἱ. Μ. Ζωγράφου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καὶ τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ «Γιὰ τὴν ὑποστήριξη τῆς μοναστικῆς ἀδελφότητας Κιέβου-Πετσὲρσκ» μοναχῶν ἀπὸ τὴν BOC (Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας), καθὼς καὶ τὴ θέση τοῦ ΟΗΕ ποὺ ἐξέφρασε τὸ Γραφεῖο τοῦ Ἀνώτατου Ἁρμοστῆ γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα…
Παναγιώτατε! Σεβασμιώτατοι!
Εἶναι περισσότερο ἀπὸ προφανὲς ὅτι ἔχει ἔλθει μία κρίσιμη στιγμὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ περίπτωση τῆς UOC δὲν εἶναι καθόλου τοπικὸ πρόβλημα ποὺ παραμένει ἐντὸς τῶν περιφερειακῶν καὶ κανονικῶν ὁρίων αὐτῆς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἑπομένως εἶναι καθῆκον μας νὰ ἐκφράσουμε τὴ γενική μας ἀνησυχία καὶ διαφωνία σὲ σχέση μὲ τὴν πρωτοφανῆ κατάσταση, σπεύδοντας νὰ βοηθήσουμε τὴν UOC, ἡ ὁποία ὑφίσταται ἐκτεταμένη δίωξη καὶ μὲ τὴν ὁποία ἡ BOC ἔχει τὴ μεγαλύτερη πνευματικὴ σχέση σὲ σύγκριση μὲ ὅλες τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες.
Κατὰ μεγάλη πρόνοια τοῦ Θεοῦ, τὸ Κίεβο – “Μητέρα τῶν ρωσικῶν πόλεων” – τὸν 10ο-11ο αἰῶνα ἀπέκτησε πνευματικὴ διαδοχὴ ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Βουλγαρίας τῶν Πρεσλάβων, (Σημ. Ο.Τ.: Σύμφωνα μέ Βουλγαρική θεωρία, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἀμέσως μετά τήν κατάληψη τῆς Χερσώνας ἀπό τόν Βλαδίμηρο ὑπήχθη στό ὑποτιθέμενο Βουλγαρικό Πατριαρχεῖο Ἀχρίδος), ἔτσι γεννήθηκε ἡ Ἁγία Ρωσία τοῦ Κιέβου, ἡ ὁποία δέχθηκε ἀπὸ ἐμᾶς τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Πίστη, καθὼς γιὰ χίλια χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτό, ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας εἶχε προφητεύσει ὅτι «μία μεγάλη πόλη θὰ ὑπάρξει ἐδῶ, καὶ ὁ Κύριος θὰ ὑψώσει ἐκεῖ πολλὲς ἐκκλησίες καὶ θὰ φωτίσει ὁλόκληρη τὴ ρωσικὴ γῆ μὲ ἅγιο βάπτισμα».
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ συγγένεια μᾶς συνδέει μέσῳ τῶν πράξεων τέτοιων ἁγίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ὅπως ἡ ἁγία Πριγκίπισσα Ὄλγα, ἡ ὁποία καταγόταν ἀπὸ τὴ βουλγαρικὴ γῆ, καὶ προετοίμασε στοχαστικὰ τὸν ἐγγονὸ της – τὸν ἱερὸ ἰσότιμο μὲ τοὺς Ἀποστόλους Πρίγκιπα Βλαντιμήρ- γιὰ τὸ μεγάλο ἆθλο τῆς πριγκιπικῆς διακονίας, ποὺ εὐλογήθηκε ἄνωθεν στὸ Κίεβο.
Τὸν 10ο αἰῶνα, ἡ Βουλγαρικὴ Ἐκκλησία ἔστειλε στὴ Ρωσία τοῦ Κιέβου ἀποστολὴ μὲ πολλοὺς κληρικούς, ἱερεῖς, μοναχούς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ὁ πρῶτος Μητροπολίτης Κιέβου, Ἅγιος Μιχαήλ, γιὰ νὰ τοὺς διαφωτίσει στὴ λατρεία καὶ τὴν ἱερὴ παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ νὰ δώσουμε τὴν Ἁγία Γραφή, τὸν θεόπνευστο λόγο, τὴ θεϊκὴ γλῶσσα, τὴ γραφή, χωρὶς τὰ ὁποῖα τὸ βάπτισμα τῆς Ρωσίας τοῦ Κιέβου θὰ ἦταν ἀδύνατο, δὲν εἶναι καθόλου μικρὸ κατόρθωμα.
Οἱ πρῶτοι Ρῶσοι ἅγιοι μάρτυρες ἦταν οἱ ἀδελφοὶ Μπόρις καὶ Γκλέμπ, γιοὶ τοῦ Ἁγίου ἰσαποστόλου Βλαδίμηρου ἀπὸ τὴ βουλγαρικῆς βασιλικῆς καταγωγῆς γυναίκα του. Ἀργότερα, ἕνας ἄλλος Βούλγαρος ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Βελικοτυρνόφσκι ἦταν ὁ Ἅγιος Κυπριανός, Μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας, ὁ ὁποῖος ἀνέθρεψε πνευματικὰ καὶ ἐνίσχυσε τοὺς ἀνθρώπους αὐτῶν τῶν τόπων στὴν Πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, ὁ κατάλογος τῶν ἁγίων ποὺ συνδέουν τὶς δύο Ἐκκλησίες μας γίνεται πολὺ μακρύς, ἀλλὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ παραλείψουμε τὸν ἆθλο τῆς Ἁγίας Δήμητρας τοῦ Κιέβου, ποὺ μὲ μητρικὴ φροντίδα ἀναβίωσε τὸν γυναικεῖο μοναχισμὸ στὴν πόλη τοῦ Κιέβου. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ὁ τάφος τοῦ ἡγεμόνα τῆς ἀρχαίας Μεγάλης Βουλγαρίας – τοῦ Ὀρθοδόξου Χὰν Κουμπράτα – βρίσκεται ἀκριβῶς στὴν Οὐκρανία. Φαίνεται ὅτι ὅλα αὐτὰ κατὰ κάποιο τρόπο ἔχουν προκαθορίσει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ μεγαλύτερη βουλγαρικὴ διασπορὰ βρίσκεται ἐπίσης ἐντὸς τῆς Οὐκρανίας.
Ποιός, ἂν ὄχι ἡ BOC, ὡς φιλότεκνος μητέρα, θὰ πρέπει νὰ σπεύσει νὰ βοηθήσει σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἀντιμετωπίζει ἀδυσώπητα προβλήματα καὶ σκληρὲς δοκιμασίες, ὅταν ἡ UOC ὁδηγεῖται σὰν ἀμνάδα τοῦ Χριστοῦ στὴ σφαγή;
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς BOC πρὶν ἀπὸ περίπου 5 χρόνια, στὶς 4 Ὀκτωβρίου 2018, ἵδρυσε μία εἰδικὴ «Ἐπιτροπὴ γιὰ τὸ ζήτημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος στὴν ἐπικράτεια τῆς Οὐκρανίας» μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Μητροπολίτη Στάρα-Ζαγόρα Κυπριανὸ (ἡ ὁποία, ὄχι χωρὶς λόγο, δὲν ἔγινε ἀποδεκτὴ ὁμόφωνα ἀπὸ τοὺς μητροπολίτες μας) γιὰ τὸ θέμα ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν UOC. Αὐτὴ τὴ στιγμή, μετὰ ἀπὸ τὴ -σχεδὸν- πενταετία ποὺ ἔχει περάσει ἀπὸ τὴ δημιουργία αὐτῆς τῆς ἐπιτροπῆς, παρ’ ὅλα τὰ κραυγαλέα γεγονότα, δὲν ὑπάρχει κανένα ἀποτέλεσμα καὶ ἡ ἄποψη τῆς BOC γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ δὲν ἀνακοινώθηκε ποτὲ δημόσια.
