«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἡ Ιερά Μητρόπολις Μολδαβίας καί Μπουκοβίνας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐτῆς κ. κ. Δανιήλ, ἀπεφάσισε νά ἐκδώσει τιμητικόν Τόμον ἐπί τῆ συμπληρώσει ἑπταετίας ἀπό τῆς κοιμήσεως του Ὁσίου Γέροντος Κλεόπα, μεγάλου ἡσυχαστοῦ καί διδασκάλου τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ.
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀνωτέρω Ἱερά Μητρόπολι, διότι ἐζήτησε καὶ ἀπό τήν ἐλαχιστότητά μας κάποιο ἄρθρο, σχετικό μέ τήν προσφορά καί τήν ἁγία βιοτή του Μακαριστοῦ Γέροντος.
Τόν ἀξιοσέβαστο Γέροντα Κλεόπα, τόν ἐγνώρισα γιά πρώτη φορά, ὅταν εἶχε ἔλθει μέ συνοδεία μοναχῶν στό Ἅγιον Ὄρος, τόν Σεπτέμβριο τοῦ ἔτους 1977.
Ἐπισκέφθηκε καί τό Μοναστήρι μας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου καί μέ παράκλησι του σεβαστοῦ μας Γέροντος π. Γεωργίου, μᾶς ὡμίλησε στήν ἐπίσημη αἴθουσα τῆς Μονῆς, τό λεγόμενο συνοδικό.
Στήν ὁμιλία του ἀναφέρθηκε ἀποκλειστικά, θά ἔλεγα, στήν ἄσκησι τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Μᾶς ἐντυπωσίασε μέ τά σοφά του λόγια, τά ὁποία ἐφαίνοντο ὅτι ἦσαν ἀπόσταγμα τῶν πολλῶν καί ποικίλων ἐμπειριῶν του. Ἡ ὁμιλία του γράφθηκε, ἀπομαγνητοφωνήθηκε καί δημοσιεύθηκε σέ δύο συνέχειες στό ὁμώνυμο ἐτήσιο Περιοδικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας.
Τό ἔτος 1982 τό Μοναστήρι μου μέ διώρισε στήν διακονία τοῦ γραφείου. Κάποια ἡμέρα ἔλαβα ἕνα βιβλίο, πού εἶχε τόν τίτλο "Pateric Romanesc". Ἀμέσως κατάλαβα ὅτι θά περιέχει Βίους Ὀρθοδόξων Ρουμάνων Ἁγίων. Δέν γνωρίζω πῶς φυτεύθηκε μέσα μου ὁ ζῆλος γιά νά μάθω ρουμανικά καί στήν συνέχεια νά μεταφράσω αὐτό τό βιβλίο στά ἑλληνικά γιά νά γνωρίσουν καί οἱ Ἕλληνες, Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τήν ζωή, τούς ἀσκητικούς ἀγῶνες καί τά ἔργα τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας.
Μετά ἀπό σκληρή δοκιμασία, στήν ὁποία ὑπεβλήθην ὑπό τοῦ Γέροντός μου γιά νά διαπιστώσει, ἐάν εἶναι θέλημα Θεοῦ νά μάθω τά ρουμανικά, μέ τήν εὐλογία του μετέβην στήν Ρουμανική Σκήτη. Ἐκεῖ συνήντησα τόν Δικαῖο Αὐτῆς, τόν ὁσιώτατον Γέροντα Πετρώνιο. Ἐκεῖνος χάρηκε γιά τίς προθέσεις μου αὐτές καί μοῦ ἔδωσε μία ρουμανική γραμματική τοῦ γυμνασίου καί ἕνα μικρό ρουμανο-ἑλληνικό λεξικό. Ἀλλά πῶς θ᾿ ἀρχίσω τώρα νά μάθω τήν γραμματική καί τό λεξιλόγιο, ἀφοῦ δέν εἶχα δάσκαλο, Ὁ κόπος μου ξεπέρασε τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης ἀντοχῆς. Μέ μεγάλη ὑπομονή καί ἐπιμονή, ἄρχισα νά μεταφράζω τό Ρουμανικό Γεροντικό, χωρίς νά γνωρίζω τήν γλῶσσα. Κάθε λέξι στήν κάθε φράσι, ἔτρεχα στό μικρό λεξικό μου νά τήν εὕρω καί νά μάθω τήν σημασία της, τήν ὁποία καί σημείωνα σ᾿ ἕνα πρόχειρο τετράδιο. Μετά ἀπό ἐργασία τριῶν μηνῶν μέ κακόγουστη καί σχεδόν ἀκατάληπτη τήν μετάφρασι, ἄρχισα νά καταλαβαίνω τίς ἔννοιες τῶν προτάσεων.
