Tοῦ κ. Γεωργίου Κούβελα, Δικηγόρου – Ἐπιτίμου Προέδρου τῆς Ἐθνικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Κυπρίων
2ον
Το 1ον ΕΔΩ
«…Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας ἐσκίρτησε τὸ βρέφος, ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ εἶπε…» (στ. 41) Στὸν 44 στ. ἡ Ἐλισάβετ λέει: «ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτα μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου».
Ἡ λέξη βρέφος μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἀγέννητου ἀκόμη παιδιοῦ ἀπαντᾶ καὶ σὲ συγγραφεῖς σύγχρονους τῆς Κ. Διαθήκης π.χ. στὸν Ἰώσηπο, Ἰουδαϊκὴ Ἀρχαιολογία 20, 18.19, στὸν Πλούταρχο, Περὶ Στωϊκῶν ἐναντιωμάτων 41 (Ἠθικά 1952f)
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν Ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ»[5]. Ἐπίσης «Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾽ ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾽ ἡ γυνή»[6].
Ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ἡ φθείρουσα τὸ ἔμβρυον κατ᾽ ἐπιτήδευσιν φόνου δίκην ἐπέχει»![7] «Αἱ τὰ ἀμβλωθρίδια διδοῦσαι φάρμακα, φονεύτριαί εἰσι καὶ αὐταὶ καὶ αἱ δεχόμεναι τὰ ἐμβρυοκτόνα δηλητήρια»[8]!
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἡ συνέργεια σὲ Ἄμβλωση εἶναι συνέργεια σὲ φόνο». Ὁ Ἅγιος θεωρεῖ συνένοχον εἰς τὸ ἁμάρτημα τοῦ φόνου καὶ τὸν ἄνδρα, ποὺ ἔδωσε σπέρμα εἰς τὴν γυναῖκα, ποὺ προβαίνει σὲ ἔκτρωση. Ἰδοὺ τί λέγει ὁ μέγας διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας: «Τί σπείρεις ἔνθα ἡ ἄρουρα σπουδάζει διαφθεῖραι τὸν καρπόν; ἔνθα πολλὰ τὰ ἀτόκια; ἔνθα πρὸ γενέσεως φόνος; Καὶ γὰρ καὶ τὴν πόρνην οὐκ ἀφίεις μεῖναι πόρνην μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀνδροφόνον ποιεῖς! Εἶδες ἀπὸ μέθης πορνείαν, ἀπὸ πορνείας μοιχείαν ἀπὸ μοιχείας φόνον; Μᾶλλον δὲ καὶ φόνου τι χεῖρον· οὐδὲ γὰρ ἔχω, πῶς αὐτὸ καλέσω· οὐ γὰρ τεχθέντα ἀναιρεῖ, ἀλλὰ καὶ τεχθῆναι κωλύει. Τί τοίνυν; Καὶ τοῦ Θεοῦ τὴν δωρεὰν ὑβρίζεις; Καὶ τοῖς αὐτοῦ μάχει νόμοις; Καί, ὅπερ ἐστὶ κατάρα, τοῦτο ὡς εὐλογίαν μεταδιώκεις; Καὶ τὸ ταμεῖον τῆς γενέσεως, ταμεῖον ποιεῖς σφαγῆς; Καὶ τὴν πρὸς παιδοποιΐαν δοθεῖσαν γυναῖκα, πρὸς φόνον παρασκευάζεις;»[9].
Ἡ «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία»[10]: «Εἰς τὴν ἐντολὴν ταύτην γροικᾶται (=ἐννοεῖται) τὸ φονικόν· ψυχικὰ καὶ σωματικά· τουτέστιν, ἂν ἐσυμβούλευσες τὸν πλησίον σου νὰ πορνεύση ἤ νὰ φονεύσῃ ἤ ἄλλην ἁμαρτίαν νὰ πράξη, ἤ τὸν ἐβοήθησες καὶ τὴν ἔκαμε, λογίζεσαι φονεὺς τοῦ ἀδελφοῦ σου πνευματικῶς. Περὶ δὲ τοῦ σώματος, εἰπέ· ἂν ἐφόνευσες… ἂν ἔδειρες γυναῖκα καὶ ἔριξε τὸ βρέφος· ἤ ἂν ἔφαγε βότανον, διὰ νὰ φονεύση τὸ ἔμβρυον· ἤ διὰ νὰ μὴν ἐγγαστρώνεται. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια, λογίζονται φονικά. Καὶ αὐστηρῶς κανονίζονται».