Κατὰ τὴ διάρκεια ὅλων αὐτῶν τῶν χρόνων, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔλαβε πολλὲς προφορικὲς καὶ γραπτὲς ἐκκλήσεις ἀπὸ Οὐκρανοὺς μητροπολίτες καὶ ἐνορίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, οἱ ὁποῖοι βασίζονται στὴν ἐκκλησιαστική μας ὑποστήριξη καὶ προσευχητικὴ πνευματικὴ βοήθεια, καὶ τὸν τελευταῖο χρόνο ὑπάρχουν καὶ βιντεοκλήσεις, ποὺ εἶναι διαθέσιμες σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Δυστυχῶς, ἀκόμη καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐπὶ τοῦ παρόντος δὲν ὑπάρχει ἐπίσημη ἀντίδραση τῆς Συνόδου, ἂν καὶ κανεὶς περισσότερο ἀπὸ τὴν BOC δὲν γνωρίζει πόσο τρομερὸ εἶναι τὸ σχίσμα στὴν ἐποχή μας.
Ἔχουμε ἀλήθεια ξεχάσει τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ BOC ταλαιπωρήθηκε ἀπὸ τὴ κατάσταση τοῦ βουλγαρικοῦ σχίσματος τὴν περίοδο 1992-2004, τροφοδοτούμενο κυρίως ἀπὸ ξένα συμφέροντα πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ κράτος μας, μέσῳ ἐγκληματικῶν ἐπιρροῶν, ἐλεγχόμενων ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔγιναν σκοτεινοὶ ὑπηρέτες τοῦ Σατανᾶ; Θὰ εἶχαν ξεπεραστεῖ ὅλα αὐτά, ἂν ἡ ἀδελφικὴ ὑποστήριξη, ἡ ἰσχυρὴ βοήθεια καὶ ἡ σταθερὴ παρέμβαση τῶν πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων τῶν Πατριαρχείων Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, Ρωσίας καὶ Ρουμανίας καὶ ὅλων τῶν ἄλλων αὐτοκέφαλων καὶ αὐτόνομων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ UOC, δὲν ἦταν κοντά μας; Πιστεύουμε ὅτι αὐτὸ τὸ μεγάλο κατόρθωμα, ποὺ προαναγγέλλει τὴ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, εἶναι γραμμένο μὲ χρυσὰ γράμματα στὸν Παράδεισο!
Εἶναι δύσκολο νὰ συγκριθεῖ τὸ μέγεθος τοῦ βουλγαρικοῦ σχίσματος μὲ τὸ σχίσμα στὴν Οὐκρανία, γιατί κράτησε μόνο 12 χρόνια, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία περνάει δύσκολες δοκιμασίες ἀπὸ τὰ πρῶτα μετασοβιετικὰ χρόνια. Ἐδῶ καὶ 34 χρόνια, μὲ τὴν ἐνθάρρυνση τῶν ἀρχῶν, πλήττεται ἀπὸ τὶς δομὲς τοῦ αὐτοαποκαλούμενου «πατριάρχη» Φιλάρετου Ντενισένκο (1992), καθὼς καὶ ἀπὸ ἑνωτικούς, ρωμαιοκαθολικοὺς καὶ ἀντιεκκλησιαστικοὺς σχηματισμοὺς στὸ ἔδαφος τῆς μετασοβιετικῆς καὶ στὴ συνέχεια ἐκδημοκρατιζόμενης «ἀνεξάρτητης Οὐκρανίας».
Τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ τελευταῖα 30 χρόνια, ἡ βαρύτητα τῆς διαίρεσης στὴν Οὐκρανία προστέθηκε στὸν ἐμφύλιο ἀδελφοκτόνο πόλεμο στὸ Ντονμπὰς (συμπεριλαμβανομένων τῶν περιοχῶν Ντόνετσκ καὶ Λουχὰνσκ) ποὺ ξεκίνησε τὸ 2014, μὲ δεκάδες χιλιάδες θύματα μεταξὺ ἀμάχων, συμπεριλαμβανομένων ἑκατοντάδων παιδιῶν, Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Αὐτὸ πολλαπλασιάστηκε καὶ ἔγινε πολλὲς φορὲς ἀφόρητο μετὰ τὸ πλῆγμα στὴν UOC ποὺ ἐπέφερε μία ἄνευ προηγουμένου συμπαιγνία μεταξὺ τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου καὶ τοῦ προηγούμενου προέδρου τῆς Οὐκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, ὁ ὁποῖος ἀνῆλθε στὴν ἐξουσία μέσῳ πραξικοπήματος, μέσῳ τοῦ ἀντικανονικοῦ «Τόμου» ποὺ ἐπινόησε τὴν ἐθνικοποίηση τῆς Ἐκκλησίας τὸ 2019. Ὁ διάδοχος αὐτῆς τῆς ἀντιεκκλησιαστικῆς γραμμῆς ἦταν ὁ σημερινὸς Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Εἰδικῆς Στρατιωτικῆς Ἐπιχείρησης (SVO) ποὺ ξεκίνησε στὶς 24 Φεβρουαρίου 2022, ἀποφάσισε νὰ χρησιμοποιήσει τὸν “Τόμο” ὡς θρησκευτικὸ ὅπλο ἐναντίον τῆς πλειοψηφίας τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ὁ λαὸς εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ ἀνήκει στὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κάνοντας χρήση τῆς ἐξουσίας τοῦ Καίσαρα καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ Θεοῦ, ἐκπροσωπούμενη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο.
Εἶναι σαφὲς σὲ κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ ὅτι ἡ γένεση τοῦ SVO πρέπει ἀναπόφευκτα νὰ ἀναζητηθεῖ σὲ σοβαροὺς πνευματικοὺς λόγους ποὺ ὑλοποιοῦνται στὸ διακηρυγμένο “Τόμο” – αὐτὸ τὸ δηλητηριῶδες καρπὸ τοῦ ἀντιεκκλησιαστικοῦ, ἀντιορθοδόξου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ σχεδίου.