Μετά ἀπό ἕνα χρόνο, τελείωσα τήν μετάφρασι τοῦ Ρουμανικοῦ Γεροντικοῦ, ἀφοῦ φυσικά, γύρισα πάλι ἀπό τήν ἀρχή καί τό ἐπιμελήθηκα διορθώνοντας τά πολλά μου λάθη.
Ὁ σεβαστός μου Γέροντας, φάνηκε ἱκανοποιημένος απ᾿ αὐτή τήν προσπάθεια καί ἔδωσε εὐλογία καί σ᾿ ἄλλους Ἀδελφούς τῆς Μονῆς μας νά μάθουν τίς γλῶσσες τῶν γειτονικῶν ὁμοδόξων Χωρῶν γιά μιά ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν μας, τοῦ Κλήρου καί τοῦ μοναχισμοῦ μας.
Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1984, ἔφυγα μέ τήν εὐλογία του καί ἐπῆγα γιά πρώτη φορά στήν Ρουμανία μέ σκοπό νά γνωρίσω τόν συγγραφέα τοῦ Ρουμανικοῦ Γεροντικοῦ, τόν π. Ἰωαννίκιο Μπάλαν. Μαζί του θά εἶχα τήν εὐκαιρία νά ἐπισκεφθῶ τούς τόπους στούς ὁποίους ἔζησαν καί ἁγίασαν οἱ Ρουμάνοι Ἅγιοι, τῶν ὁποίων ἤδη εἶχα μεταφράσει τόν βίο καί τά ἔργα τους.
Τόν π. Ἰωαννίκιο τόν συνάντησα τότε στήν Ἱερά Μονή Μπίστριτσα Μολδαβίας. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι ἡ μοναχική του παραδοσιακή περιβολή, ἡ ἁπλότης του, ἡ εὐγένειά του καί ὁ πόθος του νά μοῦ ἐξηγεῖ συνεχῶς τά μέρη στά ὁποία ἔζησαν οἱ ἅγιοι μοναχοί καί ἀσκητές τῆς Ρουμανίας διά μέσου τῶν αἰώνων.
Κατόπιν ἐπήγαμε μαζί στήν Ἱερά Μονή Συχαστρία, ὅπου συναντήσαμε τόν σοφό διδάσκαλο καί συγγραφέα μακαριστό Γέροντα π. Κλεόπα. Φιλοξενήθηκα στήν Μονή αὐτή περί τίς 20 ἡμέρες. Συχνά τά ἀπογεύματα μᾶς ἔπαιρνε ὁ π. Κλεόπας καί μαζί μέ ἄλλους, κυρίως νέους μοναχούς, ἀνηφορίζαμε στούς λόφους τῆς Μονῆς καί καθισμένοι στά χορτάρια ἀκούγαμε σάν τά διψασμένα ἐλάφια λόγους πνευματικῆς παρηγορίας καί ψυχικῆς μας οἰκοδομῆς.
Τίς Κυριακές καί ἑορτές λειτουργοῦσε μέ εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ, ἐνῶ ἀπό τό πρόσωπό του ἐνόμιζες ὅτι ἐξέρχονται φωτεινές ἀκτῖνες τῆς θείας Χάριτος. Μᾶς συνήρπαζε τόν νοῦ καί τήν καρδιά, τόσο ὁ λειτουργικός του στοχασμός, ἡ σεμνότης καί ἡ ἱεροπρέπειά του, ὅσο καί ἡ μελίρρυτος γλῶσσα του ἀπό τήν ὁποία ἐξήρχοντο ποταμοί θείων χαρίτων, πού ξυπνοῦσαν τούς κοιμωμένους πνευματικά καί ἐθέρμαιναν τόν ζῆλο τῶν ἀγωνιστῶν τῆς εὐσεβείας γιά τίς ὑψηλότερες κορυφές τῶν ἀρετῶν.
