Προχθές,
Δευτέρα 15/5/23, παρέλαβα ἀπό τό σχολεῖο μου ἕνα ἠλεκτρονικό μήνυμα γιά
τά ἐπιμορφωτικά σεμινάρια τοῦ ΕΚΔΔΑ σέ δημοσίους ὑπαλλήλους καί
ἐκπαιδευτικούς σέ σχέση μέ τά δικαιώματα τῶν ἀτόμων ΛΟΑΤΚΙ+ καί χθές
ἀπάντησα τόσο στό ΕΚΔΔΑ ὅσο καί στήν Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας
Ἐκπαίδευσης, μέ τό κάτωθι μήνυμα:
Κυρίες/κύριοι,
Παρέλαβα
από την διεύθυνση του σχολείου μου εχθές (15/5/23) το ηλεκτρονικό
μήνυμα που αφορούσε το «επιμορφωτικό σεμινάριο» του ΕΚΔΔΑ σχετικά με την
προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Δεν μπορώ να πω ότι επρόκειτο για
έκπληξη, αφού αυτή είναι η κυρίαρχη, άνωθεν κατασκευασμένη (woke)
κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας, όμως θεώρησα χρέος μου να σας επισημάνω
κάποια πράγματα.
Χρειάζεται
κυριολεκτικά μηδενική επαφή με την ελληνική πραγματικότητα ώστε να
γράψει κανείς στα σοβαρά για πρόγραμμα που «επιχειρεί να καλύψει
θεμελιώδεις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας». Θυμίζω ότι μιλάμε για μια
κοινωνία που πένεται (στο όριο της φτώχειας ένας στους 3 Έλληνες), που
κινδυνεύει να μείνει άστεγη (εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί πρώτης
κατοικίας αναμένονται εντός του 2023) και που παίζει τη ζωή της ακόμη
και σε ένα σιδηροδρομικό δρομολόγιο Αθήνας – Θεσσαλονίκης.
Κι
επειδή λέτε για αναγνωρισμένες ανάγκες της δημόσιας Εκπαίδευσης που
διαπιστώθηκαν κατά τη διαμόρφωση του κειμένου της Εθνικής Στρατηγικής
για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ (2021), διαβάζοντας το συγκεκριμένο κείμενο
διαπίστωσα πως δύο ήταν οι ανάγκες, μία των εκπροσώπων του «χώρου» να
περάσουν τις απόψεις τους και μία της πολιτείας να ευθυγραμμιστεί με την
τάση στην ΕΕ.
Επί
της ουσίας μιλώντας, πριν μιμηθούμε την παρηκμασμένη Δύση θα έπρεπε να
δούμε πού την οδήγησε αυτή η τακτική, να ξεχωρίζει συγκεκριμένες ομάδες
πληθυσμού βάσει κάποιου χαρακτηριστικού τους και να τις θέτει ουσιαστικά
απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία. Από τη μια προσπαθεί να δημιουργήσει
ενοχές στην πλειοψηφία επειδή ακολουθεί απλώς τη νόρμα, κι από την άλλη
επικεντρώνει σε μιαν απόκλιση δίνοντάς της εξωπραγματικά χαρακτηριστικά.
Γεννά
συγκρούσεις εκεί που θα μπορούσε να μην υπάρξει καν πρόβλημα και τελικά
στοχοποιεί ένα κοινωνικό υποσύνολο (στην προκειμένη περίπτωση τα άτομα
ΛΟΑΤΚΙ+), οξύνοντας τα πράγματα και διαλύοντας κάθε δημοκρατικό ιδεώδες
στο όνομα μιας «προοδευτικής» εξαιρεσιμότητας. Στις τρεις δεκαετίες της
εκπαιδευτικής μου υπηρεσίας δεν συνάντησα ΠΟΤΕ ούτε ένα περιστατικό σε
βάρος ατόμου ΛΟΑΤΚΙ+ όπου θα χρειαζόταν «ειδικός» χειρισμός. Αντιθέτως,
στις ελάχιστες ορατές περιπτώσεις τέτοιων μαθητών η τάξη έδειχνε πάντα
μιαν αξιοθαύμαστη ωριμότητα.
Κυρίες/κύριοι,
αντιλαμβάνομαι την ανάγκη ανάλωσης των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού
Κοινωνικού Ταμείου κι είναι επίσης ευνόητο το ενδιαφέρον των συναδέλφων
για σεμινάρια με μοριοδότηση. Όμως θεωρώ πως όταν στο Γενικό Λύκειο έχει
καταργηθεί το μάθημα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού, όταν έχει
υποβιβαστεί τόσο τραγικά η αξιολόγηση του μαθητή στα βασικά μαθήματα,
όταν δεν προχώρησε βήμα η σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία και την
παραγωγή, σεμινάρια τύπου «ισότητα για τους ΛΟΑΤΚΙ+» και σχεδιασμοί για
«διαμόρφωση εξειδικευμένου αναλυτικού προγράμματος ανά τάξη για τη
σεξουαλική εκπαίδευση με μορφή συμπεριληπτική και ολιστική» (όπως γράφει
το κείμενο Εθνικής -τρομάρα τους!- Στρατηγικής) μόνο προκαλούν και δεν
βοηθούν τελικά κανέναν απολύτως.
Κώστας Καραΐσκος, 2ο ΓΕΛ Κομοτηνής (ΠΕ03)
περισσότερα ΕΔΩ