Τώρα, μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Παγκοσμίου Πολέμου, ὅταν τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης ὁλόκληρου τοῦ δυτικοῦ κόσμου καλοῦν καθημερινὰ ὅλους νὰ δείξουν συμπάθεια καὶ οἰκονομική, στρατιωτική, ἀνθρωπιστικὴ καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη ὑποστήριξη στὴν Οὐκρανία, ὅταν καὶ τὸ βουλγαρικὸ κράτος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς τραγῳδίες τοῦ πολέμου, ἡ BOC θὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἀπαραίτητη προστασία τῆς UOC καὶ θὰ ἀγνοήσει τὸν Οὐκρανικὸ Ὀρθόδοξο λαό, ποὺ πιστεύει σὲ ἐμᾶς κατ’ αὐτὴν τὴν τραγικὴ ὥρα;
Σὲ ὁρισμένες ἐπισκοπὲς τῆς BOC τελοῦνται προσευχὲς γιὰ εἰρήνη, γίνονται σποραδικὰ αἱμοδοσίες καὶ παρέχεται φαγητὸ σὲ Οὐκρανοὺς πρόσφυγες, ὅμως πολὺ περισσότερο εἶναι ἀνάγκη νὰ παρασχεθεῖ προστασία στὴν UOC σὲ μία ἐποχὴ ποὺ πέφτουν πάνω της οἱ μεγαλύτερες θλίψεις, προβλήματα, πρωτοφανεῖς παραβιάσεις τῶν δικαιωμάτων της καὶ κοροϊδία, καθὼς λέγεται τὸ ἑξῆς:
Τὸ νὰ λέμε γιὰ τὴν UOC ὅτι εἶναι μαρτυρικὴ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνο ὑπερβολή, ἀλλὰ καὶ δὲν ἀρκεῖ, γιατί οἱ καταστροφικὲς διώξεις στὶς ὁποῖες ἔχει ὑποβληθεῖ γιὰ περισσότερα ἀπὸ 30 χρόνια, ὄχι μόνο ἔφτασαν πρόσφατα σὲ πρωτοφανῆ κλίμακα, ἀλλὰ καὶ κυριολεκτικὰ τὴν αἱματοκύλησαν, προκαλώντας πόνο, βάσανα, ἀκόμη καὶ σωματικὸ θάνατο σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, γίναμε μάρτυρες τοῦ πῶς οἱ σχέσεις μεταξὺ τῆς UOC καὶ τοῦ κράτους τῆς Οὐκρανίας εἰσῆλθαν σὲ ἕνα νέο, αἱματοβαμμένο στάδιο, τὸ ὁποῖο ὁδήγησε τραγικὰ στὴν τρέχουσα θρησκευτικὴ γενοκτονία.
Ὅλα αὐτὰ πραγματοποιοῦνται μέσῳ μίας προγραμματισμένης καὶ βίαια ἐφαρμοσμένης γεωπολιτικῆς πρωτοβουλίας μέσῳ τῆς παράδοσης τοῦ μὴ κανονικοῦ «Τόμου» ἐνάντια στὴ θέληση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, μέσῳ τῆς ἄμεσης καὶ ἐντελῶς ἀνοικτῆς παρέμβασης τῶν ἀρχῶν τῶν ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης τῆς προσωπικῆς ἡγεσίας ἑνὸς τόπου, ποὺ στόχος του ἦταν νὰ ἑνώσει ὅλες τὶς σχισματικὲς δομὲς τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σὲ ἕνα ἑνιαῖο σχέδιο “OCU” (Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας). Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι στὶς 4 Ἀπριλίου 2023, ὁ διορισμένος ἐπικεφαλῆς τοῦ “ΟCU” “Μητροπολίτης” Ἐπιφάνιος ἀπένειμε τὸ ἀνώτατο παράσημο τῆς δομῆς του -ὄχι συμβολικά-, στὸν πρώην ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Μάικλ Πομπέο ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς κύριους προστάτες τοῦ μὴ κανονικοῦ “Τόμου” τοῦ 2019.
«Ὅμως ὅλοι αὐτοί, αὐτοὶ οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ κληρικοί, ἀγνοοῦν τὸ κύριο καὶ σημαντικὸ σημεῖο: οἱ ἴδιοι εἶναι θνητοί. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι αἰώνια, καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες τους, θὰ καταισχυνθοῦν ὡς οἱ ἐμπνευστὲς αὐτοῦ τοῦ σχίσματος» (Νικολάι (Σεβαστιάνοφ), Ἱερομ. Κανονικὴ ἐκτίμηση τοῦ σύγχρονου σχίσματος στὴ Βουλγαρικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία).
Ὅλα αὐτὰ δὲν πληγώνουν μόνο τὴν πνευματικὴ καρδιὰ τῆς Ρωσίας τοῦ Κιέβου, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἕνα καταστροφικὸ πλῆγμα γιὰ τὴν καθολικὴ Ὀρθοδοξία, γιατί ἡ Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία εἶναι ὑπερπολιτικὴ καὶ ὑπερεθνική, δὲν ὑπάρχει ἔθνος σὲ αὐτήν, γιατί ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι, εἴμαστε ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ.
• Στὴν Οὐκρανία, τὴν περίοδο ἕως τὸ 2023, ψηφίστηκαν μία σειρὰ ἀπὸ ἀντιεκκλησιαστικὰ μεροληπτικὰ νομοσχέδια καὶ νόμοι, ποὺ κήρυξαν τὴν UOC ἀντικρατικὴ Ἐκκλησία. Στὴ Verkhovna Rada (Κοινοβούλιο), εἰσήχθη ἕνα νομοσχέδιο, γιὰ νὰ σταματήσει ἄμεσα τὴν UOC, παρὰ τὴ νομικὴ ἀναφορὰ ποὺ ὑποβλήθηκε στὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο, ἡ ὁποία συγκέντρωσε περισσότερες ἀπὸ 25 χιλιάδες ψήφους κατά. Ὑπάρχουν ἐπίσης νομοσχέδια γιὰ σημαντικοὺς περιορισμοὺς στὰ δικαιώματα τῆς UOC, νόμος γιὰ τὴ βίαιη μετονομασία της, καθὼς καὶ νόμος ποὺ ἀπαγορεύει τὴ δημόσια χρήση τῆς ρωσικῆς γλώσσας στὴν Οὐκρανία, συμπεριλαμβανομένων τῶν κηρυγμάτων τοῦ κλήρου, ἂν καὶ ὁ μισὸς οὐκρανικὸς πληθυσμὸς μιλᾶ ρωσικὰ καὶ γιὰ πολλοὺς εἶναι μητρικὴ γλῶσσα.
• Τὰ περιφερειακὰ καὶ δημοτικὰ συμβούλια τῆς Οὐκρανίας λαμβάνουν ἀποφάσεις κάθε μέρα, κυριολεκτικὰ σὰν σὲ ἐλαστικὴ ταινία μεταφορῶν (πάνω ἀπὸ 80 τὴν περίοδο ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2022 πρὸς τὸ παρὸν) γιὰ τὸν τερματισμὸ τῆς λειτουργίας τῶν ἐνοριῶν τῆς UOC μέσῳ παράνομων καὶ εἰκονικῶν διοικητικῶν τεχνασμάτων, ὅπως καταγγελία συμβάσεων μίσθωσης ἐκκλησίας καὶ παράνομη κατάσχεση ἐκκλησίας. Σοβαρὰ περιορισμένη εἶναι ἡ δραστηριότητα τῆς UOC στὸ Κίεβο, ὅπου ἀπαγορεύθηκαν ὁποιεσδήποτε ἐκκλησιαστικὲς «ἐκδηλώσεις» ἔξω ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ ναοῦ, συμπεριλαμβανομένων τῶν παραδοσιακῶν λιτανειῶν.
• Καθημερινὰ καταστρέφονται ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, τὰ ὁποῖα ὁ οὐκρανικὸς στρατὸς ἔχει μετατρέψει σὲ στάχτη ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ 2014 στὸ Ντονμπὰς καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ σημερινοῦ SVO μετατρέπονται σὲ ἐρείπια ἀπὸ στοχευμένους βομβαρδισμούς, μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, συχνὰ μὲ ἐπιγραφὲς στὶς βόμβες «Θάνατος στοὺς Ὀρθοδόξους!». Περισσότερες ἀπὸ 130 ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια καταστράφηκαν μόνο στὸ Ντονμπὰς καὶ ὁ βομβαρδισμὸς τῆς Μονῆς Iverskiy στὸ Ντόνετσκ ἀπὸ τὶς οὐκρανικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις κατὰ τὴ διάρκεια ἀρκετῶν μηνῶν τὸ 2014, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ καταστραφεῖ σχεδὸν ὁλοσχερῶς, καθὼς καὶ ἡ Λαύρα τῆς Ἱερᾶς Μ. Κοιμήσεως στὸ Monascholiastery καὶ στὸ χωριὸ Nikolskyi, τὸ ὁποῖο ἵδρυσε ὁ Γέροντας Ζωσιμᾶς (Sokurom), παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι προσέφυγαν ἑκατοντάδες Οὐκρανοὶ πολίτες – πρόσφυγες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡλικιωμένοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες, τραυματίες, ἄρρωστοι, ἀνάπηροι, παιδιά.