Ἡ ἱερά Μονή Συχαστρία, ὅσα χρόνια διηκόνησε ἐκεῖ ὁ π. Κλεόπας σάν ἡγούμενος καί Πνευματικός, ἐγνώρισε ἡμέρες δόξης καί πνευματικοῦ μεγαλείου. Δεκάδες αὐτοκίνητα καί λεωφορεῖα μέ πλῆθος εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί τουριστῶν κατέφθαναν, ἰδιαίτερα τίς Κυριακές γιά νά ἴδουν καί ν᾿ ἀκούσουν τόν σοφό διδάσκαλο καί πατέρα της στοργῆς, τήν ἀγάπης καί τῆς συγγνώμης.
Δέν ἀδιαφόρησα τότε κι ἐγώ νά τόν παρακαλέσω νά μέ δεχθῆ γιά πνευματική συζήτησι. Μέ τήν γνωστή μολδοβεάνικη προφορά του καί τήν παροιμιώδη ἁπλότητά του μέ δέχθηκε πατρικά. Μεταξύ μας διαμείφθηκε ὁ παρακάτω διάλογος, ὅπως τόν εἶχα σημειώσει ἀπό τότε.
-Εὐλογεῖτε, πάτερ Κλεόπα.
-Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ. Καλῶς ὡρίσατε.
Τί κάνετε, πάτερ Κλεόπα,
-Ὁ π. Κλεόπας κάνει ἁμαρτίες!
-Γέροντα, ἔρχομαι ἀπό τήν Ἑλλάδα γιά πρώτη φορά στήν Ρουμανία καί στά Μοναστήρια σας. Πέστε μας ἕνα λόγο γιά τήν σωτηρία μας καί προσευχηθῆτε γιά ἐμᾶς.
-Ἐμένα ἐχάλασε τό μυαλό μου ἀπό τίς ἁμαρτίες μου καί νά κάνετε ἐσεῖς προσευχή γιά μένα.
Μετά ἀπό τούς γνωστούς δισταγμούς του, ὑπεχώρησε στήν ἐπιμονή μας καί συνεχίσθηκε ἡ διαλογική μας συζήτησις μέ πλουσίους τούς πνευματικούς καρπούς.
-Γέροντα, ποιό εἶναι τό ἔργο τοῦ μοναχοῦ,
-Κάθε μοναχός καί λαϊκός ἔχει καθῆκον νά ἐκφράζει τήν ἀληθινή του πίστι πρός τόν Θεό μέ τήν προσευχή, τόν θεῖο φόβο καί τόν φόβο τοῦ θανάτου.
-Ποιές εἶναι οἱ σπουδαιότερες ἀρετές γιά τόν κοινοβιάτη μοναχό, Γέροντα,
-Εἶναι ἡ ὑπακοή, ἡ εἰλικρινής ἐξομολόγησις καί ἡ ἐκκοπή τοῦ θελήματος. Ἐνῶ, κατά τούς Ἁγίους Πατέρες μας εἶναι τό γνωστό τρίπτυχο, Παρθενία, ὑπακοή, ἀκτημοσύνη.
-Γέροντα Κλεόπα, πέστε μας ἕνα ὠφέλιμο λόγο γιά ἡγουμένους καί Πνευματικούς πατέρες.
-Ὁ κάθε Πνευματικός καί ἡγούμενος νά εἶναι σαλίγκαρος, ὅταν θέλη νά τιμωρήση κάποιον καί δελφίνι, ὅταν πρόκειται νά συγχωρήση. Ὁ σαλίγκαρος βαδίζει ἀργά, ἔτσι και ὁ Πνευματικός πατήρ νά μή βιάζεται νά τιμωρήση κάποιον. Τό δελφίνι τρέχει μέσα στήν θάλασσα μέ πολλή ταχύτητα. Ἔτσι καί ὁ Πνευματικός νά συγχωρεῖ ἀμέσως, ὅποιον ἐν μετανοίᾳ διορθώνεται καί ἐπιστρέφει στήν μάνδρα τοῦ Χριστοῦ μας.
Γέροντα, πέστε μου ἕνα λόγο γιά τούς γέροντες μοναχούς τῆς Μονῆς μας.