Ἡ Διδαχὴ τῶν Ἀποστόλων[11]: «Δὲν θὰ φονεύσεις, δὲν θὰ μοιχεύσεις, δὲν θὰ ἀρσενοκοιτεύσεις… δὲν θὰ παράσχεις ἀμβλωθρίδια οὔτε θὰ διαπράξεις παιδοκτονία»!
Ἡ Ἐπιστολὴ Βαρνάβα[12]: «Δὲν θὰ παράσχεις ἀμβλωθρίδια, δὲν θὰ διαπράττεις παιδοκτονία…»!
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος:
«Θὰ πέσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ»!
«Δὲν γίνεται. Θὰ πέσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Πολλοὶ πολιτικοὶ δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὰ τόσα ἐγκλήματα ποὺ γίνονται, τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ θέμα μόνο γιὰ τὴν ὑπογεννητικότητα!». Ἐπίσης ὁ Ἅγιος μίλησε γιὰ ἕνα Ὅραμα[13]: «Ἐφέτος, τὸ 1984, τὴν Τρίτη ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ὥρα 12η τὰ μεσάνυκτα, στὶς 11 τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, εἶδα ἕνα φοβερὸ Ὅραμα!…
Ἕνα κάμπο ἀπὸ σιτάρι, ἀλλὰ τὸ σιτάρι δὲν εἶχε ξεσταχυάσει ἀκόμη, μόλις ἄρχιζε νὰ καλαμιάζει. Ἐγὼ βρισκόμουνα ἔξω ἀπὸ τὴν μάνδρα τοῦ χωραφιοῦ καὶ κολλοῦσα κεριὰ ἀπέξω στὸν τοῖχο γιὰ τοὺς κεκοιμημένους.
Ἀριστερὰ ἀπὸ τὴν μάνδρα ἦταν μιὰ ἔκταση, τόπος ἀνώμαλος, κρημνώδης καὶ χέρσος, ὁ ὁποῖος τόπος σείονταν συνέχεια ἀπὸ μία δυνατὴ βοή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀπὸ χιλιάδες βοὲς σπαραχτικές, ποὺ ἔκαναν νὰ σπαράζει ἀκόμη καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ πιὸ σκληροῦ ἀνθρώπου.
Ἐνῶ ὑπέφερα ἀπὸ τὸ ἄκουσμα τῶν σπαραχτικῶν ἐκείνων φωνῶν καὶ δὲν μποροῦσα νὰ ἐξηγήσω τὸ Ὅραμα, ἄκουσα μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ λέει:
“Ὁ μὲν κάμπος μὲ τὸ σπαρμένο σιτάρι, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ξεσταχυάσει, εἶναι τὸ Κοιμητήρι μὲ τὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν ποὺ θὰ ἀναστηθοῦν. Ὁ δὲ τόπος ἐκεῖνος, ποὺ σείεται ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνές, εἶναι ὁ τόπος ποὺ βρίσκονται οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὶς ἐκτρώσεις”»!
Ἐνῶ λοιπὸν συνῆλθα ἀπὸ τὸ Ὅραμα, δὲν μπόρεσα ὅμως νὰ συνέλθω ἀπὸ τὸν πολὺ πόνο ποὺ ἔνοιωσα καὶ δὲν μποροῦσα νὰ πλαγιάσω, γιὰ νὰ ξεκουραστῶ λίγο, παρ᾽ ὅλο ποὺ ἤμουν κατάκοπος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία καὶ τὴν ὀρθοστασία τῆς προηγουμένης ἡμέρας!».
Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας, «Ὅλα τὰ ζωοποιεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ»![14]:
«…Ρωτῆστε αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν τὴν ἐμβρυολογία, τὴν ἐπιστήμη ἐκείνη ποὺ μελετᾶ τὶς διαδοχικὲς φάσεις τῆς ἀνάπτυξης τοῦ ἐμβρύου, πῶς τὸ ὠάριο, τὸ ἀναπαραγωγικὸ κύτταρο τῆς γυναίκας, γίνεται ἄνθρωπος; Μποροῦν οἱ ἐπιστήμονες νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ἐμβρυολογία εἶναι σὲ θέση νὰ ἐξηγήσει τὸ μυστήριο ποὺ τελεῖται μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας, ὅταν ἐκεῖ ἀρχίζει μιὰ καινούρια ζωή; Ἂν μποροῦν ἂς μᾶς ἐξηγήσουν, πῶς στὴν μήτρα τῆς γυναίκας γεννᾶται τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν τὸ γνωρίζουν οἱ ἐπιστήμονες καὶ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσουν. Τὸ πρᾶγμα αὐτὸ εἶναι μυστήριο. Ἐμεῖς ποὺ πιστεύουμε στὸ Θεὸ γνωρίζουμε ὅτι ὅλα δημιουργήθηκαν ἀπ᾽ Αὐτὸν καὶ ὅλα τὰ κυβερνᾶ Ἐκεῖνος μὲ τοὺς νόμους ποὺ ὁ ἴδιος ἔθεσε. Ὅλα τὰ ἐξουσιάζει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τὰ πράγματα ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο ὑπάρχουν χάρη στὴν θεία Ἐνέργεια καὶ ὅλα τὰ ζωοποιεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Νομοθέτης ποὺ δημιούργησε τοὺς νόμους τῆς φύσεως, τοὺς ὁποίους μελετᾶ ἡ ἐπιστήμη. Ὁ Νομοθέτης Αὐτὸς ἔχει τὴν δύναμη καὶ νὰ ὑπερβαίνει τοὺς νόμους, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ νὰ τοὺς ἀλλάζει…».
Ὁ Ὅσιος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος,
«Σόδομα καὶ Γόμορρα»![15]:
«Δὲν μπορεῖ νὰ γίνη χειρότερο Κακούργημα ἀπὸ αὐτό, ποὺ γίνεται στὴν Ἑλλάδα, νὰ σκοτώνουν οἱ γονεῖς 300.000 παιδιὰ τὸν χρόνο πρὶν ἀκόμη γεννηθοῦν. … Καὶ ἀπορῶ πῶς δὲν ρίχνει φωτιὰ ὁ Θεός, ὅπως στὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα! Οἱ Σοδομίτες ἔκαναν ἄλλες αἰσχρουργίες, ἀλλὰ σ᾽ αὐτὸ τὸ σημεῖο δὲν ἔφθασαν. Ὅσοι γονεῖς ἐνεργοῦν κατὰ τὸν ἐγκληματικὸν αὐτὸ τρόπο ὑπερέβησαν τὴν κακία τῶν κατοίκων Σοδόμων καὶ Γομόρρων…».
Ὁ Γέρων Γερβάσιος Παρασκευόπουλος:
«Αἰτία τοῦ αἵματος ποὺ χύνεται στοὺς πολέμους εἶναι οἱ ἐκτρώσεις!»[16]:
«Ἐγώ, παιδιά μου, σήμερα εἶμαι καὶ αὔριο δὲν θὰ εἶμαι. Ἀλλὰ νὰ θυμηθῆτε αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς εἰπῶ. Στὴν ἀνθρωπότητα θὰ ἔλθουν πολλὰ δεινά. Αἰτία τῶν δεινῶν ποὺ ὑπάρχουν καὶ αὐτῶν ποὺ ἔρχονται, καὶ μάλιστα τοῦ αἵματος ποὺ χύνεται στοὺς διαφόρους πολέμους, εἶναι οἱ Ἐκτρώσεις. Τὰ ἔμβρυα, αὐτὰ τὰ ὁποῖα δὲν θεωροῦν πολλοὶ ἰατροὶ ὅτι εἶναι πλήρεις ἄνθρωποι, ἐκδικοῦνται. Γιὰ τὸ ἁμάρτημα αὐτὸ δὲν ὑπάρχει ἔλεος. Τὸ παιδὶ θὰ ζητήσει λόγο ἀπὸ τὴ μητέρα του, γιατὶ τὸ ἔστειλε ἔτσι ἀφώτιστο. Ποιός τῆς εἶχε δώσει αὐτὸ τὸ δικαίωμα; Θὰ προτιμοῦσα νὰ σᾶς ἀσπασθῶ κατὰ τὴν κηδεία σας νεκρὲς ὡς πόρνες, παρὰ ὡς μητέρες μὲ ἐκτρώσεις»!
