«Δεν υπάρχει λοιπόν, δεν υπάρχει πιο ανόητο και πιο φοβερό πράγμα
από την προσβολή αυτή (της ομοφυλοφιλίας) Γιατί, αν ο Παύλος, όταν μιλούσε για
την πορνεία, έλεγε ότι “κάθε αμάρτημα που
θα κάνει ο άνθρωπος, είναι έξω από το σώμα του, εκείνος όμως που πορνεύει,
αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα” (A’ Kορ. 6,18), τι θα μπορούσαμε
να πούμε για τη μανία αυτή, που είναι τόσο πολύ χειρότερη απ’ την πορνεία, όσο
δεν είναι δυνατό ούτε να το πούμε; Γιατί δεν λέγω αυτό μόνο, ότι δηλαδή έγινες
γυναίκα, αλλ’ ότι έχασες και την ιδιότητα του άνδρα, και ούτε απέκτησες αυτή τη
φύση, ούτε διατήρησες εκείνη που είχες, αλλά έγινες κοινός προδότης κάθε
φύσεως, και άξιος να καταδιώκεσαι και να λιθοβολείσαι από άνδρες και γυναίκες,
επειδή αδίκησες και τα δύο φύλα. Kαι για να μάθεις πόσο μεγάλο κακό είναι αυτό, αν κάποιος
ερχόταν και σου υποσχόταν από άνθρωπο να σε κάνει σκύλο, άραγε δε θα τον
απέφευγες σαν κακούργο; Aλλά να, δεν
έκανες τον εαυτό σου σκύλο από άνθρωπο, αλλά εκείνο που είναι πιο ατιμωτικό από
το ζώο αυτό. Γιατί εκείνο το ζώο είναι κατάλληλο για χρήση, ενώ αυτός, που
είναι όμοιος με πόρνη, πουθενά δεν είναι χρήσιμος»
[Απ’ την Ε΄ Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ»]
[Από το έργο "ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ" των Εκδ. "ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ"]