-Νά ζοῦν μέ ταπείνωσι καρδιᾶς καί ὀλιγώτερη σωματική ἄσκησι, διότι λέγει ὁ προφήτης Δαβίδ. "Ἐταπεινώθην καί ἔσωσέ με ὁ Κύριος".
Γέροντα, πέστε μου ἕνα λόγο παρηγοριᾶς γιά τούς ἀσθενεῖς.
-Ὁ Θεός δύο ἔργα θέλει ἀπ᾿ αὐτούς. Νά εὐχαριστοῦν τόν Θεό καί νά προσεύχωνται πάντοτε.
Γέροντα, γνωρίζω, ὅτι σᾶς κουράζω μέ τίς πολλές ἐρωτήσεις μου, ἀλλά σᾶς παρακαλῶ πέστε μου ἀκόμη νά μεταφέρω ἕνα λόγο στόν μάγειρο τῆς Μονῆς μας.
-Ἡ μαγειρική εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσευχή ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅταν κανείς διακονεῖ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ μάγειρος εἶναι τά χρυσᾶ χέρια γιά τούς Ἀδελφούς τῆς Μονῆς του.
-Γέροντα, πέστε μου ἕνα λόγο γιά τόν Οἰκονόμο τῆς Μονῆς μας.
-Νά ἔχη διάκρισι καί ἀνάλογα μέ τήν δύναμι του καθενός νά μοιράζη τίς διάφορες δουλειές.
-Τί λόγο θά μοῦ δώσετε νά μεταφέρω στούς διακονητάς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μονῆς μου,
-Νά διακονοῦν μέ φόβο Θεοῦ καί νοερά προσευχή, ὡσάν νά ἔχουν μπροστά τους τόν ἴδιο τόν Θεό, διότι αὐτό εἶναι ἡ ἀνώτερη προσευχή.
-Γιά νά μή παραπονεθοῦν οἱ Κηπουροί μας τί λόγο νά τούς μεταφέρω ἀπό τήν Πανοσιότητά σας,
-Ὅσοι διακονοῦν μέ ἀγάπη καί πνεῦμα θυσίας, ἐπιτελοῦν λειτουργία, κατά τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη.
-Γέροντα, πέστε μου ἕνα ὠφέλιμο λόγο καί γιά τούς Δοκίμους Ἀδελφούς.
-Νά κάνουν ὑπακοή, νά διαβάζουν τούς Ἁγίους Πατέρας καί τήν Ἁγία Γραφή, διότι μέ τίς ἀναγνώσεις φωτίζεται ὁ νοῦς, ἀνάβει ὁ πόθος γιά πνευματικό ἀγῶνα καί ὡσάν μία σάλπιγγα σαλπίζει γιά τόν πόλεμο ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ.
-Πῶς ἠμποροῦμε, Γέροντα, ν᾿ ἀποκτήσουμε δάκρυα στήν προσευχή,
-Τά δάκρυα διαιροῦνται σέ τρεῖς κατηγορίες. σέ πνευματικά, ἀνθρώπινα ἤ φυσικά καί στά δαιμονικά. Τά πρῶτα προέρχονται ἀπό τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, τήν θεία ἀγάπη, τήν μνήμη τοῦ θανάτου καί τῆς κολάσεως καί τήν ἐνθύμησι τῶν ἁμαρτιῶν μας. Τά δεύτερα ὑπάρχουν κυρίως μεταξύ τῶν συγγενῶν καί οὔτε βλάπτουν, οὔτε καί ὠφελοῦν. Τά δάκρυα τῆς κακίας προέρχονται ἀπό τήν ὀργή, τήν ἀπελπισία, τήν φιλαργυρία, τόν ἐγωϊσμό, τήν ἐχθρότητα ἐναντίον κάποιου ἄλλου κλπ.
-Πότε μᾶς ἐγκαταλείπει ἡ θεία Χάρις,
-Ὅταν κυριευώμεθα ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, τούς κακούς λογισμούς, τήν ἀκηδία καί ρέπουμε πρός τά σαρκικά πάθη.
-Πῶς ταπεινώνεται ὁ ἄνθρωπος,
-Μέ τήν ὑπακοή, τήν ἐκκοπή τοῦ θελήματος καί τήν συναίσθησι τῶν ἁμαρτιῶν του.