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος,
«Ἡ γυναίκα ποὺ κάνει Ἔκτρωση
ἔχει ἐφιάλτες»![17]:
«Τὶς ἐφιαλτικὲς τύψεις τῆς Ἔκτρωσης κάθε γυναίκας τὶς ἐκφράζει, ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα περιστατικά, ποὺ διηγεῖται ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς): «Ἡ Α. σὰν νέα κυνηγοῦσε πολλοὺς ἄνδρες. Ἔλεγε πὼς πίεζε καὶ δηλητηρίαζε τὰ παιδιὰ μέσα της, γιὰ νὰ μὴ γεννᾶ. Ὁ ἄνδρας της τὴν καταράστηκε γιὰ τὴν ἀδιαφορία της στὴν ἀρρώστια του, καὶ πράγματι ἀρρώστησε καὶ γέμισε πληγὲς ἀπὸ τὴ μέση μέχρι τὶς πατοῦσες. Χτυποῦσε τὰ χέρια της καὶ φώναζε: (σὰν τὴ δαιμονισμένη): «Φύγετε! Πηγαίνετε! Μὰ διῶξτε αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἀπὸ μένα»!
– Τί παιδιά; Ρωτοῦσαν οἱ γύρω της. Δὲ βλέπουμε κανένα παιδί! Ἀλλὰ ἐκείνη ἀσταμάτητα φώναζε: Διῶξτε τα! Πῶς δὲν τὰ βλέπετε; Νάτα γύρω μου καὶ σέρνονται… ἀνεβαίνουν πάνω μου!…
“Ἦταν ἐκεῖνα τὰ παιδιά, ποὺ ἐκείνη μέσα της πίεζε καὶ δηλητηρίαζε”!, σημειώνει ὁ Ἅγιος συγγραφέας. Ὅλοι ἀνατρίχιασαν στὸ ἄκουσμα τοῦ περιστατικοῦ».
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ:
Ἡ Ἔκτρωσις εἶναι φόνος![18]:
Εἶναι ἀληθινὰ καὶ κυριολεκτικὰ παρανοϊκὸ ἐν ὀνόματι τῆς ἀνθρωπιᾶς καὶ τοῦ δικαιώματος ζωῆς νὰ καταργῆται ἡ θανατικὴ ποινὴ καὶ συγχρόνως νὰ νομιμοποιεῖται ἡ ἔκτρωση!
«Λυπόμαστε γιὰ ἕνα ἄνθρωπο ποὺ βλέπουμε νὰ θανατώνεται στὴν ἠλεκτρικὴ καρέκλα, στὴν ἀγχόνη, ἤ νὰ τουφεκίζεται καὶ ὄχι γιὰ ἕνα, ποὺ δὲν ἔχει γεννηθῆ ἀκόμη καὶ δὲν τὸν εἴδαμε, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε ἀκόμα ἔντονη συναισθηματικὴ σχέση μαζί του. Βλέπετε, ἡ διαφορὰ εἶναι καθαρὰ συγκινησιακή. Αἰσθανόμαστε ἀποτροπιασμὸ γιὰ μιὰ μητέρα πού, μόλις γεννήση τὸ παιδί της, τὸ πετάει στὸν τενεκὲ τῶν σκουπιδιῶν, καὶ πᾶμε λουλούδια σὲ μιὰ ἄλλη ποὺ τὸ ἀποβάλει, ποὺ τὸ ρίχνει μέσα στὸ χειρουργεῖο.