• Τὴν περίοδο ἀπὸ τὸ 2014 ἕως τὸ 2023 περισσότερες ἀπὸ 700 ἐκκλησίες καθὼς καὶ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ περιουσία ὑποβλήθηκαν σὲ ἱερόσυλη βεβήλωση, βάρβαρη καταστροφὴ ὑπὸ τὶς κραυγὲς στὰ οὐκρανικά: «Ντροπή, ντροπή!», καθὼς καὶ ἐσκεμμένο ἐμπρησμό. Ἡ Θεία Λειτουργία καὶ ἄλλες ἀκολουθίες διακόπηκαν ἀπὸ βίαιες κατασχέσεις καὶ ἐσκεμμένη βεβήλωση μὲ σατανικὴ ἐπιθετικότητα. Ἐνδεικτικά, μόνο γιὰ τὴν περίοδο 2022-2023 περισσότεροι ἀπὸ 200 ναοὶ τοῦ UOC ἔγιναν ἀντικείμενο τέτοιων καταπατήσεων.
Μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες συγκλονιστικὲς περιπτώσεις συνέβη στὶς 2 Ἰανουαρίου στὴ Βίνιτσια, ὅπου κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας ἔκοψαν τὸ λαιμὸ τοῦ ἱερέα τῆς κανονικῆς UOC μὲ ἕνα μαχαίρι – μία θηριωδία, ἡ ὁποία σὲ καμία περίπτωση δὲν διαφέρει ἀπὸ τὶς θηριωδίες τῶν Τατάρων-Μογγόλων καὶ τὶς ἐνέργειες τῶν Ταλιμπὰν καὶ τοῦ κακοποιοῦ ISIS. Οἱ ἐπιθέσεις πραγματοποιοῦνται συχνὰ ἀπὸ ἄτομα μὲ στολὴ καὶ πολιτικὰ ροῦχα, ἀντιφρονοῦντες καὶ ἐθνικιστές, μεταξὺ ἄλλων μὲ ἐγκληματικὲς μεθόδους, γιὰ νὰ κόψουν κλειδαριὲς στὶς πύλες τῆς ἐκκλησίας. Συμβαίνει αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ὁπλισμένοι, μερικὲς φορὲς μὲ αὐτόματα ὅπλα καὶ ἄλλα ὅπλα, νὰ χρησιμοποιοῦν παραλυτικὰ νεύρων ἢ δακρυγόνα ἐναντίον ἀνυπεράσπιστων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν.
Ὑπάρχουν συχνὰ περιπτώσεις ὅπου πολίτες, ἡλικιωμένοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες γίνονται θύματα – ξυλοκοποῦνται μέχρι θανάτου καὶ ἀκρωτηριάζονται ἀπὸ ἄτομα μὲ ὁπλισμό. Πρόσφατα ἔκοψαν τὸν ἀντίχειρα ἑνὸς λαϊκοῦ ποὺ προσπάθησε νὰ προστατεύσει τὸν κρόταφό του. Αὐτὸ γίνεται παρουσία στρατιωτικῶν, ἀστυνομικῶν καὶ πολιτῶν μισθοφόρων ἀπὸ ἄλλες περιοχές. Ἕνα ἄλλο ἐκπληκτικὸ παράδειγμα τῆς μισάνθρωπης φύσης αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν εἶναι ἡ περίπτωση τῆς 7ης Δεκεμβρίου 2022, ἤδη κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ SVO, ὅταν ἡ μητέρα ἑνὸς δολοφονημένου Οὐκρανοῦ στρατιώτη ἀπὸ τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς Οὐκρανίας (VSU) ἦλθε στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ της καὶ γονατισμένη στὸ χιόνι ζήτησε ἔλεος ἀπὸ τοὺς ἀντιφρονοῦντες -ἀπὸ τὸ “PSU”- ποὺ εἶχε συλλάβει τὸν ἱερέα τῆς ἐκκλησίας. Σὲ ἀπάντηση, ἡ γυναίκα ἐπιπλήχθηκε γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ γιός της καὶ αὐτὴ ἀνήκουν στὴ κανονικὴ UOC καὶ ἀρνήθηκαν νὰ ἐπιτρέψουν στὸν κανονικὸ τοπικὸ ἱερέα νὰ ἀναπέμψει προσευχή. Ἀναγκάστηκε νὰ συμφωνήσει στὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας ἐκπρόσωπος τῆς “OCU” θὰ τὸ κάνει αὐτό, καθὼς ὁ ναὸς εἶναι ἤδη ἰδιοκτησία τους καὶ δὲν ἀνήκει στὴ UOC.
• Ἡ πρώτη ἐπίθεση στὴ Λαύρα Κιέβου-Πετσὲρσκ ἔγινε τὴν 1η Ἰανουαρίου 2023, ὅταν δύο κύριες ἐκκλησίες τῆς Λαύρας κατασχέθηκαν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας – ὁ Καθεδρικὸς Ναὸς τῆς Κοιμήσεως καὶ ἡ Ἐκκλησία πρὸς τιμὴ τῶν Ἁγίων Ἀντωνίου καὶ Θεοδοσίας τοῦ Πετσέρσκ. Στὸ ἔδαφος τοῦ τελευταίου, λίγες μέρες μετὰ τὴν κατάσχεση, ἀνακοινώθηκε μία ρὸκ συναυλία, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὶς 22 Ἰανουαρίου καὶ ἀποδείχθηκε ὅτι δὲν ἦταν τίποτα ἄλλο ἀπὸ μία νυκτερινὴ ντίσκο. Ἀμέσως μετὰ τὴν κατάληψη αὐτῶν τῶν ναῶν, ἀνακοινώθηκε ὅτι ἡ Μεγάλη Ἁγία Λαύρα Pochaevskaya θὰ ἦταν τὸ ἑπόμενο ἀντικείμενο κατάσχεσης. Στὶς 3 Ἀπριλίου, ἡ Verkhovna Rada εἰσήγαγε νομοσχέδιο σχετικὰ μὲ τὴ λήξη τῆς μίσθωσης τῆς ἱερᾶς μονῆς.
• Πράξεις καταστολῆς καὶ βαρβαρότητας διαπράττει ἡ οὐκρανικὴ κυβέρνηση ἐναντίον Οὐκρανῶν πολιτῶν μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Παγκοσμίου Πολέμου, καθημερινά. Περιλαμβάνουν παράνομες ἀνακρίσεις, ἔρευνες, συλλήψεις ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο ὄχι μόνο ἱερέων, ἀλλὰ καὶ δημοσίων προσώπων, δημοσιογράφων καὶ ἀνταποκριτῶν ποὺ τόλμησαν νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν κανονικὴ UOC. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἐμπίπτουν στοὺς καταλόγους τῶν ἀγνοουμένων, ἂν δὲν σκοτώθηκαν ἄμεσα κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἀνακρίσεων. Ἄλλοι ὑποφέρουν ἀπὸ πληγὲς καὶ πεθαίνουν στὶς φυλακὲς τῆς Ὑπηρεσίας Ἀσφαλείας τῆς Οὐκρανίας (SBU), καὶ ἂν ἀπελευθερωθοῦν, γίνεται μόνο ἀφοῦ καταβάλουν πολλὰ χρήματα, ἔχοντας ταυτόχρονα βαριὰ ἀναπηρία.