-Ὠφελεῖ ἡ συνεχής ἐπανάληψις τῆς εὐχῆς, χωρίς τήν συναίσθησι τῶν ἁμαρτιῶν μας,
-Βοηθεῖ νά ἔλθει ἡ συναίσθησις καί, ὅταν κουράζεται ὁ νοῦς μας, νά λέγωμεν τήν εὐχή μέ τό στόμα.
-Πότε κάποιος εἶναι ἕτοιμος γιά τήν ἡσυχαστική ζωή,
-Ἐάν κάνη σέ ὅλα ὑπακοή μέ ταπείνωσι, διαβάζει τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, ἔχει μείνει ἀρκετά χρόνια στό μοναστήρι του καί ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Γέροντός του.
-Στά Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχουμε μέγα πρόβλημα μέ τήν ἀθρόα προσέλευσι προσκυνητῶν καί τουριστῶν. Τί πρέπει νά κάνουμε,
-Νά τούς δεχώμεθα ὅλους μέ ταπείνωσι καί ἀγάπη. Ὁ ἅγιος Εὐφραίμ ὁ Σῦρος λέγει ὅτι ἡ φιλοξενία εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος γιά νά μιλήσουμε σέ μία ψυχή γιά τόν Χριστό καί νά τήν κερδίσουμε.
-Τί εἶναι, Γέροντα, ὁ ἐγωϊσμός,
Ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ φιλαυτία εἶναι μητέρες, ρίζες καί πηγές ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν.
-Ποιά εἶναι ἡ βαθύτερη ἔννοια τῆς λέξεως "μετάνοια",
-Μετάνοια εἶναι ἡ συναίσθησις τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί ἡ συντριβή τῆς καρδίας μας γιά τίς ἁμαρτίες μας.
-Τί ἔχετε νά μᾶς εἰπῆτε, Γέροντα, γιά τόν σημερινό κόσμο,
Ὅσο κακό κι ἄν ὑπάρχει, ὁ Θεός ἔχει ἀγάπη. Ἄν παύσει ν᾿ ἀγαπᾶ, τότε ὁ κόσμος θά καταστραφεῖ. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τό ἔλεος καί μέ τό ἔλεός Του σκεπάζει σήμερα ὅλο τόν κόσμο. Ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ ἐκτείνεται σ᾿ ὅλα τά ἔργα τῆς δημιουργίας Του. Ὅλα, ὅσα ἐδημιούργησε ὁ Θεός, τά ἀγαπᾶ. Δέν ἀγαπᾶ τήν ἁμαρτία, διότι δέν εἶναι αἴτιος αὐτῆς. Ὅμως ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο, ἔστω κι ἄν ἁμαρτάνει.
-Αὐτό τόν καιρό, μέ τί συγγραφές ἀσχολεῖσθε, Γέροντα,
-Μόλις τελείωσα τά κηρύγματα γιά τίς Δεσποτικές καί Θεομητορικές ἑορτές καί σήμερα ἄρχισα νά γράφω πανηγυρικούς Λόγους γιά τούς μεγάλους ἑορταζομένους Ἁγίους. Σήμερα ἔγραψα γιά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Δεκαπολίτη, τοῦ ὁποίου τό Ἅγιο Λείψανο εὑρίσκεται ἄφθαρτο στήν Μονή Μπίστριτσα τῆς περιοχῆς Ὀλτένια τῆς Οὐγγροβλαχίας. Εἶχα ἀρχίσει νά γράφω ἕνα ἄλλο βιβλίο ὑπό μορφήν κηρυγμάτων γιά τόν θαυμαστό κόσμο τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Πῶς δηλαδή, μέσα ἀπό τήν φύσι, ὡσάν μία εἰκόνα, ἀποκαλύπτεται ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἡ πρόνοιά Του καί ἡ παντοδυναμία Του. Ἀλλά θά τήν τελειώσω τήν ἄλλη χρονιά, ἄν θέλη ὁ Θεός, ἀφοῦ πρῶτα τελειώσω τά κηρύγματα γιά τούς Ἁγίους.
Ἐδῶ σταματήσαμε τίς ἀδιάκοπες ἐρωτήσεις, διότι ὁ Γέροντας ἔπρεπε νά ξεκουρασθῆ.