Σὲ ἕνα ἀμερικάνικο περιοδικὸ διάβασα τὰ ἑξῆς:
Σὲ μιὰ κλινικὴ γυναικολογικὴ ὁρμᾶ μιὰ νέα γυναίκα. Μέσα σὲ λίγα λεπτὰ γεννᾶ πρόωρα ἕνα παιδάκι ποὺ ἔχει ἡλικία κύησης μόνο 22 ἑβδομάδες (περίπου 5 μῆνες). Ἡ μητέρα αὐτὴ θέλει τὸ παιδί της νὰ ζήση! Καὶ ὅλο τὸ νοσοκομεῖο τίθεται σὲ συναγερμό, γιὰ νὰ διατηρήση τὸ πρόωρο βρέφος στὴν ζωή. Διαπρεπεῖς ἰατροὶ ἐργάζονται πυρετωδῶς καὶ δαπανῶνται τεράστια χρηματικὰ ποσά.
Τὴν ἴδια ἡμέρα καὶ τὴν ἴδια ὥρα σὲ ἕνα ἄλλο θάλαμο, τοῦ ἴδιου νοσοκομείου μιὰ ἄλλη γυναίκα κάνει ἔκτρωση, γιατὶ δὲν θέλει νὰ ἀποκτήση ἄλλο παιδί. Καὶ οἱ γιατροὶ τῆς λένε ὅτι τὸ ἔμβρυο τῶν τεσσάρων μηνῶν δὲν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἕνα κομμάτι σάρκα ἀπὸ μητρικὸ σῶμα!
Τί εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ στὸν ἕνα θάλαμο κάνει τὸν ἄνθρωπο τέλειο καὶ βιώσιμο, καὶ στὸν ἄλλο κομμάτι κρέας ποὺ δὲν ἔχει αὐτὸ καθ᾽ ἑαυτὸ ζωή; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλῆ: ἡ ὑποκειμενικὴ κρίση τοῦ ἰατροῦ καὶ τῆς μητέρας. Καὶ τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα εἶναι ὅτι ἡ ὑποκειμενικὴ αὐτὴ κρίση εἶναι καρπὸς ὄχι ἄγνοιας ἀλλὰ μιᾶς ἠθελημένης κοινωνικῆς ὑποκρισίας….
Ἡ ἀπάντηση εὑρίσκεται, στὰ προφητικὰ λόγια ἑνὸς διαπρεποῦς Ἰταλοῦ νομομαθοῦς τοῦ περασμένου αἰῶνος, τοῦ Ραφαέλο Ballestrini. Πρὶν ἀπὸ ἑκατὸ περίπου χρόνια ὁ Ballestrini ἔγραψε: «Ἡ ἔσχατη ἀπόδειξη ὅτι ἕνας λαὸς ἔφθασε στὸ ἔσχατο σημεῖο ἠθικῆς καταπτώσεως θὰ εἶναι ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ ἔκτρωση θὰ θεωρεῖται κάτι τὸ κοινωνικὰ ἀνεκτὸ καὶ συνηθισμένο»!
Εἰς οἵους καιροὺς τετήρηκας ἡμᾶς, Κύριε!
Ὁποῖος αἰών καταπτώσεως!
Ὅμως οἱ ἐκτρώσεις δὲν ἀποτελοῦν ἁπλῶς μαρτυρία τῆς ἠθικῆς σήψεως, τῆς καταπτώσεως καὶ παρακμῆς. Ἀποτελοῦν καὶ γενεσιουργὸν αἰτία. Τὴν ἐπιφέρουν καὶ τὴν ἐντείνουν.
Οἱ ἐπιπτώσεις τῶν ἀμβλώσεων εἶναι σοβαρὲς καὶ μεγάλες. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὴν διεθνῆ ἰατρικὴ βιβλιογραφία.
