Η παρακάτω συζήτηση είναι αληθινή:
Παρέα συνταξιούχων συζητά στην καφετέρια. Όλοι πτυχιούχοι πανεπιστημίου με υψηλούς ακαδημαϊκους τίτλους. Όλοι τακτικοί καθηγητές. Το θέμα φτάνει στην περιβόητη μοιρασιά του Αιγαίου. Τις Πρέσπες του Αιγαίου. Βεβαίως, λένε οι κύριοι καθηγητές. Μισά μισά. Τι θέλετε, να γίνει πόλεμος; Να πάνε τα παιδιά μας να πολεμήσουνε;
Βολεμένοι, καλοταϊσμένοι, με αυτοκίνητα πολυτελείας, με καταθέσεις και ακίνητα. Τι τον θες τώρα τον πόλεμο; Ας δώσουμε κάτι και στον άλλον (από τα δικά μας παρακαλώ) για να ησυχάσει. Δεν ξέρουν οι σοφοί καθηγητές ότι όσο δίνεις στον συγκεκριμενο άλλον, τόσο αυτός θα θέλει παραπάνω;
Αν στα πλούσια σπίτια των κυρίων αυτών εισβάλλουν κακοποιοί τι θα κάνουν; Θα τους πούνε πάρτε τα και αφήστε μας ήσυχους; Ωραία λογική. Αν είχαν αυτή τη λογική και το 1821, σήμερα δεν θα υπήρχαμε καν ως έθνος.
Νοοτροπία σημερινών Ελλήνων! Έλληνες ηττοπαθείς, καλοπερασάκηδες, σχολιαστές του καφενείου. Πού βαδίζουμε;
Ι. Καβαλιώτης – Παιδίατρος, Λοιμωξιολόγος
loimoxi.blogspot.com
