Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Μὴ ἀπελπίζεσθε γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς. Μειονότης εἶνε οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἐξομολογοῦνται, ποὺ κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ποὺ προσεύχονται, ποὺ δακρύζουν. Αὐτοὶ ποὺ διαβάζουν τὴν ἁγία Γραφὴ εἶνε πολὺ ὀλίγοι, μειονότης· οἱ ἄλλοι, ἡ πλειονότης, εἶνε ψυχροὶ καὶ ἀδιάφοροι ὅπως ὁ Βόρειος Πόλος, ἄλλοι δὲ βάναυσοι καὶ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, ποὺ εἰς τὸν αἰῶνα μας ἀπειλοῦν νὰ γκρεμίσουν τὰ πάντα. Μὴ ἀπελπίζεσθε καὶ δι᾿ αὐτούς. Θὰ ἔλθῃ καὶ δι᾿ αὐτοὺς ἡ ὥρα τῆς χάριτος, ὅπως ἦλθε καὶ διὰ τὸν λῃστὴν ἡ ὥρα τῆς χάριτος καὶ εἶπε τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Ὅπως διὰ τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο ἦλθε ἡ ὥρα τῆς χάριτος, μπορεῖ καὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους νὰ προέλθουν μεθαύριο νέοι ἐργάται τοῦ εὐαγγελίου, πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι στὸν Θεόν.
Ἔχουμε πολλα παραδείγματα ποὺ οἱ χθεσινοὶ ἄπιστοι ἔγιναν πιστοὶ
καὶ ἀφωσιωμένοι εἰς τὸν Θεόν. Ἕνα μόνο παράδειγμα θὰ σᾶς ἀναφέρω. Ποιός
τὸ περίμενε, ὅταν στὴ Μόσχα ἐβασίλευε ὁ τύραννος τῶν τυράννων, ὁ Στάλιν
―δὲν τὸ λέμε ἐμεῖς, οἱ iδιοι τὸ ὁμολογοῦν, ὅτι διέπραξε τὰ μεγαλύτερα
ἐγκλήματα―, ὅταν στὸ Κρεμλῖνο ἐβασίλευε ὁ ἄθεος Στάλιν, ὁ ὁποῖος
χαχάνιζε ὅταν ἄκουε τὸ ὅνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐβλασφήμα τὸ ἅγιον ὁνομά του
καὶ ἔλεγε ὅτι «Ἐγὼ θὰ διαλύσω τὸν χριστιανισμό», ὡς νέος Ἰουλιανός·
ποιός θὰ τὸ ἐπίστευε, ὅτι ἡ κόρη του ἡ Σβετλάνα, ὅταν αὐτὸς ἐκοιμᾶτο,
ἐκείνη ἐγονάτιζε κάτω εἰς τὰ ὑπόγεια τοῦ σπιτιοῦ του καὶ προσηύχετο εἰς
τὸν Θεόν;
Ὦ θρησκεία τοῦ Ναζωραίου! Κανείς Στάλιν καὶ καμμιά δύναμι στὸν κόσμο δὲν θὰ μπορέσῃ ποτὲ νὰ ξερριζώσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἀνθρωπότητας τὴν θρησκεία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτοὶ οἱ ἄπιστοι θὰ πιστεύσουν. Καὶ οἱ Τοῦρκοι, σύμφωνα μὲ μιὰ ἀρχαία προφητεία, θὰ πιστεύσουν στὸ Χριστό. Δὲν θὰ λυθῇ ὁ πόλεμος μὲ τὴν Τουρκία ―ποὺ εἶνε προαιώνιος ἐχθρός― τόσον μὲ τὰ ὅπλα· ὄχι. Θὰ λυθῇ δι᾿ ἄλλου τρόπου. Καὶ οἱ Τοῦρκοι (ἕνα μέρος ἐξ αὐτῶν), ὅπως εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, θὰ γίνουν Χριστιανοί. Καὶ τότε πλέον νέος κόσμος, νέα γενεά, σημεῖον μεγάλο θ᾿ ἀνατείλῃ στὸν κόσμο. Καὶ οἱ Ἑβραῖοι θὰ πιστεύσουν στὸ Χριστό. Καὶ ἡ οἰκουμένη θὰ γίνῃ μία ποίμνη, μὲ ἕνα ποιμένα.
