Ο
υπερήφανος φοβάται τις επιπλήξεις, ενώ ο ταπεινός καθόλου. Όποιος
απέκτησε την κατά Χριστόν ταπείνωση, πάντα επιθυμεί να κατηγορεί τον
εαυτό του· χαίρεται με τις ύβρεις και στενοχωριέται με τους επαίνους.
Και αυτό, όμως, δεν είναι παρά η αρχή της ταπεινώσεως. Όταν η ψυχή
γνωρίσει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο, πόσο ταπεινός και πράος είναι,
τότε βλέπει τον εαυτό της ως τον τελευταίο απ’ όλους. Τότε χαίρεται να
κάθεται «επί κοπριάς», όπως ο Ιώβ, ντυμένη με σάκκο και να βλέπει εν’
Πνεύματι Αγίω λαμπρούς τους άλλους ανθρώπους και όμοιους με τον Χριστό.
Μακάρι
να δώσει ο Ελεήμων Κύριος σε όλους να γευθούν την ταπείνωση του
Χριστού, που είναι ανεκδιήγητη, και τότε η ψυχή δεν θα επιθυμεί τίποτε
πλέον, αλλά θα ζει αιώνια με ταπείνωση, αγάπη και πραότητα.
«Κύριε,
Εσένα επιθυμεί η ψυχή μου. Απέκρυψες το πρόσωπό Σου από μένα και
ταράχθηκε η ψυχή μου και ποθεί μέχρι θανάτου να Σε δει πάλι, γιατί Εσύ,
Κύριε, αιχμαλώτισες την ψυχή μου. Αν δεν με προσέλκυες με τη Χάρη Σου,
δεν θα μπορούσα να Σε νοσταλγώ τόσο και να Σε ζητώ με δάκρυα.
Πώς να ζητά και τι να ζητά όποιος δεν έχασε κάτι, που το είχε προηγουμένως γνωρίσει;
Όταν
ζούσα στον κόσμο, Σε σκεφτόμουν, όχι όμως πάντοτε. Τώρα όμως, φλέγεται
το πνεύμα μου και δακρύζει από την επιθυμία να Σε δει, Φως μου.
Εσύ
με δίδαξες με την ευσπλαχνία Σου. Τώρα όμως κρύφτηκες από μένα, για να
μάθει η ψυχή μου την ταπείνωση. Γιατί χωρίς την ταπείνωση δεν μπορεί να
παραμείνει η χάρη στην ψυχή, και γι’ αυτό βαριά ακηδία την παραλύει.
Όταν όμως η ψυχή μάθει την ταπείνωση, τότε ούτε ακηδία ούτε θλίψη την
εγγίζουν, γιατί το Πνεύμα του Θεού την χαροποιεί και την ευφραίνει.»
Είναι
αξιολύπητοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και πονώ γι’ αυτούς.
Υπερηφανεύονται, γιατί πετούν· αλλά τι το αξιοθαύμαστο; Και τα πουλιά
πετούν, αλλά δοξάζουν τον Θεό. Και, όμως, ο άνθρωπος, το κτίσμα του
Θεού, εγκαταλείπει τον Κτίστη. Αλλά σκέψου, πως θα σταθείς στην Φοβερή
Κρίση του Θεού; Που θα πορευθείς ή που θα κρυφτείς από το Πρόσωπο του
Θεού;
Παρακαλώ
πολύ τον Θεό να σωθείτε όλοι και να χαίρεστε αιώνια μαζί με τους
Αγγέλους και τους Αγίους. Και σας ικετεύω: Μετανοήστε και ταπεινωθείτε,
χαροποιήστε τον Κύριο που σας περιμένει με πόθο και έλεος. Ο Κύριος
δίνει στην ψυχή, που Εκείνος αγάπησε, ,αγάπη που πάσχει μαζί με το λαό,
για να προσεύχεται γι’ αυτόν με δάκρυα.
Δόξα
στον Κύριο και στην ευσπλαχνία Του, στον Κύριο που εμφανίζεται σε μας
τους αμαρτωλούς δούλους Του με το Άγιο Πνεύμα και η ψυχή Τον γνωρίζει
καλύτερα από τον κατά σάρκα πατέρα. Γιατί τον πατέρα τον βλέπουμε έξω
από μας, ενώ το Άγιο Πνεύμα διαπερνά όλη την ψυχή και το νου και το
σώμα.
Ο Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης, Αγίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2009
https://wra9.blogspot.com/2023/04/blog-post_28.html