Μιά ἄλλη ἡμέρα μέ συνοδό τόν δραστήριο ἱερομόναχο καί συγγραφέα π. Ἰωαννίκιο ἐπισκεφθήκαμε περί τά 50 μοναστήρια. Παντοῦ κρατοῦσα σημειώσεις, ἔπαιρνα φωτογραφίες, συνωμιλοῦσα στήν γλῶσσα τους μέ ὁσίους Γέροντες καί Γερόντισσες καί ὅλα αὐτά μετά ἀπό ἕνα χρόνο ἀπετέλεσαν τό βιβλίο "Ὁδοιπορικό τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας", τό ὁποῖον ἐξεδόθη στήν Ἑλλάδα καί ἐξαντλήθηκε σέ λίγο χρονικό διάστημα.
Ἡ εὐλάβειά μου καί ὁ σεβασμός μου γιά τήν μορφή τοῦ ὁσίου Γέροντος Κλεόπα ἐπαυξήθηκε ἀκόμη περισσότερο, ἀφ᾿ ὅτου ἐπέστρεψα ἀπό τήν Ρουμανία τό 1984. Τότε ἔφερα μαζί μου καί ἄλλα ρουμανικά ὀρθόδοξα βιβλία, ἀπό τά ὁποῖα μερικά εἶχαν γραφτῆ ἀπό τόν Γέροντα Κλεόπα.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ σεβαστοῦ μου Γέροντος ἀρχιμ. π. Γεωργίου, συνέχισα μέ ζῆλο τίς μεταφράσεις αὐτῶν τῶν βιβλίων, τά ὁποῖα καί δημοσιεύθηκαν ἀπό τόν Ἐκδοτικό Οἶκο. "Ὀρθόδοξος Κυψέλη". Ἔτσι μέ τήν ἔκδοσι δύο δεκάδων περίπου ὀρθοδόξων πνευματικῶν βιβλίων, τά ὁποῖα δέν εἶναι μόνον τοῦ π. Κλεόπα, σκορπίσθηκε καί σ᾿ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα καί στούς Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ ἡ εὐωδία τῆς ὀρθοδόξου ρουμανικῆς πνευματικότητος.
Εὐχαριστοῦμε τόν σοφό ποδηγέτη τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ ὅσιο Γέροντα Κλεόπα, διότι μέ τήν ἔκδοσι πολλῶν βιβλίων του καί στήν ἑλληνική γλῶσσα ἄναψε καί στίς δικές μας τίς καρδιές μέ τά πύρινα λόγια του τήν φλόγα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, πού ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσία τῆς ὀρθοδόξου ἐν Χριστῶ ζωῆς καί πολιτείας.
Εὐχαριστοῦμε καί τόν συλλογέα αὐτῶν τῶν συνομιλιῶν μέ τόν π. Κλεόπα, τόν ἀκούραστον καί ἀνύστακτον καί δραστηριώτατον πατέρα τῶν πεινασμένων πνευματικά Ψυχῶν τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, πρωτοσύγκελλο π. Ἰωαννίκιο Μπάλαν γιά τούς κόπους πού κατέβαλλε νά περισυλλέξη, συγγράψη καί ἐκδόσει τά ἱερά αὐτά θησαυρίσματα τῆς Χάριτος πού ἐξεπέμποντο σάν ἀκτίνες φωτός ἀπό τά ἁγιασμένα καί θεοφώτιστα χείλη τοῦ Ὁσίου Γέροντος Κλεόπα.
Ἐπικαλούμεθα τίς εὐχές τοῦ ἁγίου Γέροντος Κλεόπα, καθώς καί ὅλων τῶν παλαιῶν καί νέων μακαριστῶν Γερόντων και Γεροντισσῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας νά μᾶς προστατεύουν καί νά μᾶς κατευθύνουν ὅλους μας, Ἕλληνες καί Ρουμάνους, στόν δρόμο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς ὀρθοπραξίας μέ τίς ἀέναες προσευχές τους, καθ᾿ ὅσον εὑρίσκονται μέ παρρησία στό θρόνο του Παντοκράτορος Θεοῦ μας.
Μοναχός
Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους Ἄθω
Ἰούνιος 2005.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