• Κάθε ἐπισκοπὴ τῆς UOC ὑπόκειται σὲ ἀμέτρητες ἄγριες παράνομες βίαιες ἔρευνες, προκαλεῖται τρόμος ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο ἀπὸ ἔνοπλους πολίτες καὶ τὴν SBU στὴν ἐπικράτεια τῶν ἐπισκοπικῶν διοικήσεων, ναῶν, μοναστηριῶν καὶ ἐνοριῶν, ἱερέων καὶ λαϊκῶν, ὅπου ἀσκεῖται καθημερινὴ σκληρὴ σωματικὴ βία, συμπεριλαμβανομένης τῆς αἱματηρῆς βίας καὶ τῶν σφαγῶν τῆς ἀστυνομίας.
• Ἀμέτρητος χλευασμὸς καὶ βαρβαρότητα νεοπαγανιστικῶν στρατιωτικῶν δομῶν, ποὺ δηλώνουν μία κολασμένη ἐθνικιστικὴ λατρεία, ὅπως «Azov», «Right Sector», «National Corps», «C14», «Tornado» καὶ ἄλλα, ποὺ ἐξαπολύονται ἀπὸ ἐξτρεμιστικὲς ὀργανώσεις, ποὺ συμμετέχουν στὴ λατρεία τοῦ μαμωνᾶ καὶ διάφορων εἰδωλολατρῶν θεῶν τοῦ μαμωνᾶ, σὲ παγανιστικὲς καὶ δαιμονικὲς τελετουργίες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀντλοῦν ἔμπνευση γιὰ λεηλασίες, καταστροφές, ὁλοσχερῆ καταστροφὴ καὶ σκόπιμη βεβήλωση ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν καὶ μοναστηριῶν σὲ ὅλη τὴν Οὐκρανία, συμπεριλαμβανομένων ἀντικειμένων λόγῳ τοῦ Σταυροῦ ποὺ φέρουν πάνω τους.
• Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Παγκοσμίου Πολέμου, ὁ οὐκρανικὸς στρατὸς εἰσήγαγε μία ἄνευ προηγουμένου πρακτικὴ ἀνταλλαγῆς ἐκκλησιαστικῶν ἀνθρώπων – κληρικῶν ἀπὸ τὴν κανονικὴ UOC (Οὐκρανοὶ καὶ Οὐκρανοὶ πολίτες) μὲ Οὐκρανοὺς αἰχμαλώτους πολέμου (Οὐκρανοὶ καὶ Οὐκρανοὶ πολίτες), καὶ σὲ μία περίπτωση ἕνας Οὐκρανὸς ἱερέας ἀνταλλάχθηκε μὲ 100 Οὐκρανοὺς αἰχμαλώτους πολέμου.
• Κατὰ τὴν περίοδο SVO, ἡ ἀντισυνταγματικὴ πρακτικὴ τῆς στέρησης τῆς οὐκρανικῆς ὑπηκοότητας καὶ οἱ κυρώσεις εἰσήχθησαν κατὰ ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν, Οὐκρανῶν πολιτῶν – αὐτὴ τὴ στιγμὴ ὑπάρχουν τουλάχιστον 35 ἀπὸ αὐτούς, ἐκ τῶν ὁποίων 31 ἐπίσκοποι καὶ 4 κληρικοί. Ὅλα αὐτὰ γίνονται παρὰ τὶς τεράστιες δωρεὲς ἀπὸ τὴν UOC (στὸ πρόσωπο τῶν ἀρχιερέων, κληρικῶν καὶ ποιμένων της) πρὸς ὄφελος τοῦ οὐκρανικοῦ στρατοῦ καὶ τῆς SBU, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων, ρουχισμοῦ, φαρμάκων, ἀσθενοφόρων, τζίπ, drones, συσκευῶν νυχτερινῆς ὅρασης, ἀλεξίσφαιρων γιλέκων κ.λπ. Μία ἐνδεικτικὴ περίπτωση τοῦ Λουκᾶ, Μητροπολίτη Zaporizhzhia καὶ Melitopol, ὁ ὁποῖος διακινδύνευσε τὴ ζωὴ του μαζὶ μὲ τοὺς ἱερεῖς του τὸ 2022, ἔσωσε χιλιάδες ἀνθρώπους (Οὐκρανοὺς πολίτες), συμπεριλαμβανομένων περισσότερων ἀπὸ 300 ἀβοήθητων ὀρφανῶν, καὶ ἐναντίον τῶν ὁποίων, παρὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, ἐπιβλήθηκαν κυρώσεις.
• Καὶ πάλι, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ SVO, ξεκίνησε ἡ πρακτικὴ τῆς διανομῆς τῶν κλήσεων σὲ ἱερεῖς γιὰ ἐπιστράτευση στὸν Οὐκρανικὸ Στρατὸ (VSU), καὶ στὶς 10 Ἀπριλίου 2023, ἄρχισε ἡ μαζικὴ διανομὴ κλήσεων στοὺς μοναχοὺς τῆς Λαύρας Κιέβου-Πετσὲρσκ καὶ σὲ φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Κιέβου.
• Ταυτόχρονα μὲ ὅλα αὐτά, μία σφοδρὴ ἐκστρατεία μέσων ἐνημέρωσης καὶ πληροφόρησης, ποὺ ὑπηρετοῦσε τὴν πολιτικὴ ἐξουσία τῆς Οὐκρανίας μὲ μία ἄνευ προηγουμένου γλῶσσα μίσους, διενεργήθηκε κατὰ τῆς UOC.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι μόνο ὠχρὰ ἐγκεφαλικὰ ἐπεισόδια τῆς κατάστασης, στὴν ὁποία ἡ UOC ἀναγκάσθηκε νὰ βρίσκεται ἐδῶ καὶ ἀρκετὸ καιρό. Ὅλα ὅσα συμβαίνουν αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀνταποκρίνονται πλήρως στὸ πνεῦμα τους, μὲ τὶς θηριωδίες καὶ τοὺς διωγμοὺς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀντίθεης μπολσεβίκικης διακυβέρνησης.
Ἡ δίωξη τῆς UOC πραγματοποιεῖται γιὰ τὴ νομοθετικὴ διακόσμηση μίας κυβέρνησης ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι «δημοκρατική», ἡ ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι μέλος τῆς ΕΕ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι παραβιάζει προδοτικὰ τὸ Σύνταγμά της (ἄρθρα 24 καὶ 35), ποὺ ὁρίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι χωριστὴ ἀπὸ τὸ κράτος, [εὐρωπαϊκὸ δίκαιο – Χάρτης Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ Συνθήκη γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα (Ἄρθρα211). Ἐλευθερίες (ἄρθρο 9), διεθνὲς δίκαιο – Οἰκουμενικὴ Διακήρυξη τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (ἄρθρα 2 καὶ 18), τὸ Διεθνὲς Σύμφωνο γιὰ τὰ Ἀτομικὰ καὶ Πολιτικὰ Δικαιώματα (Ἄρθρα 2, 4, 18), ἡ Διακήρυξη γιὰ τὴν Ἐξάλειψη ὅλων τῶν Μορφῶν Μισαλλοδοξίας καὶ Διακρίσεων βάσει Θρησκείας ἢ Πεποίθησης), 31,4 (ἀριθμὸς 3, 2, 2, 6, 2) ἄλλων θεμελιωδῶν κανόνων γιὰ τὴ δημοκρατία]. Ἡ οὐκρανικὴ κυβέρνηση παραβιάζει βασικὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ ἐλευθερίες, συμπεριλαμβανομένου τοῦ δικαιώματος στὴν ἄσκηση τῆς θρησκείας καὶ τοῦ δικαιώματος σὲ θρησκευτικὲς συνελεύσεις καὶ ἑνώσεις, προσβάλλει δημόσια καὶ σκόπιμα τὰ θρησκευτικὰ δικαιώματα καὶ τὰ αἰσθήματα τῶν μελῶν τῆς κανονικῆς UOC, ὑποβάλλοντάς τα σὲ θρησκευτικὴ ταπείνωση.