Α. Στὴν μητέρα: Μεγάλη θνησιμότητα (ἀπὸ διάτρηση μήτρας, σηψαιμία, ἀνακοπή, ἐμβολὴ κ.λπ.) Σημαντικὴ νοσηρότητα (φλεγμονές, θρομβοφλεβίτιδες κ.λπ.) Ὑπογεννητικότητα «τὸ ἕνα τρίτο περίπου τῶν γυναικῶν, ποὺ ὑφίστανται ἐκτρώσεις παραμένει στεῖρο» στὴν Ἑλλάδα.
Β. Στὰ ἑπόμενα παιδιά: «Τὸ ποσοστὸ τῶν θνησιγενῶν καὶ πρόωρων τοκετῶν εἶναι, διπλὸ στὶς γυναῖκες μὲ προηγούμενη ἔκτρωση». Ἀναφέρεται γιὰ τὴν Ἑλλάδα τὸ 1971. Αὐτονόητο, ὅτι αὐξάνει, καὶ τὸ ποσοστὸ τῶν ἐλαττωματικῶν καὶ προβληματικῶν παιδιῶν λόγῳ τῶν ἐκτρώσεων.
Γ. Στὴν οἰκογένεια: Ἡ ψυχικὴ ὑγεία, κυρίως τῆς γυναίκας κλονίζεται, ἡ ἠθικὴ συνείδηση τῶν συζύγων ἀμβλύνεται, ἡ γυναίκα χάνει τὴν ἀξιοπρέπειά της, γίνεται ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἄνδρα καὶ ἐξουθενώνεται καὶ ἡ οἰκογενειακὴ ἁρμονία φυγαδεύεται.
Δ. Στοὺς ἐφήβους: Ἡ ἀνεύθυνη σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ διευκολύνεται καὶ τὸ ποσοστὸ τῶν ἀγάμων μητέρων ὁλονὲν καὶ αὐξάνει.
Ε. Στὸ ἔθνος μας καὶ τὸ πολιτισμό: Σοβαρὸ δημογραφικὸ πρόβλημα. Ἐλάττωση τοῦ δείκτη τῶν γεννήσεων ποὺ δὲν θὰ σταματήση μὲ τὴν νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων, ἐφ᾽ ὅσον μὲ αὐτὲς ὄχι μόνο διακόπτεται ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς κυήσεων κάθε χρόνο, ἴσως ἤ καὶ μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν νεογεννήτων, ἀλλὰ καὶ προκαλεῖται καὶ μόνιμη ἀναπηρία στειρώσεως στὶς γυναῖκες αὐτές». Λοιπόν; Ἡ Ἑλλάδα μας, πού «ποτὲ δὲν πεθαίνει», ζητᾶ τώρα νὰ αὐτοκτονήση;[19].
Στ. Τὸ χειρότερο ὅμως ἀπὸ ὅλα εἶναι ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι κάτι, ποὺ ποτὲ δὲν τὸ ἀνέχεται ἡ συνείδηση ἀκόμη καὶ τοῦ πιὸ ἀμοραλιστοῦ. Γι᾽αὐτὸ καὶ ἤ προκαλεῖ σοβαρὰ ψυχολογικὰ προβλήματα, ὁ ἀπόηχος τῶν ὁποίων φθάνει μόνο στὰ ἐξομολογητήρια, ἤ ὁδηγεῖ τὴν τραγικὴ μητέρα σὲ πλήρη κοινωνικὴ ὑποκρισία καὶ κυνισμό.
