Ἄρθρο του Πέτρου Νικολού «Ἐλεύθερη Ὥρα τῆς Κυριακῆς» (18.06.2023) ἀναφορικῶς μὲ τὴν ἀκολούθηση τοῦ ἐντυπωσιακοῦ παραδείγματος τῆς μοναχικῶς μαχομένης κατὰ τῆς παγκοσμιοποιήσεως Σερβίας, ἡ ὁποία συγκρούεται ἀνοιχτὰ μὲ τὸν δικαιωματισμὸ καὶ τὶς δαιμονικὲς ἐκδηλώσεις ἀρσενοκοιτίας καὶ τῶν παρὰ φύσιν σχέσεων.
[...] Στὴ Σερβία, τὴν χώρα τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Πόποβιτς, τοῦ Μακαριστοῦ Πατριάρχου Παύλου καὶ τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς, τὸ family pride, τὸ ὁποῖο συνιστᾷ μία ἀπὸ τὶς ἐπαναστατικότερες ἐνέργειες στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς Νέας Τάξεως, ἂς ἔχουν ὑπ’ὄψιν ὁρισμένοι πὼς δὲν ἀνελήφθη ὡς πρωτοβουλία κανενὸς κομματικοῦ μπακάλικου πρὸς ἄγραν ψήφων μὲ πολιτευτὲς ἱερόδουλες, παλλακίδες καὶ ἀμφιβόλου ἠθικῆς στάθμης γκροῦπες, ἀλλὰ ἀπὸ χριστιανικὰ σωματεῖα, πολυτεκνικές ἑνώσεις, μεγάλες ἐνορίες καὶ ἀνεξαρτήτους συλλόγους, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἱ μόνοι ποὺ ἔχουν τὸ πλῆθος, τὴν δύναμη, ἀλλὰ καὶ τὸ ἠ θ ι κ ὸ π λ ε ο ν έ κ τ η μ α νὰ διοργανώσουν καμπάνιες θαρραλέας ῥήξεως μὲ τὸν ἑσμὸ τῆς προόδου, ὅσο κι ἂν κάποιοι -ἐθνικῶν ἀπόψεων, κατὰ τοὺς ὑποκειμένικούς τους ἰσχυρισμούς- χλευάζουν τὸν πιστὸ καὶ ἀφοσιωμένο κόσμο τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ δὲν ἐγκρίνει, δὲν ἀκολουθεῖ καὶ δὲν πρόκειται νὰ συναινέσει στὴν ἰδιοτέλεια, τὴν ὑποκρισία καὶ τὸν συγχρώτισμό τους μὲ ἀμοραλιστές. [...]»