Σχετικὰ μὲ τὶς εὐσεβεῖς ἀρχὲς ποὺ «ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀποδιδόναι· ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ» (Ψαλμ. 54:21) δικαιολογοῦνται πλήρως τὰ ἑξῆς λόγια: «ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτοὺς» (Ματθ. 13,15)» [92].
Ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει μετατρέψει τὸν ἐγχώριο στρατιωτικὸ-πολιτικὸ τρόμο σὲ στόχο. Ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ ἐπίσημη κυβερνητικὴ πολιτικὴ καταπάτησε τὸν τρίτο κλῆρο τῆς Θεοτόκου στὴ γῆ, -μαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Γεωργία, τὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ τὴν ἱερὰ μονὴ Diveivskaya,- τὴ Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ, τὸ μεγάλο ἱερὸ τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου, ἕνα ἀπὸ τὰ παλαιότερα καὶ πιὸ ἐντυπωσιακὰ σὲ μέγεθος καὶ μοναδικὸ ἀπὸ τὰ ρωσσικὰ μοναστήρια. Ἡ Λαύρα Κιέβου-Πετσὲρσκ εἶναι ἕνα ἱερὸ μέρος – ἕνα κομμάτι τοῦ Παραδείσου στὴ γῆ, μὲ τὴν ὑψηλότερη πνευματική, πολιτιστικὴ καὶ παγκόσμια σημασία, συγκρίσιμη μὲ θρησκευτικὰ ἀντικείμενα ποὺ ἔχουν τὴν ἱστορική τους σημασία μετὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Παναγίου Τάφου στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ Μεγάλη Λαύρα Κιέβου-Πετσὲρσκ εἶναι μία ζωογόνος πηγὴ τῆς ἀνεξάντλητης χάρης τοῦ Θεοῦ γιὰ αἰῶνες, ποὺ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ ὅλες τὶς τοπικὲς ἐκκλησίες καὶ ἡ ἱερότητά της ἀποδεικνύεται ἀπὸ ἀμέτρητα θαύματα καὶ μύρο ρέοντα ἱερὰ λείψανα, ποὺ λακταροῦν νὰ ἀγγίξουν ἄνθρωποι ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο, συμπεριλαμβανομένων τῶν μὴ θρησκευομένων.
Μὲ τέτοια οὐράνια-γήινη ὑπόσταση, ὅπως ἔχει ἡ Λαύρα, εἶναι μία περιοχὴ αὐστηρὰ κυρίαρχη καὶ ἀπαραβίαστη, μὲ προνομιακὴ καὶ στρατηγικὴ σημασία ὄχι μόνο γιὰ τὸ κράτος στὸ ὁποῖο βρίσκεται, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο! Ἐπιπλέον, αὐτὸς εἶναι ὁ Οἶκος τοῦ Κυρίου, γιατί εἶναι ἕνας χῶρος προορισμένος ἄνωθεν γιὰ προσευχή, ὅπως πρόσταξε ὁ Θεός: «ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν» (Λκ. 19,46).
Στὶς 10 Μαρτίου 2023, ὁ Alexander Rudnik, ἐκπρόσωπος τοῦ κράτους, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὰ ἔγγραφα ὀνομάσθηκε διευθυντὴς τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱστορικοῦ καὶ Πολιτιστικοῦ Ἀντικειμένου τῆς Λαύρας Κιέβου-Πετσέρσκ, χωρὶς τὶς νομικὲς ὁδηγίες τοῦ Προέδρου, τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καὶ χωρὶς δικαστικὴ ἐτυμηγορία, ὑπέβαλε τελεσίγραφο, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Λαύρα πρέπει νὰ χωρισθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἀγνοώντας τὸ γεγονός, ὅτι αὐτὸ τὸ μεγάλο ἱερὸ ἱδρύθηκε ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς Ἀντώνιο καὶ Θεοδόσιο τοῦ Pechersk σχεδὸν πρὶν ἀπὸ 1000 χρόνια (XI αἰώνας). Ἔχει ἀντέξει στοὺς χρόνους τῆς εἰσβολῆς τῶν Μογγόλο-Τατάρων, τὶς παπικὲς ἐπιθέσεις καὶ τὶς καταπατήσεις τῶν Μπολσεβίκων καὶ τῶν Ναζί, καὶ ἀνατέλλει ἀπὸ τὰ ἐρείπια ἀπὸ τὸ 1988 καὶ μέχρι σήμερα, μὲ τὶς ἄοκνες προσπάθειες τοῦ κλήρου τῆς UOC καὶ τοῦ θυσιαστικοῦ θεόφιλου ὀρθόδοξου λαοῦ τῆς Οὐκρανίας. Ἡ σημερινὴ οὐκρανικὴ κυβέρνηση ἔχει τὸ θράσος νὰ ἀνακηρύσσει τὰ ἱερὰ λείψανα δεκάδων μεγάλων θεαρέστων ἀσκητῶν τῆς εὐσέβειας καὶ θαυματουργῶν, ὡς «ἐκθέματα μουσείων», ἐνῷ ἡ πρόσβαση σὲ μεγάλα ἱερά, ποὺ δὲν ἔχουν ὅμοιά τους στὸν κόσμο καὶ βρίσκονται σὲ ὑπόγειες σπηλιές, σταμάτησε μέχρι ἡ ἑπόμενη ἐπιτροπὴ ἐπιθεώρησης νὰ ἐπιτελέσει τὸ ἔργο της.
Μὲ αὐτὴ τὴν ἐπίσημη πράξη, ἡ οὐκρανικὴ κυβέρνηση ἀνάρτησε μία μαύρη σημαία, ἡ ὁποία σήμανε τὴ «θανατικὴ ποινὴ» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Ἡ Λαύρα Κιέβου-Πετσὲρσκ ἔχει 16 ἐκκλησίες, οἱ μόνιμοι κάτοικοί της εἶναι περισσότεροι ἀπὸ 200 μοναχοὶ καὶ δόκιμοι, τὸ κύριο διοικητικὸ ὄργανο τῆς UOC βρίσκεται ἐκεῖ – ἡ Ἱερὰ Σύνοδός της, τὸ κέντρο διοίκησης τῆς ἐπισκοπῆς Κιέβου, τὸ ἐκδοτικὸ τμῆμα τῆς UOC, τὸ τμῆμα κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν, κατηχητικὰ σχολεῖα γιὰ παιδιὰ καὶ ἐνήλικες καὶ ἄλλες σημαντικὲς δραστηριότητες. Ἐπιπλέον, ἡ Πνευματικὴ Ἀκαδημία καὶ τὸ Σεμινάριο τοῦ Κιέβου (KDAiS) βρίσκεται ἐπίσης στὴ Λαύρα μὲ ἑκατοντάδες μαθητὲς καὶ δασκάλους, ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔγκυρους στὸν κόσμο, μὲ ἱστορία αἰώνων. Εἶναι δύσκολο νὰ ἀπαριθμήσωμεν ὅλους τοὺς ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους ποὺ σπούδασαν ἐκεῖ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπῆρχαν πολλοὶ μαθητὲς ἀπὸ τὴ Βουλγαρία, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἅγιοι ὁμολογητές. Καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ ζωντανὸς οὐράνιος-γήινος ὀργανισμὸς ξαφνικὰ ἀποδείχθηκε ἐχθρικὸς στόχος γιὰ τὸ οὐκρανικὸ κράτος, μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς ἡγουμένους του, τοὺς μοναχούς, τὴν ἀκαδημαϊκὴ κοινότητα, ὡς κηρυγμένους συνεργάτες καὶ «ἐχθροὺς τοῦ λαοῦ» καὶ τοποθετημένοι κάτω ἀπὸ αὐτόματα ὅπλα, διώχθηκαν ἀπὸ τὸ σπίτι τους – τὴν ἱερὴ Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ.