Σημειώσεις:
[5]. Α´ Κορ. 6, 19-20. [6]. Α´ Κορ. 7, 4. [7]. Κανὼν Β´. [8]. Κανὼν Η´. [9]. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους Ὁμιλία ΚΔ´, § 4, PG 60, 626. [10]. Ἴδετε κεφ. Ε´, Νουθεσία Ε´, Μὴ φονεύσεις. [11]. Ἡ Διδαχὴ τῶν Ἀποστόλων συντάχτηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 50 καὶ 70 μ.Χ. καὶ διδάσκει ὅτι ἡ Ἄμβλωση εἶναι ἐξαιρετικὰ φοβερό, Ἀσυγχώρητο καὶ Θανάσιμο Ἀδίκημα – Ἁμαρτία. [12]. Ἡ Ἐπιστολὴ Βαρνάβα συντάχτηκε τὸν 1ο ἤ 2ο αἰώνα καὶ θεωρεῖ τὴν Ἄμβλωση ἐξαιρετικὰ σοβαρὸ καὶ ἀσυγχώρητο Ἀδίκημα – Ἁμαρτία. [13]. Γιὰ τὸ Ἀποκαλυπτικὸ Ὅραμα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἴδετε τὸ ἐξαιρετικὰ ἀποκαλυπτικὸ καὶ ἄκρως ἐνημερωτικὸ καὶ ἐπίκαιρο Πόνημα μὲ τίτλο «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ», Ἀντικειμενικὴ ἐνημέρωση, Γ´ ἔκδοση, μὲ προσθῆκες καὶ ἀφαιρέσεις τῶν Ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 566 26 Σπαρτάκου 6 – Συκιές, τηλ. 2310.212659, fax 2310.207340, Θεσσαλονίκη 2021, σελ. 131. Ἰδιαίτερα τονίζουμε ὅτι σ᾽ αὐτὸ τὸ Πόνημα καταγράφονται συγκλονιστικὲς μαρτυρίες κορυφαίων εἰδικῶν Καθηγητῶν καὶ Ἰατρῶν Γυναικολόγων – Μαιευτήρων, ποὺ γνωμοδοτοῦν ὅτι ἡ Ἔκτρωση εἶναι Φόνος, Θανάσιμη, Ἀσυγχώρητος Ἁμαρτία καὶ ἐπιφέρει ἐξαιρετικὰ σοβαρὲς βλάβες στὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία τῆς γυναίκας καὶ τοῦ ἄνδρα ποὺ ἐκτρώνουν τὸ παιδί τους. Αὐτὸ τὸ βιβλίο ἀφιερώνεται στὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀβάπτιστα (ἀφώτιστα) βρέφη τῆς Ἑλλάδος ποὺ δὲν γεννήθηκαν ποτέ, διότι ἐτελειώθησαν μαρτυρικῶς, διὰ τῶν φονικῶν ἐκτρώσεων, ἀπὸ τοὺς σύγχρονους Ἡρῶδες καὶ τοὺς συνεργούς τους, μὲ τὴν εὐχὴ νὰ ἀνανήψουν, παύσουν τὴν δολοφονία ἀθώων βρεφῶν καὶ μετανοήσουν εἰλικρινῶς, πρὸς σωτηρία τους καὶ γιὰ νὰ ἔλθει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴν Ἑλλάδα μας, καὶ στὸν κόσμο μας. [14]. Γιὰ τὸ πιὸ πάνω ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας, ἴδετε «Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις», ὅπου ἀνωτέρω, σελ. 132. [15]. Γιὰ τὸ ἀπόσπασμα Ἐπιστολῆς τοῦ Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, ἴδετε «Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις», ὅπου ἀνωτέρω, σελ. 144. [16]. Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου ἴδετε «Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις», σελ. 138-139, ὅπου ἀνωτέρω. [17]. Γιὰ τὸ πιὸ πάνω περιστατικὸ ποὺ διηγεῖται ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος ἴδετε «Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις», ὅπου ἀνωτέρω, σελ. 127-128. [18]. Γιὰ τὸ πλῆρες κείμενο τοῦ πιὸ πάνω, πάντα ἐπίκαιρου ἄρθρου, ἴδετε Ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος τῆς 31ης Ἰανουαρίου 1986. [19] «Φωνὴ Διαμαρτυρίας…», Θεσσαλονίκη 1985. Βλ. καὶ Δορκοφίκη σελ. 75-84 καὶ Περιοδικὸ ΠΕΦΙΠ τεῦχος 26-27.