Δὲν ἦταν τυχαῖο ὅτι ἕνα φοβερὸ σημάδι δόθηκε ἀπὸ ψηλὰ στὶς 13 Μαρτίου 2023, ἀμέσως μετὰ τὴ «λειτουργία» τῶν σχισματικῶν ἀπὸ τὴ «ΟCU» στὴ γιορτὴ τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Κιέβου-Πετσέρσκ.
Χάρη στὴν 24ωρη στάση τῶν λαϊκῶν στὴν Ἁγία Λαύρα, οἱ ἀρχὲς ἀπέχουν αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀπὸ ἐπιθετικὲς ἐνέργειες, πιθανότατα γιὰ νὰ ἀποφύγουν νὰ συλληφθοῦν ἀπὸ τὶς κάμερες καὶ ἔτσι νὰ μὴ δημοσιευθοῦν στὰ μέσα ἐνημέρωσης τοῦ κόσμου. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ δημοσιεύσεις τοῦ BBC, βασισμένες σὲ δεδομένα ποὺ ἔγιναν διαθέσιμα στὰ δυτικὰ μέσα ἐνημέρωσης, ἀναφέρουν ὅτι οἱ δυτικὲς πρεσβεῖες ἄρχισαν νὰ ἀσκοῦν προειδοποιητικὲς πιέσεις στὶς οὐκρανικὲς ἀρχές, ὥστε νὰ μὴν ἐπιτρέψουν τὴ βία στὴ Λαύρα καὶ ἡ ὑπόθεση νὰ μὴ φτάσει σὲ μία ἄλλη αἱματηρὴ ἐξέγερση, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ἐκκλησιαστική, ὅπως τὸ Μαϊντάν.
Καὶ ὅμως, μπροστὰ στὴ Λαύρα, οἱ ἀρχὲς ἐπιβολῆς τοῦ νόμου ἐπιτρέπουν βιαιοπραγίες ἐναντίον λαϊκῶν καὶ κληρικῶν ποὺ φυλάσσουν τὴν ἱερὴ κατοικία, ἀπὸ ἐκπροσώπους τῆς «ΟCU», Οὐνίτες, κάθε εἴδους νεοειδωλολάτρες καὶ σατανιστές, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους δείχνουν ὅλα τὰ σημάδια ὅτι ἀνήκουν σὲ ριζοσπαστικοὺς οὐκρανοὺς (φασίστες). Ὁ Οὐκρανικὸς λαὸς παραμένει μαζὶ μὲ τὸν κλῆρο του. Ἕνα ἐνδεικτικὸ παράδειγμα τοῦ πῶς ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τῆς “ΟCU”, ὁ ὁποῖος βρισκόταν μπροστὰ στὴ Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ, ἔλαβε τὸν λόγο στὸν ἐθνικὸ ἀέρα τοῦ οὐκρανικοῦ τηλεοπτικοῦ καναλιοῦ 5, καὶ κάλεσε μὲ πλήρη ἀτιμωρησία γιὰ τὴ φυσικὴ ἐξόντωση τῶν κατοίκων τῆς Λαύρας, ἀπαίτησε νὰ τὴ κάψει καὶ νὰ πυροβολήσει τὸν Μητροπολίτη Παῦλο, γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὶς δηλώσεις του:
«Ἁπλῶς πρέπει νὰ τοὺς πυροβολήσεις, νὰ τοὺς διώξεις ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάποιος πρέπει νὰ ἔλθει καὶ νὰ κάψει αὐτὸ τό… καταφύγιο γιὰ τεμπέληδες». … Ὁ Ἔγκο [ὁ βουλευτὴς] πρέπει νὰ σκοτωθεῖ καὶ νὰ γονατίσει στὸ δάσος, νὰ πυροβοληθεῖ στὸ κεφάλι καὶ νὰ μεταδοθεῖ μὲ βίντεο σὲ ὅλα τὰ ρωσικὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Οὔτε συνομιλίες, οὔτε κατ’ οἶκον περιορισμοί, οὔτε νόμοι».
Μὴ τολμώντας νὰ ἐκδιώξουν βίαια τοὺς κατοίκους τῆς Λαύρας, οἱ οὐκρανικὲς ἀρχὲς ἀνέλαβαν δράση κατὰ τοῦ Μητροπολίτη Παύλου, μόνιμου μέλους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, πρῶτα μέσῳ αἰφνιδιαστικῆς ἔρευνας στὸ κελλί του καὶ στὴ συνέχεια καταδικάζοντάς τον μὲ κατασκευασμένες κατηγορίες ἕως δύο μῆνες σὲ κατ’ οἶκον περιορισμὸ στὸ Κίεβο καὶ τοῦ ἔβαλαν ἠλεκτρονικὸ βραχιόλι στὴν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου, ποὺ πρέπει νὰ φοράει στὸ πόδι του, σὰν νὰ ἦταν ἐπικίνδυνος ἐγκληματίας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς βρισκόταν ὑπὸ δικαστικὴ ἀπαγόρευση καὶ στερήθηκε τῆς εὐκαιρίας νὰ παρακολουθήσει θεῖες Λειτουργίες, αὐτὸς ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἡγεῖται τῆς Λαύρας Κιέβου-Πετσὲρσκ καὶ εἶναι πνευματικὸς πατέρας ἑκατοντάδων μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, ἀπομακρύνθηκε βίαια σὲ μία προσπάθεια νὰ ἐπηρεάσουν ἀρνητικὰ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς λαϊκούς.
Ἕνα βίντεο μοιράστηκε στὰ κοινωνικὰ δίκτυα, ποὺ δείχνει πόσο εὐγενικὰ ἀντέδρασε ὁ Ἐπίσκοπος Παῦλος σὲ ὅλα αὐτά, εὐλογώντας τοὺς παρευρισκόμενους στὴν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου μὲ τὰ λόγια: «Ἀπευθύνομαι σὲ ἐσᾶς, Παναγιώτατε, Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες, Μακαριώτατοι, στὴ Σύνοδο καὶ τὴν ἐπισκοπή μας, ἔτσι συμπεριφέρονται στοὺς ἀνεπιθύμητους ἀνθρώπους στὴ χώρα μας». Ἀρνούμενος νὰ παραδώσει τὴ Λαύρα σὲ σχισματικούς, ὁ ἐπίσκοπος δήλωσε: «Δὲν σταυρώνονται, ἀλλὰ σταυρώνουν!».
Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ οὐκρανικὲς κρατικὲς ἀρχὲς καὶ οἱ ὑπηρεσίες ἐπιβολῆς τοῦ νόμου, συμπεριλαμβανομένου τοῦ στρατοῦ, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια δὲν καταπάτησαν οὔτε ἕνα θρησκευτικὸ ὀργανισμό, τὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ὁμολογία, τὴν Οὐνιτική, τὴν Προτεσταντικὴ καὶ ἄλλες θρησκευτικὲς δομές, ἀποκαλύπτει ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς στόχος τῶν παράνομων ἐνεργειῶν τους. Διασῴζοντας τὴ γραμμὴ αὐτῆς τῆς πολιτικῆς, ὁ Οὐκρανὸς ἐπίτροπος γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα δήλωσε δημόσια ὅτι τὸ κράτος τῆς Οὐκρανίας βοηθᾶ μόνο ὅσους ἐπιθυμοῦν νὰ μετακινηθοῦν ἀπὸ τὸ UOC στὴν “ΟCU” καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς τῆς Κρατικῆς Ἐθνοπολιτικῆς Ἐπιτροπῆς σὲ δήλωσή του στὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης ἔθεσε περιοριστικοὺς καὶ τελεσίδικους ὅρους γιὰ τὴν UOC: νὰ τεθεῖ ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τῆς OCU καὶ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ἢ νὰ μετεγκατασταθεῖ στὴ Ρωσία.
Ὅλα αὐτὰ δείχνουν ὅτι ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς ἀγνοεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι, σὲ σύγκριση μὲ τὴ σχισματικὴ «ΟCU», ἡ κανονικὴ UOC εἶναι τὸ μεγαλύτερο θρησκευτικὸ δόγμα στὴν Οὐκρανία, ὑπὸ τὴν πνευματική του ἡγεσία ὑπάρχει μία ἐκκλησία πολλῶν ἑκατομμυρίων μὲ περισσότερες ἀπὸ 12 χιλιάδες ἐνορίες, ποὺ διακονοῦνται ἀπὸ περισσότερους ἀπὸ 12 χιλιάδες ἱερεῖς καὶ περίπου 8 χιλιάδες μοναχούς, μὲ τὸ πλουσιότερο ἡμερολόγιο ἐκκλησιαστικῶν ἐκδηλώσεων. Αὐτὴ εἶναι μία Ἐκκλησία στὴν ὁποία τὰ πολυάριθμα προσκυνήματα μεγάλων ἀποστάσεων ποὺ πραγματοποιοῦνται κάθε χρόνο φτάνουν ἐντυπωσιακὰ τὰ 400.000 ἄτομα – μία ζωντανὴ καὶ πραγματικὰ εὐλογημένη μαρτυρία τοῦ ὕψους τῆς πνευματικῆς καὶ εὐλογημένης ζωῆς στὴν κανονικὴ UOC, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν σοφὸ προκαθήμενό της Ὀνούφριο, Μητροπολίτη Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας.
Σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτήν, ἡ “ΟCU” ἔχει μόνο περίπου 200 “μοναχοὺς” σὲ 80 μοναστήρια, 4500 “ἱερεῖς” – λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτου σὲ ἄδειες ἐκκλησίες χωρὶς ἀκολουθίες, ὅπου λατρεύουν τὸ κράτος ἀντὶ γιὰ τὸν Θεό, ψάλλουν “Δόξα στὴν Οὐκρανία” ἀντὶ νὰ ὑμνοῦν τὸν Θεό, τραγουδοῦν τὸν ἐθνικὸ ὕμνο τῆς Οὐκρανίας, εἶναι Οὐκρανοὶ ἐθνικιστές. Σχετικὰ μὲ αὐτὸ εἶναι γεγραμμένο: “τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν·» (Ρωμ. 3:13), «τῷ στόματι αὐτῶν εὐλόγουν καὶ τῇ καρδίᾳ αὐτῶν κατηρῶντο» (Ψαλμ. 61:5).
Χαρακτηριστικό τῆς «ΟCU» εἶναι ὅτι περιλαμβάνει ἀβάπτιστους, ἄτομα ἀπὸ τὸ ἐγκληματικὸ σῶμα (μὲ δικαστικὲς ποινές), σκιώδεις φιγοῦρες, διεθνεῖς ἀπατεῶνες, «αὐτοαγίους», κάτι ποὺ εἶναι χαρακτηριστικὸ γιὰ ἕνα θεότρελο κενὸ κράτος-πολιτικὸ καὶ ἐντελῶς ψεύτικο ἀπὸ πνευματικὴ ἄποψη, μὲ ἄχαρη συγκρότηση χωρὶς ἐπισκοπικὴ μέριμνα. Αὐτὴ ἡ δομή, ποὺ ἔχει ὅλα τὰ σημάδια μίας ὁλοκληρωτικῆς αἵρεσης, εἶναι ἕνα ὑβριδικὸ δημιούργημα ποὺ ἐμφανίσθηκε ὡς ἀποτέλεσμα συμπαιγνίας μεταξὺ τῶν οὐκρανικῶν πολιτικῶν ἀρχῶν καὶ τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου. Ἑπομένως, δὲν ἀποτελεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἡ δομὴ περιλαμβάνει ἐμφανεῖς ὁμοφυλόφιλους ποὺ κηρύττουν τὴν ΛΟΑΤΚΙ-ἰδεολογία, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἀμερικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἐλπιδοφόρου ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος ἔκανε τὴ βάπτιση παιδιῶν ποὺ υἱοθετήθηκαν ἀπὸ ἕνα ἀρσενικὸ γκέι ζευγάρι, προκαλώντας θόρυβο στὰ μέσα ἐνημέρωσης.
Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ «Τόμος», ποὺ ἐξέδωσε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι πράξη ἐπιζήμια γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ἐντελῶς ξένη πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὶς παραδόσεις τῶν θεόπνευστων ὀρθοδόξων δογμάτων καὶ κανόνων τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἔτσι, αὐτὸς εἶναι ὁ ἀγωγὸς ἑνὸς γεωπολιτικοῦ πολέμου γιὰ τὴν παγκόσμια κυριαρχία, προκαλώντας βαριὲς ζημιὲς στὴν καθολικὴ Ὀρθοδοξία, σχίζοντας τὸν Χιτῶνα τοῦ Κυρίου, – ἔτσι κηρύχθηκε ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας ἡ BOC εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο ὅλων αὐτῶν, γιατί ἂν δὲν εἶχε διαπράξει μία σειρὰ ἀπὸ κανονικὰ ἐγκλήματα, οἱ ἀρχὲς τῆς Οὐκρανίας δὲν θὰ εἶχαν βιώσει τέτοια ἄνεση ἔχοντας ἔλλειψη φόβου Θεοῦ, ἐπιτρέποντας στοὺς ἑαυτούς τους νὰ διώξουν τὴν κανονικὴ UOC μὲ πρωτοφανῆ μανία καὶ ἀγριότητα.
«Ὅταν γίνεται προσπάθεια ἀντικατάστασης τῆς μόνης δυνατῆς στὴν Ἐκκλησία, θεμελιωμένης ἐξουσίας ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη, τότε δημιουργοῦνται εὐνοϊκὲς συνθῆκες ἤ, καλύτερα, περιβάλλον ὡρίμανσης γιὰ σχισματικὲς συμπεριφορές, ποὺ ὁδηγοῦν τελικὰ στὴν πλήρη ἄρνηση καὶ μὴ ἀναγνώριση τῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας ἢ στὴ δημιουργία διαφόρων παράλληλων «ἐκκλησιαστικῶν» δομῶν ποὺ δὲν ἐξαρτῶνται ἀπὸ αὐτήν». (Νικολάι (Σεβαστιάνοφ), Ἱερομ. Κανονικὴ ἐκτίμηση τοῦ σύγχρονου σχίσματος.
